Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης (1908 )
Εορτάζει στις 20 Δεκεμβρίου
Διωγμοί και προσβολές υπάρχουν και σήμερα και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν ως τη συντέλεια του κόσμου. Γιατί για πολλούς ανθρώπους η βασιλεία του Θεού δεν ήρθε ακόμα «εν δυνάμει» και για μερικούς δεν έχει έρθει καθόλου. Ακόμα και στις χριστιανικές κοινωνίες η αδικία και το ψέμα επικρατούν. Ο σατανάς δεν έχει δεσμευτεί ακόμα. Κινείται ελεύθερα στη γη και διαπερνάει τους αιθέρες.
Τώρα φαίνεται πως πραγματικά μαίνεται και λυσσά εναντίον εκείνων που κρατούν την ορθή πίστη, γιατί γνωρίζει «Ότι ολίγον καιρόν έχει» (Αποκ. ιβ’ 12), Η διαφορά είναι ότι στις μέρες μας δεν πολεμάει τους πιστούς με διωγμούς και βασανιστήρια αλλά με απιστία, με ψεύτικη πρόοδο, με ελευθεριότητα ή για να το πούμε πιο απλά: με σκεπτικισμό, με αυθάδη άρνηση της πίστης, με διασυρμό, χλευασμούς, βλασφημία, συκοφαντία, περιφρόνηση κλπ. Οι σημερινοί ευλαβείς άνθρωποι αποκαλούνται υποκριτές, αμόρφωτοι, στενόμυαλοι.
Πώς αλλιώς κυνηγούν την αλήθεια και την ευσέβεια η ανομία κι η ατιμία; Με το ν’ αγνοούν τους αγώνες και την αξία των ευλαβών ανθρώπων που αγαπούν την αλήθεια· με το να προσπαθούν να τους στερήσουν την πρέπουσα τιμή κι ανταπόδοση. Κι από την άλλη μεριά η κολακεία κι η επιβράβευση της αδικίας προσπορίζει πλούσια δόξα, τιμές και πλούτη αυτού του κόσμου.
Δεν είναι να θαυμάζει κανείς. Ό,τι επιδιώκεις, αυτό αποκτάς. Οι άνθρωποι που είναι πραγματικά ευλαβείς και δίκαιοι δεν επιδιώκουν τη δόξα των ανθρώπων, μ’ όλο που δεν την αποφεύγουν όταν αυτή τους πλησιάζει, αλλά τη δόξα του Θεού. Κι αυτό όμως για τη δόξα του Θεού και για ευφροσύνη εκείνων που φοβούνται το Θεό. Οι κοσμικοί άνθρωποι, που ο θησαυρός τους βρίσκεται εδώ στη γη, επιδιώκουν την κοσμική δόξα και την πετυχαίνουν.
.«Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς». Στο βαθμό που οι δίκαιοι άνθρωποι υπομένουν προσβολές, διώξεις και στερήσεις στον κόσμο, η ανταπόδοση τους θα είναι πολλή στους ουρανούς.
Το κακό και τα ελαττώματα διορθώνονται μόνο με την αγάπη, με τη θωπεία της ευγένειας, με την πραότητα, με την ταπείνωση και την υπομονή.
…
Αφαίρεσε πρώτα από μέσα σου κάθε υπερηφάνεια και κακία, και ακόμη και την ανυπομονησία και την οργή, και μόνο τότε άρχισε να θεραπεύεις άλλους. Αλλιώς να καλύπτεις με συγκαταβαίνουσα αγάπη τα αμαρτήματα των άλλων.
Όταν στην καρδιά μας βασιλεύη ο Χριστός, τότε είμεθα ικανοποιημένοι από όλα. Ακόμη και οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται σαν ευκολίες, το πικρό σαν γλυκό, η πενία σαν πλούτος, η πείνα σαν χορτασμός, η θλίψις σαν χαρά.
Όταν όμως απουσιάζει ο Χριστός από την καρδιά, τότε ο άνθρωπος με τίποτα δεν είναι ικανοποιημένος.
***
«Οι αγιασμένοι άνθρωποι του Θεού δεν θα πρόδιδαν την πίστη ούτε με μια λέξη»
Το 1907, δέκα μόλις χρόνια πριν την Επανάσταση, ο άγιος Ιωάννης μιλώντας στις αδελφές της Μονής Λεουσένι, είπε: «Μία απαίσια περίοδος έρχεται, τόσο απαίσια που δεν μπορείτε να φαντασθήτε…».
Στο σημείο αυτό η Ηγουμένη της Μονής Ταϊσία, πνευματικό παιδί του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης, ηλικίας 80 ετών, ρώτησε: «Λοιπόν, πότε θα γίνει αυτό, Πάτερ;» «Εμείς – απάντησε ο Άγιος – δεν θα ζήσουμε να την δούμε, αλλά αυτές –είπε και έδειξε τις μοναχές – θα ζήσουν και θα την δουν».
Πράγματι, ο άγιος Ιωάννης και η Ηγουμένη κοιμήθηκαν μετά από λίγο, ενώ οι μοναχές πρόλαβαν την Επανάσταση, υπέστησαν διωγμούς και είδαν την μονή τους να διαλύεται.
***
Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητος μία άλλη εμπειρία του αγίου Ιωάννη. Ο Άγιος είχε ένα σχετικό όραμα τον Ιανουάριο του 1901, κατά το οποίο του εμφανίσθηκε ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.
Μετά τις βραδινές προσευχές, ξάπλωσα λίγο να ξεκουραστώ στο αμυδρά φωτισμένο κελί μου, καθώς ήμουν κουρασμένος. Μπροστά από την εικόνα της Μητέρας του Θεού έκαιγε μία λαμπάδα. Δεν είχε περάσει πάνω από μισή ώρα, όταν άκουσα ένα θρόϊσμα. Κάποιος ακούμπησε τον αριστερό μου ώμο και με τρυφερή φωνή μου είπε: “Σήκω, δούλε του Θεού Ιωάννη, και ακολούθησε το θέλημα του Θεού!”
Σηκώθηκα και είδα κοντά στο παράθυρο έναν ένδοξο στάρετς (γέροντα)1 με ψαρά μαλλιά, φορούσε ένα μαύρο μανδύα, και κρατούσε ένα ραβδί στο χέρι του. Με κοιτούσε τρυφερά και κρατιόμουν με δυσκολία να μην πέσω από τον μεγάλο φόβο μου. Τα χέρια και τα πόδια μου έτρεμαν, ήθελα να μιλήσω, αλλά η γλώσσα μου δεν με υπάκουε. Ο γέροντας έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω μου και αμέσως γέμισα γαλήνη και χαρά. Έπειτα, έκανα το σταυρό μου κι ο ίδιος.
Στη συνέχεια, έδειξε με το ραβδί του προς το δυτικό τοίχο του κελιού μου, έτσι ώστε να παρατηρήσω ένα συγκεκριμένο σημείο. Ο γέροντας είχε χαράξει στον τοίχο τους ακόλουθους αριθμούς: 1913, 1914, 1917, 1922, 1924 και 1934. Ξαφνικά, ο τοίχος εξαφανίστηκε και περπατούσα με το γέροντα σε ένα πράσινο λιβάδι και είδα πλήθος από χιλιάδες σταυρούς σαν σημάδια τάφων.
Ήταν ξύλινοι, πήλινοι ή χρυσοί. Ρώτησα τον γέροντα, για ποιο λόγο υπήρχαν αυτοί οι σταυροί. Μου απάντησε γαλήνια, ότι οι σταυροί αυτοί υπάρχουν γι’ αυτούς που υπέφεραν και δολοφονήθηκαν για την πίστη τους στο Χριστό και για τον Λόγο του Θεού, και έγιναν μάρτυρες. Και έτσι συνεχίσαμε να περπατάμε.
Ξαφνικά είδα ένα ολόκληρο ποτάμι από αίμα και ρώτησα τον γέροντα, ποια είναι η σημασία αυτού του αίματος που τόσο είχε χυθεί. Ο γέροντας κοίταξε γύρω και απάντησε: “Αυτό είναι το αίμα των αληθινών Χριστιανών!” Έδειξε, έπειτα, σε κάποια σύννεφα, και είδα ένα πλήθος από αναμμένα καντήλια που έκαιγαν με άσπρη φλόγα. Άρχισαν να πέφτουν προς το έδαφος το ένα μετά το άλλο κατά δεκάδες και κατά εκατοντάδες. Κατά την πτώση τους, σκοτείνιαζαν και γίνονταν στάχτες.
Τότε ο γέροντας μου είπε, “Κοίτα!”, και είδα σε ένα σύννεφο εφτά καιόμενα καντήλια. Ρώτησα ποιο είναι το νόημα των καιόμενων καντηλιών που πέφτουν στο έδαφος και μου απάντησε: “Αυτές είναι οι εκκλησίες του Θεού που έχουν πέσει σε αίρεση, αλλά αυτά τα εφτά καντήλια στα σύννεφα είναι οι εφτά Καθολικές και Αποστολικές Εκκλησίες που θα μείνουν μέχρι το τέλος του κόσμου!”.
Ο γέροντας, στη συνέχεια, έδειξε ψηλά στον αέρα και είδα και άκουσα αγγέλους να ψάλλουν: “Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ!”. Ένα μεγάλος πλήθος ανθρώπων με κεριά στα χέρια τους μας προσπέρασαν, ενώ η χαρά φαινόταν να λάμπει στα πρόσωπά τους.
Ήταν αρχιεπίσκοποι, μοναχοί, μοναχές, ομάδες λαϊκών, ενήλικες, νέοι ακόμα και παιδιά και μωρά. Ρώτησα το θαυματουργό γέροντα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι κι αυτός αποκρίθηκε: ” Όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι που υπέφεραν για την Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, για τις άγιες εικόνες που βρέθηκαν στα χέρια αμαρτωλών καταστροφέων”.
Έπειτα, ρώτησα το μεγάλο γέροντα, αν θα μπορούσα να καθήσω κάτω δίπλα τους.
Ο γέροντας μου είπε: “Είναι πολύ νωρίς για σένα να υποφέρεις, επομένως το να καθίσεις μαζί τους δεν είναι ευλογημένο από το Θεό!” Είδα πάλι ένα μεγάλο πλήθος από νεογέννητα που υπέφεραν για το Χριστό από τον Ηρώδη2 και έλαβαν στέμμα από τον Επουράνιο Βασιλέα.
Προχωρήσαμε περισσότερο και πήγαμε σε μια μεγάλη εκκλησία. Ήθελα να κάνω το σημείο του σταυρού, αλλά ο γέροντας με συμβούλευσε: “Δεν είναι ανάγκη να κάνεις το σταυρό σου, επειδή αυτό το μέρος είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως.3
Η εκκλησία ήταν σκοτεινή και καταθλιπτική. Στην Αγία Τράπεζα ήταν ένα αστέρι και ένα Ευαγγέλιο με αστέρια. Κεριά καμωμένα από πίσσα καιγόντουσαν και έτριζαν σαν καυσόξυλο. Το δισκοπότηρο ήταν εκεί καλυμμένο από μια απαίσια βρωμιά. Υπήρχε κι ένα πρόσφορο4 με αστέρια. Ένας ιερέας στεκόταν μπροστά από την Αγία Τράπεζα με ένα πρόσωπο κατάμαυρο σαν πίσσα, και μια γυναίκα βρισκόταν κάτω από την Αγία Τράπεζα ντυμένη με κόκκινα και με ένα αστέρι στα χείλη της και γελούσε ουρλιάζοντας σε όλη την εκκλησία λέγοντας: “Είμαι ελεύθερη!”. Σκέφτηκα: “Θεέ μου, πόσο τρομερό!”.
Οι άνθρωποι, σαν τρελοί, άρχισαν να τρέχουν γύρω από την Αγία Τράπεζα, φωνάζοντας, σφυρίζοντας και χειροκροτώντας. Μετά, άρχισαν να τραγουδούν άσεμνα τραγούδια. Ξαφνικά, μία αστραπή άστραψε, ένα φοβερό αστροπελέκι αντήχησε, η γη σείστηκε και η εκκλησία κατέρρευσε, στέλνοντας την γυναίκα, τους ανθρώπους, τον παπά και τους υπόλοιπους στην άβυσσο. Σκέφτηκα: “Θεέ μου, πόσο τρομερό είναι, σώσε μας!”.
Ο γέροντας είδε αυτό που είχε γίνει, όπως κι εγώ. Τον ρώτησα: “Πάτερ, πείτε μου, ποια είναι η σημασία αυτής της φοβερής εκκλησίας;”. Αποκρίθηκε: “Αυτοί είναι οι κοσμικοί άνθρωποι, αιρετικοί, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Αγία, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία και αναγνώρισαν την πρόσφατα νεωτερίζουσα εκκλησία την οποία ο Θεός δεν έχει ευλογήσει. Σ’ αυτή την εκκλησία δεν νηστεύουν, δεν παρακολουθούν ακολουθίες και δεν λαμβάνουν τη Θεία Κοινωνία!”. Φοβήθηκα και είπα: “Ο Θεός μας ελεεί, μα καταριέται αυτούς με το θάνατο!”. Ο γέροντας με διέκοψε και είπε: “Μη θρηνείς, μόνο προσευχήσου”.
Έπειτα, είδα μια κοσμοσυρροή, καθένας από τους οποίους είχε ένα αστέρι στα χείλη και ήταν τρομερά εξαντλημένοι από τη δίψα, περπατώντας εδώ και εκεί. Μας είδαν και φώναζαν δυνατά: “Άγιοι Πατέρες, προσευχηθείτε για μας. Είναι πολύ δύσκολο για μας, επειδή εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε. Οι Πατέρες και οι Μητέρες μας δεν μας δίδαξαν το Νόμο του Θεού.5 Ούτε το όνομα του Χριστού δεν έχουμε και δεν έχουμε ειρήνη. Απορρίψαμε το Άγιο Πνεύμα και το σημείο το Σταυρού.” Άρχισαν να κλαίνε.
Ακολούθησα τον γέροντα. “Κοίτα!”, μου είπε δείχνοντας με το δάχτυλό του. Είδα ένα βουνό από ανθρώπινα πτώματα βαμμένα στο αίμα. Φοβήθηκα πολύ και ρώτησα τον γέροντα ποιο είναι το νόημα αυτών των νεκρών πτωμάτων. Μου απάντησε: “Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έζησαν μοναστική ζωή, απέρριψαν τον Αντίχριστο, και δεν έλαβαν την σφραγίδα του. Υπέφεραν για την πίστη τους στον Χριστό και την Αποστολική Εκκλησία και έλαβαν τους στεφάνους του μαρτυρίου πεθαίνοντας για τον Χριστό. Να προσεύχεσαι γι’ αυτούς τους δούλους του Θεού!”
Χωρίς προειδοποίηση ο γέροντας γύρισε προς το βορρά και έδειξε με το χέρι του. Είδα ένα αυτοκρατορικό παλάτι, γύρω από το οποίο έτρεχαν σκυλιά. Άγρια τέρατα και σκορπιοί ούρλιαζαν και επιτίθονταν έχοντας προτεταμένα τα δόντια τους. Και είδα τον Τσάρο να κάθεται σ’ ένα θρόνο. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, αλλά ανδρείο. Έλεγε την ευχή του Ιησού.
Ξαφνικά έπεσε σαν νεκρός. Το στέμμα του έπεσε. Τα άγρια θηρία, τα σκυλιά και οι σκορπιοί τσαλαπάτησαν τον βασιλιά. Ήμουν φοβισμένος και έκλαιγα πικρά. Ο γέροντας με πήρε από το δεξί ώμο. Είδα μια φιγούρα σαβανωμένη στα λευκά – ήταν ο Νικόλαος ο Β΄. Στο κεφάλι του ήταν ένα στεφάνι από πράσινα φύλλα, και το πρόσωπό του ήταν άσπρο και γεμάτο αίματα. Φορούσε ένα χρυσό σταυρό γύρω από το λαιμό του και ψιθύριζε ήσυχα μια προσευχή. Και μετά μου είπε με δάκρυα: “Προσευχήσου για μένα, πάτερ Ιωάννη. Πες σε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ότι εγώ, ο Τσάρος – μάρτυρας, πέθανα ανδρείως για την πίστη μου στον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Πες στους Αγίους Πατέρες να κάνουνε μια Παννυχίδα6 για μένα τον αμαρτωλό, αλλά δεν θα υπάρξει τάφος για μένα!”
Σύντομα όλα έγιναν άφαντα σε μια ομίχλη. Έκλαψα πικρά προσευχόμενος για τον Τσάρο – μάρτυρα. Τα χέρια μου και τα πόδια μου έτρεμαν από φόβο. Ο γέροντας μετα μου είπε: “Κοίτα!”. Είδα μια κοσμοσυρροή από ανθρώπους διασκορπισμένους στη γη που είχαν πεθάνει από πείνα, ενώ άλλοι έτρωγαν γρασίδι και χορτάρια. Σκυλιά κατέτρωγαν τα σώματα των πεθαμένων, ενώ η δυσοσμία ήταν τρομερή. Σκέφτηκα: “Κύριε, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν πίστη. Από τα στόματά τους έβγαιναν βλασφημίες και γι’ αυτό δέχθηκαν το θυμό του Κυρίου”.
Είδα, επίσης, ένα ολόκληρο βουνό από βιβλία και ανάμεσα στα βιβλία σέρνονταν σκουλήκια εκπέμποντας μια τρομερή δυσοσμία. Ρώτησα το γέροντα ποια ήταν η σημασία των βιβλίων αυτών. Αυτός είπε: “Αυτά τα βιβλία είναι γεμάτα ασέβεια και βλασφημία που θα μολύνουν όλους τους Χριστιανούς με αιρετικές διδασκαλίες!” Μετά ο γέροντας ακούμπησε το ραβδί του σε κάποια από τα βιβλία και εκείνα άρπαξαν φωτιά. Ο άνεμος σκόρπισε τις στάχτες.
Στη συνέχεια, είδα μια εκκλησία γύρω από την οποία ήταν στοίβα από δεήσεις για τους κεκοιμημένους. Έσκυψα και θέλησα να τις διαβάσω, αλλά ο γέροντας είπε: “Αυτές οι δεήσεις για τους πεθαμένους βρίσκονται εδώ πολλά χρόνια και οι ιερείς τις έχουν ξεχάσει. Δεν πρόκειται ποτέ να τις διαβάσουν, αλλά οι νεκροί θα ζητούν κάποιον να προσευχηθεί γι’ αυτούς!”. Εγώ τον ρώτησα: “Ποιοι θα προσευχηθούν γι’ αυτούς;”. Ο γέροντας αποκρίθηκε: “Οι Άγγελοι θα προσευχηθούν γι’ αυτούς”.
Προχωρήσαμε πιο πέρα, και ο γέροντας τάχυνε το βήμα τόσο που με δυσκολία τον προλάβαινα. “Κοίτα!”, μου είπε. Είδα ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους να καταδιώκονται από τους δαίμονες οι οποίοι τους χτυπούσαν με πασσάλους, με δίκρανα και γάντζους.
Ρώτησα τον γέροντα ποιο είναι το νόημα αυτών των ανθρώπων. Μου αποκρίθηκε: “Αυτοί είναι εκείνοι που απαρνήθηκαν την πίστη τους και άφησαν την Αγία, Καθολική, Αποστολική Εκκλησία και δέχθηκαν την καινούργια νεωτερίζουσα εκκλησία. Αυτή η ομάδα, εκπροσωπεί τους ιερείς, τους μοναχούς, τις μοναχές, και τους λαϊκούς οι οποίοι απαρνήθηκαν τους όρκους τους, ή το γάμο τους, και δεσμεύθηκαν με το ποτό και όλου του είδους τις βλασφημίες και τις διαβολές.
Όλοι αυτοί είχαν τρομακτικά πρόσωπα και μια τρομερή δυσοσμία βγαίνει από τα στόματά τους. Οι δαίμονες τους χτυπούσαν, οδηγώντας τους στην τρομερή άβυσσο, από την οποία έβγαιναν οι φλόγες της κολάσεως. Ήμουν πολύ φοβισμένος. Έκανα το σημείο του Σταυρού ενώ προσευχόμουν, ο Κύριος να μας αποτρέψει από τέτοια μοίρα!
Μετά, αντίκρισα μια ομάδα ανθρώπων, νέοι και γέροι μαζί, οι οποίοι ήταν όλοι ντυμένοι άσχημα, και κρατούσαν ψηλά ένα μεγάλο αστέρι με 5 σημεία. Σε κάθε άκρο ήταν 12 δαίμονες και στη μέση ήταν ο Σατανάς ο ίδιος, με κέρατα και αχυρένιο κεφάλι. Βγάζοντας ένα βλαβερό αφρό ανακοίνωνε στους ανθρώπους: “Σηκωθείτε εσείς οι καταραμένοι με τη σφραγίδα μου …”
Τότε εμφανίστηκαν πολλοί δαίμονες με σιδερένιες σφραγίδες και πάνω σε όλους τους ανθρώπους άρχισαν να βάζουν τη σφραγίδα: στα χείλη τους, στους αγκώνες και στο δεξί χέρι. Ρώτησα τον γέροντα: “Τι σημαίνει αυτό;” Και αποκρίθηκε: “Αυτό είναι το σημάδι του Αντιχρίστου!”. Έκανα τον Σταυρό μου και ακολούθησα το γέροντα.
Ξαφνικά, σταμάτησε και έδειξε προς την Ανατολή με το χέρι του. Είδα μια μεγάλη συγκέντρωση από ανθρώπους με χαρούμενα πρόσωπα που κουβαλούσαν Σταυρούς και κεριά στα χέρια. Στο μέσο τους υπήρχε μια Αγία Τράπεζα τόσο λευκή όσο το χιόνι. Στην Αγία Τράπεζα υπήρχε ο σταυρός και το Άγιο Ευαγγέλιο και πάνω από την Αγία Τράπεζα ήταν ο αέρας με ένα χρυσό αυτοκρατορικό στέμμα πάνω στο οποίο ήταν γραμμένο με χρυσά γράμματα “Για το άμεσο μέλλον”. Πατριάρχες, επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, μοναχές και λαϊκοί στέκονταν γύρω από την Αγία Τράπεζα.
Όλοι έψαλαν: “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη”. Από μεγάλη χαρά έκανα το Σταυρό μου και δόξασα το Θεό.
Ξαφνικά ο γέροντας κούνησε τον σταυρό πού φορούσε προς τα πάνω τρεις φορές και τότε είδα ένα βουνό από πτώματα καλυμμένα από ανθρώπινο αίμα που από πάνω τους πετούσαν Άγγελοι. Έπαιρναν τις ψυχές αυτών που είχαν δολοφονηθεί για το Λόγο του Θεού προς τα Ουράνια ψάλλοντας: “Αλληλούια!”.
Παρατηρώντας όλα αυτά άρχισα να κλαίω δυνατά. Ο γέροντας με πήρε από το χέρι και μου απαγόρευσε να κλαίω. ”Ό,τι ευχαριστεί το Θεό είναι το ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπέφερε και έχυσε το πολύτιμο Αίμα Του για μας. Όσοι απ’ αυτούς δεν θα δεχθούν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου θα γίνουν μάρτυρες, κι όλοι όσοι χύσουν το αίμα τους θα λάβουν ουράνια στέμματα.” Έπειτα ο γέροντας στράφηκε προς την Ανατολή και προσευχήθηκε γι’ αυτούς τους δούλους του Θεού, καθώς τα λόγια του Προφήτη Δανιήλ έβγαιναν αληθινά για “το βδέλυγμα της ερημώσεως”.
Τελικά, είδα το θόλο του Ναού της Ιερουσαλήμ. Πάνω του ήταν ένα αστέρι. Μέσα στην εκκλησία εκατομμύρια άνθρωποι συνέρεαν και πολλοί προσπαθούσαν να μπουν. Ήθελα να κάνω το σημείο του Σταυρού, αλλά ο γέροντας μου άρπαξε το χέρι και είπε: “Εδώ είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως”.
Έτσι μπήκαμε στην εκκλησία που ήταν γεμάτη από ανθρώπους. Είδα μια Αγία Τράπεζα, στην οποία έκαιγαν κεριά από λίπος ζώων. Στην Αγία Τράπεζα ήταν ένας βασιλιάς ντυμένος με κόκκινα, φλογισμένος, πορφυρός. Στο κεφάλι του φορούσε ένα χρυσό στέμμα με αστέρι. Ρώτησα το γέροντα: “Ποιος είναι αυτός;” Μου απάντησε: “Ο Αντίχριστος”. Ήταν πολύ ψηλός με μάτια σαν φωτιά, μαύρα φρύδια, ξυρισμένο μούσι, θηριώδης, πανούργος, διαβολικός, με τρομακτικό πρόσωπο. Ήταν μόνος του στον θρόνο και έτεινε τα χέρια προς τους ανθρώπους. Είχε νύχια σουβλερά σαν της τίγρης και φώναζε: “Είμαι ο Βασιλιάς. Είμαι ο Θεός. Είμαι ο Αρχηγός. Αυτός που δεν έχει την σφραγίδα μου θα θανατωθεί.”.
Όλοι οι άνθρωποι έπεσαν κάτω και τον προσκυνούσαν και εκείνος άρχισε να βάζει τη σφραγίδα του στα χείλη τους και στα χέρια τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να λάβουν λίγο ψωμί και να μην πεθάνουν από την πείνα και τη δίψα. Γύρω από τον Αντίχριστο, οι υπηρέτες του οδηγούσαν αρκετούς ανθρώπους με δεμένα τα χέρια που δεν είχαν πέσει να τον προσκυνήσουν. Αυτοί ελεγαν: “Είμαστε Χριστιανοί, και όλοι πιστεύουμε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό!” Ο Αντίχριστος σύντριψε τα κεφάλια τους εν αστραπή και το Χριστιανικό αίμα άρχισε να ρέει.
Ένα παιδί οδηγήθηκε μπροστά στον Αντίχριστο για να τον προσκυνήσει, αλλά τολμηρά διακήρυξε: “Είμαι Χριστιανός και πιστεύω στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, αλλά εσύ είσαι πρεσβευτής, υπηρέτης του σατανά”! -Θάνατος σ’ αυτόν!”, αναφώνησε ο Αντίχριστος. Άλλοι που δέχθηκαν το σφράγισμα του Αντιχρίστου έπεσαν κάτω και τον προσκύνησαν.
Ξαφνικά, ακούστηκε μια βοή και χιλιάδες φλογισμένες αστραπές άρχισαν να πέφτουν. Βέλη άρχισαν να χτυπούν τους υπηρέτες του Αντιχρίστου. Έπειτα, ένα μεγάλο φλεγόμενο βέλος χτύπησε τον Αντίχριστο τον ίδιο στο κεφάλι. Καθώς κουνούσε το χέρι του, το στέμμα του έπεσε και συνετρίβη στο έδαφος. Μετά εκατομμύρια πουλιά πέταξαν και κούρνιασαν στους υπηρέτες του Αντιχρίστου.
Αισθάνθηκα τον γέροντα να με παίρνει από το χέρι. Προχωρήσαμε περισσότερο, και είδα πάλι πολύ αίμα Χριστιανών. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο βιβλίο της Αποκάλυψης ότι το αίμα θα έφτανε ως το χαλινάρι του αλόγου. Σκέφτηκα: “Θεέ μου, σώσε μας!” Εκείνη τη στιγμή είδα Αγγέλους να πετούν και να ψάλουν: “Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ!”.
Ο γέροντας κοίταξε πίσω, και μου είπε: “Μη λυπάσαι, γιατί σύντομα, πολύ σύντομα, θα έρθει το τέλος του κόσμου! Προσευχήσου στον Κύριο. Ο Θεός είναι εύσπλαχνος στους υπηρέτες Του. Ο καιρός πλησιάζει στο τέλος του.” Έδειξε προς την Ανατολή, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται. Προσευχήθηκα κι εγώ μαζί του. Μετά ο γέροντας άρχισε να απομακρύνεται γρήγορα από τη γη προς τις ουράνιες μονές. Καθώς έφευγε, θυμήθηκα ότι δεν γνώριζα το όνομά του, και έτσι τον ικέτεψα δυνατά: “Πάτερ, ποιο είναι το όνομά σου;”. Μου απάντησε τρυφερά: “Σεραφείμ του Σαρώφ”. Αυτά είναι που είδα και κατέγραψα για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Ένα μεγάλο κουδούνι χτύπησε πάνω από το κεφάλι μου, άκουσα τον ήχο και σηκώθηκα από το κρεβάτι. “Κύριε, ευλόγησε και βοήθησέ με, δι’ ευχών του Αγίου Γέροντα! Σ’ ευχαριστώ πού με φώτισες, τον αμαρτωλό δούλο σου Ιωάννη, τον ιερέα της Κρονστάνδης.”
Πηγή: Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο στο « Voronezh Eparchy Messenger ” #11,1992. ( “Orthodox Heritage” VOL 16. ISSUS 05-06.)
1. O όρος στάρετς (γέροντας) υποδηλώνει ένα μοναχό ή σε κάποιες περιπτώσεις έναν έγγαμο ιερέα, οποίος ζεί μια εξαιρετικά άγια ζωή. Ο στάρετς σημειώνεται για την θεοσεβή ζωή του, για τον ασκητισμό του σωματικό και πνευματικό και για την ικανότητά του να οδηγεί άλλους στον δρόμο προς την σωτηρία.
2. Βλέπε Ματθ. 2:1618. Η σφαγή των νηπίων τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 29 Δεκεμβρίου ως εορτή των αθώων νηπίων σφαγιασθέντων υπό του Ηρώδη του Βασιλέως.
3. Η φράση ”το βδέλυγμα της ερημώσεως” είναι από την προφητεία του Δανιήλ 12:11.
4. Πρόσφορο είναι το ψωμί που χρησιμοποιείται στη Θεία Ευχαριστία.
5. Ο Νόμος του Θεού που είναι γνωστός στα Ρωσικά σαν Zakon Bozhij, αποτελεί κατηχητικό βιβλίο της Εκκλησίας.
6. Παννυχίδα λέγεται η ακολουθία του μνημοσύνου για τους κεκοιμημένους (τεθνεώτας) που τελείται στο κοιμητήριο ή στην εκκλησία. Ο Μάρτυρας και Άγιος, Τσάρος Νικόλαος II και η οικογένειά του δολοφονήθηκαν με κτηνώδη τρόπο το 1918. Οι κομμουνιστές εκτελώντας εντολές του Βλαντιμήρ Λένιν έκαψαν τα σώματά τους με οξύ και τα έθαψαν στο δάσος που βρίσκεται έξω από το Ekaterinburg. Περίπου για 75 χρόνια η ύπαρξη του τάφου παρέμενε άγνωστη ως ότου μια ειδική επιτροπή βρήκε και εκταφίασε τα σώματά τους.
7. Vosduch είναι ο αέρας που σκεπάζει τα Θεία δώρα.
http://www.impantokratoros.gr/3D206C5D.el.aspx
Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης Ήχος πλ. α’.
Φερωνύμως δοχείον της θείας χάριτος, από νεότητας ώφθης τη καθαρά σου ζωή, Ιωάννη θαυμαστέ, Κρονστάνδης καύχημα. Συ γαρ αγάπης θησαυρός και θαυμάτων αυτουργός, εδείχθης Πνεύματι Θείω. Ευαγγελίου τον Λόγον, ως φως εκλάμπων πάσιν Άγιε.
Απολυτίκιον Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Ήχος α΄.Της ερήμου πολίτης. π. Ιωσήφ
Αρετών συ δοχείον ανεδείχθης, θεόληπτε, και του Παρακλήτου η Χάρις, τη ψυχή σου ενώκησε· απλότητι τρόπων και στοργή, τα πλήθη προσήγες τω Θεώ, και της Χάριτος τους τρόπους, τοις αγνοούσι πάτερ Σεραφείμ διεσάφησας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω σε χαριτώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, θείον διδάσκαλον.
Απολυτίκιον των αγίων Βασιλομαρτύρων Ρωμάνοφ
Ήχος γ’ Θείας πίστεως
Θείω στέμματι καταστεφθέντες και Βασίλειον ευρόντες χάριν, αρεταίς θεοπρεπώς διελάμψατε, ου την επίγειον δόξαν ποθήσαντες αλλά του Πνεύματος κάλλος το άφθορον όθεν, άγιοι Ρομάνοφ βασιλομάρτυρες, πρεσβεύσατε σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Радость моя — Жанна Бичевская
iconandlight 