Εύρεση των Τιμίων Λειψάνων των Αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου και της αγίας μάρτυρος Αθανασίας και των τριών αυτής θυγατέρων και παρθένων Θεοδότης, Θεοκτίστης και Ευδοξίας.
Άγιος Παππίας
Άγιος Σέργιος ο δίκαιος ο Μάγιστρος
Όσιοι Σέργιος και Γερμανός οι θαυματουργοί της Μονής Βαλαάμ στη λίμνη Λαντόγκα
Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Τριχερούσης, η εικόνα εορτάζει, επίσης, στις 12 και 18 Ιουλίου.
Στις 28 Ιουνίου 1831 εκάρη μοναχός με το όνομα Ιγνάτιος προς τιμήν του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας στην Μονή του αγίου Διονυσίου Γλουσιτσκύ στην έρημο Sosnovetsky, ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
Εορτάζουν στις 28 Ιουνίου
«Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή».
Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:
«Σας παρακαλώ, αδελφοί, μην παραβείτε και μην καταφρονήσετε ποτέ τον κανόνα της προσευχής…
Ο μοναχός οφείλει, είτε τρώει είτε πίνει είτε κάθεται είτε εκτελεί διακόνημα είτε βαδίζει στον δρόμο είτε κάνει οτιδήποτε άλλο, να κράζει ακατάπαυστα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»…
Έτσι, το όνομα του Κυρίου Ιησού, καταβαίνοντας στο βάθος της καρδιάς, θα ταπεινώσει τον δράκοντα, που έχει την κατοχή της καρδιάς, και θα σώσει και θα ζωοποιήσει την ψυχή.
Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάκοπα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα» (βλ. Οσίων Καλλίστου και Ιγνατίου των Ξανθοπού, Μέθοδος και κανών…, κα΄).
Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Φιλήμονα: «Τι είναι, πάτερ, η κρυφή μελέτη;». Και ο γέροντας απάντησε: «Πήγαινε, έχε νήψη στην καρδιά σου και λέγε προσεκτικά μέσα στον νού σου με φόβο και τρόμο: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». (Περί του αββά Φιλήμονος…).
Λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος (Ο. π., ΚΗ΄, 35):
«Προκειμένου να σταθείς μπροστά στον Θεό για να Τον ικετέψεις να προετοιμάζεσαι με την αδιάλειπτη εσωτερική προσευχή και έτσι σύντομα θα προκόψεις».
Με τον καιρό η νοερή μελέτη του Θεού θα κυριέψει όλη σου την ύπαρξη και θα σε κάνει σαν μεθυσμένο, έναν άνθρωπο που βρίσκεται σ᾿ αυτόν τον κόσμο αλλά δεν του ανήκει, ή μάλλον έναν άνθρωπο που ανήκει στον κόσμο ως προς το σώμα αλλά δεν του ανήκει ως προς τον νού και την καρδιά.
Όποιος μεθά με το αισθητό κρασί, ξεχνά τον εαυτό του, ξεχνά τα βάσανά του, ξεχνά την τάξη του και την κληρονομιά του. Όποιος μεθά με το νοητό κρασί της μελέτης του Θεού, γίνεται ψυχρός, αναίσθητος απέναντι στις γήινες επιθυμίες, τη γήινη δόξα, όλα τα γήινα αγαθά.
Η σκέψη του βρίσκεται διαρκώς στον Χριστό, ο οποίος με τη μελέτη ενεργεί στον νού και την καρδιά σαν ιερή ευωδία, «άρωμα που προέρχεται από τη ζωή και δίνει ζωή» (Β΄ Κορ. 2:16). Η μελέτη του Θεού νεκρώνει στην ψυχή του ανθρώπου την αγάπη προς τον κόσμο και τα πάθη και γεννά την αγάπη προς τον Θεό, προς καθετί το πνευματικό και άγιο, προς τη μακάρια αιωνιότητα.
«Θεέ μου!», ανακράζει ο μεθυσμένος από τη μελέτη του Θεού (Οσίου Ιωάννου του Σιναίτου, ο. π, ΚΗ΄, 28). «Τι άλλο υπάρχει για μένα στον ουρανό εκτός από Σένα;». Τίποτα! «Και τι άλλο θα επιθυμούσα στη γη εκτός από Σένα;» (Ψαλμ. 72:25). Τίποτ᾿ άλλο, παρά μόνο να είμαι απερίσπαστα προσκολλημένος σ᾿ Εσένα με την αδιάλειπτη προσευχή.
Μερικοί επιθυμούν πλούτο, άλλοι δόξα και άλλοι κάτι άλλο από τα εγκόσμια.
«Εγώ, όμως, ένα μόνο πράγμα επιθυμώ: να είμαι προσκολλημένος στον Θεό και να στηρίζω σ᾿ Αυτόν την ελπίδα της απάθειας μου» (Πρβλ. Ψαλμ. 72:28).
Από το βιβλίο: «ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ», Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Τόμος γ΄
***
Αυτός ο τρόπος προσευχής, το να προσεύχεται δηλαδή κανείς λέγοντας την προσευχή του Ιησού, είναι θείος θεσμός, πού θεσπίστηκε όχι μέσω Αποστόλου ή Αγγέλου, αλλά από τον Υιόν του Θεού, πού είναι Θεός ο ίδιος. Μετά τον μυστικό δείπνο, ανάμεσα σ’ άλλες υψηλές, ύστατες εντολές και οδηγίες, ο Κύριος Ιησούς Χριστός θέσπισε την προσευχή στο όνομα Του. Έδωσε αυτό τον τρόπο προσευχής σαν μια νέα, εξαίρετη και ανεκτίμητη δωρεά. Οι Απόστολοι γνώριζαν ήδη μερικώς τη δύναμη του ονόματος του Ιησού, μ’ αυτό θεράπευσαν ανίατες αρρώστιες και υπέταξαν δαίμονες, και μ’ αυτό τους κατανίκησαν, τους έδεσαν και τους εξέβαλαν. Αυτό το πανίσχυρο και θαυμαστό όνομα ο Κύριος μας αφήνει εντολή να το χρησιμοποιούμε στην προσευχή. Υποσχέθηκε ότι τέτοια προσευχή θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. «Ό,τι αν αιτήσητε τον πατέρα», είπε στους αγίους Αποστόλους, «εν τω ονόματι μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υίω. Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματι μου, εγώ ποιήσω» (Ίωάν. 14,13). « Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι όσα αν αιτήσετε τον πατέρα εν τω ονόματι μου, δώσει υμίν. Έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη» ( Ίωάν. 16,23-24).
Στα Ευαγγέλια, στις Πράξεις και τις Επιστολές των Αποστόλων βλέπουμε την απέραντη πίστη των αγίων Αποστόλων στο όνομα του Κυρίου Ιησού, όπως και τον απέραντο σεβασμό τους γι’ αυτό. Στο όνομα του Κυρίου Ιησού έκαναν τα πιο εκπληκτικά θαύματα.
Στην εκκλησιαστική ιστορία διαβάζουμε το πιο κάτω επεισόδιο: Κάποιος στρατιώτης, γέννημα της Καρχηδόνας, πού ονομαζόταν Νεωκόρος, υπηρετούσε στη φρουρά της Ιερουσαλήμ στα χρόνια πού ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός υπέστη θεληματικά τα πάθη και θανατώθηκε για ν’ απολυτρώσει το ανθρώπινο γένος. Σαν είδε ο Νεωκόρος τα θαύματα πού τελέσθηκαν στο θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου, πίστεψε σ’ Αυτόν και βαφτίστηκε από τους Αποστόλους. Όταν τέλειωσε τη θητεία του, ο Νεωκόρος πήγε πίσω στην Καρχηδόνα και μοιράστηκε το θησαυρό της πίστης με ολόκληρη την οικογένεια του. Ανάμεσα σ’ εκείνους πού δέχτηκαν το Χριστιανισμό ήταν και ο Καλλίστρατος, ο εγγονός του Νεωκόρου. Σαν έφτασε στην κατάλληλη ηλικία ο Καλλίστρατος πήγε στο στρατό. Το στρατιωτικό απόσπασμα στο όποιο τοποθετήθηκε το αποτελούσαν ειδωλολάτρες. Παρακολούθησαν τον Καλλίστρατο και πρόσεξαν πώς αυτός δε λάτρευε τα είδωλα, αλλά αφιέρωνε πολλήν ώρα στην προσευχή τη νύκτα μέσα σε μοναξιά. Κάποτε κρυφάκουσαν, ενώ εκείνος προσευχόταν, και τον άκουσαν να επαναλαμβάνει αδιάκοπα το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό τον κατήγγειλαν στο διοικητή τους. Ο άγιος Καλλίστρατος, πού ομολογούσε το Χριστό όντας μόνος στο σκοτάδι της νύχτας, Τον ομολόγησε δημοσίως στο φως της ημέρας και επισφράγισε την ομολογία του με το αίμα του» (Μηναίο, 27 Σεπτεμβρίου).
(από το βιβλίο «Υιέ μου δος μοι σην καρδίαν», Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ – Η Προσευχή του Ιησού )
Ο άγιος Ιγνάτιος αποσύρθηκε στην Μονή Νικολάου Μπαμπάγεβο, όπου κοιμήθηκε ειρηνικά, στις 30 Απριλίου 1867, σε ηλικία 60 ετών. Μετά την μακαριστή εκδημία του, ο άγιος Ιγνάτιος εμφανίστηκε μέσα σε λαμπρό φως σε ένα από τα πνευματικά του τέκνα, που υπέφερε από τις επιθέσεις των δαιμόνων, λέγοντάς του: «Ό,τι έγραψα στα βιβλία μου είναι η αλήθεια!».
iconandlight 