Ευλόγησον τον στέφανον του ενιαυτού της χρηστότητός σου, Κύριε.
Στερέωσον αγαθέ, ην κατεφύτευσε πόθω, επί της γης η δεξιά σου, κατάκαρπον άμπελον, φυλάττων σου την Εκκλησίαν Παντοδύναμε. Ωδή γ’, της Ινδίκτου , Ήχος α’
Αρχή της Ινδίκτου.
Ιησούς του Ναυή, ο δίκαιος ηγέτης του Ισραηλιτικού λαού, Προπάτορ Π. Διαθήκης (12ος αι. π.Χ.),
Συμεών ο στυλίτης της Μάνδρας, ο Παλαιός, όσιος στην Τελάνισσο (σημ. Ντερ Σαμάν) Συρίας (459),
Μάρθα, μητέρα Αγ. Συμεών του στυλίτου του Παλαιού,
Συμεών ο Νέος Στυλίτης της Λέσβου (844 μ.Χ.),
Μελέτιος ο νέος,
Αμμούν ο Διάκονος και οι 40 οσιοπαρθενομάρτυρες ασκήτριες μαθήτριές εν Θράκη (4ος αιών),
Αγγελής ο χρυσοχόος, νεομάρτυς στην Κωνσταντινούπολι (1680),
Αντώνιος «ο εν Αγιά» Δημητριάδος,
Μνήμη του μεγάλου εμπρησμού στην Κωνσταντινούπολη το έτος 450 μ.Χ,
Σύναξις της ιεράς εικόνος της Θεοτόκου της Μονής των Μιασηνών (864),
Σύναξη της Παναγίας της Παμμακάριστου στην Κωνσταντινούπολη.
Εορτάζουν την 1 Σεπτεμβρίου
Στίχοι
Ίνδικτον ημίν ευλόγει νέου Χρόνου,
Ω και Παλαιέ, και δι᾿ ανθρώπους Νέε.
Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
” Ο Χριστός ερωτά τον καθένα από μας: “Αγαπάς Με; (Ιωαν. 21,15). Και ο καθένας απαντά: “Ναι Κύριε, Συ οίδας ότι αγαπώ Σε”. Στην αγάπη αυτή βρίσκεται όλο το νόημα, όλη η σοφία, το τέλος της γνώσεως, η ατελεύτητη ζωή, το άδυτο Φως. Με την αγάπη αυτή προς τον Χριστό αγαπάμε και γνωρίζουμε τον Πατέρα, διά του Χριστού γνωρίζουμε την αγάπη του Αγίου Πνεύματος, με αυτήν εισερχόμαστε στην ενδοτριαδική ζωή της Θεότητος. Η αγάπη αυτή είναι το αποκορύφωμα της θεολογίας. Ο φορέας της αγάπης αυτής σώζεται ήδη από την παρούσα ζωή, γίνεται υιός του Πατρός εν τω Μονογενεί Υιώ, θεός κατά χάρη. Ο άνθρωπος αυτός απέκτησε όλη την Αλήθεια”
(Γέροντος Σωφρονίου (Σακχάρωφ) Το Μυστήριο της Χριστιανικής Ζωής, Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2010, κεφάλαιο: Η πίστη, σελ.121).
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
“Ό,τι γίνεται για τα μάτια του κόσμου δεν είναι αρεστό στον Θεό”
Ο Κύριος αποδοκιμάζει την προσευχήν, την ελεημοσύνην, την νηστείαν και παν καλόν έργον, όπερ τελείται «έμπροσθεν των ανθρώπων» εν υποκρίσει και αποβλέπει εις την παρ’ αυτών δόξαν. Ο Πατήρ ημών ο ουράνιος, «ο εν τω κρυπτώ…» και «βλέπων εν τω κρυπτώ», δεν ευαρεστείται εις παρομοίας πράξεις (Ματθ.στ’ 1-18).
Ουχί δε μόνον ο λόγος του Θεού εντέλλεται να αποκρύπτωμεν την εσωτερικήν ημών ζωήν από των αλλοτρίων οφθαλμών, αλλά και το υγιές πνευματικόν ένστικτον, ώσπερ «κατηγορική τις προσταγή», απαγορεύει την παραβίασιν του μυστικού της ψυχής της παρισταμένης ενώπιον του Θεού.
Η προσευχή της μετανοίας ενώπιον του Υψίστου συνιστά τον πλέον ενδόμυχον χώρον του πνεύματος ημών. Εκ τούτου γεννάται η επιθυμία να παραμείνωμεν κεκρυμμένοι είς τι μέρος, υπό την γην, ούτως ώστε ουδείς να βλέπη ή να ακούη ημάς, αλλά το παν να διαμείβηται μόνον μεταξύ του Θεού και της ψυχής. Κατ’ αυτόν τον τρόπον έζων τας πρώτας δεκαετίας της μετανοίας μου ενώπιον του Κυρίου.
Εκ της πικράς μου πείρας πολλάκις εδιδάχθην ότι είναι απαραίτητον να αποφεύγωμεν και αυτήν εισέτι την επιστροφήν προς ημάς αυτούς, άλλως αποβαίνωμεν θύματα του πνεύματος της κενοδοξίας ή της αυταρεσκείας.
Δια τας κινήσεις αυτάς της καρδίας ημών υφιστάμεθα την υπό του Θεού εγκατάλειψιν… (Γέροντος Σωφρονίου (Σαχάρωφ) Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 1992).
– Ακόμη και στην πνευματική ξηρασία µας στέλνει ο Θεός µιά παρηγοριά, επειδή γνωρίζει τις αδυναμίες µας. Το συμφέρον µας θα ήταν αν ζούσαμε σε όλη µας την ζωή σε µιά πνευματική ξηρασία, αλλά να αγωνιζόμαστε, δηλαδή αν µπορούσαµε να φθάσουμε τον Χριστό μέσα από την τέλεια εγκατάλειψη του Θεού, την πλήρη κένωσή µας, όπως έγινε με τον Χριστό στον Σταυρό. Τότε και η δόξα του ανθρώπου θα ήταν μεγάλη. Ανάλογα με την κένωση και ανάλογα με τον πόνο, που υποµένουµε θα έχουμε δόξα.
– Όλοι οι άγιοι δεν έλαβαν την ίδια Χάρη από τον Θεό, αλλά όλοι γέμισαν το δοχείο που προσέφεραν στον Θεό.
Οι Χριστιανοί θα είναι πάντοτε παρεξηγημένοι από τους γύρω τους ανθρώπους.
– Οι πειρασμοί που δέχθηκαν οι άγιοι είναι μεγαλύτεροι από τους δικούς µας πειρασμούς, διότι ή καρδιά τους ήταν ευαίσθητη και γι’ αυτό όλα τα πράγματα λάμβαναν στην ζωή τους μεγαλύτερες διαστάσεις.
Όταν έχουμε το Χριστό μας και τους αγίους μας στην καρδιά μας, μας την κρατάνε ζεστή με την θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κι έτσι δεν μπορεί να την παγώσει το πνεύμα της αποστασίας που πνέει παντού.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Το Άγιον Πνεύμα είναι ο αρχιτέκτων και ο οικοδόμος της Εκκλησίας.
Ολόκληρον το Ευαγγέλιον συνοψίζεται εις μίαν παραγγελίαν του Θεού προς όλους ημάς: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πετρ. 1,16). Η οδός των χριστιανών είναι: «η των αγίων οδός» (Εβρ. 9,8).
Ο πιστεύων είναι εκείνος ο οποίος με όλην την καρδίαν, με όλην την ψυχήν, με όλον το είναι του ζη κατά το Ευαγγέλιον του Αναστάντος Κυρίου Ιησού.
Αγιότητα είναι η ζωή εν Πνεύματι Αγίω και με το Άγιο Πνεύμα. Δεν υπάρχει ορθοδοξία εκτός των Αγίων. Στον κόσμο της ανθρώπινης πραγματικότητας η αγιότητα είναι το μέτρο της ορθοδοξίας. Το μέτρο της αγιότητας είναι το μέτρο της ορθοδοξότητας.
Μόνο ο αγιασθείς άνθρωπος δύναται να αγιάζη και άλλους, μόνον γενόμενος αυτός φως δύναται να φωτίζη τους άλλους. Ναι, η προσευχή αγιάζη και φωτίζη.
Σοφός είναι εκείνος πού χτίζει το οικοδόμημα της ψυχής του στην τήρηση των ιερών εντολών του Ευαγγελίου. Άφρων είναι εκείνος πού πράττει το αντίθετο.
Γιατί όλα όσα οικοδομούνται επάνω στον Ιησού Χριστό αντέχουν σε όλες τις καταιγίδες και φουρτούνες και στα δεινά των πειρασμών, της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Ότι πάλι οικοδομείται δίχως Χριστό και ερήμην του Χριστού και ενάντια στον Χριστό, εύκολα καταρρέει και συντρίβεται μόλις φανούν οι φουρτούνες των πειρασμών, των αμαρτιών και των παθών, μα κυρίως όταν φανούν ο άνεμος του θανάτου και του δαιμονισμού.
Για μας τούς Χριστιανούς, τούς φωτισμένους και διαφωτισμένους εν Χριστώ, τα πάντα σε αυτό τον κόσμο έχουν νόημα και αξία εφόσον αποτελούν μέσον και οδό προς την αιωνιότητα. Επειδή εμείς, βλέπουμε εκείνο πού δεν φαίνεται και ατενίζουμε το αόρατο.
Ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, δηλ. υπό το πρίσμα του Χριστού, αφού Εκείνος είναι ο αιώνιος Θεός και Κύριος.
Ο αγώνας μας είναι ενάντια στους εχθρούς της αιωνιότητας και της αθανασίας μας. Αυτοί είναι: οι αμαρτίες μας, τα πάθη μας, οι πόθοι μας, τα πνευματικά της πονηρίας (Έφ. 6, 12). Κάθε αμαρτία κλέβει και λίγη από την αιωνιότητα μας και απονεκρώνει την αθανασία μας. Ας μη γελιόμαστε: η φιλία με την αμαρτία είναι έχθρα με τον Θεό, έχθρα με τον Κύριο και Χριστό.
Πώς να εργαστούμε τη σωτηρία μας; Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/08/31/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%89%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD/
Στο κατώφλι του νέου χρόνου. Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του… Anthony Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/31/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%8E%CF%86%CE%BB%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1/
ΕΩΘΙΝΟΝ ΙΑ’ ΙΩΑΝΝΗ 21,15-25
Τω καιρώ εκείνω, εφανέρωσεν εαυτόν ο Ιησούς τοις μαθηταίς αυτού, εγερθείς εκ νεκρών, και λέγει τω Σίμωνι Πέτρω, Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλέον τούτων; λέγει αυτώ, Ναι Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ, Βόσκε τα αρνία μου. λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον, Σίμων Ιωνά αγαπάς με; Λέγει αυτώ, Ναί, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ, Ποίμαινε τα πρόβατά μου. λέγει αυτώ το τρίτον, Σίμων Ιωνά, φιλείς με; ελυπήθη ο Πέτρος, ότι είπεν αυτώ το τρίτον, φιλείς με; και είπεν αυτώ, Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ ο Ιησούς, Βόσκε τα πρόβατά μου. αμήν αμήν λέγω σοι, ότε ης νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν, και περιεπάτεις όπου ήθελες, όταν δε γηράσης, εκτενείς τας χείράς σου, και άλλος σε ζώσει, και οίσει όπου ου θέλεις. τούτο δε είπε, σημαίνων ποίω θανάτω δοξάσει τον Θεόν. και τούτο ειπών, λέγει αυτώ, Ακολούθει μοι. επιστραφείς ο Πέτρος βλέπει τον μαθητήν ον ηγάπα ο Ιησούς, ακολουθούντα, ος και ανέπεσεν εν τω δείπνω επί το στήθος αυτού και είπε, Κύριε, τίς εστιν ο παραδιδούς σε; τούτον ιδών ο Πέτρος λέγει τω Ιησού, Κύριε, ουτος δε τί; λέγει αυτώ ο Ιησούς, Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τί προς σε; συ μοι ακολούθει μοι. Εξήλθεν ούν ο λόγος ούτος εις τούς αδελφούς, ότι ο μαθητής εκείνος ουκ αποθνήσκει, καί ουκ είπεν αυτώ ο Ιησούς, ότι ουκ αποθνήσκει’ αλλ’ Εάν αυτόν θέλω μένειν έως έρχομαι, τί προς σε; Ουτός εστιν ο μαθητής ο μαρτυρών περί τούτων , και γράψας ταύτα, και οίδαμεν ότι αληθής εστίν η μαρτυρία αυτού. Έστι δε και άλλα πολλά όσα εποίησεν ο Ιησούς, άτινα εάν γράφηται καθ’ έν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία. Αμήν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ ΙΑ’
Μετά την θείαν Έγερσιν, τρις τω Πέτρω, φιλείς με, πυθόμενος ο Κύριος των ιδίων προβάτων, προβάλλεται ποιμενάρχην, ός ίδων ον ηγάπα, ο Ιησούς επόμενον, ήρετο τον Δεσπότην, Ούτος δέ τί; Εάν θέλω, έφησε, μένειν τούτον, έως και πάλιν έρχομαι, τί προς σε φίλε Πέτρε;
Θεοτοκίον
Ω φοβερόν μυστήριον ω παράδοξον θαύμα! διά θανάτου θάνατος, παντελώς ηφανίσθη, τις ούν μη ανυμνήσει σου, και τις μη προσκυνήσει σου, την Ανάστασιν Λόγε, και την αγνώς, εν σαρκί τεκούσάν σε Θεοτόκον. Ής ταις, πρεσβείαις άπαντας, λύτρωσαι τής γεέννης.
ΕΩΘΙΝΟΝ ΙΑ’ Ήχος πλ. δ’
Φανερών εαυτόν, τοις Μαθηταίς σου Σωτήρ μετά την Ανάστασιν, Σίμωνι δέδωκας την των προβάτων νομήν, εις αγάπης αντέκτισιν, την τού ποιμένειν φροντίδα αιτών. Διό και έλεγε, Ει φιλείς με Πέτρε, ποίμαινε τα αρνία μου, ποίμαινε τα πρόβατά μου. ο δε ευθέως ενδεικνύμενος το φιλόστοργον, περί τού άλλου Μαθητού επυνθάνετο. Ών ταις πρεσβείαις Χριστέ, την ποίμνην σου διαφύλαττε, εκ λύκων λυμαινομένων αυτήν.
iconandlight 