Προφήτης Ιωνάς, το σημείο του σταυρού τον έσωσε μέσα στην κοιλία του κήτους και βγήκε σώος στη στεριά.

Απόδοσις της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Προφήτης Ιωνάς

Εορτάζει στις 21 Σεπτεμβρίου

Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν.

Στίχοι
Από προσώπου του Θεού φεύγεις πάλαι,
Νυν δε πρόσωπον, Ιωνά τούτου βλέπεις.

Η Εκκλησία καθόρισε να εορτάζεται η μνήμη του προφήτη Ιωνά την 21η Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία αποδίδεται η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Ο προφήτης Ιωνάς έζησε κατά τον 8ο π.Χ. αιώνα, επί των βασιλέων Αμασίου και Ιεροβοάμ Β’. Λέγεται ότι ήταν ο γιος της χήρας απ’τη Σαρεπτά της Σιδωνίας, της Δικαίας Σαραφθίας που ανέστησε ο προφήτης Ηλίας. Αφού πρώτα αρνήθηκε να κηρήξει το λόγο του Θεού στη Νινευή, έφυγε για την Θαρσίς (Ιων. 1,3), τον κατάπιε το κήτος (Ιων. 2,1) και τελικά τον εξέμεσε στη στεριά σώο και ασφαλή (Ιων. 2,11) έλαβε εκ νέου εντολή από το Θεό να κηρύξει στους κατοίκους της Νινευή μετάνοια (Ιων. 3,1-2) , λέγοντας: «Τρεις μέρες απομένουν ακόμα και η Νινευή θα καταστραφεί!». Οι κάτοικοί της συγκλονίστηκαν από το κήρυγμα του προφήτη και πίστεψαν στον αληθινό Θεό. Και για να δείξουν έμπρακτα τη μετάνοιά τους έβγαλαν τα ρούχα τους και φόρεσαν κουρέλια και σακιά κι άρχισαν αυστηρή νηστεία 40 μέρες όλοι, από το βασιλιά και τους αξιωματούχους του ως και στα ζώα τους δεν έδιναν τροφή και νερό. Και όλοι απομακρύνθηκαν από τις κακίες και αδικίες που διέπρατταν συνεχώς και έτσι η πόλη τους σώθηκε απ’ την καταστροφή.
Αλλά όταν βλέπει την έμπρακτη μετάνοια του λαού της πόλης, αντί να χαρεί, θλίβεται και διαμαρτύρεται στο Θεό, που δεν στέλνει την τιμωρία του. Κι Εκείνος τον παιδαγωγεί με συμβολικό τρόπο. Δίδει εντολή να φυτρώσει μεμιάς ένα σκιερό φυτό, μια «κολοκυθιά», για να τον προστατεύει από τον καύσωνα. Και την άλλη μέρα το πρωί στέλνει ένα σκουλήκι που τρώει τις ρίζες του φυτού και το ξηραίνει. Έτσι, η ζέστη γίνεται αφόρητη, κι ο Ιωνάς νιώθει εξαντλημένος. Τόση ήταν η στενοχώρια του για την απώλεια του φυτού, που ήθελε να πεθάνει παρά να ζήσει. Του λέει τότε ο Θεός: «Εσύ ούτε κοπίασες γι’ αυτό το φυτό ούτε το ’κανες να μεγαλώσει. Μόνο του μεγάλωσε σε μια νύχτα και την άλλη μέρα ξεράθηκε. Κι όμως λυπήθηκες γι’ αυτό. Εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ για τη Νινευί, τη μεγάλη πόλη…, όπου υπάρχουν περισσότεροι από εκατόν είκοσι χιλιάδες άνθρωποι και κτήνη πολλά;» (Ιων. 4,10-11). Δεν τον επιτιμά, αλλά του θέτει το ερώτημα και τον αφήνει να απαντήσει μόνος του. Δεν τον τραυματίζει, αλλά τον θεραπεύει. Του αποκαλύπτει το μεγαλείο της αγάπης Του.

Το βιβλίο του Ιωνά απαντά και σε αυτούς που θα ήθελαν άμεση τιμωρία των αμαρτωλών, των αδίκων, των αθέων, των φαύλων, των πονηρών και όσων βρίσκονται σε πλάνη. Θεωρούν τον Θεό άδικο, που δεν επεμβαίνει ως τιμωρός για να αφανίσει από τη γη τους ασεβείς και να εξαλείψει το κοινωνικό κακό. Απαντά σε όσους δεν αντέχουν την ελευθερία με την οποία προίκισε ο Θεός το ανθρώπινο γένος και δεν μπορούν να κατανοήσουν την άπειρη αγάπη Του για το τελειότερο και θεόμορφο πλάσμα του, τον άνθρωπο.

Η παραμονή του Ιωνά μέσα στην κοιλιά του κήτους επί τρεις ημέρες και η εξέμεσή του στη στεριά αποτελούν, σε ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη, τον κατ΄ εξοχήν τύπο της τριημέρου Ταφής και της Αναστάσεως του Χριστού. Μάλιστα ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θέλοντας να δώσει σημείο περί της τριημέρου Ταφής και της Αναστάσεως του ταυτίζει την τριήμερη παραμονή του Ιωνά στην κοιλιά του κήτους και την εξέμεσή του απ΄ αυτό με τη τριήμερη ταφή και την Ανάστασή Του λέγοντας: «ώσπερ γαρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ματθ. 12,40).

Στο κείμενο της προφητείας του Ιωνά δεν γίνεται λόγος για τη στάση του σώματος του προφήτη μέσα στην κοιλία του κήτους. Εντούτοις η υμνολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που διασώζει την εκκλησιαστική παράδοση, παρουσιάζει τον προφήτη Ιωνά, τη στιγμή που βρισκόταν στα σπλάχνα του κήτους, να απλώνει τα χέρια του και να σχηματίζει το σημείο του Σταυρού και γι΄αυτό το λόγο ψάλλει: «Τον τύπον του θείου Σταυρού Ιωνάς, εν κοιλία του κήτους, τεταμέναις παλάμαις προδιεχάραξε» (Καταβασία στ’ ωδής όρθρου Κυριακής της Σταυρο-προσκυνήσεως).

Το σημείο του σταυρού, που προτυπώνεται στην κοιλιά του κήτους, ήταν αυτό που έσωσε τον Ιωνά και μετά από τρις ημέρες βγήκε σώος στη στεριά, γεγονός, το οποίο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα της Παλαιάς Διαθήκης. (Θεόδωρος Ρόκας, Θεολόγος) Οτιδήποτε άλλο αφορά αυτόν τον υπέροχο προφήτη μπορεί να διαβαστεί στο βιβλίο του Ιωνά.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μπορεί ένας αμαρτωλός να μετανοήσει για τις αμαρτίες του μέσα σε δέκα ημέρες; Ναι, κατά το Ανεξιχνίαστο μέγα έλεος του Θεού, μπορεί.

Όταν βασίλευε ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, υπήρχε στην Κωνσταντινούπολη ένας διαβόητος ληστής. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων μέσα στην Πόλη αλλά και στα προάστια. Μια μέρα, ο ίδιος ο αυτοκράτορας έστειλε στον ληστή έναν σταυρό ως σημείο και ένδειξη καλής πίστεως ότι δεν θα του έκανε κακό, αν αποφάσιζε να παραδοθεί.

Ο ληστής έλαβε τον σταυρό και πράγματι παραδόθηκε Φθάνοντας στην Κωνσταντινούπολη έπεσε στα πόδια του αυτοκράτορα και τον ικέτεψε για συγχώρηση. Ο Μαυρίκιος κράτησε τον λόγο του, έδειξε ευσπλαχνία και τον απελευθέρωσε.

Αμέσως μετά απ’ το γεγονός, ο ληστής ασθένησε σοβαρά και κατάλαβε ότι ο θάνατος ήταν επικείμενος. Συντετριμμένος τότε μετάνιωσε για όλες τις αμαρτίες του και κλαίγοντας προσευχήθηκε στον Θεό να τον συγχωρήσει, όπως τον είχε συγχωρήσει και ο βασιλιάς. Τόσα άφθονα δάκρια έχυσε, που το μαντήλι του μούσκεψε τελείως.

Μετά από ένα δεκαήμερο προσευχής και ακένωτου ποταμού δακρύων, ο μετανοημένος άνθρωπος αναπαύτηκε. Το ίδιο εκείνο βράδυ ο γιατρός του είδε σε όνειρο μια υπέροχη οπτασία: αφού παρέδωσε ο ληστής την ψυχή του, μαζεύτηκαν γύρω του και τον περικύκλωσαν μαύροι, ανθρωπόμορφοι δαίμονες, κρατώντας χαρτιά όπου ήταν γραμμένες όλες οι αμαρτίες του. Παρουσιάστηκαν επίσης δύο απαστράπτοντες άγγελοι.

Οι άγγελοι έβαλαν μια ζυγαριά ανάμεσα τους και οι περιχαρείς δαίμονες έβαλαν στο ένα μέρος της ζυγαριά όλα τα χαρτιά που κρατούσαν, ενώ το άλλο ήταν άδειο. Συσκέπτονταν οι άγγελοι κι έλεγαν: «Τι θα βάλουμε εκεί;», «ας αναζητήσουμε κάτι καλό στη ζωή του!». 

Τότε εμφανίστηκε στο χέρι του αγγέλου το μαντήλι, το μουσκεμένο με τα δάκρυα μετανοίας. Αστραπιαία οι άγγελοι το τοποθέτησαν στο δικό τους μέρος της ζυγαριάς και αυτό βάρυνε πολύ περισσότερο απ’ το μέρος των δαιμόνων. Αυτοστιγμεί οι μαύροι δαίμονες έγιναν καπνός, βοώντας, θρηνώντας και ουρλιάζοντας, ενώ οι άγγελοι παρέλαβαν την ψυχή του μετανοημένου ληστή και την μετέφεραν στον Παράδεισο, δοξολογώντας τον φιλάνθρωπο Κύριο.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως,σελ. 213-5)

Προφήτης Ιωνάς, Μόνο Εσύ, Κύριε, μπορείς να με σώσεις…
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/20/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82/

Διψώ για μετάνοια!… Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ (Brianchaninov)
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/01/%CE%B4%CE%B9%CF%88%CF%8E-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B3%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9/Βιβλίο Προφήτου Ιωνά
http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Iwnas/Iwnas_kef.1-4.htm

Απολυτίκιον Προφήτου Ιωνά. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Σάλπιγξ εύηχος, θείων κριμάτων, κόσμω πέφηνας, αναφωνούσα, Ιωνά τοις Νινευίταις μετάνοιαν και συσχεθείς εν τω κήτει προέγραψας, την του Σωτήρος τριήμερον έγερσιν όθεν πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ιλασμόν και μέγα έλεος.

Η προσευχή του Ιωνά από την κοιλιά του κήτους (Κεφ. β’, 2)
(Ωδή έκτη ψαλτηρίου)

Εβόησα εν θλίψει μου προς Κύριον τον Θεόν μου, και εισήκουσέ μου· εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου. 4 απέρριψάς με εις βάθη καρδίας θαλάσσης, και ποταμοί εκύκλωσάν με· πάντες οι μετεωρισμοί σου και τα κύματά σου επ᾿ εμέ διήλθον. 5 και εγώ είπα· απώσμαι εξ οφθαλμών σου· άρα προσθήσω του επιβλέψαι με προς ναόν τον άγιόν σου; 6 περιεχύθη μοι ύδωρ έως ψυχής, άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη, έδυ η κεφαλή μου εις σχισμάς ορέων. 7 κατέβην εις γην, ης οι μοχλοί αυτής κάτοχοι αιώνιοι, και αναβήτω εκ φθοράς η ζωή μου, προς σε Κύριε ο Θεός μου. 8 εν τω εκλείπειν απ᾿ εμού την ψυχήν μου του Κυρίου εμνήσθην, και έλθοι προς σε η προσευχή μου εις ναόν το άγιόν σου. 9 φυλασσόμενοι μάταια και ψευδή έλεον αυτών εγκατέλιπον. 10 εγώ δε μετά φωνής αινέσεως και εξομολογήσεως θύσω σοι, όσα ηυξάμην αποδώσω σοι εις σωτηρίαν μου τω Κυρίω.

Ο τάφος του Προφήτη Ιωνά στη Μοσούλη (Ιράκ), το 2014, το κτήριο ανατινάχθηκε από το ισλαμικό κράτος – ISIL.

Holy Prophet Jonah “I fled from Him, from Whom one cannot hide!”

The leave-taking of the Exaltation of the Cross
Holy Prophet Jonah

September 21

Before Thy Cross we bow down in worship, O Master, and Thy holy Resurrection we glorify.

The Holy Prophet Jonah

Jonah lived more than eight hundred years before Christ (IV Kings 14:25). It is said that he was that son of the widow of Zarephath in Sidon whom the Prophet Elias had raised from the dead. By his three-day sojourn in the belly of the whale, he prefigured the three days that Christ lay in the tomb; and, by his deliverance from the belly of the whale, he prefigured the Lord’s Resurrection from the dead. Everything else concerning this wonderful prophet can be read in the Book of Jonah.

Hymn of Praise
The Holy Prophet Jonah
by Saint Nikolai Velimirovič

Nineveh! Nineveh resounds with sin,
And God sends Jonah to heal Nineveh.
Jonah does not want to, and flees from God!
Oh, where will you go, Jonah, to hide from the Most High?
Jonah sleeps; he sleeps and the tempest rises.
God moves slowly, but He will find you in time.
Hurled into the waves, swallowed by the whale,
“From whom did I flee?” Jonah asks himself.
“I fled from Him, from Whom one cannot hide!”
God chastises Jonah and yet delivers him,
And, by His providence, glorifies him forever.
Jonah, you do not want to speak to the Ninevites,
But through your punishment you will prophesy the immortal Christ.
You do not want to by words? Then you must, by deeds,
Prophesy Christ and the death and resurrection of the body!
Your deeds, Jonah, will not fade away,
And Christ the Lord will speak of you to men,
That, through you, the mercy of the Living God might be revealed,
By which you will be saved, as well as Nineveh.
Through you, the power of repentance shall be revealed-
The power of repentance and God’s forgiveness.
You pitied the gourd, and God pitied men.
Help us to repent, O God, and save us from condemnation.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date September 22, and New Calendar date October 5.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-september-22-october-5.html

Jonah’ book of prophecy is divided into four chapters, and is placed fifth in order among the twelve minor Prophets. His three-day sojourn in the sea-monster’s belly is an image of our Saviour’s three-day burial and His life-bringing Resurrection (Matt. 12:39-40). His name means “dove.”

Gospel of Matthew, Chapter 12:39-40
38 Then some of the scribes and Pharisees answered [Jesus], saying, ?Teacher, we want to see a sign from You. 39But He answered and said to them, An evil and adulterous generation seeks after a sign, and no sign will be given to it except the sign of the prophet Jonah. 40For as Jonah was three days and three nights in the belly of the great fish, so will the Son of Man be three days and three nights in the heart of the earth. 41The men of Nineveh will rise up in the judgment with this generation and condemn it, because they repented at the preaching of Jonah; and indeed a greater than Jonah is here.

The Book of Jonah
http://www.christopherklitou.com/old_testament_greek_english_jonah_1-4.htm

Jonah prayer: Jonah 2: 3-10,
(the Sixth ode of the Holy Psalter)

I cried in my affliction to the Lord my God, and he hearkened to me, even to my cry out of the belly of hell: thou heardest my voice.
4 Thou didst cast me into the depths of the heart of the sea, and the floods compassed me: all thy billows and thy waves have passed upon me.
5 And I said, I am cast out of thy presence: shall I indeed look again toward thy holy temple?
6 Water was poured around me to the soul: the lowest deep compassed me, my head went down to the clefts of the mountains;
7 I went down into the earth, whose bars are the everlasting barriers: yet, O Lord my God, let my ruined life be restored.
8 When my soul was failing me, I remembered the Lord; and may my prayer come to thee into thy holy temple.
9 They that observe vanities and lies have forsaken their own mercy.
10 But I will sacrifice to thee with the voice of praise and thanksgiving: all that I have vowed I will pay to thee, the Lord of my salvation.
http://www.christopherklitou.com/old_testament_greek_english_jonah_1-4.htm

Apolytikion of the Holy Cross – First Tone

O Lord, save Thy people and bless Thine inheritance. Grant victories to the to the Emperor over the barbarians; and by the power of Thy Cross, preserve Thy habitation. (3 times)

Apolytikion of Prophet Jonah
Third Tone

To the Ninevites, thou wast a trumpet, blaring fearful threats of Heaven’s judgments, at the which they repented with all their hearts; and from the sea-monster’s belly didst thou foreshow the Lord’s divine Resurrection to all the world. Hence, entreat Him to bring out of corruption all of us, who honour thee, O Jonah, as a friend of God.

Υπομονή, υπομονή, υπομονή. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Αγία Σοφία Χοτοκουρίδου – παππούς Παναής της Λύσης – Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Άγιος Ευστάθιος και η συνοδεία του, Θεοπίστη η σύζυγος του, Αγάπιος και Θεόπιστος τα παιδιά του

Εορτάζουν στις 20 Σεπτεμβρίου

Eυστάθιον βους παγγενή χαλκούς φλέγει,
Kαι παγγενή συ του Θεού σώζεις Λόγε.
Eικάδι Eυστάθιος γενεή άμα εν βοΐ καύθη.

«Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών» (Λουκ. 21,19).

Ο αββάς Ποιμήν είπε για τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό, ότι παρακάλεσε το Θεό και έφυγαν από πάνω του τα πάθη, κι έτσι ησύχασε. Πήγε λοιπόν σ΄ένα γέροντα και του είπε:
«Βλέπω τον εαυτό μου να αναπαύεται (ψυχικά) και να μην έχει κανένα πόλεμο».
Και ο γέροντας του λέει:
«Πήγαινε και παρακάλεσε το Θεό να σου έρθει πάλι ο πόλεμος, γιατί με τους πολέμους προκόβει η ψυχή». Παρακάλεσε λοιπόν (το Θεό ο αββάς Ιωάννης να ξαναγυρίσει ο πόλεμος), και ποτέ πιά δεν προσευχήθηκε να του φύγει, αλλά έλεγε: «Κύριε, δώσε μου υπομονή στους πολέμους».

Σοφία Χοτοκουρίδου, ασκήτρια της Κλεισούρας

Σας παρακαλώ, οποίος κάνει υπομονή, χαρά σ’ αυτόν. Όποιος κάνει υπομονή, σαν τον ήλιο θα λάμψει. Πολλή υπομονή να κάνετε.
Σας παρακαλώ, αδέρφια, πολλά υπομονήν…
«Ο φόβος του Θεού κάνει σοφό τον άνθρωπο. Ποιος είναι ο φόβος του Θεού; Όχι να φοβάσαι το Θεό, αλλά να φοβάσαι να μη στενοχωρήσεις τον άλλο, να μην τον βλάψεις, να μην τον αδικήσεις, να μην τον κατηγορήσεις. Αυτή είναι η σοφία. Ύστερα τα άλλα, για να ζήσεις, σε φωτίζει ο Θεός τί να κάνεις»

***

Η υπομονή τα νικά όλα.
Παππούς Παναής του Ιλαμιού από τη Λύση

 Η υπομονή τα νικά όλα. Δια της υπομονής θα σώσουμε τις ψυχές μας, «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν». «Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοι». «Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται». «Υπομονής χρείαν έχετε». Πρώτο παράδειγμα ο Ιώβ. «Ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας…».

 Έρχεται το κύμα πάνω στον βράχο και φεύγει αφρισμένο. Αλλά τον βράχο δεν τον αγγίζει. Ότι υπομένεις είναι στεφάνι. Τι ψάχνεις να κάμεις καλοσύνες; Το να υπομένεις τις δοκιμασίες έχει παραπάνω μισθό.

 Πολλές φορές μπορεί να σε συκοφαντήσουν. Εσύ να λες. Δόξα νάχεις Θεέ μου. Δώσε μου υπομονή να δεχθώ την συκοφαντία και φώτισε τους. Ξέρεις τότε τι στεφάνι έχεις. Μα, μόνο οι άγιοι μπορούν να τα κάμουν τούτα. Άντε, μην τα δεχτείς και κάμνε φασαρίες και απόδειξε… Ενώ, βάλε το χέρι στην καρδιά και πες «εγώ είμαι εντάξει». Και έτσι «η αλήθεια μένει εις τον αιώνα».

 Κάποιος υβρίζει έναν κι εκείνος του απαντά: «Ευχαριστώ, ταιριάζουν μου τούτα. Έχετε κι άλλα να μου πείτε»; Μα τούτον τίποτε δεν τον έπιασεν η ύβρις. Η τέλεια υπομονή είναι για όλα. Να μη χαρίζουμε του εαυτού μας. Ο Χριστός επεριπαίκτηκε απ’ όλους. Ενώ εμείς λέμε: «Δεν μας ταιριάζει να μας περιπαίζουν». Τούτο δείχνει πως έχουμε «ψιλούαν (υπερηφάνεια. Την ονομάζει έτσι επειδή είναι λεπτόν πράγμα και δεν διακρίνεται εύκολα)». Και μετά λέμε πως είμαστε ταπεινοί!

Η δοκιμασία είναι επίσκεψη του Θεού. Πόσες δοκιμασίες μας στέλλει ο Θεός για το συμφέρον μας.

Και στα λυπηρά που μας συμβαίνουν να ευχαριστούμε τον Θεό, γιατί είναι προς το συμφέρον μας.

Δεν πιστεύω να βρεθεί πλάσμα μέσα στον κόσμο, που να τα έχει όλα, να μην δοκιμάζεται, να μην έχει ένα σταυρό να σηκώνει.

 Η τέλεια υπομονή είναι το να υπομένουμε σε όλα: σε φτώχεια, σε αρρώστια, σε κατηγορίες εις βάρος μας. Ε, τι; Θέλουμε να κάνουμε το καλό και να μας επαινούν; Τότε δεν θα έχουμε μισθό. Είναι ακριβοπληρωμένο το καλό που εκάμαμε.

 Μακάριοι οι υπομένοντες. Ο Χριστός είπε πως «ο υπομένων εις τέλος ούτος σωθήσεται». «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών».

Όλα εξαρτώνται από την αγάπη. Η αγάπη είναι που γεννά,την πίστη, την ελπίδα, αλλά και την υπομονή. Όπου υπάρχει αγάπη, εκεί είναι και ο Θεός.

  Άμα ακούω και βλέπω πως δεν βγαίνει ωφέλεια, αλλά μάλλον ζημιά, καλύτερα να μην πω τον λόγο μου. Οι περισσότεροι άγιοι ήταν δια Χριστόν σαλοί. Καταλάβαιναν ότι οι άνθρωποι τους επιβουλεύονταν, αλλά αυτοί προσποιούνταν ότι δεν αντιλαμβάνονταν τίποτα από την έχθρα. Όχι πως συμφωνούσαν με τα λεγόμενα και γινόμενα από τους κακούς επίβουλους τους, αλλά δεν έλεγαν τίποτε. Σιωπούσαν. Τα έβλεπαν από ψηλά. Να ευχαριστάς τον παντογνώστη Θεό και να τον παρακαλείς να σου δώσει δύναμη να τα υπομένεις. Έτσι δεν θα γίνει αρχή για να δημιουργηθούν σκάνδαλα. Άμα μπει το πείσμα και οι παρεξηγήσεις, ειρήνη μη γυρεύεις.

«Ζητείτε την Βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσονται…». Όλα όσα έχουμε ανάγκη ο Θεός πλουσιοπάροχα μας τα δίνει, αρκεί να παραδώσουμε τον εαυτό μας σ΄Αυτόν.

***

Υπομονή στας θλίψεις. Υπομονή, υπομονή, υπομονή.
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Εις τα μέρη των Αθηνών ήτο ένας παπουτσής πολύ σκληρός άνθρωπος, είχε ένα κοριτσάκι μικρό, το όποιο πολύ το παίδευε. Το καημένο έκανε υπομονή έως ότου χτίκιασε, δηλ. έπαθε φυματίωση, και έπεσε στο κρεβάτι. Δεν γόγγυζε, δεν αντιμιλούσε του θετού πατέρα της, αλλά ήταν όλο υπομονή. Στο τέλος πέθανε, αφού προηγουμένως μία Γερόντισσα το έκανε καλογριούλα και το ονόμασε Ανυσία μοναχή. Όταν της έκαναν ανακομιδή τα λείψανά της ευωδίασαν. Αυτό είναι σημάδι αγιότητας. Βλέπετε πως πληρώνει ο Χριστός την υπομονή; Εάν γνωρίζαμε τα αιώνια αγαθά, που θα μας χαρίσει ο Πανάγαθος Θεός θα τον παρακαλούσαμε να έχουμε εδώ πάντοτε θλίψεις, βάσανα και πίκρες, για να χαιρόμαστε εκεί αιωνίως. Η Εκκλησία μας λέγει ότι, εάν ο άνθρωπος γνώριζε τα αιώνια αγαθά θα υπέμεινε ευχαρίστως όλες τις θλίψεις και τα βάσανα από κτίσεως κόσμου μέχρι της συντέλειας του αιώνος, για αυτά τα ανέκφραστα αγαθά, αλλά επειδή δεν γνωρίζει για αυτό εύκολα απογοητεύεται και εύκολα απελπίζεται.

Γι” αυτό καλά είναι οι θλίψεις, καλά είναι τα βάσανα, καλά είναι οι στενοχώριες, ξέρει ο Θεός γιατί τις δίνει.
Γιατί έτσι περισσότερο πλησιάζουμε στον Θεό, με τις θλίψεις, με τα βάσανα. «Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου», λέει (Ησ. 26,16). Με τις θλίψεις πλησιάζουμε. Ο Θεός μας αφαιρεί τις θλίψεις; «Ο φεύγων πειρασμόν επωφελή, φεύγει ζωήν αιώνιον», λέει. Έτσι είναι.
Γι’ αυτό ο άνθρωπος να μην απελπίζεται, να μην έρχεται σε απόγνωση για τη μια αποτυχία. Διότι δεν γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Όταν το γνωρίσεις το θέλημα του Θεού, κάνεις υπομονή, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι πάντοτε γλυκό, είναι και πικρό, είναι και πικρό!
«Το ποτήριον, ου μη πίω αυτό;» λέει. «Δεν θα το πιω το ποτήρι, Πέτρο;» λέει. «Θα το πιω το ποτήρι», και τον ονόμασε και σατανά, «ύπαγε οπίσω μου, σατανά, το ποτήριον ο δέδωκε ο Πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιω. 18,11). Έτσι είναι. Ναι, αλλά διά μέσου του Σταυρού ήρθε η Ανάστασις. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»• διά μέσου του Σταυρού.
Και ο άγιος Χρυσόστομος επαινεί τον Ιώβ όχι στον πρότερό του βίο, που ήταν ελεήμων. οικτίρμων, που ήταν φιλόξενος, που ήταν της προσευχής άνθρωπος, όχι. Την υπομονή που έκανε στη μεγάλη δοκιμασία που του παρεχώρησε ο Θεός, στον πειρασμό, στην ασθένειά του. Η ασθένεια αυτή έκζεμα ήταν, όλο το σώμα του τό ‘ξυνε κι έβγαζε ιχώρα, πύον έβγαζε. Εκεί επαινεί περισσότερο ο άγιος Χρυσόστομος τον Ιώβ. Αλλά «την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε» (Ιακ. 5,11).

Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:
-Θέλω να εξομολογηθώ.
-Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;
-Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.
-Ε, πες τον λογισμό σου.

Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει: «Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ’ ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:
-Οι Πατριάρχαι είσαστε;

-Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
-Νά ‘ρθω κι εγώ εκεί;
-Έλα.
-Από πού νά ‘ρθω;
-Να, από ΄κει, απ’ τον δρόμο.
-Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.
-Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.
-Μα, δεν βλέπω δρόμο.
-Ψάξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.
-Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.
-Α, κι εμείς από ‘κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.»

Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ’ ανέβει στον ουρανό. Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο. Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.
Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ’ όνομά της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της. «Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία. «Περάστε οι μεγαλομάρτυρες».
Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε. Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ’ ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό.
Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό. Υπομονή να χαρίσει.

Εγώ είχα μια ξαδέρφη, η οποία έπαθε το μυαλό της και υπέφερε, να πούμε. Περίπου μετά από είκοσι χρόνια πέθανε. Πιστεύσατέ με, την είδα μέσα στα τάγματα των αγγέλων• μαζί με τους αγγέλους υμνολογούσε την Αγία Τριάδα! Ακούτε; Λίγη υπομονή που έκανε στη λύπη, στη θλίψη. Δεν μπορούσε, είχε έτσι σαν μια παραλυσία και δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να περιποιηθεί. Και εν τούτοις όμως την υπομονή που έκανε σ” αυτόν τον πειρασμό, που τον έδωσε ο Θεός βέβαια, και που την αξίωσε ο Θεός! Μέσα στα αγγελικά τάγματα, μέσα κι αυτή. Βρε, Βασιλική, λέω, τέτοια δόξα ηξιώθη! Υμνολογούσε μαζί με τους αγγέλους την Αγία Τριάδα.

Ο Άγιος Ευστάθιος, ανταμείφθηκε από τον Θεό για την πίστη και την υπομονή του!
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/19/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b8%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%b5%ce%af%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf/

Απολυτίκιον Αγίου Ευσταθίου μεγαλομάρτυρος. ‘Ηχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Αγρευθείς ουρανόθεν προς ευσέβειαν ένδοξε, τη του σοι οφθέντος δυνάμει, δι’ ελάφου Ευστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, και ήστραψας εν άθλοις ιεροίς, συν τη θεία σου συμβίω και τοις υιοίς, φαιδρύνων τους βοώντας σοι’ Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντί σε εν παντί, Ιώβ παμμάκαρ δεύτερον.

When we patiently endure our problems and turn to God for help, we notice that He gives us the best possible solution. Saint Paisios of the Holy Mountain

St. Eustathius (Eustace) Placidas the Great Martyr with his wife and children

Commemorated on September 20

Father Paisios used to say:
– When we patiently endure our problems and turn to God for help, we notice that He gives us the best possible solution. Unfortunately, in our days, people are very impatient. We do not love patience at all.
Christ assured us, however, that only the ones who are patient will inherit the Kingdom of God. (“…they are those who, hearing the word, hold it fast in an honest and good heart, and bring forth fruit with patience.” Lk 8:15- “but he who endures to the end will be saved” Mt 24:13- “by your endurance you will gain your lives” Lk 21:19 .)

“Sometimes God allows for a relative or a fellow worker to cause us problems in order to exercise our patience and humbleness; however, instead of being grateful for the chance God gives us, we react and refuse to be cured. It is like refusing to pay the doctor who is giving us a shot when we are ill.”

“The good Christian must also endure his corrupt supervisors; for they are amazed by his good behaviour, while they are being unfair to him.”

“God does not want us, His children, to be pestered. He gives us temptations and hardships in order to become perfect. Temptations will cease to exist in our life, when we reach the level of perfection.”

“We, Christians, ought to love afflictions and not try to get rid of them; afflictions are necessary means leading to our perfection.”

“When people treat us unjustly, we must be happy, because God’s justice, which is superior to human justice, will protect us. We should either seek human justice, or patiently wait for the justice of God. We must be careful, however, not to pursue an unjust treatment, because this would be unfair on our part and would indicate lack of love towards other people.”

“It is for our own benefit to hope for divine justice, when treated unfairly, and not react to the injustice done to us. Not only we will profit from this, but later on our children will be benefited as well. However, the opposite thing happens, when people curse us and the curse is just.”

“When God sees that we are proud and arrogant, He allows for the presence of temptations in our life. He will take them away from us, only when He sees that we humble ourselves.”
Priestmonk Christodoulos (1998) “Elder Paisios of the Holy Mountain” Holy Mountain.

St. Eustathius the Great Martyr with hope in God lived
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/19/st-eustathius-the-great-martyr-with-hope-in-god-lived/

Apolytikion of Martyr Eustathius and His Companions
Fourth Tone

Thy Martyrs, O Lord, in their courageous contest for Thee received as the prize the crowns of incorruption and life from Thee, our immortal God. For since they possessed Thy strength, they cast down the tyrants and wholly destroyed the demons’ strengthless presumption. O Christ God, by their prayers, save our souls, since Thou art merciful.

Είμαστε στα χέρια του Θεού. Σ’ αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο. Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Οι άνθρωποι διαφεντεύουν μόνο τους σκοπούς των πολέμων, αλλά ποτέ την έκβασή τους. Όταν οι άνθρωποι στοιβάζουν αίτια πολέμου, τότε ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο και αποφασίζει για την έκβασή του.

Ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας, είπε ο Σωτήρας και ακόμα πρόσθεσε έχει μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας (Ματθ. Γ, 29). Όταν λοιπόν δεν μπορεί να πέσει ούτε ένα σπουργίτι χωρίς τη θέληση του Θεού, πώς μπορεί τότε να πέσει ένας λαός ή ένας άνθρωπος στον πόλεμο;

Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι θα νικήσει εκείνη η πλευρά, πού η θέληση του Θεού επέλεξε να της απονεμηθεί η νίκη…

Κοντολογίς: η θέληση του Θεού θα απονέμει τη νίκη στην πλευρά εκείνη πού διαθέτει την πιο καθαρή και την πιο σταθερή πίστη στο Θεό και η οποία θα τηρεί σοβαρά τις εντολές Του. Ο απομακρυσμένος από το Θεό και τις εντολές Του λαός θα χάσει τον πόλεμο, ακόμα κι αν οι πιθανότητες είναι μηδαμινές. Οι απομακρυσμένοι από το Θεό και τις εντολές Του ηγέτες ενός λαού, δε θα βοηθηθούν ούτε από την εξυπνάδα τους, ούτε από τούς υπολογισμούς τους, ούτε από το στρατό, ούτε από τον πολιτισμό, ούτε από τα όπλα, ούτε από τις διπλωματικές σχέσεις, από την ευφράδεια του λόγου τους, ούτε από οποιοδήποτε υλικό αυτού του κόσμου.
Ο λαός όμως πού μαζί με τους ηγέτες του είναι με το Χριστό Θεό (μιλάμε ακόμα για τούς χριστιανικούς λαούς) θα προστατευτεί από τον πόλεμο ή αν μπει στον πόλεμο θα βγει νικητής εντελώς ανεξάρτητα από τον αριθμό του στρατού του, τον πολιτισμό του και το οπλοστάσιό του…

Γιατί όμως οι λαοί των υπόλοιπων λιγότερο εγωιστικών και πιο φιλειρηνικών πολιτισμών υιοθετούν τον Ευρωαμερικανικό πολιτισμό, αφού τον μισούν και τον χλευάζουν; Για τον ίδιο λόγο, στρατηγέ, πού ο Δαυίδ μη έχοντας δικό του σπαθί, τράβηξε το σπαθί του Γολιάθ και τον έσφαξε. Οι λαοί των μη ευρωπαϊκών πολιτισμών άρχισαν εσπευσμένα να εξοπλίζονται με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν από την Ευρώπη και ακόμα – πράγμα πού επιθυμούν ειλικρινώς – δοθείσης ευκαιρίας με τα ίδια του τα όπλα να τον αποκεφαλίσουν.

(Στον πόλεμο) δε νικά ο πολιτισμός, αλλά η αλήθεια και το δίκαιο… Η νίκη στο μελλοντικό πόλεμο εξαρτάται και από τη μετάνοια. Εκείνος ο λαός πού θα μετανοήσει νωρίτερα, θα διορθωθεί και θα επικαλεστεί το Θεό, αν καν μπει στον πόλεμο κατά την Πρόνοια του Θεού, θα νικήσει.

***

Η υπεράσπιση του δικαίου
Ο δίκαιος έχει τον Θεό με το μέρος του
Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης

– Γέροντα, λέει σε κάποιον ψαλμό: «Θυμόν κινήσαντες τον δικαιότατον». Ποιος θυμός είναι δικαιότατος;

– Όταν αδικούνται άλλοι και φωνάζη κανείς και θυμώνη από πόνο πραγματικό, τότε είναι «δικαιότατος ο θυμός». Όταν αδικείται ο ίδιος και θυμώνη, τότε δεν είναι καθαρός ο θυμός. Όταν βλέπης έναν να υποφέρη για ιερά πράγματα, αυτός έχει θείο ζήλο. Από αυτό μπορείς να καταλάβης και τον δια τον Χριστόν σαλό. Αν πάρης λ.χ. μια εικόνα και την βάλης μπροστά του ανάποδα, θα τιναχθή επάνω ο δια Χριστόν σαλός∙ έτσι του κάνεις τεστ. Υπάρχει δηλαδή και δικαία, θεία αγανάκτηση, και μόνον αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο. Ο Μωυσής, όταν είδε το λαό να θυσιάζη στο χρυσό μοσχάρι, αγανάκτησε και πέταξε κάτω τις πλάκες με τις εντολές που του έδωσε ο Θεός, και έσπασαν. Ο Φινεές, ο εγγονός του αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ο Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς του Ισραήλ!

Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαμβρί να αμαρτάνη με την Μαδιανίτιδα Χασβί μπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες, δεν κρατήθηκε∙ σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε, και έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού. Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή του Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ. Φοβερό! Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις», ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του. Αλλά και ο Χριστός, όταν είδε να πουλούν μέσα στον περίβολο του Ναού βόδια, πρόβατα, περιστέρια, και τους κερματιστές να ανταλλάσσουν χρήματα, πήρε το φραγγέλιο και τους έδιωξε.

Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν πάη με αγανάκτηση να υπερασπίση τον εαυτό του για ένα ατομικό του θέμα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασμού. Δέχεται επιδράσεις δαιμονικές εξωτερικές. Αν κάποιοι τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζωνται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συμφέρον. Δεν ταιριάζει να μαλώνης για τον εαυτό σου. Άλλο το να αντιδράσης, για να υπερασπιστής σοβαρά πνευματικά θέματα, που αφορούν την πίστη μας, την Ορθοδοξία. Αυτό είναι καθήκον σου. Όταν σκέφτεσαι τους άλλους και αντιδράς, για να τους βοηθήσης, τότε αυτό είναι καθαρό, γιατί γίνεται από αγάπη…
Από το βιβλίο Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου «Πνευματική αφύπνιση» Λόγοι Β΄ 

***

“Eκείνος που βοηθά τον πλησίον του, λαμβάνει βοήθεια από τον Θεό. Εκείνος που κατηγορεί τον συνάνθρωπό του με φθόνο, έχει κατήγορό του τον Θεό”
Σ’ αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο.

Όταν συκοφαντηθούμε ή αδικηθούμε είτε από επιπόλαιους είτε από πονηρούς, που έχουν κακότητα και διαστρέφουν και την αλήθεια, εάν μπορούμε, καλά είναι να μη θέλουμε να δικαιωθούμε από τους ανθρώπους, όταν η αδικία αφορά μόνον το άτομο μας. Ούτε και να πούμε: «να το βρουν από τον Θεό», γιατί και αυτό είναι κατάρα. Καλά είναι να τους συγχωρέσουμε με όλη την καρδιά μας και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας δυναμώση, να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος της συκοφαντίας και να συνεχίζουμε την πνευματική ζωή (στην αφάνεια, όσο μπορούμε), και ας συνεχίζουν οι άνθρωποι που έχουν ως τυπικό να κρίνουν και να κατακρίνουν, διότι συνέχεια με τον τρόπο τους αυτό μας ετοιμάζουν χρυσά στεφάνια για την αληθινή ζωή.

Μακάριοι και τρις μακάριοι αυτοί που θεωρούνται μπρούντζος στα μάτια των ανθρώπων από την κακή διαφήμιση που τους κάνανε κακοί άνθρωποι, ενώ είναι χρυσάφι καθαρό είκοσι τεσσάρων καρατιών.

Αλίμονο και τρις αλίμονο στα μπρούντζα, που τα γυαλίζουν μερικοί άνθρωποι, και ξεγελάνε τον κόσμο ότι είναι χρυσάφι. (Σ’ αυτήν την περίπτωση βρίσκομαι και εγώ, ο ταλαίπωρος Παΐσιος. Εύχεσθε).

Όταν η καρδιά γίνη καμίνι από την αγάπη του Θεού, τότε μπορεί να καίη την ματαιότητα, όταν εγγίζη επάνω της, και τότε υπάρχει η εσωτερική ειρήνη, όταν περνάη ο άνθρωπος δοκιμασίες καμινιών στην ζωή του.

Η καθαριότητα έχει την ιδιότητα να διώχνη τις μύγες και τα μικρόβια και να χαρίζη την υγεία στον άνθρωπο, όπως και η καθαρότητα της ψυχής φυγαδεύει τους δαίμονες, όταν δεν δώσουμε δικαιώματα. Έξω φυσικά δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε, ούτε και μας βλάπτουν την ψυχή μας.

Τίποτε δεν πάει χαμένο. Με αυτόν τον τρόπο αποταμιεύεις στο Ταμιευτήριο του Θεού. Στην άλλη ζωή θα έχης να λάβης γι’ αυτήν την δοκιμασία που περνάς. Αλλά να ξέρης, ο Καλός Θεός και σ’ αυτήν την ζωή αμείβει τον αδικημένο. Αν όχι πάντοτε τον ίδιο, οπωσδήποτε τα παιδιά του. Ξέρει ο Θεός. Έχει πρόνοια για το πλάσμα Του». Άμα κάνη κανείς υπομονή, έρχονται τα πράγματα στη θέση τους. Τα οικονομάει ο Θεός. Χρειάζεται όμως υπομονή χωρίς λογική. Αφού ο Θεός βλέπει, παρακολουθεί, να παραδίνεται εν λευκώ στον Θεό. Βλέπεις, ο Ιωσήφ δεν μίλησε, όταν τον πούλησαν οι αδελφοί του για δούλο. Μπορούσε να πη: «Είμαι ο αδελφός τους». Δεν μίλησε όμως, και μετά μίλησε ο Θεός και τον έκανε βασιλιά. Άμα όμως κανείς δεν κάνη υπομονή, είναι βάσανο. Από ‘κει και πέρα θέλει να έρχωνται τα πράγματα όπως του ταιριάζει, όπως αναπαύεται. Και ανάπαυση φυσικά δεν βρίσκει και ούτε του έρχονται όλα έτσι όπως τα θέλει.

***

Αν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ο Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Ενώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη από πολλή αγάπη και κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά της Παναγίας…. Γι΄ αυτό οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκωνται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.

Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνης στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα. Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στην καρδιά σου. Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν την χαρά! Να μάθετε να χαίρεσθε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από την χαρά πού νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, την γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; ¨Δόξα Σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω. Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!

Είμαστε στα χέρια του Θεού. Ο Θεός μας παρακολουθεί με ακρίβεια και γνωρίζει την καρδιά του καθενός. Δεν θα μας αδικήση. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη και θεία ανταπόδοση, και ο Θεός μας αγαπάει – το κυριώτερο από όλα – ό,τι καλό κάνει κανείς δεν χάνεται. Για αυτό είναι χαμένος, τελείως λειψός, όποιος ζητάει να δικαιωθή από τους ανθρώπους.

***

Υπάρχουν και περιπτώσεις – αυτές είναι πολύ σπάνιες – που επιτρέπει ο Θεός από αγάπη να βρίσκουν μεγάλες δοκιμασίες μερικούς πολύ εκλεκτούς αγωνιστές, για να τους στεφανώση. Αυτοί είναι μιμητές του Χριστού. Βλέπετε, στην Αγία Συγκλητική, επειδή βοηθούσε πνευματικά πολλές ψυχές με τις νουθεσίες της, πήγε ο διάβολος να την εμποδίση από αυτό το έργο. Τριάμισι χρόνια έμεινε άφωνη από την αρρώστια της

Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ’ όψιν Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά.

Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού… Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.

Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού. Και, όσο θα προχωράη πνευματικά, τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη Του.

Κάθε φορά που οι εχθροί του καλού, οι εχθροί του Θεού έστησαν παγίδα στον Χριστό οι ίδιοι έπεσαν σ’ αυτήν. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/10/%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%87/

Δόξα. Ήχος πλ. δ΄.

Τάδε λέγει Παΐσιος ο θεηγόρος, προς τον νόμον του Σωτήρος Χριστού, κατευθύνων ημάς· Μακάριοί εστε εάν αγάπην και ταπείνωσιν κτήσησθε, ότι του Αγίου Πνεύματος οικητήριον γενήσεσθε· μακάριοί εστε εάν εαυτούς αρνήσησθε, και τον πλησίον αναπαύσητε, ότι της όντως αναπαύσεως απολαύσετε· χαίρετε και αγαλλιάσθε, οι τας θλίψεις και αδικίας ευχαρίστως υπομένοντες, ότι μιμηταί γεγόνατε Χριστού, του εκουσίως υπέρ ημών παθόντος· ούτω πολιτευόμενοι, γεύσεσθε επί της γης ουρανίου ευφροσύνης, και εν ουρανώ της αιωνίου χαράς αξιωθήσεσθε.

God hears the prayers of the just. That which the sword of many sinners cannot do, the prayer of the righteous person can. Saint Nikolai Velimirovič

Saint Nikolai Velimirovič

God hears the prayers of the just. This is clearly seen from the lives of Moses, Elijah, and the other Old Testament righteous ones and prophets as well as from the lives of the apostles and saints. While St. Genevieve, as a nun, lived a life of asceticism in Paris, it so happened that Attila with his savage Huns surrounded Paris. Fear and terror overcame the entire population of Paris who, at any moment, awaited the capture of the city by the enemy. Then, St. Genevieve called upon the people to fast and to pray to God and then the calamity will be averted. Many men and women responded to the call of this saint and began to fast and pray to God. Genevieve herself fasted the most and prayed most ardently to God. After a short while the enemy turned away from Paris without any visible reason and departed for another place. That which the sword of many sinners cannot do, the prayer of the righteous person can. 
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič

Elder Thaddeus of Vitovnica: “It is of great significance if there is a person who truly prays in a family. Prayer attracts God’s Grace and all the members of the family feel it, even those whose hearts have grown cold. Pray always.”

Here on earth we frequently experience many misfortunes and hardships, but all of these are because we have not humbled ourselves

We must suffer much in our hearts until we learn humility.
The Lord is ever standing by our side, allowing us to feel pain beneath our left rib so that all the stench can come out.

Humility is a Divine property and the perfection of the Christian life.

Physical, outward humility is easier to attain than inner humility, humility of the mind.
That is a special gift.
Our holy Father Symeon says that a person who has attained humility of the mind cannot be hurt by anything in the world. Whatever happens, such a person is always at peace. This is truly a Divine property.

«Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε. Άραγε, κάθε μέρα κι εμείς όταν διαβάζουμε το «Πάτερ ημών», δεν ζητιανεύουμε από τον ουράνιο Πατέρα μας το ψωμί μας; Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Άγιος Ευμένιος επίσκοπος Γορτύνης της Κρήτης, ο θαυματουργός

18 Σεπτεμβρίου

Ο μακάριος Ευμένιος κατήγετο από την Κρήτη. Από την νεανική του ηλικία αφιερώθηκε με πολλή επιμέλεια στα έργα της ασκήσεως, τα οποία συνεδύαζε με άκρα ταπείνωση. Το πρόσωπό του ήταν πάντοτε λουσμένο στα δάκρυα. Ποτέ δεν κατέκρινε κανένα ούτε δέχθηκε να ακούσει άλλον να καταλαλεί. Έφθασε σε τέτοιο ύψος αρετής, ώστε οι χριστιανοί της Γορτύνης τον πίεσαν να γίνει επίσκοπός τους. Με πολλή σύνεση ποίμανε το ποίμνιό του, αξιώθηκε δε να λάβει από τον Θεό και την δύναμη να επιτελεί θαύματα. Όταν μετέβη στην Ρώμη, σαν πυρσός την κατεφώτισε με τις θείες διδασκαλίες του και στερέωσε τους πιστούς με τα πολλά του θαύματα.

Κατά την επιστροφή του επισκέφθηκε την Θηβαϊδα, όπου διέλυσε με την προσευχή του την ξηρασία που επικρατούσε. Ενώ βρισκόταν εκεί, εξεδήμησε προς Κύριον σε βαθύ γήρας και οι Θηβαίοι απέστειλαν το ιερό του σκήνωμα στην πατρίδα του Γόρτυνα. Οι πιστοί τον ενεταφίασαν στην τοποθεσία Ράξος, όπου βρισκόταν και το σεπτό λείψανο του προκατόχου του, αγίου Κυρίλλου (βλ. 14 Ιουν.).

Φαίνεται ότι ο άγιος Ευμένιος έζησε πριν από το 732, όταν η Κρήτη εκκλησιαστικώς εξηρτάτο από την Ρώμη και, ακριβέστερα, μεταξύ 667 και 680· διότι η ακολουθία που συνέθεσε ο (άγιος) Ιωσήφ ο Υμνογράφος αναφέρει ότι ο άγιος συμφιλίωσε στην Κωνσταντινούπολη τους συναυτοκράτορες Κωνσταντίνο Δ΄ Πωγωνάτο, Ηράκλειο και Τιβέριο.
(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος, εκδ. Ίνδικτος, σ. 196-197)

***

Προς μία ευκατάστατη κυρία για τον άνεργο εργάτη
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης «εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος», όπως λέτε. Όμως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί. Ρωτάτε, εάν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα.

Μπορεί! Μπορεί και θα γίνει. Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει με την ομορφιά της. Όμως, γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; Σας δίδεται θαυμάσια ευκαιρία, να ταΐσετε τον πεινασμένο, κι έτσι να εκπληρώσετε την ευαγγελική προσταγή. Γιατί παραχωρείτε τούτη τη θαυμάσια ευκαιρία σ’ άλλον , και προσφέρετε σ’ άλλον τη σωτηρία της ψυχής, που προσφέρθηκε σε σας από τον Θεό; Αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από την Αχρίδα χίλια χιλιόμετρα, ενώ από το σπίτι σας ούτε γεμάτα εκατό μέτρα. «Τον βαρέθηκα που έρχεται και ζητιανεύει», λέτε. Πιστέψτε με, και ο Θεός βαριέται υπομένοντας τους πλούσιους, που μόνο λαμβάνουν και δεν δίνουν. Και αυτόν τον καημένο άνθρωπο τον έφαγε η ανία και η ντροπή– πιο βαριά από την ανία η ντροπή- που είναι αναγκασμένος να έρχεται μπροστά από την ξένη πόρτα και να ζητιανεύει. Άραγε, κάθε μέρα κι εμείς όταν διαβάζουμε το «Πάτερ ημών», δεν ζητιανεύουμε από τον ουράνιο Πατέρα μας το ψωμί μας; Όμως κάποιοι από μας μόλις το λάβουν, λένε: «το ψωμί μου!». Αυτό λέγεται Χριστιανισμός; Γι’ αυτή την πλάνη μας ο Χριστός υπέμεινε πάνω στον σταυρό; Όχι, όχι, με τίποτα. Αυτός στην αιματηρή πραγματικότητα σκεφτόταν κι έλεγε, ότι όπως ο ουράνιος Πατέρας είναι ο Πατέρας όλων μας, έτσι και το ψωμί Του είναι το ψωμί όλων μας. Όταν, λοιπόν, ο πεινασμένος άνθρωπος παρακαλεί για το ψωμί, στην ουσία παρακαλεί για το χριστιανικό του δικαίωμα. Και όταν ο πλούσιος δίνει, δίνει κατά το χριστιανικό του καθήκον. Αφού η βοήθεια προς τον φτωχό είναι το ίδιο αυστηρή διαταγή του Θεού όπως και η διαταγή «ου φονεύσεις»! Εξάλλου και η εμπειρία μας μαθαίνει , ότι είναι καλύτερο να δίνετε όσο ο πεινασμένος παρακαλεί για το δικαίωμά του παρά να περιμένετε ν’ αρχίσει να αρπάζει αυτό που θεωρεί δικαίωμά του. Ανεκπλήρωτο καθήκον από τη μία πλευρά προκαλεί την αρπαγή του δικαιώματος από την άλλη πλευρά.

Να σκέφτεστε, λοιπόν, τα λόγια του Κυρίου: «Πάτερ ημών» και «τον άρτον ημών». Και όταν γνωρίσετε όλο το βάθος και τη δύναμη αυτών των λόγων, εύκολα θα σώσετε και την ψυχή σας και τη ζωή του δικού σας «εργατικού, τίμιου και έμπιστου», όμως πεινασμένου γείτονα.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη… ( Ιεραποστολικές Επιστολές Β’),  εκδόσεις «εν πλω»

I have always seen Christ’s face shining above the beggars. Saint Nikolai Velimirovič

St. Eumenes, Bishop of Gortyna (VII c.).
Martyr Ariadne of Phrygia (II c.).
Martyrs Sophia and Irene of Egypt (III c.).
Martyr Castor of Alexandria.
St. Arcadius, Bishop of Novgorod.
Great-Martyr Prince Bidzini and Martyrs Prince Elizbar and Prince Shalva of Georgia (+1660).
Repose of Blessed Irene of the Green Hill Monastery -Zelenogorsk Monastery (+18th century)
Repose of Elder Hilarion of Optina (+1873).
Repose of Priest Hilarion Felea of Romania (1961).
Icon of the Mother of God of Molchensk (1405)
Icon of the Mother of God “the Healer” (18th century)
Translation of the Icon of the Mother of God in Triumph to Russia (returned to Staraya Russa in 1888)

September 18

Saint Eumenius, Bishop of Gortyna on Crete
by Saint Nikolai Velimirovič

From his youth, Eumenius wholeheartedly followed Christ, freeing himself of two heavy burdens: the burden of wealth and the burden of the flesh. He freed himself of the first burden by distributing his entire estate to the poor and needy, and the second burden by strict fasting. In this way he first healed himself, and then began to heal others. Passionless and filled with the grace of the Holy Spirit, Eumenius shone with a light that could not be hidden. As it is written, A city that is set on an hill cannot be hid (Matthew 5:14), so the holy Eumenius could not be hidden from the world. Witnessing his goodness, the people chose him as Bishop of Gortyna, and he governed the flock of Christ as a good shepherd. He was a father to the poor, wealth to the needy, consolation to the sorrowful, a healer of the sick and a most wonderful miracle-worker. By his prayers, he worked many miracles: he subdued a poisonous serpent, cast out demons and healed many of the sick-and he did this not only in his own town, but also in Rome and in the Thebaid. In a time of drought in the Thebaid, he obtained rain from God by prayer. There, in the Thebaid, his earthly life ended, and he took up his habitation in the eternal home of his Lord. He lived and labored in the seventh century. (The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič )

***

The Lord said: Verily I say unto you, Inasmuch as ye have done it unto one of the least of these My brethren, ye have done it unto Me (Matthew 25:40). Similar things happen in almsgiving and in Holy Communion. In Holy Communion we receive the Living Lord Christ Himself, in the form of bread and wine; in almsgiving we give to the Living Lord Christ Himself, in the form of the poor and needy. A certain man in Constantinople was unusually merciful. Walking along the streets of the city, he would press his gift into the hands of the poor and hurry onward, so he would not hear their gratitude or be recognized. When a friend of his asked how he had become so merciful, he replied: “Once in church I heard a priest say that whoever gives to the poor, gives into the hands of Christ Himself. I didn’t believe it, for I thought, `How can this be, when Christ is in heaven?’ However, I was on my way home one day and I saw a poor man begging, and the face of Christ shone above his head! Just then a passerby gave the beggar a piece of bread, and I saw the Lord extend His hand, take the bread, and bless the donor. From then on, I have always seen Christ’s face shining above the beggars. Therefore, with great fear I perform as much charity as I can.”
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič for Old Calendar date September 18, and New Calendar date October 1.
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-september-18-october-1.html

Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη (137)
Αγία Λουκία η χήρα και Γεμινιανός ο γιος της (300)
Άγιοι Πατερμούθιος και Ηλίας εξ Αιγύπτου
Σάτυρος, αδελφός Αγ. Αμβροσίου Μεδιολάνων (376)
Άγιος Ιωακείμ Α’ ο Πάνυ Πατριάρχης Αλεξανδρείας

Εορτάζουν στις 17 Σεπτεμβρίου

Το έργο του δασκάλου είναι ιερό
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Γέροντα, μερικές φορές οι δυσκολίες των εκπαιδευτικών στο σχολείο προέρχονται πιο πολύ από τους συναδέλφους.

– Θέλει πολλή διάκριση και φωτισμό στην εποχή μας, για να κινηθή σωστά ο καθένας ανάμεσα στους συναδέλφους του. Για την κάθε περίπτωση χρειάζεται πολλή σύνεση και θείος φωτισμός. Ακόμη και να μη δείχνη μερικές φορές ότι πιστεύει. Να κινήται αθόρυβα και πιο πολύ να τους μιλάη με την σωστή ορθόδοξη ζωή του. Έτσι θα βοηθήση, χωρίς να ερεθίση. Ιδίως στην εκπαίδευση μερικά πράγματα είναι σαν ένας όγκος, που άλλοτε είναι καλοήθης και άλλοτε κακοήθης. Αν πάρουμε μία θέση με μία λογική, θα κάνουμε πολύ κακό αντί για καλό. Αν γίνη επέμβαση και ο όγκος είναι κακοήθης, θα κάνη μετάσταση. Θέλει λίγη καυτηρίαση προσεκτικά.

– Πάντως, Γέροντα, και οι εκπαιδευτικοί που θέλουν να κάνουν δουλειά δυσκολεύονται, γιατί είναι δεσμευμένοι.

– Άμα θέλη κανείς, μπορεί να βρη τρόπο να κάνη δουλειά. Μπόρεσαν και βρήκαν τρόπο στα άθεα καθεστώτα και δεν μπορούν να βρουν εδώ; Στην Βουλγαρία πήγε κάποιος από ΄δώ και μοίρασε σταυρουδάκια στα παιδιά ενός σχολείου. Ένας όμως του κόμματος που στέκονταν εκεί κοντά τον είδε. Η δασκάλα, μόλις τον αντιλήφθηκε, πήγε και πήρε τα σταυρουδάκια από τα χέρια των παιδιών και τα μάλωσε που τα πήραν. Αλλά όταν έφυγε εκείνος ο άθεος, η δασκάλα τα μοίρασε μόνη της στα παιδάκια. Είδες πώς η δασκάλα ήταν εντάξει και με τον νόμο και με τον Θεό; Βλέπεις και οι δάσκαλοι στην Μικρά Ασία, μέσα σ΄ εκείνα τα δύσκολα χρόνια, πόσα πρόσφεραν! Γιατί δούλευαν με την καρδιά τους. Πονούσαν, είχαν ευλάβεια, θυσιάζονταν. Να, και ο Άγιος Αρσένιος^[1] ο Καππαδόκης πόσο σοφά φερόταν στα Φάρασα! Είχε ετοιμάσει αίθουσα για σχολείο και αντί για θρανία είχε βάλει δέρματα από κατσίκες ή από πρόβατα με το τρίχωμά τους. Πάνω σ΄ αυτά  γονατισμένα τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα. Με αυτόν τον σοφό τρόπο δεν ερέθιζε τους Τούρκους, ακόμη και όταν τύχαινε να τα δούν, γιατί νόμιζαν ότι προσεύχονταν. Όταν πάλι ο Άγιος Αρσένιος ήθελε να βγάλη εκδρομή τα παιδιά, τα πήγαινε σε ένα δικό του χωράφι που ήταν σαν κήπος, δήθεν για να κάνουν δουλειά, και τα έλεγε: «Αν τυχόν δήτε Τούρκο, να κάνετε κανένα κουτσοδούλι. Κόψτε κανένα κλαρί, για να νομίζη ότι καθαρίζετε τον κήπο». Και έτσι έκαναν τα καημένα. Γιατί, αν καταλάβαιναν οι Τούρκοι ότι τα πήγε εκδρομή, θα είχε ιστορίες. Κρυφό σχολειό βλέπεις! Όταν έφευγε ο Τούρκος, έπαιζαν πάλι τα παιδιά. Και το καλοκαίρι, στις διακοπές, τα συγκέντρωνε πάλι τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, για να βοηθάη, για να μην ξεκόβωνται και ξεχνούν όσα τους δίδασκε.

– Γέροντα, γιατί ο Άγιος Αρσένιος έγραφε τα μαθήματα στα τουρκικά με ελληνικά γράμματα;

– Για να ξέρουν και τουρκικά τα παιδιά, ώστε να μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Και αν τυχόν τον έπιαναν οι Τούρκοι που μάθαινε γράμματα στα παιδιά, και να έβλεπαν τα ελληνικά γράμματα, άκουγαν ότι τα διάβαζε τουρκικά και δεν εξαγριώνονταν. Οπότε τα παιδιά μάθαιναν και τα τουρκικά, αλλά και οι Τούρκοι δεν ερεθίζονταν. Όλα όσα ζούσε ο Άγιος^[2], την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια, τα μετέδιδε στους μαθητές του.

Γι’ αυτό λέω, άμα θέλη κανείς, μπορεί να κάνη δουλειά στα παιδιά, όπου και αν βρεθή. Έπεσε στα χέρια μου ένα ωραίο βιβλίο που έγραψε μία δασκάλα για την Βόρειο Ήπειρο. Αυτή για πεντακόσιους άνδρες κάνει. Πώς μιλούσε στους ξεναγούς! Σβούρα τους έφερνε. Μπράβο της!

Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στις μέρες μας! Τα παιδιά είναι άγραφες κασσέττες· ή θα γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Το έργο του δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη και, αν προσέξη, μπορεί να πάρη μεγάλο μισθό από τον Θεό. Να φροντίζη να διδάσκη στα παιδιά τον φόβο του Θεού. Πρέπει να βρουν τρόπο οι εκπαιδευτικοί να περνάνε κάποια μηνύματα στα παιδιά για τον Θεό και για την Πατρίδα. Ας σπείρουν αυτοί τον σπόρο, και ας μην τον δούν να βλαστάνη. Τίποτε δεν πάει χαμένοκαποια στιγμή θα πιάση τόπο.

Και πάντα με το καλό, με επιείκεια, με αγάπη να φέρωνται στα παιδιά. Να προσπαθούν να ξυπνάνε το φιλότιμό τους. Το παιδί θέλει αγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά την στερούνται τελείως στο σπίτι. Αν οι δάσκαλοι αγαπήσουν τα παιδιά, θα τους αγαπήσουν και εκείνα, και τότε θα κάνουν πιο εύκολα το έργο τους. Εμάς ο δάσκαλος με την βέργα μας χτυπούσε, όταν έβλεπε αταξία, αλλά αγαπούσε τα παιδιά και τα παιδιά τον αγαπούσαν. Δεν είχε δικά του παιδιά και τα αγαπούσε τα παιδιά πολύ.

Γι’ αυτό λέω ότι καλοί είναι οι γονείς που γεννούν πολλά παιδιά και γίνονται πολύτεκνοι, αλλά καλύτεροι είναι οι σωστοί εκπαιδευτικοί που αναγεννούν του κόσμου τα παιδιά και γίνονται υπέρ-υπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν αναγεννημένους ανθρώπους στην κοινωνία, και έτσι γίνεται καλύτερη.

[1]. Βλ. Ο. π. σ. 41.
[2]. Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1991, σ. 36.

Έμαθε στα παιδιά της να αγαπούν τον Θεό… Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/16/%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CF%8C/Απολυτίκιον Αγίας Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδας και Αγάπης,  Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ως ελαία κατάκαρπος ανεβλάστησας εν ταίς αυλαίς του Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνή και προσήγαγες Χριστώ καρπόν ηδύτατον τους της νηδύος σου βλαστούς, δι’ αγώνων ευαγών, Αγάπην τε και Ελπίδα συν τη θεόφρονι Πίστει• μεθ’ ων δυσώπει υπέρ πάντων ημών.

Απολυτίκιον Οσίου Παϊσίου Αγιορείτου
Ήχος πλάγιος α΄. Τον Συνάναρχον.

Tης ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγους θείους νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών Παΐσιε Θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.

Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.

Ο διαλάμψας, εις τον ισάγγελον βίον, θεωρία τε και πράξει ω θεόφρον, φως των μοναζόντων υπάρχεις εις αιώνας.

Υπέρ του έθνους, προς τον Σωτήρα ως πρέσβυς, στήθι Όσιε Παΐσιε πρεσβεύων, εξ εχθρών παντοίων λυτρούσθαι εις αιώνας.

Πίστιν γνησίαν, Ορθοδοξίας φυλάττειν, γενναιότατα ως άλλοι Μακκαβαίοι, στήριξον τους νέους ταις προς Θεόν ευχαίς σου.

Ήχος β΄.

Της πανευφήμου Ευφημίας την μνήμην εορτάσας, προς ουρανίους ανέπτης μονάς Όσιε Πάτερ Παΐσιε · ένθα σε υπεδέξαντο η πανένδοξος Μάρτυς, ην πάλαι υπεδέξω εν τη πτωχή σου Καλύβη, και ο Όσιος Αρσένιος ου τον βίον τον ένθεον, από παιδός εμιμήθης και τοις πάσιν εφανέρωσας. Αλλά και νυν τριάς Αγίων σεπτή, Αρσένιε θεοφόρε, Παΐσιε θεόφρον και Αθληφόρε Ευφημία, τας δεήσεις ημών ομού προσάγετε τη Παναγία Τριάδι, αιτούμενοι ημίν ιλασμόν αμαρτιών και το μέγα έλεος.

Μεγαλυνάριον

Αγίων Καππαδόκων σεπτή δυάς, Παΐσιε Πάτερ και Αρσένιε ιερέ, ρύσασθε κινδύνων, τους πίστει εκζητούντας, υμών την προστασίαν, την απροσμάχητον.

Saint Sophia and her three daughters: Faith, Hope, and Love, by Saint Nikolai Velimirovič

Saint Sophia and her three daughters: Faith, Hope, and Love.

Commemorated on September 17

 Hymn of Praise
The Holy Martyrs Vera, Nada and Lyubov, and their Mother, Sophia

Sophia, all-wise, glorified the Lord;
As a sacrifice to Him, she offered three most-beautiful daughters.
To her daughters she said: “Be not afraid, my daughters;
Strengthen yourselves in Christ; endure in the Faith;
And be not afraid of torture or bitter misfortunes.
Do not grieve over your bodies-it is better in heaven:
God will give you wonderful bodies in heaven.
Do not grieve over your beauty-with divine beauty
You will shine among the angels in the Kingdom of God,
As the daughters of the King of kings!
Do not grieve over life-what is this earthly life worth?
Its span is at most a hundred years.
In heaven, life without end awaits you:
Life without end, life without beginning.
Do not grieve for the company of earthly friends,
For the company of wonderful saints awaits you there.
Nor should the company of worldly kinsmen cause you grief-
For your kin in the heavens are the glorious martyrs.”
Thus the saintly mother instructed her holy daughters,
As, one by one, they flew off to heaven:
Three white doves, innocent and pure,
Flew swiftly to the bosom of Christ.
And with her soul uplifted, their mother flew after them,
And joined her glorious daughters in Paradise;
And our merciful God receives their prayers.
The Prologue from Ohrid: Lives of Saints by Saint Nikolai Velimirovič
http://livingorthodoxfaith.blogspot.com/2010/04/prologue-september-17-september-30.html

Apolytikion of Martyrs Sophia, Pistis, Elpis & Agape
Fourth Tone

O Lord Jesus, unto Thee Thy lamb doth cry with a great voice: O my Bridegroom, Thee I love; and seeking Thee, I now contest, and with Thy baptism am crucified and buried. I suffer for Thy sake, that I may reign with Thee; for Thy sake I die, that I may live in Thee: accept me offered out of longing to Thee as a spotless sacrifice. Lord, save our souls through her intercessions, since Thou art great in mercy.

Kontakion of Martyrs Sophia, Pistis, Elpis & Agape
First Tone

Since Faith and Hope and Love were in truth sacred branches of ven’rable Sophia, the namesake of wisdom by grace they have shown all men that Greek wisdom is foolishness, and in contest they proved to be prizewinning victors; wherefore, they received a crown that never shall perish from Christ God, the Lord of all.