Όσιος Αββάς Λωτ
Εορτάζει στις 22 Οκτωβρίου
Είπε ο Αββάς Λωτ στον Aββά Iωσήφ του Πανεφώ: «Αββά, εγώ κατά την δύναμή μου κάνω την λίγη μου προσευχή. Kαι τη λίγη μου νηστεία, και την μελέτη, και την ησυχία. Kαι κατά την δύναμή μου φυλάττω τον νου μου καθαρό από κακούς λογισμούς. Τι άλλο να κάμω;» Tότε ο Iωσήφ σηκώθηκε πάνω, και άπλωσε τα χέρια του στον ουρανό. Kαι, ω του θαύματος! τα δέκα δάχτυλα των χεριών του, έγιναν σαν δέκα λαμπάδες αναμμένες, και λέγει στον Λωτ.
– «Αν θέλεις, αγωνίσου στην προσευχή να γίνεις ολόκληρος σαν φωτιά».
Ήλθε κάποτε ένας από τους γέροντες στον Αββά Λωτ, στο μικρό έλος του Αρσινοΐτη, τον παρακάλεσε για κελλί και του έδωσε. Ήταν δε ο γέρων άρρωστος. Και τον περιποιήθηκε ο Αββάς Λωτ. Και αν έρχονταν κάποιοι να επισκεφθούν τον Αββά Λωτ, τους έκανε να πηγαίνουν και στον άρρωστο γέροντα. Και εκείνος άρχισε να τους λέγη λόγια του Ωριγένη. Και θλιβόταν ο Αββάς Λωτ, λέγοντας: «Μη και νομίσουν οι πατέρες ότι και εμείς έτσι σκεφτόμαστε». Και να τον βγάλη από κει φοβόταν, εξ αιτίας της εντολής. Σηκώθηκε λοιπόν ο Αββάς Λωτ και πήγε στον Αββά Αρσένιο και του εξέθεσε τα σχετικά με τον γέροντα. Του λέγει τότε ο Αββάς Αρσένιος: «Μη τον διώξης. Αλλά να του πης, Να, από όσα δίνει ο Θεός, φάγε, πιες όπως θέλεις, μόνο αυτά τα λόγια να μη λες. Και αν θέλη, διορθώνεται. Αλλά αν δεν θέλη να συμμορφωθή, μόνος του θα ζητήση να φύγη από εκείνο τον τόπο. Και δεν θα σταθής αιτία συ». Έφυγε λοιπόν ο Αββάς Λωτ και έκαμε έτσι. Και ο γέρων, μόλις τα άκουσε αυτά, δεν ήθελε να συμμορφωθή. Αλλά άρχισε να παρακαλή, λέγοντας: «Για το όνομα του Κυρίου, αφήστε με να φύγω από εδώ, γιατί δεν μπορώ πλέον να υπομείνω την έρημο». Και έτσι, σηκώθηκε και έφυγε, παραπεμπόμενος με αγάπη.
***
Η αληθινή αγάπη
Άγιος Πορφύριος
Αμφέβαλλα αν είχα τηρήσει σωστή στάση σ᾿ ένα περιστατικό και του το ανέφερα. Του είπα:
«Γέροντα, μια Κυριακή πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία, βρισκόμουν προσκεκλημένος σε σπίτι πνευματικού αδελφού. Είχαν στήσει ψησταριά στην αυλή και έψηναν κρέας. Κάποια στιγμή, ανέλαβα κι εγώ να βοηθήσω κι ενώ τακτοποιούσα τα αναμμένα κάρβουνα, ο γιός τους, μαθητής Λυκείου, που την ώρα εκείνη πότιζε λουλούδια, έστρεψε το λάστιχο πάνω στη φωτιά, δεν ξέρω γιατί το έκανε: Από λάθος, από φιλοπαίγμονα διάθεση, από επίδειξη προκλητικής επαναστατικότητας; Άγνωστο. Πάντως πετάχθηκαν στάχτες και νερά επάνω στο κοστούμι μου. Μετά την πρώτη έκπληξή μου, αποφάσισα να μη δώσω διαστάσεις στο περιστατικό, καθάρισα πρόχειρα τα ρούχα μου και χωρίς να μιλήσω, σαν να μη συνέβη τίποτε, ξανάρχισα να τακτοποιώ τη φωτιά, ενώ οι γονείς επέπλητταν το γυιό τους. Δεν ξέρω, αν ενήργησα σωστά, σωπαίνοντας, ή αν έπρεπε κι εγώ να μαλώσω το παιδί».
Ο Γέροντας μου απάντησε: «Πολύ σωστά έπραξες. Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον. Όπως ο Χριστός, όταν τον σταύρωναν, παρακαλούσε τον ουράνιο Πατέρα Του να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του, διότι δεν ήξεραν τι κάνουν. Χωρίς θυσία, με την κατάκρισή μας, σπρώχνουμε τον αδελφό μας που αμάρτησε, να πέσει πιο χαμηλά, ενώ με τη σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και τη μυστική προσευχή μας για εκείνον, ξυπνάμε τη συνείδησή του, που σηκώνεται και τον κατηγορεί κι έτσι μετανοεί και διορθώνεται. Με τη σιωπή σου βοήθησες το παιδί».
Θαύμασα, για μια ακόμη φορά, τη διακριτικότητα της αγάπης του Γέροντα.
Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου»
Συμβούλευε ο Γέροντας να διαλέγουμε ήπια λόγια, για να πούμε κάτι σε κάποιον, ώστε να μην υπάρχει το στοιχείο της αντιπαλότητας. Κι έφερνε το εξής παράδειγμα: «Αν χρειαστεί να πείτε σε κάποιον ότι ψεύδεται, μην του πείτε ότι λέει ψέματα, διότι είναι φυσικό να πληγωθεί και ν’ αντιδράσει. Πέστε του ότι δεν τα λέει με ακρίβεια».
Το μέγα όπλο για τη σωτηρία όλων μας είναι η επιείκεια. Το έλεος, το οποίο μας έρχεται από τον Θεό, πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας να το δίνουμε ως αντίδωρο στους άλλους.
Η αγάπη να είναι μόνο εν Χριστώ. Για να ωφελήσεις τους άλλους, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού. Αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου. Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. Θα έλθει η ώρα του, θα έλθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι αυτόν. Με τη σιωπή, την ανοχή και κυρίως με την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά. Η χάρις του Θεού καθαρίζει τον ορίζοντα του νου του και τον βεβαιώνει για την αγάπη Του. Εδώ είναι το λεπτό σημείο. Άμα δεχτεί ότι ο Θεός είναι αγάπη, τότε ένα άπλετο φως θα έλθει πάνω του, που δεν το έχει δει ποτέ. Θα βρει έτσι τη σωτηρία.
iconandlight 