Θεόδωρος ο Συκεώτης της Αναστασιουπόλεως (22 Απριλίου 613) [ανακομιδή λειψάνων και κατάθεση αυτών στο ναό του Αγίου Γεωργίου «εν τω Δευτέρω» στο Βυζάντιο επί Ηρακλείου (έβδομο αιώνα)]
Μνημόνιος Αμαθούντος Κύπρου (4ος αι.) και Τύχων Αμαθούντος Κύπρου (425)
Τίγριος και Ευτρόπιος, μαθητές αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου μάρτυρες εν Κωνσταντινουπόλει (404)
5 μάρτυρες εν Νικομήδεια Βιθυνίας Μ. Ασίας
Τύχων της Καλούγκα Ρωσίας (1402)
Μωϋσής της Όπτινα (1862)
Κοίμηση οσίου πατρός Ιουστίνου Πίρβου -16 Ιουνίου 2013
Εορτάζουν στις 16 Ιουνίου
π. Ιουστίνος Πάρβου, ο «πρίγκιπας της Ορθοδοξίας»
Στις 16 Ιουνίου του 2013, ημέρα μνήμης των Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, αναπαύθηκε εν Κυρίω ένας από τους τελευταίους Ρουμάνους γέροντες που υπέφεραν μέσα στις κομμουνιστικές φυλακές. Γεννημένος στο τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου ο αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Πάρβου έγινε για πολλούς, τόσο στη Ρουμανία όσο και σ᾿όλο τον κόσμο, φάρος που τους ωδήγησε στο Χριστό και στη βασιλεία Του. Υπέμεινε φοβερούς διωγμούς και ωμολόγησε την Ορθόδοξη Πίστι μέσα στις κομμουνιστικές φυλακές της Ρουμανίας. Μετά από έξι ολόκληρες εβδομάδες τρομερού πόνου, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Το σώμα του άρχισε να αναδύη ευωδιαστό μύρο και κατά τις τέσσερις ημέρες μέχρι την κηδεία του παρέμεινε ζεστό και μαλακό, χωρίς να παρουσιάση νεκρική ακαμψία (παρότι πέθανε από καρκίνο).
Πάνω από εκατό χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν να προσκυνήσουν το σκήνωμά του και περίπου 20.000 παρακολούθησαν την εξόδιο ακολουθία με την αστυνομία να κρατά χιλιάδες ακόμα πιστούς έξω στους δρόμους γύρω από το μοναστήρι. Επίσης ο βασιλικός, που είχε ο π. Ιουστίνος για να αγιάζη τους πιστούς, άνθισε θαυματουργικά κατά την αγρυπνία πριν την εξόδιο ακολουθία του.
Γιατί όμως τόσες χιλιάδες πιστοί απ᾿όλα τα κοινωνικά στρώματα της Ρουμανίας ήρθαν να πάρουν για τελευταία φορά την ευλογία ενός 94χρονου γέροντα; Τι ήταν αυτό που τους έφερε στο μοναστήρι, όπου το σκήνωμά του για τρεις ημέρες βρισκόταν στο μέσον της εκκλησίας; Ήταν η ζωή και ο λόγος του γέροντος Ιουστίνου που έλεγε• «Η ζωή μου είνε συνυφασμένη με τον πόνο των ανθρώπων». Αγκάλιαζε και παρηγορούσε κάθε ψυχή με τα τρυφερά μάτια του, το ειρηνικό βλέμμα και τη γνήσια αγάπη του. Απαλά παρηγορούσε κάθε ψυχή που υπέφερε, δείχνοντάς της πως ο Θεός ενεργεί στη ζωή της. Είχε αδιάκριτη αγάπη για τον καθένα ξεχωριστά. Προσπαθούσε να τους βοηθήσει όλους, ενσταλάζοντας στις ψυχές τους την ελπίδα και τη χαρά.
Έζησε μια ζωή μαρτυρίου κάτω από το αθεϊστικό καθεστώς του κομμουνισμού. Όλα αυτά τον κατέταξαν στις συνειδήσεις των πιστών ανάμεσα στους αγίους των κομμουνιστικών φυλακών. Με πολύ πόνο και κόπο αγωνίστηκε να διασώση και να συντηρήση ένα ολόκληρο έθνος που υπέφερε κάτω από το δαιμονικό ζυγό του κομμουνισμού με μοναδικά όπλα την αγάπη και την συγχώρησι.
Στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας όπου χοροστάτησαν τρεις αρχιερείς και πάνω από 200 ιερείς και διάκονοι, ακούστηκε το «Χριστός ανέστη».
Την τεσσαρακοστή ημέρα μετά την κοίμησί του έρρεε μύρο από το χέρι του, που ήταν σε στάσι ευλογίας σε ένα πορτραίτο του. Αυτό παρηγόρησε πολύ τα πνευματικά του τέκνα και τους επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται κοντά τους.
Ο γέροντας Ιουστίνος, ακολουθώντας τα βήματα των άλλων συγχρόνων του γερόντων, όπως του π. Παϊσίου Olaru, έζησε μια ζωή προσφέροντας αγάπη, παρηγοριά, καταφύγιο και πνευματική τροφή σε όλους τους πονεμένους συνανθρώπους του. Υπέφερε μαζί τους, αναζητώντας συνεχώς την Βασιλεία των Ουρανών μέσα του αλλά και μέσα σε κάθε άνθρωπο που συναντούσε. Ποτέ δεν επιζητούσε τη δική του ικανοποίησι, αλλά θυσίαζε το «εγώ» του, το θέλημά του, για την αγάπη του συνανθρώπου του, του αδελφού του. Έλεγε, ότι ο καθένας κατεργάζεται την σωτηρία του διά μέσου του αδελφού του, όταν ζη για τον πλησίον του.
Αμέτρητα είναι τα θαύματα που έχουν γίνει μετά από προσευχή στον π. Ιουστίνο• θεραπείες καρκίνου, διαφόρων ασθενειών, τεκνογονία και θεραπεία δαιμονισμένων.
Μέσα από το προσωπικό του παράδειγμα και τον λόγο του, ο γέροντας Ιουστίνος προσπάθησε ακούραστα να ανάψη στην ψυχή του κάθε πιστού, το φως που έλαβε ο καθένας με το βάπτισμά του, καλώντας τους να έχουν ενότητα, μετάνοια, υπακοή και προσευχή. Αυτό το κάλεσμα ισχύει και για όλους εμάς σήμερα και θα πραγματοποιηθή, αν ο καθένας μας σηκώση αγόγγυστα, υπομονητικά και δοξολογικά τον σταυρό που εναπέθεσε ο Θεός στους ώμους μας. Όπως έλεγε ο π. Ιουστίνος• Ας ενδυθούμε την ταπείνωσι του Σταυρού και την γλυκύτητα του Εσταυρωμένου.
Ας έχουμε την ευχή του. Αμην.
[από το περιοδικό Orthodox Word, τ. 292/Σεπτ.-Ὀκτ. 2013, μετάφρασις ἱ. μονή Ἁγ. Αυγουστίνου Φλωρίνης]
http://www.xrspitha.gr/archeio/2016/martios-aprilios-2016/–mia-zoe-thysiastikes-agapes—he-zoe-kai-hoi-didaches-tou-p-ioustinou-parbou-st-meros
π. Ιουστίνος Πάρβου
Ο π. Ιουστίνος Πάρβου γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1919 στο χωριό Petru Vodă. Η μητέρα του ήταν άνθρωπος της προσευχής και αντιμετώπιζε όλες τις δυσκολίες προσευχόμενη μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Ο π. Ιουστίνος λέει• Η μητέρα μου πάντα με φρόντιζε με τις προσευχές της και ιδίως στα δύσκολα χρόνια της φυλακίσεως. Η μητρική στοργή, που βρήκα στα πρόσωπα της Παναγίας και της μητέρας μου, με βοήθησε να ξεπεράσω τις δυσκολίες της ζωής. Αυτή είνε η Ορθόδοξη παράδοσι του έθνους μας. Έτσι χτίζεται η ύπαρξί μας, ώστε ν᾽αντιμετωπίζουμε κάθε κίνδυνο και αγώνα.
Όταν ο κομμουνιστικός στρατός εισέβαλε στη Ρουμανία, οι ορθόδοξοι πολίτες της άρχισαν να ζούν στιγμές τρόμου και αγωνίας. Σύντομα ξεκίνησαν συλλήψεις και ανακρίσεις. Το 1947 ήταν μια χρονιά που ο π. Ιουστίνος πάλευε με την κατάθλιψι.
Ομολογεί ο ίδιος, ότι για δύο μήνες δεν είχε καμμιά επιθυμία να ζήση άλλο• ούτε να σπουδάση, να μελετήση η να προσευχηθή. Έτσι αποφάσισε να επισκεφθή το διορατικό γέροντα Γερβάσιο, ο οποίος και του προείπε ότι θα έρθη αντιμέτωπος με στιγμές ζωής και θανάτου και μετά θα δικαστή.
Επιστρέφοντας στο μοναστήρι, το γυαλί που κάλυπτε την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας του Durău έσπασε ξαφνικά και χωρίς λόγο• και ο ηγούμενός του είπε, ότι αυτό ίσως να ήταν ένα σημείο από το Θεό. Πράγματι, δύο εβδομάδες αργότερα, συλλαμβάνεται και δεν θα ξαναεπιστρέψη στο μοναστήρι για 17 ολόκληρα χρόνια.
Αμέσως μετά την αποφοίτησί του, ο π. Ιουστίνος ωρίστηκε κοσμήτορας και του ανατέθηκε η έκδοσι ενός περιοδικού που υπηρετούσε την κομμουνιστική προπαγάνδα της Ρουμανίας. Ο π. Ιουστίνος όμως αρνήθηκε να διδάξει την αθεΐα στους μαθητάς του κι έτσι, τρεις μέρες αφ’ ότου είχε αναλάβει τη θέση αυτή, συνελήφθη. Οι φωνές των Ρώσων φρουρών «Μην κινείσαι, αλήτη» ηχούσαν στα αυτιά των κρατουμένων κ’ έτσι θα τους προσφωνούσαν για τα επόμενα 17 χρόνια της ζωής τους «αλήτη του έθνους». Μέσα στο δωμάτιο υπήρχαν 70 κρατούμενοι χωρίς να μπορούν να έχουν μεταξύ τους επικοινωνία. Συνήθως έβαζαν ανάμεσά τους και κάποιους προδότες, για να έχουν τη δυνατότητα να επιβαρύνουν τη θέση των κρατουμένων και για να έχουν επί πλέον ενοχοποιητικό υλικό εις βάρος τους σε περίπτωση συνεννοήσεως για «τυχόν επανάσταση».
Τα χρόνια εκείνα ήταν σατανικά, όλες οι δυνάμεις του σατανά είχαν εξαπολυθεί εναντίον των Χριστιανών, εναντίον μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Ο ίδιος ο π. Ιουστίνος διηγείται, ότι εκείνη η περίοδος της φυλακίσεώς του ήταν περίοδος περισυλλογής, ηρεμίας και αναζητήσεως του εσωτερικού του κόσμου. Μέσα από την ταλαιπωρία βρήκε πνευματική παρηγοριά. Τότε κατάλαβε την εξάρτησή του από το Θεό, το ότι δεν είναι μόνος του και το ότι μεγαλώνει και ωριμάζει κανείς πνευματικά ανακαλύπτοντας το σκοπό της ζωής μέσα από τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς. Υπέφερε το μαρτύριο με χαρά, προσφέροντάς το ως εξιλέωση των δικών του αμαρτιών αλλά και του έθνους του. Έμαθε να προσεύχεται αληθινά μέσα στις κακουχίες και τα βασανιστήρια.
Επίσης έλεγε ότι, αν σηκώνεις το βάρος πού έχει εναποθέσει ο Θεός στους ώμους σου με συνετό τρόπο, με το πέρασμα του χρόνου αυτό αγιάζει, καθαρίζει και φωτίζει την ψυχή και σπάζει τις πύλες του σκότους μέσα σου.
Η θέα του θανάτου βρισκόταν συνεχώς μπροστά του και θεωρούσε την κάθε μέρα ως δώρο του Θεού για τη μετάνοιά του. ”Ο θάνατος ήταν μέρος της ζωής μας. Ήταν μια λύτρωσι, γιατί ήταν μια πύλη στην αιώνια ζωή»… Παρ᾿όλη όμως την απάνθρωπη αυτή συμπεριφορά, ο Θεός τους έδινε το κουράγιο ν᾿αντέξουν. Κρατιόνταν από την πίστι τους σ᾿ Εκείνον.
Είχε όμως μάθει μέσα στη φυλακή, ότι ο νικητής δεν είναι αυτός πού νικάει αλλά αυτός πού ξέρει να υπομένει. «Δεν υπάρχει κανένα άλλο μέρος από το οποίο ν᾽αποκομίζης τέτοιο κέρδος και να ζης μια τόσο αυθεντική μοναχική ζωή, όσο η φυλακή. Εκεί μέσα μαθαίνεις την αληθινή ταπείνωσι και την πραότητα. Εκεί βλέπεις καθημερινά τη ζωή σου να οδεύη και να αγγίζη το θάνατο. Η φυλακή σε μαθαίνει να ζης ασκητικά, να προσεύχεσαι, να νηστεύης και να έχης την εν Χριστώ κοινωνία με τους συνανθρώπους σου. Εκεί έχεις την εμπειρία της συνεχούς παρουσίας του Θεού μέσω των θαυμάτων Του. Εκεί γεύεσαι τη γλυκύτητα της προσευχής και τους καρπούς της». Οι κομμουνιστές δεν είχαν καταλάβει ότι πάνω στο σταυρό η ψυχή έχει την απόλυτη ελευθερία και ότι όλες οι μέθοδοι βασανισμού και η ψυχολογική βία δεν παράγουν σκλάβους αλλά μάρτυρες, αγίους που ποτίζουν τον τόπο τους με το αίμα τους».
Και συνεχίζει ο π. Ιουστίνος• «Στις ημέρες μας οι δυνάμεις της ψυχής μας έχουν ατονήσει. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε στην άνεσι, στην αλόγιστη ελευθερία, στην εποχή της τηλεοράσεως, και έτσι δεν έχουμε ούτε τη σωματική δύναμι ν᾿ αντισταθούμε σε τίποτε.
Επομένως μη ψάχνετε λύσεις. Αγαπητοί, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η μόνη λύσι είνε ο θάνατος για το Χριστό. Σε περιόδους διωγμών οι Χριστιανοί θα πρέπη να συγκεντρώνωνται δίπλα στους ιερείς και να παίρνουν δύναμι από τη θ. Κοινωνία. Μ᾽ αυτό τον τρόπο και λέγοντας την ευχή του Ιησού και επικαλούμενοι τη βοήθεια της υπεραγίας Θεοτόκου θα προστατευθούν από οποιονδήποτε».
«Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευθούν από κάθε κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Να λέτε την Ευχή του Ιησού ή το τη Υπερμάχω.
Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο. Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό, για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός… Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνά και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του, δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών».
«Πιστεύετε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θέλουν στ’ αλήθεια την ειρήνη των λαών; Αυτές είναι ανοησίες, για να αποβλακώνονται οι μάζες! Μόνον αφελείς αναγνώστες των εφημερίδων μπορούν να πιστεύουν πλέον αυτές τις κουταμάρες. Αυτοί οι οργανισμοί κάνουν πόλεμο στο όνομα της ειρήνης ώστε, μετά, αυτοί πάλι να φαίνονται ως “σωτήρες του κόσμου”• ενώ στην πραγματικότητα μετά τον πόλεμο πάλι αυτοί θα κερδίζουν, δρέποντας τους καρπούς και τη δόξα, μοιράζοντας μεταξύ τους τα κέρδη, όπως επιθυμούν.
Να ξέρετε όμως ότι και τις “Μεγάλες Δυνάμεις” ο Θεός θα τις παιδαγωγήσει κατάλληλα. Θα τις πατάξει, όταν δεν θα το περιμένουν και τότε θα ηττηθούν. Τι απέγινε η Ιταλία με τον Μουσολίνι; Τι απέγινε η Γερμανία με τον Χίτλερ; Όλους τους διαίρεσε ο Θεός. Ο Θεός και αυτούς θέλει μετανοιωμένους, όχι μόνον τους χριστιανικούς λαούς. Ο Θεός προνοεί έτσι ώστε πολλοί ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία.
Ο πόλεμος ποτέ δεν έρχεται από τους χριστιανούς, πάντα από τους ειδωλολάτρες. Ένας ηγέτης που είναι μέλος της Εκκλησίας δεν συμμαχεί ποτέ με τους ειδωλολάτρες, ούτε εναντίον ορθοδόξων κρατών.
Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μια μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις “κυβερνήσεις” των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα. Ό,τι τους λέει ο αρχηγός αυτό εκτελούν». (Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης-Γέρων Ιουστίνος Πίρβου, εκδόσεις «Άθως», Αθήνα 2019, σελίδες 182-183)
Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε.
«Όποιος λέει την αλήθεια μπορεί να χάσει σήμερα αλλά να κερδίσει για πάντα, επειδή τίποτε δε γίνεται χωρίς να το ξέρει ο Θεός• όλα είναι μια δοκιμασία και μια απόδειξη της αγάπης του Θεού.
«Πρέπει ν᾽αποκτήσουμε την κάθαρσι της καρδιάς και να έχουμε πολύ κουράγιο την ώρα του διωγμού. Δεν πρέπει να περιμένουμε την ώρα του διωγμού ή του πολέμου για να ετοιμάσουμε τις ψυχές μας. Ο αληθινός Χριστιανός είνε πάντα έτοιμος να συναντήση τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο. Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει τρόπους για να θυσιάση τον εαυτό του για τον πλησίον και για το Θεό. Ψάχνει τη βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σ᾽ αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Γι᾽ αυτόν η θλίψι είναι χαρά και ο Σταυρός Ανάσταση.
Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Δεν θα πρέπη να μας φοβίζουν πόλεμοι και φοβερά γεγονότα. Αντίθετα, θα πρέπη να φοβώμαστε και ν᾿ανησυχούμε γιατί η ψυχή μας δεν είναι έτοιμη ν᾿αντικρύση τον Κύριο».
Όταν βλέπουμε τον αδελφό μας να κάνη κάποια αμαρτία, δεν πρέπει να βιαστούμε να του «πετάξουμε την πέτρα», αλλά πρέπει πρώτα να σκεφθούμε ότι εμείς είμαστε ένοχοι για την ίδια αμαρτία, και έτσι αναπαύεις τον αδελφό σου. Αυτη η εργασία είναι πολύ ευάρεστη στο Θεό. Μια πνευματική κατάσταση σε διευκολύνει να δεις μέσα σου την πτώση όλης της ανθρωπότητας• δηλαδή ο καθένας φταίει για όλους και όλοι φταίνε για τον καθένα. Αυτό βοηθάει πολύ τον αδελφό σου. Στο κάτω – κάτω αυτή είναι η αλήθεια.
Πρέπει να επιμένουμε στην εσωτερική εργασία. Όταν δεν ζούμε αυτά πού λέμε στην προσευχή, αυτές οι προσευχές είναι μάταιες. Μέχρι τώρα μπορούσαμε να ξεπερνάμε τις καθημερινές μας δυσκολίες κάνοντας κάποια επιφανειακά θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό για τούς καιρούς πού έρχονται. Αν δεν έχουμε συντετριμμένη καρδιά, δεν θα μπορούμε να αντέξουμε στα ψυχολογικά βασανιστήρια.
Θα έρθει εποχή πού μόνο αυτοί πού έχουν πείρα της χάριτος του Θεού θα μπορέσουν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Θα γίνουν φοβερές προδοσίες, γι’ αυτό προσευχηθείτε, προσευχηθείτε, για να μην πέσετε στην παγίδα της προδοσίας.
Επίσης ο π. Ιουστίνος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας: «Τώρα ο διωγμός της Εκκλησίας έχει άλλη μορφή. Οι εχθροί έρχονται με τα “ανθρώπινα δικαιώματα”, με την “ελευθερία συνειδήσεως” όπου κρύβεται η μεγάλη ανηθικότητα. Στόχος είναι η διάλυση του έθνους του οποίου οι αξίες είναι ακριβώς η ταυτότητά μας στον κόσμο. Εάν δε μετανοήσουμε και δε γονατίσουμε δε θα καταφέρουμε τίποτα. Εάν όμως προσευχηθούμε με ζήλο, ο Θεός θα βοηθήσει να ξεπεράσουμε όλες τις δοκιμασίες: την παγκοσμιοποίηση, τον οικουμενισμό και ποιος ξέρει ποια άλλα. ΟΛΑ ΘΑ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ».
«Όσοι φυλακίσθηκαν (σ.σ. στις κομμουνιστικές φυλακές) όσοι υποφέρουν και υπέφεραν είναι πιο δεικτικοί στα θαύματα, στο να καταλάβουν το θαύμα της ζωής. Τον άνθρωπο που είναι “έτοιμος” δεν τον τρομάζει ο θάνατος, ούτε φτάνει στην ώρα της Κρίσεως με το σακί αδειανό».
«Οι νέοι θα τον βρουν το Θεό και θα βρουν και αυτούς που έζησαν εν πνεύματι και αληθεία αν ψάξουν, αν θελήσουν οπωσδήποτε να ζήσουν και αυτοί εν Αληθεία, μια ζωή με αξίες, καθαρή και άξια να πάει στην αιωνιότητα. Ο λόγος που πρέπει ν’ ακούγεται στο εσωτερικό της εκκλησίας είναι: πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με αγία λείψανα. Αυτοί είναι τα πρότυπα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».
π.Ιουστίνος Πάρβου
Πίσω από το βιομετρικό τσιπ κρύβεται μία ολόκληρη δικτατορία, ένα δαιμονικό σχέδιο, μη πάρετε αυτό το δαιμονικό σήμα το οποίο κλέβει την ελευθερία των ανθρώπων, την κληρονομιά που μας έδωσε ο Θεός. Να την υπερασπιστούμε με τη ζωή μας….
Όλοι διαβάσαμε την Αποκάλυψη και τις προφητείες που έχουν γραφτεί 2000 χρόνια πριν «και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς η επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι η πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα το όνομα του θηρίου η τον αριθμόν του ονόματος αυτού»(Αποκ. 13, 16-17)
Ο καιρός αυτός τον οποίο ζούμε είναι πρόδρομος αυτής της προφητείας. Πιεζόμενοι από το νόμο και την κυβέρνηση οι Ρουμάνοι είναι αναγκασμένοι να μπουν σε ένα σχέδιο εντοπισμού και επιτήρησης, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Σχέδιο που, στην πράξη, κλέβει την ελευθερία των ανθρώπων. Ζητάνε από τους Ρουμάνους να βάλουν πάνω στα διαβατήρια και πάνω στα διπλώματα οδηγήσεως αυτό το βιομετρικό τσιπ, το οποίο περιέχει το ψηφιακό αποτύπωμα και τη φωτογραφία.
Μάλλον για πολλούς ανάμεσά σας αυτό το τσιπ είναι κάτι ασήμαντο αλλά πίσω από αυτό το σύστημα που καταγράφει τους ανθρώπους και περιέχει όλα τα δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ολόκληρη δικτατορία, ένα δαιμονικό σχέδιο, μέσω του οποίου δέχεσαι να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο. Η καταγραφή των ανθρώπων, όπως κάνουμε με τα ζώα, είναι το πρώτο βήμα από τα μέτρα που πέρνουνε για να ελέγχουν απόλυτα τον άνθρωπο. Αγαπητοί μου, όπως οι Άγιοι Πατέρες προφητεύουν αν δεχθείτε αυτό το τσιπ είναι σαν να αρνείστε την πίστη σας. Να μη πιστεύετε ότι μπορούμε να υπηρετήσουμε και το Θεό και το μαμμωνά. Όχι αγαπητοί μου, μη πάρετε αυτό το δαιμονικό σήμα το οποίο θα σας πάρει ότι σας ανήκει σαν κληρονομιά από το Θεό, τo δικαίωμα για ταυτότητα, μοναδικότητα και γνησιότητα, του κάθε ανθρώπου. Πρέπει να υπερασπίσουμε αυτό το δικαίωμα που μας έδωσε ο Θεός, αν και θα πρέπει να το πληρώσουμε με τη ζωή μας.
Τσάμπα έχετε κερδίσει του κόσμου τα πράγματα αν χάσετε τις ψυχές τις δικές σας και των παιδιών σας, γιατί οι άγιοι Απόστολοί μας λένε πολύ ξεκάθαρα ότι «πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ. ε΄ 29).
Γιαυτό σας λέω είναι ο καιρός του μαρτυρίου. Κατά τη γνώμη μου είμαστε στους καιρούς, στους οποίους ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία είναι το μαρτύριο. Τώρα είναι η ώρα να μαρτυρήσουμε με τη δική μας ζωή….
«Πείθεσθαι τοις ηγουμένοις». Εμάς μας κατηγορούσαν στη φυλακή, χρησιμοποιώντας με πονηριά το ευαγγελικό κείμενο, όπως κάνουν οι προτεστάντες. «Εσείς ήσασταν πεισματάρηδες βρε, εξεγερμένοι. Δεν ακούσατε το λόγο του Ευαγγελίου; Τι χριστιανοί είστε; χάνετε τη ζωή σας μάταια». Έτσι προσπαθούσαν στη φυλακή να τους επανεκπαιδεύσουν οι κόκκινοι κουμουνισταί από τότε. Το ίδιο κάνουν και τώρα με το λαό μας οι σημερινοί κομουνιστές που φοράνε άσπρα ρούχα….
Να ανοικοδομήσουμε αυτό το λαό! Αλλά δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτό το πράγμα αν δεν ανοικοδομήσουμε ο καθένας τις ψυχές μας. Να ταπεινωθούμε και να βάλουμε στάχτη στο κεφάλι, για να μας δώσει ο Θεός τη Χάρη και τη δύναμη να δεχθούμε το μαρτύριο. Θα πρέπει να φτιάξουμε μικρά κάστρα για να επιβιώσουμε στα χωριά εκεί που ακόμα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν το τυπικό, που να έχουμε το δικό μας χωράφι, δικό μας σχολείο που να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας μέσα στο Ορθόδοξο πνεύμα. Να έχουμε τα δικά μας νοσοκομεία και μαίες. Τα παιδιά μόλις γεννηθούν πρέπει να προστατευτούν γιατί όπως βλέπετε θέλουν να βάλουν αυτό το τσιπ στο παιδί μόλις γεννιέται.
Τώρα είναι ο καιρός της θυσίας, με τα πολλά λόγια δεν κάνουμε τίποτα. Θα πηγαίνεις εσύ αγαπητέ Ρουμάνε χωρίς φόβο κατ’ ευθείαν στο σπαθί, όπως έκαναν οι πρόγονοί μας. Να πας όπως μία Ιαπωνική τορπίλα, για να πεθάνεις στην αγκαλιά του εχθρού. Είμαστε τώρα ακριβώς όπως ήταν οι παλαιοί χριστιανοί μαζί με τα λιοντάρια στη Ρωμαϊκή αρένα. Να είσαι μέσα στην αρένα και να περιμένεις όπως κάνανε και οι παλαιοί Χριστιανοί να απελευθερώσουν τα λιοντάρια. Περιμένετε να σας σφάξουν, να σας κόψουν, δεν υπάρχει άλλη σωτηρία. Ο πόλεμος είναι ανοικτός, πολεμάτε μέχρι το τέλος. Μη φοβείσθε. Όπως άρχισε ο Χριστιανισμός έτσι και θα τελειώσει, με πολύ πόνο και ταλαιπωρία. Σφραγίστε το Χριστιανισμό με το μαρτύριό σας.
***
Θαυμαστά γεγονότα. Μυρόβλησε φωτογραφία και εικόνα του π.Ιουστίνου Parvu.
Ένα θαυμαστό γεγονός συνέβη την ημέρα που συμπληρωνόταν ακριβώς 40 μέρες μετά την οσιακή κοίμησή του. Το βράδυ στις 23 Ιουλίου 2013, γύρω στις 11..00 το βράδυ την ώρα δηλαδή που συμπληρώνονταν ακριβώς 40 ημέρες από την κοίμηση του γέροντα Ιουστίνου, εκείνος παρηγόρησε τα πνευματικά του παιδιά μ’ένα θαύμα μέσα στο κελί που πέρασε τα 3 τελευταία χρόνια της ζωής του και όπου κοιμήθηκε.
Το κελί του γέροντα ήταν ανοικτό προς επίσκεψη από τις 25 Ιουλίου. Στην πολυθρόνα του γέροντα, εκεί που συνήθιζε να εξομολογεί, να ευλογεί και να μυρώνει τους πιστούς, βρίσκεται τοποθετημένη μια μεγάλη φωτογραφία του.
Προχθές το βράδυ λοιπόν όπου κάποιοι μοναχοί και λαϊκοί προσεύχονταν στο κελί του γέροντα άρχισε να τρέχει μύρο από την φωτογραφία ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται το χέρι του ευλογώντας.. Αυτό επαναλήφθηκε και εχτές το πρωί όταν κάποιοι προσκυνητές προσευχόνταν εκεί στο κελάκι του. Είναι ένα σημάδι από την αγιασμένη αυτή μορφή πως και εκεί που βρίσκεται ακούει και βοηθάει όποιον το ζητήσει.
Επίσης στις 19 Μαρτίου 2019 μυρόβλησε η εικόνα του γέροντος Ιουστίνου Πάρβου! στο Ιάσιο της Ρουμανίας στο συνέδριο που οργανώθηκε με θέμα τους αγίους Νεομάρτυρες των κομμουνιστικών φυλακών της Ρουμανίας.
Μετά την πρώτη θαυμαστή μυροβλησια (19 Μαρτίου 2009) των λειψάνων αυτών που μαρτύρησαν στις κομμουνιστικές φυλακές της Ρουμανίας, έχει καθιερωθεί αυτή την ημερομηνία ένα συνέδριο στη μνήμη τους. Αυτό το θαύμα συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια.
Απολυτίκιον οσίου Ιουστίνου Πάρβου του Ρουμάνου, Ήχος πλ. δ’
Εν σοι Πάτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβών γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττων εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Όσιε Ιουστίνε το πνεύμα σου.
Απολυτίκιον Οσίου Θεοδώρου του Συκεώτου
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Εκ σπάργανων επλήσθης της θείας χάριτος, και τω Θεώ ανετέθης ως Σαμουήλ ο κλεινός, την υπέρτιμον στολήν Πάτερ κληρούμενος, όθεν θαυμάτων αυτουργός, και Χριστού μυσταγωγός, Θεόδωρε ανεδείχθης, θεοδωρήτως εκλάμπων, τας ψυχοτρόφους δωρεάς τοις πιστοίς.
Κανών α’, Ωδή ε’, του Οσίου
Ήχος δ’ , Ο Ειρμός «Ανάτειλόν μοι Κύριε, το φως των προσταγμάτων σου..».
Καλώς παιδοτριβούντά σε, τον Μάρτυρα Γεώργιον, εξ απαλών ονύχων έσχηκας, και τούτου εμιμήσω, το εν πάσι πρόθυμον, και την προς τον Κύριον, Πάτερ Όσιε στοργήν.
Κανών α’, Ωδή θ’, του Οσίου
Ήχος δ’ Ο Ειρμός
«Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, και άγιον το Όνομα αυτού, και το έλεος αυτού, εις γενεάν και γενεάν τοις φοβουμένοις αυτόν».
Ως όρθρος, ως ημέρα διαυγής, η ση εορτή, επέφανε φωτίζουσα ημών, τας καρδίας των πιστώς ανευφημούντων, τους σεπτούς πόνους σου Πάνσοφε.
Η θήκη των αγίων σου, λειψάνων Πάτερ σοφέ, ως άλλη κολυμβήθρα Σιλωάμ, εγνωρίσθη τοις πιστοίς· η προσιόντες, τας ψυχάς αγιαζόμεθα.
iconandlight 