Αγία Αγριππίνα
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου του Βλαδιμήρου Ιουνίου (απελευθέρωση της Μόσχας από την επιδρομή του χάνου Ακμάτ το 1480)
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων της Οσίας Θεοκτίστης
Όσιος Γρηγόριος ο εν Στρογγυλή των Λιχάδων
Ὅσιος Ησύχιος της Βάτου εν Σινα (7ος αιων.)
Όσιος Βάρβαρος ο Μυροβλύτης εν Τρύφω Ακαρνανίας, ο Πενταπολίτης
Κοίμηση Ζωσιμά Σολοφσκυ 1855
Εορτάζουν στις 23 Ιουνίου
Η έγκλειστη Γερόντισσα Χριστίνα της Δράμας
Η Γερόντισσα της σιωπής
Η γερόντισσα Χριστίνα μια αγία μορφή των ημερών μας, γεννήθηκε το 1925 στον Ακρίτα Κιλκίς, ενώ ασκήτευε έγκλειστη για πολλά χρόνια στο ερημητήριο της Μεταμορφώσεως που η ίδια είχε ανεγείρει στην Πρασινάδα Παρανεστίου.
Έγινε μοναχή στον φρικτό Γολγοθά (στα Ιεροσόλυμα) από τον μακαριστό Πατριάρχη Ιεροσολύμων Βενέδικτο, και στη συνέχεια μεγαλόσχημη μοναχή από τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου (Σινά) κ. Δαμιανό.
Η γερόντισα Χριστίνα έζησε ερημητικό βίο στο Σινά, και υπήρξε Κτήτορας της Ιεράς Μονής Παναγίας Παγγαιοτίσης, της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως.
Από εκεί, με την ευλογία του πνευματικού της, αειμνήστου γέροντα Ευσεβίου Βίτη, ανεχώρησε στο Παρανέστη για να ζήσει ερημητικό, έγκλειστο βίο. Βοήθησε πάρα πολύ κόσμο με την προσευχή της και τις πνευματικές νουθεσίες. Η προσευχή της είχε μεγάλη παρρησία στον Θεό. Εκοιμήθη το Σαββάτο 23 Ιουνίου 2012 σε ηλικία 87 ετών. Κατά τη διάρκεια της Εξοδίου Ακολουθίας πολλοί ήταν εκείνοι που έζησαν κάτι θαυμαστό.
Τα αμίλητα χρόνια της γερόντισσας στον κόσμο τούτο, είθε να γίνουν ατελεύτητες ομιλίες-πρεσβείες για όλον τον κόσμο, ενώπιον του θρόνου του Κυρίου μας.
***
Όσιος Ησύχιος Σιναΐτης
Μέγα αγαθό είναι η προσευχή, το οποίο περιέχει όλες τις αρετές, γιατί καθαρίζει την καρδιά, μέσα στην οποία ο Θεός φανερώνεται στους πιστούς.
Ο μέγας νομοθέτης Μωυσής, ή μάλλον το Πνεύμα το Άγιο, θέλοντας να φανερώσει πόσο άμεμπτη και καθαρή και γενική και υψοποιός είναι η αρετή της νήψεως, και θέλοντας να διδάξει πως να την αρχίζουμε και να την εκτελούμε, λέει: «Να προσέχεις τον εαυτό σου μήπως ένας λόγος κρυμμένος στην καρδιά σου γίνει ανόμημα»(Δευτ. 15, 9).
Η νήψη είναι δρόμος κάθε αρετής και εντολής Θεού. Αυτή λέγεται επίσης και ησυχία της καρδιάς.
Άλλος τρόπος νήψεως είναι να κρατάς την καρδιά σου πάντοτε σε βαθιά σιωπή και ησυχία από κάθε λογισμό και να προσεύχεσαι.
Άλλος τρόπος είναι να παρακαλείς συνεχώς τον Κύριο Ιησού Χριστό με ταπείνωση να έρθει σε βοήθεια.
Άλλος τρόπος είναι να θυμάται κανείς ακατάπαυστα το θάνατο.
***
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Έργο του μοναχού είναι να γίνη δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Να κάνη την καρδιά του ευαίσθητη σαν το φύλλο του χρυσού των αγιογράφων. Ο μοναχός μελετάει την δυστυχία της κοινωνίας, πονάει η καρδιά του και προσεύχεται συνεχώς καρδιακά για τον κόσμο. Έτσι ελεεί τον κόσμο με την προσευχή. Υπάρχουν μοναχοί που βοηθούν τους ανθρώπους περισσότερο από όσο θα τους βοηθούσε όλος ο κόσμος μαζί. Ένας κοσμικός λ.χ. προσφέρει δύο πορτοκάλλια ή ένα κιλό ρύζι σε κάποιον φτωχό, πολλές φορές μόνο για να τον δούν οι άλλοι, και κατακρίνει μάλιστα, γιατί οι άλλοι δεν έδωσαν. Ο μοναχός όμως βοηθάει με τόννους σιωπηλά με την προσευχή του.
Ο μοναχός δεν κάνει κηρύγματα δυνατά να τον ακούσουν οι άλλοι, αλλά κηρύττει σιωπηλά με την ζωή του τον Χριστό και βοηθάει με την προσευχή του. Ζει το Ευαγγέλιο και η Χάρις του Θεού τον προδίδει. Έτσι κηρύττεται το Ευαγγέλιο κατά τον θετικώτερο τρόπο, πράγμα πού διψάει ο κόσμος, ιδίως ο σημερινός.
Όποιος αποφεύγει τους ανθρώπους και δεν χασομεράει και δεν αμαρτάνει παράλληλα, αλλά κλείνεται στο κελί του και σκάβει στον εαυτό του, πολύ γρήγορα θα ανοίξη το πνευματικό του μεταλλείο και θα γίνη πνευματικά πλούσιος και θα μπορή να βοηθάη και άλλους.
Kαλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια.
Η αγωνία για τον εαυτό μας είναι ολιγοπιστία· η αγωνία για τον άλλον είναι πόνος. Το σωστό λειώσιμο για τον πόνο των άλλων συνοδεύεται με προσευχή και ακολουθεί μετά η θεία παρηγοριά. Γι’ αυτό, να εύχεσαι όσο μπορείς και μετά να τα αφήνης όλα στα χέρια του Θεού και να ειρηνεύης.
Ο Θεός σε όποιον πονάει πνευματικά και υποφέρει για τους άλλους δίνει πολλή παρηγοριά, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξη.
Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με την προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποιήση… Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήση να μην πονοκεφαλάη για την άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγη στην προσευχή και να στέλνη δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. Άλλωστε και το έργο του μοναχού αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχη καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα.
Ο Γέροντας αγαπούσε την Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μια μεγάλη οικογένεια». Ενώ ζούσε εκτός κόσμου, αγωνίσθηκε όσο λίγοι για το καλό της Πατρίδος. Έλεγε: «Ο ένας θέλει την Θεσσαλονίκη, ο άλλος θέλει να φθάση μέχρι την Λάρισα, ο άλλος θέλει το Αιγαίο. Μα τέλος πάντων δεν υπήρχε ποτέ Ελλάδα;».
Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε την Πατρίδα αφανώς με την προσευχή του.
Όταν υπήρχε ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Αν μπορέσουμε να τα διώξουμε» (με την προσευχή).
Σε παρόμοια περίπτωση έκανε θεία Λειτουργία στο Καλύβι του. Στους Μακαρισμούς δεν έψαλλε ό,τι προέβλεπε το τυπικό, αλλά από τον κανόνα του οσίου Νικολάου του Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο για την περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα, και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων και φυλάττων, ίνα πόθω σε δοξάζωμεν» .
Την σωτηρία του Έθνους την περίμενε από τον Θεό. Έλεγε: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».
Πίστευε ότι ένας μοναχός μπορεί να βοηθήση ολόκληρο το Έθνος. «Άλλον ο Θεός τον κάνει μοναχό για να βοηθήση μια οικογένεια και άλλον για να βοηθήση ολόκληρο Έθνος».
Θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη για πάντα!
Τον Ιούλιο του 1992, ως υπασπιστής του στρατιωτικού Αεροδρομίου Θεσσαλονίκης, οργάνωσα προσκύνημα στο Άγιον Όρος με 70 αξιωματικούς, κι επισκεφθήκαμε μεταξύ των άλλων και το κελλί του Γέροντος Παϊσίου (Παναγούδα). Συζητούσαμε με το Γέροντα και του θέταμε διάφορα ερωτήματα για εθνικά θέματα. Τον ρώτησα:
«Γέροντα, πώς βλέπετε το Σκοπιανό θέμα»;
«Όποια λύση και να δοθεί, μακροπρόθεσμα θα είναι προς όφελος των ελληνικών συμφερόντων. Σκυλί που γαβγίζει πίσω από λεωφορείο, μην το φοβόσαστε, δε δαγκώνει».
«Γέροντα, θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη»;
«Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Πόλη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους».
«Όταν θα πάρουμε την Πόλη, θα την κρατήσουμε για έξι μήνες, όσο δηλαδή διαρκεί ένα λάχανο»;
Ο Γέροντας με κοίταξε με το διεισδυτικό βλέμμα του και μου απήντησε: «Όχι παιδί μου, για πάντα»!
«Γέροντα, θα τα ζήσουμε αυτά τα γεγονότα»;
«Βέβαια και θα τα ζήσετε!» Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα αν είναι στ’ αλήθεια δυνατό να συμβή αυτό. ο Γέροντας κατάλαβε το λογισμό μου και, κοιτάζοντας με, απήντησε: «Ο καλός Θεός πήρε το κατσαβίδι και γύρισε λίγο το “παξιμάδι” του Γκορμπατσώφ. Είδατε τι έγινε»! (σελ.164)
Αργότερα, επισκέφθηκα το Γέροντα μαζί μ’ ένα φίλο μου σμήναρχο, γύρω στα τέλη Οκτωβρίου του 1993, και του εξέφρασα την ανησυχία μου γι’ αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μας. ο Γέροντας απήντησε: «Μη φοβάσαι. Ο Θεός δε θα επιτρέψει να γίνει κακό, αλλά θα γίνουν όμως πράγματα και θάματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική. Ο κόσμος θα τους σιχαθεί (τους πολιτικούς) και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί! Δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά». Μετά μου πιάνει το χέρι καθησυχαστικά και μου λέει: «Η Παναγία και οι άγιοί μας σκανδαλωδώς μας βοηθάνε! Ποια χώρα έχει τους αγίους που έχουμε εμείς – η Αλάσκα»; (“Ο Γέρων Παΐσιος”, Εκδόσεις “ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ” 1994. σελ.165)
Ο κόσμος θα αρχίσει να στρέφεται προς το βασιλιά Κωνσταντίνο. Αυτός θα παίξει σημαντικότατο ρόλο στις εξελίξεις στην Ελλάδα. “Θα ζητήσουν να φύγουν όλοι οι πολιτικοί και να έρθη ο βασιληάς. Και ο βασιληάς, δεν θα αρνηθή το κάλεσμα του λαού”. «Θα αναγκαστούν να φέρουν το Βασιλιά, γιο να κάνει το διαιτητή». Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος θα φέρει προίκα στην Ελλάδα την Β. Ήπειρο και το Μοναστήρι. Θα τα οικονομήσει όλα ο καλός Θεός μας.»
***
Πως θα πάρουμε την Πόλη…
Ὅ,τι και να δείτε, να μην απελπισθείτε.
Τελικά, καλό θα βγη”. “Γέροντα, πόλεμος και καλό;”
Ο Θεός δεν επιτρέπει το κακό, αν από κεί μέσα δεν βγη κάποιο καλό.
“Γέροντα, πώς θα καταλάβω ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;” «Όταν, θα ακούσης στην τηλεόραση να γίνετε θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της υφαλοκρηπίδας), από 6 σε 12 μίλια, από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί».
Κατ’ αρχήν, οι Τούρκοι θα μπούν σε ένα νησί. Στην Αλεξανδρούπολη δεν θα μπούν. Θα μπούν τοπικά, σε ένα νησί. Μόνο εκεί θα μπούν. Όταν θα μπούν, θα πονέση η Ελλάδα. Και εμάς, θα μας πιάση πείνα. Θα πεινάση η Ελλάδα. Και, επειδή θα κρατήση αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».
Όταν δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς».
Θα μπούν πρώτα οι Τούρκοι σ’ αυτό το νησί, και μετά θα κατέβουν οι Ρώσοι στα Στενά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι και οι Τούρκοι θα διαλυθούν.
“Κοιτάχτε να δήτε. Εμείς, τώρα, δεν μπορούμε να τα βάλλουμε με την Τουρκία. Αλλά, θα γίνη ένας ευρωπαϊκός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας. Και, τότε, η Ρωσία θα χτυπήση την Τουρκία. Θα την κάνη, σε λίγο καιρό, σκόνη.
«Αυτοί θα καταστραφούν! Θα σβήσουν από τον χάρτη, γιατί είναι ένα έθνος πού δεν προέκυψε από την ευλογία τού Θεού. Θα σβήσουν ως έθνος, και η έκταση ολόκληρης της Τουρκίας θα καταντήσει αχανής έρημος. Επτά ώρες θα περπατάς για να συναντήσεις εκεί άνθρωπο…»
Τότε, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θα συμβάλει ως μεσάζοντας, με το κύρος και τις γνωριμίες του, να δοθεί η Πόλη στην Ελλάδα. Θα την δώσουν σε μας, όχι επειδή θα το θέλουν, αλλά επειδή αυτή η λύση θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων. Θα την πάρη η Ρωσία την Πόλη και θα πιέζουν οι Ευρωπαίοι να την δώση. Δεν θα μπορή η Ρωσία να την κρατήση. Και θα αναγκαστή να μας τη δώση. Όχι από αγάπη, αλλά από συμφέρον. Σου λέει, ‘Χριστιανοί είμαστε και εμείς κι αυτοί• προτιμώτερο να την δώσουμε στους Έλληνες’. Θα ξέρουν ότι δεν πρόκειται καμμία επιδίωξή τους να πραγματοποιηθεί, εάν δε μας δώσουν την Πόλη. Έτσι θ’ αναγκαστούν να μας την παραχωρήσουν.
Σ’ αυτόν τον πόλεμο θα νικηθούν οι Ευρωπαίοι… όποιος πάρει μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε…
Θα οικονομήσει ο Θεός. Σ’ αυτό τον πόλεμο όλοι θα γυρίσουν ηττημένοι.
Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς το Μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχονται. Και θα Βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι.
Οι Ελληνες δεν θα συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον πόλεμο. Ο Ελληνικός στρατός θα είναι θεατής. Δεν θα γυρίσει κανένας νικητής – γήπεδο θάναι η Παλαιστίνη. Θα ενωθούνε Αιγύπτιοι, Άραβες, Λίβυοι…. και θα επιτεθούνε προς Βορρά. Μετά θα επιτεθεί η Ανατολή προς τη Δύση. Γήπεδο θα είναι η Παλαιστίνη, τάφος τους η Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θα είναι και το πρώτο ημίχρονο…
Θα υπάρξει μετά και συνέχεια…. το δεύτερο ημίχρονο…
Θα γίνουν πράγματα που θα συγκλονιστούν τα έθνη. Δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία, αλλά θεία επέμβαση.
Θα επέμβει ο Χριστός, θα δώσει μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό, και θα βγάλει απ’ αυτό, καλό τελικά.
«Εμείς, έχουμε τον Τριαδικό Θεό• δε φοβόμαστε τίποτα».
***
Την τελευταία φορά, φεύγοντας ο Άγιος Παΐσιος από το Άγιο Όρος, πηγαίνοντας στη Σουρωτή όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, του είπε κάποιος:
– E, Γέροντα, που μας αφήνεις, τι θα γίνουμε χωρίς εσένα;
Τότε ο Άγιος έριξε το βλέμμα του ολόγυρα και είπε:
– Μη στεναχωριέστε… στο Άγιο όρος υπάρχουν 10 Άγιοι που ακόμα δεν φανερώθηκαν! Εγώ τους ξέρω! Υπάρχουν 10 Άγιοι μεγαλύτεροι στην αρετή από μένα! Δεν φανερώθηκαν…θα φανερωθούν, έχει ο Θεός!
Και όχι μόνο στο Άγιον Όρος υπάρχουν Άγιοι, εγώ πιστεύω πως και έξω από το Άγιον Όρος υπάρχουν Άγιοι, οι οποίοι δεν φανερώνονται. Θα φανερωθούν κάποτε εδώ ή στην Βασιλεία των Ουρανών!
Γι΄αυτό «Θαρσείτω τοίνυν, θαρσείτω λαός του Θεού»! Η Ελλάδα δεν θα καταστραφεί, έχει Αγίους ανθρώπους… (Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του π. Κωνσταντίνου Σακαρίδη, που έγινε στην Καβάλα )
Πας ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται. Η αρετή έχει τυπικό να προδίδη τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται αυτός. Όπως ο ήλιος δεν κρύβεται με το κόσκινο. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Ιλαρίων Τρόϊτσκι
https://iconandlight.wordpress.com/2020/02/10/39613/
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον
‘Ινα κράζω σοι.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
iconandlight 