Η αλλαγή του κόσμου αρχίζει από την εσωτερική μας αλλαγή κατά τον Ιερό Γρηγόριο :
“Καθαρθῆναι δεῖ πρῶτον, εἶτα καθᾶραι∙ σοφισθῆναι καί οὕτω σοφίσαι∙ γενέσθαι φῶς καί φωτίσαι∙ ἐγγίσαι Θεῷ καί προσαγαγεῖν ἄλλους∙ ἁγιασθῆναι καὶ ἁγιάσαι,“. (Λόγος 3. 71. PG 35. 480 B)
Πρέπει νά καθαρίσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας, ἔπειτα νά καθαρίσουμε ἄλλους. Νά ἀποκτήσουμε σοφία καί ἔπειτα νά κάνουμε καί τούς ἄλλους σοφούς. Νά γίνουμε φῶς, γιά νά φωτίσουμε. Νά πλησιάσουμε τόν Θεό οἱ ἴδιοι, γιά νά φέρουμε κοντά καί τούς ἄλλους. Νά ἁγιασθοῦμε, γιά νά ἁγιάσουμε.
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Oι συχναστές του ουρανού
Τον αγαθό δρόμο βαδίζουν
όσοι δεν έχουν την ζωή τους στη γη,
οι τρισμακάριστοι,
που πάνω στην γη ζούνε πάνω από την σάρκα,
οι άγαμοι,
οι λυπημένοι,
οι καταφρονητές του κόσμου,
οι συχναστές του ουρανού,
οι ακτήμονες,
οι χαμοπλάγιαστοι,
οι με ένα χιτώνα,
οι μόλις ζώντες,
οι δίχως τροφές και δίχως σκεπάσματα,
οι έχοντες μόνο μια φροντίδα, κάθε δόξα εδώ να περιφρονούν,
πλούτος να είναι η φτώχεια τους και στο Θεό μόνο να ατενίζουν,
αυτούς εγώ βλέποντας τους στην γη τους τρέμω και τους φοβάμαι,
σαν το Θεό τον υπέρτατο βασιλιά,
όταν πλησιάζει τους ανθρώπους,
διότι πηγαίνουν πολύ πιο ψηλά από όλους τους θνητούς.
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Έπη είς ετέρους. Ποίημα Ε’ παρα Νικοβούλου προς υιόν ΕΠΕ 11,90 ΒΕΠΕΣ 62,236.PG37,1532
***
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Τίποτα δεν ποθούσα περισσότερο από το να κλείσω τη θύρα των αισθήσεων, να εξέλθω της σαρκός και του κόσμου, να συγκεντρωθώ εις εαυτόν, διακόπτοντας κάθε δεσμό με τα ανθρώπινα, πέρα από τα απολύτως αναγκαία, να συνδιαλεχθώ με τον εαυτό μου και μετά του Θεού, ώστε να ζήσω υπεράνω των ορατών, με τρόπο ώστε να φέρω επάνω μου τις θεϊκές εμφάσεις, χωρίς αλλοίωση ή ανάμειξη με τις παγιωμένες μορφές του ενθάδε. Να καταστώ αληθινά και συνεχώς να καθίσταμαι αληθής ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των ουρανίων, προσθέτοντας φως στο φως, υποκαθιστώντας την ασάφεια με την ευκρίνεια, απολαμβάνοντας ήδη από τον παρόντα βίο την ελπίδα των αγαθών της μέλλουσας ζωής, ώστε να συνοδοιπορήσω μετά των Αγγέλων, παραμένοντας στη γη, την οποία προηγουμένως άφησα και ανήλθα εις τα άνω διά του Αγίου Πνεύματος. Αν κάποιος από εσάς κατέχεται από αυτόν τον πόθο, γνωρίζει τι θέλω να πω και θα μου συγχωρήσει αυτό που ένιωσα τότε…»
(«Λόγοι» 2, 7· PG 35, 413C-416A· ΕΠΕ 1, 83).
Ζʹ. Οὐδὲν γὰρ ἐδόκει μοι τοιοῦτον οἷον μύσαντα τὰς αἰσθήσεις, ἔξω σαρκὸς καὶ κόσμου γενόμενον, εἰς ἑαυτὸν συστραφέντα, μηδενὸς τῶν ἀνθρωπίνων προσαπτόμενον, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, ἑαυτῷ προσλαλοῦντα καὶ τῷ Θεῷ, ζῇν ὑπὲρ τὰ ὁρώμενα, καὶ τὰς θείας ἐμφάσεις ἀεὶ καθαρὰς ἐν ἑαυτῷ φέρειν ἀμιγεῖς τῶν κάτω χαρακτήρων καὶ πλανωμένων, ὄντως ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον Θεοῦ καὶ τῶν θείων καὶ ὂν καὶ ἀεὶ γινόμενον, φωτὶ προσλαμβάνοντα φῶς, καὶ ἀμαυροτέρῳ τρανότερον, ἤδη τὸ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἀγαθὸν ταῖς ἐλπίσι καρπούμενον, καὶ συμπεριπολεῖν ἀγγέλοις, ἔτι ὑπὲρ γῆς ὄντα καταλιπόντα τὴν γῆν, καὶ ὑπὸ τοῦ πνεύματος ἄνω τιθέμενον. Εἴ τις ὑμῶν τούτῳ τῷ ἔρωτι κάτοχος, οἶδεν ὃ λέγω, καὶ τῷ τότε πάθει συγγνώσεται·
***
Άγιος Νεκτάριος της Όπτινα
Ο Όσιος Ελεάζαρ της Σκήτης του Ανζέρσκ βγήκε μια νύχτα στον εξώστη του κελλιού του και ατενίζοντας την ομορφιά και την γαλήνη της φύσεως, της Σκήτης του Ανζέρσκ, που τον περιέβαλλε, αισθάνθηκε συγκίνηση μέχρι του σημείου να δακρύσει. Και μέσα από την καρδιά του που πλημμύρισε από Θεία αγάπη, βγήκε ένας βαθύς αναστεναγμός: «Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή που έχεις δημιουργήσει για εμάς! Με τί μέσα και τί τρόπους μπορώ εγώ, ένα αξιοκαταφρόνητο σκουλήκι, να Σε ευχαριστήσω, για όλα τα μεγάλα και πλούσια ελέη που μου έχεις δώσει;». Η δύναμη του αναστεναγμού και η προσευχή του Οσίου άνοιξαν τους ουρανούς και μπροστά στα μάτια της ψυχής του, εμφανίστηκαν μυριάδες Άγγελοι φωτεινοί, που έψαλλαν την μεγάλη αγγελική δοξολογία: ”Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία’‘, ενώ μια αόρατη φωνή είπε στον Όσιο: ‘‘Και εσύ επίσης, Ελεάζαρ, να ευχαριστείς τον Πλάστη και Δημιουργό σου, μ’ αυτά τα λόγια της δοξολογίας.’
Μέγας Αθανάσιος
Το ”αλληλούια” είναι δοξολογία του αοράτου Θεού. Λέγεται, ότι όπως τα Χερουβείμ λένε το «άγιος, άγιος, άγιος», οι άγγελοι υμνούν τον Θεό μ’ αυτή την λέξη. Αυτό μας το παρέδωσαν Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι το άκουσαν οι ίδιοι, όπως ο Ησαΐας τα Σεραφείμ (Ησ. 6,3). Διαιρείται δε το αλληλούια ως εξής. «Αλ», Θεός, «ηλ», ισχυρός, «ούια», κραταιός.
***
Σε κάποιο χωρικό που ζούσε κοντά στο Μόσταρ της Σερβίας, κάποια χρονιά βγήκαν στο χωράφι του πολλά καρπούζια, πολλά περισσότερα από ότι περίμενε. Τα έφερε στην αγορά και πολύ γρήγορα, αφού τα πούλησε, κέρδισε 15.000 δηνάρια, πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη. Στη συνέχεια, έπεσε πολύ η τιμή των καρπουζιών. Τότε ο χωρικός, όταν βρέθηκε σε μία παρέα, διαμαρτυρήθηκε για τις χαμηλές τιμές των καρπουζιών. Τότε κάποιος έμπορος, του απάντησε: ”Δεν λες καμμιά φορά και ”δόξα τω Θεώ”, για τα χρήματα που πήρες, για τα χρήματα μέχρι τώρα; Ας είσαι ευγνώμων απέναντι στο Θεό…”. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο χωρικός θύμωσε και φώναξε μπροστά σε όλους: ”Για ποιό λόγο να είμαι ευγνώμων προς τον Θεό, δεν του χρωστώ τίποτα, όλα τα χρωστώ στα χέρια μου!”’. Και έδειξε τα ροζιασμένα του χέρια. Το επόμενο καλοκαίρι, τα καρπούζια που βγήκαν στο χωράφι του ήταν μικρά, σαν μια γροθιά. Τυχαία βρέθηκε μάλιστα και με εκείνον τον έμπορα από την πόλη Μόσταρ, που είχε κάνει συζήτηση για τον Θεό και για την ευγνωμοσύνη. Άρχισε τότε να διαμαρτύρεται, πως ο Θεός φέτος, δεν του έδωσε καθόλου καλούς καρπούς και ότι τα καρπούζια του ήταν άχρηστα. Ο έμπορος ακούγοντας αυτά τα λόγια χαμογέλασε και του απάντησε: ”Ας σε βοηθήσουν τώρα άνθρωπε, τα χέρια σου…!”.
***
Είδα στον ύπνο μου, πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.
Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».
Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα συσκευασίας και παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν».
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στην γη. Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το τμήμα ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο άγγελος μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια»…
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις ευχαριστώ Θεέ μου!…»
Συνάντησα κάποτε έναν παππού τόσο φτωχό που του έλειπαν ακόμη και τα απαραίτητα. Η γυναίκα του είχε πεθάνει και ο γιος του που ζούσε στο εξωτερικό τον είχε ξεχάσει. Ο παππούς είχε φωτεινό πρόσωπο και γελούσε καλόκαρδα, ενώ το σπιτάκι του ήταν ένα ημιυπόγειο κάτω από την σκάλα μιας πολυκατοικίας. Ένα βράδυ μπήκα και εγώ στο σπίτι του, μια και η πόρτα ήταν συνεχώς ξεκλείδωτη. Ο παππούς δεν άκουγε καλά και έτσι δεν με κατάλαβε. Τον είδα στο ημίφως σκεπασμένο με κάτι παλιές κουβέρτες στο ντιβάνι που χρησιμοποιούσε για κρεβάτι. ”Δόξα τω Θεώ” έλεγε και ξανάλεγε, ”εγώ έχω κάπου να μείνω. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν ούτε μια κουβέρτα να σκεπαστούν ή ζουν στο δρόμο! Τι ευλογίες μου δίνεις Θεέ μου!” Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον λυπηθώ για τη φτώχεια του ή να τον ζηλέψω, για τα πλούτη της υπομονής του!!!...
***
Ευχαριστία για όλα.
άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Ευχαρίστησε το Θεό με τους πόνους της ημέρας και τους ύμνους της νύκτας·
ευχαρίστησε με την χαμαικοιτία, με εξασθενημένους στεναγμούς,
με παλιά κουρέλια και με μάτια που σβήνουν·
ευχαρίστησε με καθαρό νού και ιερούς λόγους,
ώστε τιμώντας την αρετή να διαπλατύνης τον δρόμο της
σε περισσότερους και για περισσότερα να έχης μισθό από τον Θεό [Ἔπη εἰς ἑτέρους. Ποίημα Α΄, πρός Ἑλλήνιον περί μοναχῶν προτρεπτικόν. ΕΠΕ 11,28-30]
iconandlight 