Ανάληψη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.
εορτάζουμε την Πέμπτη της έκτης εβδομάδος από το Πάσχα
Στίχοι
Εκ δεξιάς καθίσας πατρικής Λόγε,
Μύσταις παρασχών πίστιν ασφαλεστέραν.
«Άνω σχώμεν τας καρδίας.
Έχομεν προς τον Κύριον»
Ο υπέροχος Αββάς Υπερέχιος είπε: «Έχε τον νου σου στην Βασιλεία των Ουρανών και θα την κερδίσεις».
Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος πού μπορεί να ανεβάση την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού.
(Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, Κλίμαξ : Λόγος 25ος, Περί ταπεινοφροσύνης, παραγρ.63)
Έλεγε η αμμας Συγκλητική: Ας θελήσουμε ν’ αντικρίσουμε την άνω ‘Ιερουσαλήμ, σαν πατρίδα και μητέρα μας. Τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας ας τον ζήσουμε με την προσδοκία του ουρανού, για ν’ απολαύσουμε και τα αιώνια αγαθά.
Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών. Σ’ αυτόν τον παράδεισο ο μακάριος Παύλος τράφηκε με υπερφυσική τροφή. Και αφού γεύθηκε εκεί το ξύλο της ζωής, έκραξε λέγοντας: «αυτά που μάτι δεν τα είδε, ούτε αυτί τα άκουσε, κι ούτε που τα’ βαλε ο λογισμός του ανθρώπου, όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν» (1 Κορ. 2, 9). Όποιος βρήκε την αγάπη, κάθε μέρα και ώρα τρώγει το Χριστό κι από αυτό γίνεται αθάνατος (Ιω. 6, 58). Αυτός που τρώγει από την αγάπη, τρώγει το Χριστό, το Θεό των πάντων, το μαρτυρεί ο απόστολος Ιωάννης, όταν λέει ότι «ο Θεός είναι αγάπη» (1 Ιω. 4, 8). Λοιπόν όποιος ζει στην αγάπη, λαμβάνει από το Θεό ως καρπό τη ζωή, και σ’ αυτό τον κόσμο οσφραίνεται από τώρα εκείνο τον αέρα της ανάστασης, στον οποίο εντρυφούν οι κοιμηθέντες δίκαιοι. Αββας Ισαάκ ο Σύρος
***
O Αναληφθείς Χριστός, το σωτήριο χελιδόνι που μας οδηγεί στην Αιώνια Άνοιξη
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Όταν τα χελιδόνια μένουν από τροφή και το κρύο πλησιάζει, ξεκινούν το ταξίδι τους για τα θερμά κλίματα. Εκεί θα βρούν πολύ ήλιο και αρκετή τροφή. Ένα χελιδόνι πετά μπροστά, δοκιμάζει τον αέρα και δείχνει το δρόμο. Όλα τα υπόλοιπα χελιδόνια ακολουθούν την πορεία του.
Όταν οι ψυχές μας μένουν από τροφή στον υλικό κόσμο κι όταν η κρυάδα του θανάτου πλησιάζει, τότε τι καλά θα ήταν να υπήρχε ένα χελιδόνι σαν κι εκείνο, να μας οδηγήσει σε τόπο θερμό, όπου θα βρίσκαμε πολλή πνευματική ζέστη και τροφή! Υπάρχει άραγε τέτοιος τόπος; Και μπορούμε άραγε να βρούμε τέτοιο χελιδόνι;
Μόνο η Εκκλησία γνωρίζει και μάλιστα με βεβαιότητα. Η Εκκλησία γνωρίζει το κομμάτι εκείνο του παραδείσου που νοσταλγεί η ψυχή μας, τώρα που ζει στο παγωμένο σύθαμπο της επίγειας ύπαρξής μας. Γνωρίζει επίσης το ευλογημένο εκείνο χελιδόνι, το πρώτο που πετάει προς τον τόπο της νοσταλγίας, της επαγγελίας, που διαλύει το σκοτάδι, διαπερνά με τα δυνατά φτερά του τη βαριά ατμόσφαιρα ανάμεσα σε γη και ουρανό κι ανοίγει το δρόμο για το σμήνος που ακολουθεί. Κι ακόμα η στρατευόμενη Εκκλησία στη γη θα σου πεί γι’ αμέτρητα σμήνη χελιδονιών που ακολούθησαν το πρώτο Χελιδόνι και πέταξαν μαζί Του στον ευλογημένο τόπο, όπου αφθονούν όλα τ’ αγαθά, τον τόπο της αιώνιας άνοιξης.
Θα έχεις αντιληφθεί πως με το σωστικό αυτό χελιδόνι εννοώ τον αναληφθέντα Κύριο Ιησού Χριστό. Ο ίδιος δεν είπε πως είναι η Οδός; Δεν είπε ο ίδιος στους αποστόλους, «πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν• και εάν πορευθώ και ετοιμάσω υμίν τόπον, πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν» (Ιωάν. ιδ’ 2, 3); Και πριν απ’αυτό δεν τους είχε πεί, «καγώ εάν υψωθώ εκ της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν» (Ιωάν.ιβ’ 32); Ολ’ αυτά που ο ίδιος είχε πεί, άρχισαν να εκπληρώνονται λίγες βδομάδες αργότερα και συνεχίζουν να εκπληρώνονται μέχρι σήμερα και θα εκπληρώνονται ως τη συντέλεια του κόσμου…
«Τις δώση μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς και πετασθήσομαι και καταπαύσω;» (Ψαλμ. νδ’ 7), αναφωνεί θλιμμένος ο Ψαλμωδός πριν από την έλευση του Χριστού.
«Ποιος θα μου δώσει φτερά για να πετάξω μακριά απ’αυτή τη ζωή;» πρέπει να ήταν η ερώτηση που έκαναν πολλές ευγενικές κι ευαίσθητες ψυχές. Αλλά που θα κατευθυνθείς, αμαρτωλή ανθρώπινη ψυχή; Μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι, να νιώθεις τον τόπο της θαλπωρής και του φωτός απ’ όπου εξορίστηκες; οι πύλες έκλεισαν πίσω σου, τις προσέχουν τα χερουβίμ με τα πύρινα ξίφη τους, για να εμποδίσουν την προσέγγισή σου. Η αμαρτία κόλλησε τα φτερά σου, όχι τα φτερά του πτηνού, μα τα θεϊκά, κι έχεις εγκλωβιστεί στη γη. Χρειάζεσαι κάποιον για να σ’ ελευθερώσει πρώτα από τα δεσμά της αμαρτίας, να σε καθαρίσει και να να σε βοηθήσει να σταθείς όρθιος. Μετά χρειάζεσαι κάποιον να τοποθετήσει νέα φτερά, για να μπορέσεις να πετάξεις…
Τώρα δεν έχεις λόγο ν’ αναστενάζεις με φόβο και τρόμο, όπως ο προφητάνακτας Δαβίδ, ούτε να επιθυμείς πτέρυγας ωσεί περιστεράς. Τώρα εμφανίστηκε ο Αετός, που άνοιξε τα φτερά Του και σου έδειξε το δρόμο. Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι ν’ αναπτύξεις τα πνευματικά φτερά που σου δόθηκαν όταν βαφτίστηκες στο όνομά Του και να επιθυμήσεις μ’ όλη σου την ψυχή ν’ ανεβείς εκεί όπου αναλήφθηκε ο Ίδιος. Ο Κύριος έκανε τα ενενήντα εννιά από τα εκατό βήματα που χρειάζεσαι για τη σωτηρία σου. Δεν θα προσπαθήσεις να κάνεις το βήμα που απέμεινε για να επιτύχεις τη σωτηρία σου, όταν μάλιστα «ούτω γαρ πλουσίως επιχορηγηθήσεται υμίν η είσοδος εις την αιώνιον βασιλείαν του Κυρίου ημών και Σωτήρος Ιησού Χριστού» (Β’ Πετρ.α’ 11);…
«Εξήγαγε δε αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν, καίεπάρας τας χείρας αυτούευλόγησεν αυτούς. καίεγένετο εν τω ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ’ αυτών καίανεφέρετο εις τον ουρανόν».(Λουκ. κδ’ 50-51). Τι μεγαλειώδης, τι συγκινητική αναχώρηση από τη γη! Εκεί στην άκρη του Όρους των Ελαιών, με θέα το λόφο όπου ο νεκρός Λάζαρος αναστήθηκε και ξαναγύρισε στην πρόσκαιρη αυτή ζωή, ο αναστημένος Κύριος αναλήφθηκε στα άπειρα ύψη της αιώνιας ζωής. Αναλήφθηκε στον ουρανό, όχι στ’ άστρα, μα πάνω απ’ αυτά. Δεν πήγε κοντά στους αγγέλους, αλλά πάνω απ’ αυτούς, πάνω από τις ουράνιες δυνάμεις, πάνω από τους χορούς των αθανάτων κι ουράνιων υπάρξεων, πάνω απ’ όλα τα παραδείσια ενδιαιτήματα των αγγέλων και των αγίων….
Ευλογημένε, πολυεύσπλαχνε Κύριε, πόσο μεγάλο είναι το έλεός Σου! Η ιστορία της έλευσής Σου στον κόσμο ξεκίνησε με ευλογία και τελειώνει με ευλογία. Όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανάγγειλε την ελευσή Σου στον κόσμο, χαιρέτησε την Παναγία Μητέρα Σου με τα λόγια: «Χαίρε, κεχαριτωμένη… ευλογημένη σύεν γυναιξί!» (Λουκ. α’ 28). Τώρα που αποχαιρετάς εκείνους που πίστεψαν σε Σένα, άνοιξες διάπλατα τα χέρια Σου και τους έδωσες την ευλογία Σου. Ω, υπερευλογημένε! Ω, Πηγή κάθε ευλογίας! Ευλόγησε και μας, όπως ευλόγησες τους αποστόλους Σου!
(Απόσπασμα από το βιβλίο: Αναστάσεως Ημέρα, ἐκδ. Πέτρου Μπότση)
***
Η κ.Αθηνά Σιδέρη λέγει για το άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη: «Ο γέροντας, μιλούσε πάντα με δέος για την αγάπη του Θεού. Μου έλεγε το εξής: ότι θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία.
Δεν θα μπορέσει ανθρώπινος νους, όλα τα μυαλά του κόσμου, να αποδώσουν το εύρος της αγάπης του Θεού. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη Του, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι άνθρωποι την αξία αυτής της αγάπης. Και κάνουμε ένα τεράστιο λάθος. Ότι ζητούμε πάντα να γίνεται το θέλημά μας.
Ενώ ο ίδιος ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μάς λέει να ζητάμε να γίνει το θέλημά Του. Αυτό κρύβει το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου μας.
Με το “Άνω σχώμεν τας καρδίας…” είδα να αρπάζονται όλες οι καρδιές στην ουράνια αγκαλιά του Θεού , φροντίζω, όσο μπορώ, να μη βγω άπ’ αυτή την ασύνορη αγκαλιά του Θεού Πατρός και να πεθάνω μέσα σε αυτήν!!!!
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/28/%ce%b8%ce%b5%ce%ad-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ae-%ce%ae%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%b5-%ce%b7-%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ad%ce%b4%cf%89%cf%83%ce%b5%cf%82/
Η εορτή της Αναλήψεως μας άνοιξε τον Ουρανό, και οσφραινόμαστε από τώρα εκείνο τον αέρα της ανάστασης π. Αλέξανδρος Σμέμαν
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/17/%CE%B7-%CE%B5%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B5%CF%89%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BF%CF%85/
Απολυτίκιον Ήχος δ’
Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τους Μαθητάς, τη επαγγελία του αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών διά της ευλογίας, ότι Συ ει ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου.
Ήχος α’
Ανελθών εις ουρανούς, όθεν και κατήλθες, εάσης ημάς ορφανούς Κύριε, ελθέτω μη σου το Πνεύμα, φέρον ειρήνην τω κόσμω, δείξον τοις υιοίς των ανθρώπων, έργα δυνάμεώς σου, Κύριε φιλάνθρωπε.
Ήχος β’
Στίχ. Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος.
Ανελήφθης εν δόξη, εκ τού όρους των Ελαιών Χριστέ ο Θεός ενώπιον των σων Μαθητών, και εκάθισας εν δεξιά τού Πατρός ο τα σύμπαντα πληρών τη θεότητι, και απέστειλας αυτοίς Πνεύμα το άγιον, το φωτίζον, και στηρίζον, και αγιάζον τας ψυχάς ημών.
Ήχος πλ. β΄
Κύριε, οι Απόστολοι ως ειδόν σε, εν νεφέλαις επαιρόμενον, οδυρμοίς δακρύων, ζωοδότα Χριστέ, κατηφείας πληρούμενοι, θρηνούντες έλεγον, Δέσποτα, μή έάσης ημάς ορφανούς, ούς δι’ οίκτον ηγάπησας δούλους σου, ως εύσπλαγχνος, αλλ’ απόστειλον, ως υπέσχου ημίν, το πανάγιόν σου Πνεύμα, φωταγωγούν τας ψυχάς ημών.
Ο Οίκος
Τα της γης επί της γης καταλιπόντες, τα της τέφρας τω χοϊ παραχωρούντες, δεύτε ανανήψωμεν, και εις ύψος επάρωμεν, όμματα και νοήματα’ πετάσωμεν τας όψεις ομού και τας αισθήσεις, επί τας ουρανίους πύλας οι θνητοί, νομίσωμεν είναι τού Ελαιώνος εις όρος, και ατενίζειν τω λυτρουμένω, επί νεφέλης εποχουμένω’ εκείθεν γάρ ο Κύριος εις ουρανούς ανέδραμεν, εκεί και ο φιλόδωρος τας δωρεάς διένειμε τοις Αποστόλοις αυτού, καλέσας ως Πατήρ, και στηρίξας αυτούς, οδηγήσας ως Υιούς, και λέξας προς αυτούς» ου χωρίζομαι υμών, Εγώ ειμί μεθ’ υμών, και ουδείς καθ’ υμών.
iconandlight 