Ευφημία η πανεύφημη, μεγαλομάρτυς στη Χαλκηδόνα Μ. Ασίας (304) [11/7, θαύμα Δ΄ Οικ. Συνόδου]
Βίκτωρ και Σωσθένης, μάρτυρες στη Χαλκηδόνα Μ. Ασίας (304)
Σάββας, Ισαπόστολος Βουλγαρίας και Σλάβων, από τους 7 Ισαποστόλους Τσεχίας, Βουλγαρίας και Σλάβων, μαθ. Αγ. Κυρίλλου και Μεθοδίου (Ι΄)
Μελιτινή μάρτυς στη Ντέβνα (=παλαιά Μαρκιανούπολι) Βουλγαρίας (29/10, 160) [Το Αγ. λείψανό της είναι θαμμένο κάπου στη Λήμνο χωρίς να το έχουν βρεί]
Σεβαστιανή, ιεραπόστολος Βάρνας, Πομόριε και Ντέβνας Βουλγαρίας (=παλαιά Οδησσόπολι, Αγχίαλος και Μαρκιανούπολι), μάρτυς στην Ηράκλεια Ανατ. Θράκης, από Σεβαστεία Αρμενίας, μαθήτρια Απ. Παύλου (24/10 εορτή, 86)
Ισαάκ και Ιωσήφ, νεομάρτυρες στην Γεωργία (808)
Θεοκτίστη Μιχαήλοβνα η διά Χριστόν σαλή, οσιομάρτυς στη Μονή του Voronezh Ρωσίας (22/2, 1931) [16/9 ανακομιδή λειψάνων]
Λουντμίλα, βασίλισσα Τσεχίας, γιαγιά Αγ. Βεντσεσλάβου, μάρτυς στην Podebrady Τσεχίας, από Melnik Τσεχίας (921)
Δωρόθεος ερημίτης στην Αίγυπτο (4ος αι.)
Εορτάζουν στις 16 Σεπτεμβρίου
Στίχοι
Υπέρ Θεού κτανθείσαν άρκτου ταίς μύλαις,
Ευφημίαις σε χρη στέφειν Ευφημία.
Τη δ’ εκκαιδεκάτη Ευφημίαν έκτανεν άρκος.
Ύμνος
στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Ευφημία
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η πανεύφημη Ευφημία, η αγία παρθένος,
τον εαυτό της προσέφερε ως αμνό,
θυσία στον Θεό!
Ουδέποτε δείλιασε, γόγγυσε ή λυπήθηκε.
Θερμά ευχαριστούσε τον Θεό για τα βάσανά της·
άγγελοι της παρουσιάστηκαν μέσα στη φλόγα της καμίνου
κι έσβησαν όλα τα πυρωμένα κάρβουνα, με την ουράνια δρόσο.
Αύτη είναι η Πίστη μας – ακαταγώνιστη!
Αύτη είναι η αγάπη του Θεού – ανεξάντλητη!
Ευφημία, σοφή παρθένε, νύμφη του Χριστού,
για όσα δεινά υπέφερες, ο Κύριος σου χάρισε τη Βασιλεία.
Τώρα έχεις παρρησία προς τη Θεοτόκο
και τον Κύριο Ιησού Χριστό·
συνδράμεις το έργο Τους με τις ιερές προσευχές σου.
Ω Ευφημία, υπέρ των αμαρτωλών ικέτευε:
οδήγησέ τους, αγία, σε μετάνοια!
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως)
***
Η Εμφάνιση της Αγίας Ευφημίας
στον Άγιο Παΐσιο*
Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια».
-Ποιός, Γέροντα;
-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.
-Τί συμβαίνει, Γέροντα;
-Θα σου πω, αλλά μην το πής σε κανέναν.
Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγή για ένα εκκλησιαστικό θέμα. Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελλί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέη: «Δι΄ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:
«Πως βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:
-Ποιος είναι;
-Η Ευφημία, απαντά.
»Σκεφτόμουν, «ποιά Ευφημία; Μήπως καμμιά γυναίκα έκανε καμμιά τρέλλα και ήρθε με ανδρικά στο Όρος; Τώρα τί να κάνω;». Ξαναχτυπά. Ρωτάω: «Ποιος είναι;». «Η Ευφημία», άπαντα και πάλι. Σκέφτομαι και δεν ανοίγω. Στην τρίτη φορά πού χτύπησε, άνοιξε μόνη της η πόρτα, πού είχε σύρτη από μέσα. Άκουσα βήματα στον διάδρομο. Πετάχτηκα από το Κελλί μου και βλέπω μια γυναίκα με μανδήλα. Την συνώδευε κάποιος, πού έμοιαζε με τον Ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος εξαφανίσθηκε. Παρ’ όλο πού ήμουν σίγουρος ότι δεν είναι του πειρασμού, γιατί λαμποκοπούσε, την ρώτησα ποιά είναι·
-Η μάρτυς Ευφημία, απαντά.
-Αν είσαι η μάρτυς Ευφημία, έλα να προσκυνήσουμε την Αγία Τριάδα. Ό,τι κάνω εγώ να κάνης και σύ.
Μπήκα στην Εκκλησία, κάνω μια μετάνοια λέγοντας: «Εις το όνομα του Πατρός». Το επανέλαβε με μετάνοια. «Και του Υιού». «Και του Υιού», είπε με ψιλή φωνή.
-Πιο δυνατά, ν’ ακούω, είπα και επανέλαβε δυνατώτερα.
»Ενώ ήταν ακόμα στο διάδρομο έκανε μετάνοιες, όχι προς την Εκκλησία, αλλά προς το Κελλί μου. Στην αρχή παραξενεύτηκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι είχα μια μικρή χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδος, κολλημένη σε ξύλο, πάνω από την πόρτα του Κελλιού μου. Αφού προσκυνήσαμε και για τρίτη φορά -«Και του Αγίου Πνεύματος»- μετά είπα: «Τώρα, να σε προσκυνήσω και εγώ». Την προσκύνησα και ασπάστηκα τα πόδια της και την άκρη της μύτης της. Στο πρόσωπο το θεώρησα αναίδεια να την ασπασθώ.
»Ύστερα κάθησε η Αγία στο σκαμνάκι και εγώ στο μπαουλάκι και μου έλυσε την απορία πού είχα (στο εκκλησιαστικό θέμα).
»Μετά μου διηγήθηκε την ζωή της. Ήξερα ότι υπάρχει μια αγία Ευφημία, αλλά τον βίο της δεν τον ήξερα. Όταν μου διηγείτο τα μαρτύρια της, όχι απλώς τα άκουγα, αλλά σαν να τα έβλεπα· τα ζούσα. Έφριξα! Πά, πά, πά!
-Πώς άντεξες τέτοια μαρτύρια; ρώτησα.
–Αν ήξερα τί δόξα έχουν οι Άγιοι, θα έκανα ό,τι μπορούσα να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια.
»Μετά απ’ αυτό το γεγονός για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Σκιρτούσα και συνεχώς δόξαζα τον Θεό. Ούτε να φάω, ούτε τίποτα… συνεχώς δοξολογία»…
Σε επιστολή του αναφέρει: «Σ’ όλη μου τη ζωή δεν θα μπορέσω να εξοφλήσω την μεγάλη μου υποχρέωση στην αγία Ευφημία, η οποία ενώ ήταν άγνωστη μου και χωρίς να είχε καμμιά υποχρέωση, μου έκανε αυτή την μεγάλη τιμή…».
Διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, «όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ενα θέμα πού είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους».
Εντύπωση έκανε στον Γέροντα «πώς αυτή η μικροκαμωμένη και αδύνατη άντεξε τόσα μαρτύρια; Να πής ήταν καμμία… (εννοούσε σωματώδης και δυνατή). Μια σταλιά ήταν»….
Ό Γέροντας φιλοτέχνησε το αρνητικό της εικόνος της Αγίας σε μήτρα ατσάλινη με την οποία έκανε πρεσσαριστά είκονάκια και τα μοίραζε ευλογία στους προσκυνητές εις τιμήν της αγίας Ευφημίας. Κατά το σκάλισμα δυσκολεύτηκε να κάνη τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού. Είπε: «Παιδεύτηκα να κάνω το χέρι της, αλλά μετά έβαλα έναν καλό λογισμό: «Ίσως επειδή και εγώ την παίδεψα την καημένη».
Πηγή: Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελίδες: 224-228, Έκδοσις Καλύβης Αναστάσεως, Καψάλα, Άγιον Όρος, Άγιον Όρος, 2004
Ύστερα από 12 ημέρες ο Όσιος επισκέφθηκε το Ησυχαστήριο, θέλοντας να κάνει και τις αδελφές κοινωνούς της ουράνιας ευφροσύνης που ο ίδιος ζούσε. Τις ημέρες που έμεινε εκεί ήταν φανερό ότι ζούσε ακόμη στην ατμόσφαιρα της θείας επισκέψεως. Ένα βράδυ, μία αδελφή τον βρήκε να ασπάζεται με θερμό πόθο μία εικόνα της Αγίας Ευφημίας. Ήταν όλος αλλοιωμένος από θεία αλλοίωση. Και, καθώς κόχλαζε μέσα του η θεία αγάπη, ο αέρας της αναπνοής του έβγαινε ηχηρός, σαν θερμός ατμός. Η κατάσταση αυτή έμοιαζε με εκείνη που τέσσερις μήνες νωρίτερα είχε περιγράψει σε επιστολή του: «Η ακριβή αγάπη προς τον Θεό, με τις θυσίες της, γλυκοβράζει την καρδιά, και σαν τον ατμό πετιέται ο θείος έρως, ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατηθή, και ενώνεται με τον Θεό».
Αργότερα, εις ανάμνησιν αυτής της θείας επισκέψεως ο Όσιος έγραψε ένα τροπάριο που το έψαλλε «εν όλη καρδία», όταν ήταν μόνος του: «Ποίοις ευφημιών ασμασιν, ευφημήσωμεν την Ευφημίαν, την καταδεχθείσαν από άνωθεν, και επισκεφθείσαν κάτοικον μοναχόν, ελεεινόν εν τη Καψάλα. Εκ τρίτου την θύραν πάλιν του έκρουσε, Τετάρτη ηνοίχθη μόνη εκ θαύματος, και εισελθούσα με ουράνιον δόξαν, του Χριστού η Μάρτυς, προσκυνούντες ομού Τριάδα την Αγίαν, βεβαιούσα ούτω την ασφάλειαν, της ειρήνης και της θείας ευφροσύνης». (σημ. δ. ιστ.: Ήχος β΄).
Βοήθησε επίσης τις αδελφές να αγιογραφήσουν και την εικόνα της Αγίας Ευφημίας σε στάση να χτυπάει την πόρτα του Κελλιού του. Ένα ξύλινο εικονάκι με φωτογραφία αυτής της εικόνας το είχε για πολύ καιρό επάνω στο προσκέφαλό του, στο κελλί του στο Άγιον Όρος. Το εικονάκι αυτό, από τους συνεχείς θερμούς ασπασμούς του, ξεφλουδίσθηκε, και δεν φαινόταν πλέον η μορφή της Αγίας· έφυγε από το χαρτί και τυπώθηκε στην καρδιά του. Έγραψε ο Όσιος σε επιστολή του: «Οι Άγιοι χαίρονται, όταν τυπώνονται στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός τις άγιες εικόνες και ζητάει βοήθεια, εάν έχει ευλάβεια, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του ρουφάει όχι μόνον την Χάρη του Χριστού, της Παναγίας η των Αγίων, αλλά ρουφάει μέσα στην καρδιά του και τον Χριστό ολόκληρο η την Παναγία η τους Αγίους και τοποθετούνται πιά στο Τέμπλο του Ναού του. Ναός του Αγίου Πνεύματος ο ανθρωπος».
Η μεγάλη του αγάπη για την «Μεγάλη αυτή Αγία, η οποία, ενώ του ήτο άγνωστη, του έκανε αυτή την μεγάλη τιμή», έκαιγε άσβεστη μέσα του, μέχρι την ημέρα που, 20 χρόνια αργότερα, το 1994, την επομένη της εορτής της, πήγε να την συναντήσει στον Παράδεισο.
(από το βιβλίο «Ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης» Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»)
*Στις 26 Φεβρουαρίου του 1974 (π. η.) ο Πατήρ Παΐσιος επέστρεψε στο Άγιον Όρος και την επόμενη ημέρα, 27 Φεβρουαρίου, κατά τις 10 η ώρα το πρωί, ενώ έκανε την Ακολουθία των Ωρών με κομποσχοίνι ήλθε η Αγία Ευφημία.
***
Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή η κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός!
Ο Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να προκύψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ο Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό. Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, που κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμειφθούν αυτοί που θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός που κάνει το κακό. Τελικά ο Θεός θα βάλει όλα τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη. Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό.
Όχι μόνον αυτοί οι οποίοι αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, αλλά και όσοι βλέπουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε. Όποιος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ο διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπό του και δεν αντιδρούσε…
Στη συνέχεια – Θεός φυλάξοι – αυτοί θα φέρουν δυσκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Η Εκκλησία, ο Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμποδίση στα σχέδιά τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι τα πράγματα, πού δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ο Θεός».
Πόσο ο Θεός μας αγαπά! Αυτά που γίνονται σήμερα και αυτά που σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια που είχε περισσότερη πνευματική άγνοια ο κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέρει ο κόσμος· η Εκκλησία δυνάμωσε. Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά που του χρειάζονται, φθάνει ο άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.
(Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: Λόγοι Β’ «Πνευματική Αφύπνιση»)
***
Φυσάει άγριος άνεμος του διαβόλου. Προσέξτε!
Όλα προσπαθεί να τα ξερριζώσει· και Πίστη και πατρίδα και οικογένεια
π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«…και όποιος δεν έχει ρίζα βαθια, είτε λέγεται παπάς είτε λέγεται δεσπότης, είτε λέγεται καλόγερος, είτε…, ότι νάνε, θα τους ξερριζώση και θα γίνη…, θα γίνη…, χριστιανός μόνο δεν θα είναι..»
Να μη σαλευθείτε.
Μέχρι να έρθει η ημέρα εκείνη, λέει ο απόστολος Παύλος, προσέξτε, «εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς…» (B΄ Θεσ. 2, 2). Να μη σαλευθεί κανείς. Τι σημαίνει αυτό;
Θυμάστε τον Πέτρο; Είπε ο Χριστός· Απόψε θα μ’ εγκαταλείψετε, θα μ’ αφήσετε όλοι. Όχι, είπε ο Πέτρος, εγώ δεν σ’ εγκαταλείπω (Ματθ. 26,30-35). Πέτρο, λέει ο Χριστός, θα μ’ εγκαταλείψεις. Ο σατανάς θα σε κοσκινίσει «ως τον σίτον», αλλά «εγώ εδεήθην περί σου, ίνα μη εκλείπει η πίστις σου» (Λουκ. 22,32). Ένας Πέτρος κλονίστηκε και έπεσε και αρνήθηκε το Χριστό.
Προσέξτε, λέει ο απόστολος, γιατί φυσάει άγριος άνεμος, φυσάει ο άνεμος του διαβόλου. Προσέξτε, γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεριζωθείτε.
Είδατε μέσα στο δάσος, όταν φυσάει άνεμος, τι θόρυβος γίνεται; Πως κινούνται τα φύλλα πως ξεριζώνονται δέντρα ολόκληρα; Τέτοιος ακριβώς σατανικός άνεμος πνέει στη σημερινή μας κοινωνία και πάει να τα ξεριζώσει όλα. Πάει να ξεριζώσει και θρησκεία και οικογένεια και πατρίδα και γλώσσα και τα πάντα. Πάει να ξεριζώσει όχι μόνο καλάμια, όχι μόνο δεντράκια, αλλά και πλατάνια, που είναι ριζωμένα βαθιά μέσα στη γη. «Ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ. 24,24).
Προσέξτε, λέει, σε μια τέτοια εποχή να μη σαλευτείτε.
Βάλτε τις ρίζες σας, όπως το δέντρο, βαθιά στη γη, για να μη μπορέσει κανείς σατανάς να σας κλονίσει.
Οι σημερινοί Χριστιανοί είναι χωρίς βαθιές ρίζες. Γι’ αυτό αν συμβεί κάτι, θα δείτε πράγματα και θα φρίξετε. Θα δείτε ανθρώπους, που τους θεωρούσατε Χριστιανούς μεγάλους, να μην το έχουν για τίποτε να βγουν μεθαύριο έξω και να υψώσουν παντιέρες ξένες προς το χριστιανισμό και να φωνάζουν και να ωρύονται.
Λέει ο Παπαδιαμάντης: Σ’ ένα δάσος φύσηξε άνεμος και ξερίζωσε όλα τα δέντρα, και μείνανε μόνο τρία, αυτά βάστηξαν… Παραβολικός ο λόγος. Θα φυσήξει τέτοιος δυνατός άνεμος, που θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί. Θα μείνουν μόνο εκείνοι που έχουν βαθιά πίστη στο Χριστό, και κανείς σατανάς και καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τους την κλονίσει. Όλοι οι άλλοι θα πέσουν στο φύσημα. Προσέξτε καλά, για να μη σαλευθείτε. Αυτά, που είπε ο Παύλος για τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, τα λέει και σ’ εμάς.
Θα σας φανεί απίστευτο αυτό που θα σας πω. Όταν ήμουν στην Αιτωλοακαρνανία, φύσηξε δυνατός άνεμος και εκείνοι που βρίσκονταν κοντά στην παραλία, τους σήκωσε με τα τραπέζια και τους πέταξε 200 και 300 μέτρα μακριά. Άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι βρέθηκαν με κρανία σπασμένα, και άλλοι βρέθηκαν επάνω στα δέντρα. Τρόμαξαν όλοι. Σαν πούπουλα τους σήκωσε ο άνεμος.
Τέτοιος άνεμος πνέει και σήμερα. Όποιος δεν έχει ρίζα βαθιά, είτε παπάς είτε δεσπότης είτε καλόγερος είτε οτιδήποτε θα τον ξεριζώσει και θα γίνει άθεος, μασόνος, χιλιαστής, και οτιδήποτε άλλο· μόνο Χριστιανός δε θα είναι.
Λοιπόν, λέει ο απόστολος, προσέξτε να μη σαλευθήτε. Προσέξτε να μην κουνηθήτε, από το φοβερό άνεμο που πνέει μέσα στον κόσμο.
Να μην εξαπατηθήτε!
Αλλ’ εκτός από το «σαλευθήναι» και το «θροείσθαι» λέει και το «εξαπατήση»· «Mη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον» (B΄ Θεσ. 2,3).
(Απόσπασμα μελέτης Αγίας Γραφής ανδρών του 1976, από Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστiνο Καντιώτη, στην αίθουσα του υπογείου, του Μητροπολιτικού Μεγάρου. Περιέχεται απομαγνητοφωνημένο ολόκληρο, στο βιβλιο του Μητροπολίτου: «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» , έκδοση Γ επηυξημένη, 2015, σελ. 91)
Κύριε Ιησούς Χριστέ, Νικητή του κόσμου, βοήθησέ μας να νικήσουμε τον κόσμο με την πίστη μας σε Εσένα… Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς – Αγίου Λουκά Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/15/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b9%ce%b7%cf%83%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%84%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%85/
Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Αγίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/03/17200/
Η πίστη είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός στη γη. Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2015/08/25/%CE%B7-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82/
Απολυτίκιον
Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Τω θείω έρωτι, λαμπρώς αθλήσασα, εις oσμην έδραμες, Χριστού πανεύφημε, οία νεάνις παγκαλής, και Μάρτυς πεποικιλμένη, όθεν εισελήλυθας, εiς παστάδα ουράνιον, κόσμω διανέμουσα, ιαμάτων χαρίσματα, και σώζουσα τους σοι εκβοώντας, χαίροις θεόφρον Ευφημία.
Εις τον Στίχον. Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.
Χαίροις, ο καθαρά προσευχή, προς θεωρίαν υψωθείς Πάτερ Όσιε· θεάμων γαρ αθεάτων εγένου υπερφυώς, και των απορρήτων γνώσιν έσχηκας, Θεού τα μυστήρια, εμυήθης μακάριε, μετά Αγίων, συνωμιλήσας Άγιε, ύμνων ήκουσας, των Αγγέλων ισάγγελε· ξένης τροφής μετέλαβες, την πάναγνον Δέσποιναν, ως καθαρός υπεδέξω του δε Κυρίου το πρόσωπον, κατείδες θεόπτα, Ον δυσώπει ημίν δούναι το μέγα έλεος.
Ήχος β΄.
Της πανευφήμου Ευφημίας την μνήμην εορτάσας, προς ουρανίους ανέπτης μονάς Όσιε Πάτερ Παίσιε· ένθα σε υπεδέξαντο η πανένδοξος Μάρτυς, ην πάλαι υπεδέξω εν τη πτωχή σου Καλύβη, και ο Όσιος Αρσένιος ου τον βίον τον ένθεον, από παιδός εμιμήθης και τοις πάσιν εφανέρωσας. Αλλά και νυν τριάς Αγίων σεπτή, Αρσένιε θεοφόρε, Παίσιε θεόφρον και Αθληφόρε Ευφημία, τας δεήσεις ημών ομού προσάγετε τη Παναγία Τριάδι, αιτούμενοι ημίν ιλασμόν αμαρτιών και το μέγα έλεος.
Ωδή ε΄. Ίνα τι με απώσω.
Την πτωχεύουσαν πλούτω, αλλά πλουτοδότιδα Πάτερ Καλύβην σου, αίγλη ουρανίω, επεσκέψατο αίφνης η ένδοξος, Μάρτυς Ευφημία πληρούσα θείας ευφροσύνης, και ειρήνης πολλής την καρδίαν σου.
Ωδή θ΄.Άπας γηγενής.
Ω τετράς σεπτή, Αρσένιε Όσιε Πάτερ Παίσιε, Ευφημία ενδοξε συν Αποστόλω ηγαπημένω Χριστώ, τους συνελθόντας σήμερον τη θεία ταύτη Μονή, ουρανόθεν δεύτε ευλογήσατε, και χαράς ουρανίου πληρώσατε.
iconandlight 