Τιμόθεος ο απόστολος, απ’ τούς 70 Αποστόλους, επίσκοπος Εφέσου, μαθητής και συνεργάτης απ. Παύλου και Ιωάννου (96).
Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης ο Οσιομάρτυρας (628).
70 μάρτυρες στη Βησθαλωέ Βαγδάτης του Ιράκ-Περσίας μαζί με Αγ. Αναστάσιο Πέρση (628)
3.000 Οσιομάρτυρες στη Λαύρα Χοζεβά της Παλαιστίνης, μαρτύρησαν από τους Πέρσες (9/1 και 22/1, +614)
Εμερεντιάνα (St Emerentiana) η Ρωμαία, κατηχούμενη μάρτυς στη Ρώμη, αδελφή Αγ. μάρτυρος Αγνης της Ρωμαίας (22/1 καί 23/1, +305)
Γεώργιος επίσκοπος Δεβέλτου, Μανουήλ Αδριανουπόλεως, Πέτρος, Λεόντιος Νικαίας Βιθυνίας, επισκόπων Ιερομαρτύρων και των συν αυτοις μαρτύρων Συωνίου, Ιωάννου , Γαβριήλ, Λέοντος των στρατηγών, Παρόδου πρεσβυτέρου και 377 ετέρων εν Βουλγαρίᾳ μαρτυρησάντων (817).
Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης, της Μονής Αγάθωνος στη Λαμία [κοίμησι] (1991)
Φιλάρετου Κωνσταμονίτου αγίου Ορους [κοίμησι] (1963)
Εορτάζουν στις 22 Ιανουαρίου
Στίχοι
Ἀναστάσιος ἐν τραχήλῳ τὸν βρόχον,
Ὡς λαμπρὸν ὅρμον ὡραΐζεται φέρων.
Εἰκάδι δευτερίῃ Ἀναστάσιος βρόχον ἔτλη.
Ύμνος δοξολογίας
στον Άγιο Τιμόθεο
Αγίου Νικολάι Βελιμίροβιτς
Οι Άγιοι Απόστολοι, θαλπόμενοι υπό του Πνεύματος,
Πνευματικοί αθλητές, φωτισμένοι υπό του Πνεύματος,
με τη νίκη του Χριστού, νίκησαν τον κόσμο,
κατέκτησαν τον κόσμο και θεμελίωσαν την Εκκλησία.
Ως αετοί γιγάντιοι, πέταξαν με δύναμη,
στα μαρτύρια και στο θάνατο, έσπευδαν γενναίοι.
από τον κόσμο, έφευγαν εύκολα,
από τον Χριστό, δεν μπορούσαν ποτέ να χωριστούν.
η αγάπη τους για τον Χριστό τους χώριζε από τα πάντα,
η αγάπη τους για τον Χριστό τους δόξασε σε όλους τους αιώνες.
Κατά καιρούς γελοιοποιήθηκαν από κοσμικούς δυνάστες,
τώρα, στέφονται με τη λάμψη της αιωνίου ημέρας:
Χλευάσθηκαν από κοσμικούς σοφούς,
Και τώρα, αδέρφια είναι των αγγέλων και οδοδείκτες των αγίων!
Αετοί του Χριστού, προσευχηθείτε για μας,
όπως ο Χριστός ανακαινίσει εμάς τους αμαρτωλούς δια του Πνεύματος.
Άγιε Τιμόθεε, αστήρ αστέρων φαεινέ,
βοήθησε μας με τις προσευχές σου.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Ο Πρόλογος της Αχρίδος (Ιανουάριος)
http://prologue.orthodox.cn/January22.htm
Άγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης του Έσσεξ
Γιατί μας μισεί ο κόσμος;
Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπόκειται τώρα σε όλες τις καταστρεπτικές επιδράσεις της εξουσίας του άρχοντος αυτού του κόσμου
….. Μου δόθηκε η απάντηση ότι ο Κύριος έζησε σε συνθήκες αναμφισβήτητα δυσκολότερες από τις δικές μου. Έτσι λοιπόν νίκησε και απάντησε στο ερώτημά μου. Κανένας δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι οι περιστάσεις Του ήταν καλύτερες από εκείνες και του φτωχότερου ακόμη ανθρώπου. Περιφερόταν σε διαφόρους τόπους και δεν είχε ούτε σπίτι ούτε τόπο να γείρει το κεφάλι Του.
… Σκεφθείτε εγκαταλείφθηκε στη Γεσθημανή χωρίς ανταπόκριση από τον Πατέρα! Και την τελευταία στιγμή της ζωής Του, καθηλωμένος στον Σταυρό, είπε στον Πατέρα: « Ινα τι με εγκατέλειπες;»
Έτσι κι εμείς διερωτόμαστε, όταν βρισκόμαστε σε συνθήκες που είναι ανθρωπίνως ακατανόητες. Αγωνιζόμαστε να αγαπήσουμε τους εχθρούς και να προσευχόμαστε για όλο τον Αδάμ όπως για τη δική μας ζωή. Γιατί μας μισεί ο κόσμος; Ο Κύριος προείπε ότι «έσεσθε μισούμενοι δια το όνομά μου εν όλω τω κόσμω, υπό πάντων των λαών.» Βλέπουμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία υπόκειται τώρα σε όλες τις καταστρεπτικές επιδράσεις της εξουσίας του άρχοντος αυτού του κόσμου και διερωτόμαστε: Γιατί βρισκόμαστε σε τέτοια θέση; Διότι σε αυτή την κένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας δόθηκε η εμπειρία και η οδός για την επίγνωση της κενώσεως του Ιδίου του Ιησού Χριστού ως ανθρώπου. Ο Χριστός υπέστη επονείδιστο θάνατο με τέτοια μορφή, που θα καθιστούσε κάθε άνθρωπο περιφρονημένο και επικατάρατο. Κατά τους λόγους της Γραφής, «επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου» .. Γι’ αυτό και λέγεται ότι πήρε επάνω Του την κατάρα του κόσμου και εξαγόρασε έτσι την ανθρωπότητα. Με αυτό τον τρόπο άφησε παράδειγμα σε όλους μας, για να Τον ακολουθήσουμε. Την οδό αυτή την ονομάζει «στενή» , και είναι λίγοι οι άνθρωποι εκείνοι που την βρίσκουν και την ακολουθούν.
…Οι πλέον αβοήθητοι στον κόσμο αυτό είναι οι χριστιανοί. Και οι πλέον αντιπαθητικοί και περιφρονημένοι από τον κόσμο είμαστε εμείς, οι Ορθόδοξοι. Μολονότι θα μας ήταν ευκολότερο να ζήσουμε επάνω στη γη ως μη Ορθόδοξοι, ωστόσο δεν μπορούμε να αρνηθούμε την Ορθοδοξία. Και όλο αυτό το δράμα της εβδομηνταχρονης κυριαρχίας ασυνήθιστου μίσους προς τον Χριστό εκ μέρους των Μαρξιστών δόθηκε στη Ρωσική Εκκλησία να το ζήσει. Βλέπουμε καθαρά ότι οι μαρξιστές δεν κατάλαβαν τι έκαναν, όπως οι σταυρωτές του Χριστού, για τους οποίους ο Κύριος προσευχόταν στον Πατέρα: «Πάτερ, άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι τί ποιούσιν» (Λουκ. 23,34)
(Σωφρονίου Σαχάρωφ, “Οικοδομώντας το ναό του Θεού”, τόμος Β, σ. 287-289)
***
Άγιος Σιλουανός ο Άθωνίτης
Αετός και πετεινός
Ένας αετός που πετούσε στα ύψη και απολάμβανε την ομορφιά του κόσμου σκέφθηκε: ” Εγώ πετώ πάνω από μεγάλες εκτάσεις και βλέπω τα βουνά και τις κοιλάδες, τις θάλασσες και τα ποτάμια, τα λιβάδια και τα δάση· βλέπω τα πλήθη των ζώων και των πουλιών· βλέπω τις πολιτείες και τα χωριά. Να, όμως, ο πετεινός του χωριού δεν γνωρίζει τίποτε άλλο εκτός από την αυλή του, και βλέπει μόνο λίγους ανθρώπους και λίγα ζώα. Θα κατεβώ και θα του διηγηθώ για τη ζωή του κόσμου”.
Κατέβηκε λοιπόν ο αετός στη στέγη του αγροτόσπιτου και βλέπει τον πετεινό, καμαρωτό και χαρούμενο, να περπατά ανάμεσα στις κότες του. Τότε σκέφτηκε: ” Είναι, φαίνεται, ευχαριστημένος με την τύχη του! Ας του διηγηθώ, όμως, όσα γνωρίζω εγώ”.
Και άρχισε να μιλά ο αετός στον πετεινό για την ομορφιά και το μεγαλείο του κόσμου. Ο πετεινός στην αρχή άκουγε με προσοχή, αλλά δεν καταλάβαινε τίποτε. Και ο αετός βλέποντάς τον πως δεν καταλαβαίνει, τον λυπήθηκε κι ένιωσε ανία να μιλά στον πετεινό . Και ο πετεινός πάλι, μη καταλαβαίνοντας τι λέει ο αετός, άρχισε να πλήττει και τον άκουγε με δυσφορία. Καθένας τους έμενε, όμως, ικανοποιημένος με την τύχη του.
Έτσι συμβαίνει, όταν ο διανοούμενος μιλά με τον αγράμματο, και ακόμη περισσότερο, όταν ο πνευματικός μιλά με κάποιον που δεν έχει πνευματική πείρα. Ο πνευματικός είναι όμοιος με αετό, και ο μη πνευματικός με πετεινό. Ο νους του πνευματικού μελετά ημέρα και νύχτα το νόμο του Κυρίου και ανεβαίνει με την καθαρά προσευχή στον Θεό, ενώ ο νους του μη πνευματικού είναι δεμένος με τη γη ή κατέχεται από εμπαθείς λογισμούς. Το πνεύμα του πρώτου απολαμβάνει την άνωθεν ειρήνη, ενώ η ψυχή του δεύτερου μένει έρημη και σκόρπια. Ο πνευματικός πετά σαν αετός και η ψυχή του αισθάνεται τον Θεό και βλέπει όλον τον κόσμο, παρόλο που προσεύχεται στο σκοτάδι της νύχτας. Ο μη πνευματικός, όμως γλυκαίνεται ή με την μάταιη δόξα ή με τον υλικό πλούτο ή επιθυμεί σαρκικές απολαύσεις. Και όταν ο πνευματικός έρχεται σε επαφή με τον μη πνευματικό, τότε η επικοινωνία καταντά πληκτική και ενοχλητική και για τους δύο.
από το βιβλίο ” Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης ”, αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ του Εσσεξ
***
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Είδα ότι δεν υπήρχε τραγωδία στο Θεό. Η τραγωδία ήταν μόνο στο βίο των ανθρώπων, που το βλέμμα τους δεν ξεπέρασε ποτέ τα γήινα όρια.
Η τραγωδία της εποχής μας βρίσκεται κυρίως στην άγνοια μας ή την αδυναμία μας να καταλάβουμε ότι υπάρχουν δύο βασίλεια, το πρόσκαιρο και το αιώνιο. Θα θέλαμε να χτίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών στη γη απορρίπτοντας κάθε ιδέα για ανάσταση και αιωνιότητα.
Όταν διαλέξουμε το Χριστό, θα μεταφερθούμε πέρα από χρόνο και τόπο, πέρα απ’ αυτό το γεγονός, που ονομάζουμε «τραγωδία».
Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Τα κοινοβούλια, οι κυβερνήσεις, οι πολυσύνθετοι οργανισμοί των πιο αναπτυγμένων συγχρόνων κρατών της γης είναι ανίσχυροι. Η ανθρωπότητα πάσχει χωρίς τέλος. Η μόνη διέξοδος είναι να βρούμε μέσα μας τη σοφία, την λύση να μη ζούμε σύμφωνα με τις ιδέες αυτού του κόσμου, αλλά να ακολουθήσουμε τον Χριστό.
Η ζωή του κόσμου οργανώνεται γύρω από μερικά ανθρώπινα πάθη και η πνευματική ζωή βρίσκεται στο περιθώριο. Οφείλουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή των πραγμάτων, να τοποθετήσουμε την πνευματική ζωή στην καρδιά της ζωής μας.
***
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση… Τώρα όλα μας είναι πιο ξεκάθαρα. Μας είναι απόλυτα ξεκάθαρο εκείνο, πού ο απόστολος Ιωάννης λέει για μάς’ «οι λοιποί των ανθρώπων, οι ουκ απεκτάνθησαν εν ταις πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών» (Άποκ. Ιωάννου 9, 20)… «Και δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους». Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει πώς τα έργα των ανθρώπινων χεριών χάλασαν την ζωή με τα διάφορα δηλητήρια, πού εξέπεμψαν στον αέρα πού αναπνέουμε και στο νερό πού πίνουμε… Τα έργα των χεριών μας δημιούργησαν πολλά και διάφορα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι, πώς τα τελευταία εκατό χρόνια δηλητηρίασαν τα πάντα, δηλαδή τον αέρα, το νερό και την γη. Όλα!
Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.
Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς.
Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.
Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ό,τι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου… οι υοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12: 49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία.
Από τα βιβλία: Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα – «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας», Εκδόσεις “Εν πλώ”, 2012
και Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, Πνευματικές Συζητήσεις, Εκδόσεις ” Ορθόδοξος Κυψέλη ”, 2014
Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας. Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης από την Μυτιλήνη κι ο Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/21/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%ce%b6%ce%b7%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b2%ce%bf%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bb/
Απολυτίκιον Αγίου Αποστόλου Τιμοθέου
Ήχος δ’.
Χρηστότητα εκδιδαχθείς, και νήφων εν πάσιν, αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ του Σκεύους της εκλογής τα απόρρητα, και την πίστιν τηρήσας, τον ίσον δρόμον τετέλεκας, Απόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Απολυτίκιον Αγίου Αποστόλου Τιμοθέου
Ποίημα Μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου
Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως Παύλου συνέκδημος, και μαθητής Ιερός, Απόστολος ένθεος, και υπηρέτης Χριστού, εδείχθης Τιμόθεε, όθεν την εν Εφέσω, Εκκλησίαν ποιμάνας, αίματι μαρτυρίου, την ζωήν σου σφραγίζεις. Και νυν Χριστόν ικέτευε, υπέρ των ψυχών ημών.
Απολυτίκιον Αγίου Αναστασίου του Πέρση
Ήχος α’.
Των Μαρτύρων το κλέος, και Οσίων το καύχημα, και τον θησαυρόν της Περσίας, τον σοφόν Αναστάσιον· τον μέγαν αντιλήπτορα πιστών, τον κήρυκα της πίστεως ημών· ταίς αγγελικαίς υμνωδίαις, ευφημούμέν σε λέγοντες· Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι· δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.
Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Την πλάνην αφέμενος, την των Περσών νουνεχώς, τη πίστει προσέδραμες, τη του Χρίστου ευσεβώς, σοφέ Αναστάσιε, όθεν και εν ασκήσει, διαπρέψας ενθέως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες διό διπλώ στεφάνω, θεόθεν εστεφάνωσαι.
Δοξαστικόν
Ήχος πλ. δ’
Τω Θεώ προωρισμένος, και τω σοφώ Παύλω μεμαθητευμένος, εμυήθης τα θεία, καλώς πολιτευσάμενος, και την πίστιν μέχρις αίματος, ανενδοιάστως σαφώς ενστερνισάμενος, πιστός τα προς τον Θεόν Αρχιερεύς ανεδείχθης, Τιμόθεε Απόστολε, όθεν τους ειδωλομανούντας ελέγξας, ροπάλοις και λίθοις καταικιζόμενος, έτυχες του μαρτυρίου των στεφάνων. Διό Παμμάκαρ πρέσβευε, υπέρ ημών των εν πίστει τελούντων, την πάνσεπτον μνήμην σου.
Ο Οίκος
Ως αλιεύς εμπειρότατος, τα της χάριτος ήπλωσε δίκτυα Παύλος ο μέγας Απόστολος, και τον θεηγόρον, ώσπερ θήραμα άγιον, είλκυσε πριν Τιμόθεον· και συν τούτω τα πέρατα περιερχόμενος, εκ του φάρυγγος είλκυσε του διαβόλου τους δεξαμένους της Πίστεως τον λόγον, εν οις ην και ο γενναίος Αναστάσιος· πιστεύσας γαρ, των Περσών την πλάνην κατέλιπε πάσαν, και του Χριστού το όνομα επ’ ώμων εβάστασεν· όθεν χάριτι θεία απελαύνει τα ψυχικά ημών πάθη, και νόσους του σώματος.
Αγίου Σωφρονίου
Ευχαριστώ Σε, τον Ποιητήν μου και Κύριον, διότι εταπείνωσας εν ελέει την ψυχήν μου και απεκάλυψας εις εμέ την οδόν, την οποίαν επορεύθησαν οι Άγιοι Σου.
Συ αγαπάς τους κλαίοντας, και δια της οδού του κλαυθμού επορεύοντο προς Σε πάντες οι Άγιοι.
Συ αγαπάς τους ταπεινούς, και δια της χάριτος Σου διδάσκεις αυτούς την αγάπην και την θείαν Σου ταπείνωσιν, από προσώπου της οποίας φεύγουν οι εχθροί ημών δαίμονες.
Συ χαίρεις, Κύριε, επί τη ταπεινή ψυχή.
Δος μοι, Ελεήμον, να οδεύω προς Σε δια της οδού των Αγίων Σου, της οδού του ταπεινού κλαυθμού, την οποίαν Συ απεκάλυψας εις εμέ.
iconandlight 