Συναξάριον
Τῇ ΙΗ´ (18ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, Σύναξις τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καὶ Οἰκουμενικῶν διδασκάλων Ἀθανασίου (373) καὶ Κυρίλλου (444), Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἐνδόξου Μάρτυρος Θεοδούλης καὶ τῶν σὺν αὐτῇ τελειωθέντων ἀπὸ δημίων Μαρτύρων Εὐαγρίου, Μακαρίου, Ἑλλαδίου, Βοηθοῦ ἐν τῇ ᾿Αναζαρβῷ τῆς Κιλικίας. (304 μ.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς Ξένη-Εὐσεβία πυρὶ τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μαρκιανοῦ, τοῦ ἐν τῇ Κύρῳ.( 388)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Μικροῦ, τοῦ Ἴβηρος, τοῦ ἀποκαλουμένου Φιλοσόφου, σπουδαίου ἐκκλησιαστικοῦ συγγραφέως τῆς Γεωργίας, μεταφραστοῦ πατερικῶν κειμένων καὶ προασπιστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἑκαστοστῷ καὶ πρώτῳ (1101) τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν ᾿Εφραιμίου, ἐπισκόπου Μηλασσῶν.(5ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Σιλβανοῦ, τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ ἀσκήσαντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Ιωακείμ, τοῦ ἐκ Βουλγαρίας. (1248)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μαξίμου, ἡγεμόνος τῆς Σερβίας καὶ μητροπολίτου Οὐγγροβλαχίας, υἱός τοῦ γεμόνος τῶν Σέρβων ῾Αγίου Στεφάνου Βράνκοβιτς τοῦ Τυφλοῦ († 10 Δεκεμβρίου) καί τῆς ῾Αγίας Ἀγγελίνας († 30 ᾿Ιουλίου). (1546)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου Ναβολόσκυ, τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ, τοῦ Ῥώσου (16ο – 17ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀθανάσιος ὁ ἐν τῇ Μονῇ Σουαντὲμσκ ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (1550)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου ἱερομονάχου Ἀλεξίου Σουσιανία τοῦ ἐν Τελκάτι Γεωργίᾳ. (1923)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωακεὶμ τοῦ Α´ ἀρχιεπισκόπου Τυρνόβου. (†1248)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Κυρίλλου καὶ Μαρίας, γονέων τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥαντονέζ, εἰρηνικῶς ἐν τῷ μοναχικῷ σχήματι τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς: Μιχαήλ, Ιερέας ( Καργκοπόλοφ, 1919), Παρθένο-μάρτυς Εὐγενία ἐν Ἀλμα- Ἀτα ( Ντομοζίροβα, 1933), Ματθαίος Gusev (1938) ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ
Ὁ ἃγ.Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἒκπληκτος ἀπό τόν βίο, τούς ἀγῶνες καί τό μεγαλεῖο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου ἐξεφώνησε τόν πανηγυρικό στή μνήμη του τό ἒτος 379 λέγοντας χαρακτηριστικά:« Ἀθανάσιον ἐπαινῶν, ἀρετὴν ἐπαινέσομαι. Ταυτὸν γὰρ ἐκεῖνο τε εἰπεῖν καὶ ἐπαινέσαι ὅτι πᾶσαν ἐν ἑαυτῷ συλλαβὼν εἶχε τὴν ἀρετὴν». (Ἐπαινώντας τὸν Ἀθανάσιον θὰ ἐπαινέσω τὴν ἀρετήν. Γιατὶ Ἀθανάσιος καὶ ἀρετή, εἶναι τὸ ἴδιον πρᾶγμα. Όταν αναφέρομαι εις αυτόν επαινώ την αρετήν). (Γρηγ. του Θεολόγου Λόγος Κ.Α.’ Β.Ε.Π.Ε.Σ., τόμος 59, σελ. 148). Γρηγορίου Ναζιανζηνού, Εγκώμιον εις Μέγαν Αθανάσιον (JP Migne Patrologia Graeca, τόμ. 35 σσ. 1081 1118).
« Ἐάν καταξιωθῶμεν νά σέ ἲδωμεν, θά ἐκρίναμεν ὃτι ἐλάβαμεν παραμυθίαν, ἀντίρροπον δι’ ὃλας τάς θλίψεις πού ἐδοκιμάσαμεν εἰς τήν ζωήν μας », τοῦ ἒγραψε σέ κάποια ἐπιστολή ὁ Μ. Βασίλειος
Ὁ δέ περιβόητος ὃσιος Παχώμιος, σέ μιά ἀπό τίς περιοδεῖες του, εἶπε προφητικά ὃτι: « θλίψεις πολλές ἀναμένουν τόν ˝Χριστοφόρο ˝ ἂνδρα ».
Ύμνος
στον Χριστό ως Σοφία
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Δια του Αθανασίου, η σοφία έλαμψε,
και η αλήθεια του Θεού φώτισε τους ανθρώπους.
Ο λαός γνώρισε ότι η σοφία δεν είναι πικρή,
είναι γλυκιά, για όσους την πιουν
μέχρι την τελευταία σταγόνα,
αγαπητή για όλους όσους υποφέρουν γι’ αυτήν.
Όποιος, στον κόσμο, αισθάνεται κάθε ελπίδα σβησμένη,
όποιος βαδίζει μέσα στον κόσμο σαν σε ένα παλιό νεκροταφείο,
όποιος σκέφτεται τους ανθρώπους σαν αδύναμους δούλους,
όποιος σκέφτεται τις πέντε ηπείρους σαν πέντε αλώνια,
όποιος σκέφτεται τους πέντε ωκεανούς, σαν πέντε λακκούβες-
Γι’ αυτόν, ο Χριστός είναι το μέτρο με το οποίο μετριέται η αιωνιότητα “
Ας υιοθετήσει αυτό το μέτρο, και ας βεβαιωθεί στην πίστη του.
Όποιος αναγνωρίζει αυτό το μέτρο [το Χριστό] δεν θα το εγκαταλείψει ποτέ, γιατί δεν θα βρει άλλο, με το οποίο να κατανοεί τα μυστήρια του κόσμου.
Κάθε άλλο μέτρο, παρότι θελκτικά
δεν φτάνουν στο Άλφα ούτε στο Ωμέγα,
είναι τόσο απατηλά όσο το φεγγάρι που αντιφεγγίζει πάνω στο νερό,
μα φαίνεται σα να έχει φθάσει ως τον πάτο του νερού.
Ο Χριστός ξεπερνάει και τα δύο άκρα του κόσμου,
εκει όπου τελειώνει το δράμα και εκει οπού άρχισε.
Από όλα τα μυστήρια, το μεγαλύτερο μυστήριο είναι Αυτός.
Από τη γέννηση Του μέχρι τη Σταύρωση Του στον Σταυρό,
από τη Σταύρωση Του στο Σταυρό μέχρι την Ανάστασή Του –
Αυτός είναι το πραγματικό μέτρο όλης της δημιουργίας του Θεού.
Δια Αυτού, μετρώντας τα βάσανα καταμεσής της ταραχής του κόσμου
οι άγιοι του Θεού υπέφεραν – αγόγγυστα, χωρίς πόνο.
Ο Πρόλογος της Οχρίδα: Βίοι των Αγίων, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/January18.htm
***
Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ο Αθανάσιος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το έτος 296 μ.Χ. και από την παιδί ακόμα είχε κλίση προς την πνευματική ζωή. Όταν πια έγινε διάκονος του Αρχιεπισκόπου Αλεξάνδρου, τον συνόδευσε στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο [Νίκαια, 325]. Σε αυτή τη Σύνοδο ο Αθανάσιος έγινε γνωστός για την γνώση του, την αφοσίωση και τον ένθερμο ζήλο του για την Ορθοδοξία. Συνέβαλε τα μέγιστα στην καταπολέμηση της αίρεσης του Αρείου και στην ενδυνάμωση της Ορθοδοξίας. Έγραψε το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο υιοθετήθηκε από την Σύνοδο. Μετά την κοίμηση του Αλεξάνδρου, ο Αθανάσιος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της Αλεξανδρείας. Στην διακονια του ως Αρχιεπισκόπος Αλεξανδρείας, παρέμεινε επί σαράντα χρόνια, αν και όχι όλο το χρονικό διάστημα. Με μεγαλα διαλείμματα, σε όλη τη ζωή του, διωκόταν από τους αιρετικούς. Από τους ασεβείς αυτοκράτορες, εκείνοι που τον δίωξαν περισσότερο ήταν ο Κωνστάντιος, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο Ουαλης, από τους επισκόπους ο Ευσέβιος Νικομηδείας και πολλοί άλλοι, και από τους αιρετικους, ο Άρειος και οι οπαδοί του. Ο Αθανάσιος αναγκάστηκε να κρυφτεί από τους διώκτες του, ακόμη και σε ένα πηγάδι, άλλοτε σε ένα τάφο, σε σπίτια χριστιανων και στις ερήμους. Δύο φορές αναγκάστηκε να διαφύγει στη Ρώμη. Μόνο πριν από το θάνατό του, έζησε για λίγο ειρηνικά ως καλός ποιμένας ανάμεσα στο καλό ποίμνιό του, που τον αγαπούσε αληθινά. Λίγοι άγιοι συκοφαντήθηκαν τόσο εγκληματικά και καταδιώχθηκαν τόσο ανελέητα, όσο ο άγιος Αθανάσιος. Η μεγαλειώδη ψυχή του υπέμεινε τα πάντα καρτερικά για την αγάπη του Χριστού και, στο τέλος, αναδείχθηκε νικητής από όλον αυτόν, το μαρτυρικό και πολυχρόνιο αγώνα. Για συμβουλες, για παράκληση και ηθική υποστήριξη ο Αθανάσιος επισκεπτόταν συχνά τον άγιο Αντώνιο, τον οποίο σεβόταν ως πνευματικό του πατέρα. Ο Αθανάσιος, ο άνθρωπος ο οποίος διατύπωσε την μεγαλύτερη αλήθεια, (το δόγμα της Αγίας Τριάδος) έπρεπε πολλά να υποφέρει για αυτήν την αλήθεια, μέχρι το έτος 373 μ.Χ., όπου ο Κύριος τον ανάπαυσε στη Βασιλεία Του ως πιστό και αληθινό υπηρέτη Του.
Ο Πρόλογος της Οχρίδα: Βίοι των Αγίων, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2009/12/prologue-january-18-january-31.html
Ἀπὸ τὰ 46 χρόνια τῆς ἀρχιερατείας του τὰ 16 δαπανήθηκαν στὶς 5 ἐξορίες ποὺ ὑπέστη, οἱ ὁποῖες βασίστηκαν σὲ ἀνήκουστες συκοφαντίες ὅτι ἦταν φονιάς, μάγος, ἀνήθικος, συνωμότης κατὰ τοῦ Βασιλέως καὶ τῆς Πόλεως ἐμποδίζοντας τὴν ἐξαγωγὴ σίτου ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια. Στὴν τελευταία του ἐξορία ὅταν ὁ λαὸς ἄρχισε νὰ θλίβεται ἐπειδὴ καθυστεροῦσε ἡ δικαίωσή του, τὸν παρηγόρησε μὲ μία πρόταση ποὺ ἔμεινε στὴν Ἱστορία.: “Νεφύδριον ἐστι καὶ θάττον παραλεύσεται”... συνεφάκι εἶναι καὶ θὰ περάσει. Ἐκοιμήθη 78 ἐτῶν στὶς 2 Μαΐου τοῦ 373.
***
Είμαι ο άγιος Αθανάσιος από το Αγιονέρι.
«Απ’ ότι κάνεις για τον Θεό, τίποτε δεν πάει χαμένο»
– Μια συγκινητική ιστορία για έναν χαριτωμένο άνθρωπο του Θεού!
Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχει τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά. Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον ανθρώπου της υπαίθρου.
Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν. Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου.
Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής.
Ήταν κτισμένα έπειτα από κάποιο όνειρο, κάποια οπτασία ή κάποιο τάμα. Οικοδομήθηκαν από φτωχούς χειρώνακτες, τις περισσότερες φορές με τους δικούς τους κόπους. Αρχιτέκτων ήταν η βαθιά τους ευλάβεια, γι’ αυτό και ήσαν όμορφα, γουστόζικα.
Η κάθε γωνιά και η κάθε πέτρα έχει τοποθετηθεί με μεράκι. Και οι άνθρωποι που τα συντηρούν και ανάβουν τα κανδηλάκια και τα ευτρεπίζουνε στο διάβα του χρόνου είναι όμορφοι, ευλαβείς, προσηνείς.
Διηγείτο ο γερ-Αργύρης από το Αγιονέρι Κοζάνης πως ο Άγιος Αθανάσιος έχει αγίασμα και πολλές ιάσεις επιτελεί. Ένας νέος, που στα μικρά του χρόνια άναβε με την μητέρα του τα καντήλια του Αγίου Αθανασίου, πήγε στην Αμερική για μια καλύτερη τύχη.
Εκεί παρέλυσαν τα κάτω άκρα του.
Οι γιατροί καμμιά βοήθεια δεν του προσέφεραν. Μια ευλογημένη νύχτα βλέπει στον ύπνο του έναν αρχιερέα με κατάλευκα γένια.
– Παιδί μου, με γνωρίζεις; Είμαι ο άγιος Αθανάσιος από το Αγιονέρι. Έλα και σ’ εμένα κι εγώ θα σε γιατρέψω.
Πράγματι, επέστρεψε στην Ελλάδα, έκανε Λειτουργία στον Άγιο Αθανάσιο, κρέμασε τις πατερίτσες του στην εικόνα κι από τότε βαδίζει χωρίς καμμιά δυσκολία. Ο ίδιος διηγείτο ακόμη:
– Πήγα κάποτε ν’ ανάψω τα καντήλια του Αγίου.
Όταν έφθασα με το γαϊδουράκι μου στην πόρτα, ψάχτηκα και διαπίστωσα πως ξέχασα τα κλειδιά. Η πόρτα βαρειά, ξύλινη με γύφτικους μεντεσέδες. Τι να έκανα; Το πήγαιν’ έλα από το χωριό δεν ήταν εύκολο.
Την ώρα που πήγα να κρεμάσω το λαδικό στο καρφί του τοίχου της εκκλησίας ακούστηκε δυνατός κρότος. Άνοιξε η πόρτα!
Όταν τελείωσα τις προσευχές μου και την αποστολή μου, με τον ίδιο τρόπο έκλεισαν οι πόρτες και έφυγα για το σπίτι μου, κρατώντας αναμμένη την δάδα της πίστεως. Το φως το πήρα από το καντηλάκι του αγίου Αθανασίου, γι’ αυτό δε μου έσβησε ποτέ.
Αυτή η επίσκεψη στο ξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου, παρ’ όλο που δεν συναντούσε μήτε ψάλτη μήτε παπά μήτε ιεροκήρυκα, καλλιέργησε την ψυχή του, τράνεψε την πίστη του και του προσέδωσε βαθειά ευλάβεια.
Στον πόλεμο του ’40 πολέμησε στην πρώτη γραμμή. Ο βασιλιάς Παύλος τον παρασημοφόρησε. Έχασε όμως όλη του την πτέρνα.
Όταν ησύχασαν τα πράγματα, τον προέτρεπαν να περάσει επιτροπή για σύνταξη και απαντούσε ο άνθρωπος του Θεού: – Αν πάρω χρήματα, θα χάσω ότι κέρδισα: Εγώ, παιδιά μου, έβλεπα την Παναγία. Σώθηκα από βέβαιο θάνατο. Δεν λύγισα. Δεν φοβήθηκα. Αυτά είναι τα παράσημά μου.
Απ’ ότι κάνει κανείς για τον Θεό, τίποτε δεν πάει χαμένο. Ο άνθρωπος δεν χαριτώνεται μόνον με την διδαχή, αλλά και με κάθε ευσέβεια που δεν καταντά ευσεβισμός.
Και το καντήλι και το κερί και το λιβάνι και το πρόσφορο και ο άρτος γίνονται μάννα ουράνιο που θρέφει την ψυχή. Μακάρι να μη λείψουν από κανένα ορθόδοξο σπίτι. Αμήν.
Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας». Ι. Μ. Δοχειαρίου, Άγιον Όρος.
https://simeiakairwn.wordpress.com/2017/07/01/%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b1%cf%80-%cf%8c%cf%84%ce%b9-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Σήμερα ήρθε η εποχή να πραγματοποιηθή η προφητεία του Μεγάλου Αντωνίου: «Θα έρθει καιρός που οι ανθρωποι θα τρελαθούν, και αν κάποιος είναι λογικός, αυτόν οι άλλοι θα τον λένε τρελό», γιατί δεν θα είναι σαν και αυτούς.
Η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη. Και πρέπει σήμερα οι Χριστιανοί να κάνουν πολλή υπομονή, για να έχουν μεγάλο μισθό. Πολλοί Άγιοι θα επιθυμούσαν να ζούσαν στην σημερινή εποχή, για να έχουν μεγαλύτερο μισθό.
Το κακό έχει προχωρήσει πολύ και έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει όμως μία καλή μαγιά που γι’ αυτήν ο Θεός ευσπλαχνίζεται και τον υπόλοιπο κόσμο. Να μη χαλάση κι αυτή, γιατί τότε αλλοίμονό μας.
***
Κάθε προσβολή του Θεού, αν δεν επέλθει άμεσα η μετάνοια, φέρει δυστυχία και ως κορωνίδα όλων των δυστυχιών τον πόλεμο.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η απιστία λίγο πολύ ρίζωσε σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, όπου περισσότερο βλέπουν και παρατηρούν τα ανθρώπινα έργα απ’ ότι τα έργα τού Θεού. Όμως τί είδους μοίρα περιμένει έναν λαό με πολλούς απίστους το διαβάζουμε ξεκάθαρα στην Αγία Γραφή τού Θεού. Δεν υπάρχει ειρήνη για τους ασεβείς ιδού ποιά είναι η μοίρα τους, αυτό είναι το γραφτό τους.
Ο πόλεμος είναι λοιπόν το γραφτό τους, λόγω της απιστίας τους. Και δε θα μπορέσουν ποτέ να αποφύγουν τον πόλεμο, αν πριν δεν αποφύγουν την αθεΐα. Αφού ο άπιστος και μόνον επειδή είναι άπιστος πράττει το κακό ενώπιον του Κυρίου. Η αθεΐα αποτελεί ύβρη προς το Δημιουργό και Παντοκράτορα του κόσμου, περιφρόνηση και εκ νέου σταύρωση του Κυρίου Χριστού, στου οποίου το όνομα οι χριστιανικοί λαοί βαπτίστηκαν και με τη βάπτιση ορκίστηκαν σ’ Αυτόν με όρκο πίστης. Κάθε όμως προσβολή του Θεού, αν δεν επέλθει άμεσα η μετάνοια, φέρει δυστυχία όπως: ξηρασία, πλημμύρα, αρρώστια, αταξία, μαρασμό σε όλα και ως κορωνίδα όλων των δυστυχιών τον πόλεμο. Αυτό δεν αποτελεί προκατάληψη των χωρικών, αλλά βεβαιωμένο γεγονός από την εμπειρία και Βιβλικό και παντοτινό.
…Τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια, από τότε πού ξεκίνησε η μάχη ενάντια στο Χριστό στην Ευρώπη, οι λαοί της Ευρώπης έκαναν περισσότερους πολέμους, πολύ περισσότερους απ’ ότι ο υπόλοιπος κόσμος μαζί.
Αυτό είναι το μαστίγιο του Θεού, για να λογικευτούν οι παράλογοι. Όμως οι παράλογοι δε λογικεύτηκαν. Σπεύδουν όλο και πιο κάτω στην καταστροφή. Αυτοί πού ο Θεός επέλεξε να γίνουν το άλας και το φως του κόσμου κατέστησαν άνοστοι και αμαυρώθηκαν. Αν και ακόμα καυχώνται ότι είναι το άλας και το φως, κανείς πια στον κόσμο δεν τούς πιστεύει. Ούτε η Ινδία ούτε η Κίνα ούτε η Αφρική δε διακρίνουν πλέον στους λευκούς το άλας και το φως, αλλά δυστυχώς το άνοστο και το σκοτάδι.
…Όλοι οι πόλεμοι από την αρχή έως το τέλος της ιστορίας είναι Βιβλικοί δηλαδή τελούν πράγματι υπό τον ζώντα, το δρώντα και παντοδύναμο έλεγχο εκείνου του Τρίτου, Αοράτου Κριτού. Και όλοι τους προέρχονται είτε από την αμαρτία των δύο αντιμαχόμενων πλευρών ή της μιας από αυτές, και σ’ όλους αυτούς ισχύει η Βιβλική αιτιότητα κι όλοι ολοκληρώνονται έτσι όπως αποφασίζει η αιώνια και αλάνθαστη Δικαιοσύνη.
Πόλεμος και Βίβλος, Άγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς των εκδόσεων Παρρησία
***
Άγιος γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
(8 Δεκεμβρίου 2019)
Σήμερα υπάρχει τέτοια πνευματική σύγχυση. Μεγάλος ανεμοστρόβιλος παρασέρνει τα πάντα. Κρατείστε γερά την παράδοση που σας παρέδωσα και να ξέρετε ότι σήμερα είναι ομολογία να λέμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός μας. Αυτό δεν το θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις.
…Πω ! Πω ! Τι θα περάσουμε! Δυσκολίες μεγάλες. Η Αθήνα έχει κρυφούς Αγίους πολλούς… Η Ελλάδα γύρισε τη πλάτη της στο Χριστό. Γι’ αυτό θα υποφέρει πολλά. Τα παιδιά στην Ελλάδα σήμερα είναι, ή πολύ φωτισμένα, ή πολύ σκοτισμένα. Τα παιδιά των ενάρετων οικογενειών, είναι η μαγιά του Χριστού και το μέλλον της Ελλάδας.
……Πως λένε αυτούς που παντρεύονται παράνομα εδώ ;
Συνομιλήτρια : Μήπως εννοείτε τους ομοφυλόφιλους ;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ : Ναι αυτούς. Η Παλαιά Διαθήκη λέγει: «δεν θα μείνει το πνεύμα μου στους ανθρώπους, γιατί είναι σάρκες». Αυτό ισχύει για σήμερα. Τα Σόδομα κάηκαν, το ίδιο …τα πυρηνικά. Δεν ανέχεται αυτές τις αμαρτίες ο Χριστός. Παντού λατρεύεται η αμαρτία της σάρκας. Δεν υπάρχει μετάνοια. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μετανόησε.
Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα εξαλειφθούν. Όλα χώμα …Τα πυρηνικά … Όλα χώμα. Ο πόλεμος θα γίνει για τις αμαρτίες…
Αυτά τα χρόνια τα δύσκολα, μόνο λίγοι απλοί παπάδες θα κρατήσουν και θα διαφυλάξουν την Ορθοδοξία. Οι μεγάλοι, οι αξιωματούχοι, θα ακολουθήσουν τον ‘’άλλον’’ (εννοεί τον διάβολο).
Ο κόσμος θα μοιραστεί. Ποιόν ν’ ακολουθήσει; Αυτό θα κρατήσει λίγο και μετά θ’ ακολουθήσει ο πόλεμος. Μετά τον πόλεμο θα γίνει μία Σύνοδος κανονική και θα βάλει στην σειρά τα πράγματα’’.
Όσοι λένε την ευχή του Ιησού, αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού. Η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια, οι Άγιοι όμως δεν θα εκλείψουν μέχρι της συντελείας των αιώνων.
Πρέπει να πιστεύουμε ακραδάντως ότι εις τους εσχάτους χρόνους, που ήδη εισερχόμεθα και προχωρούμε, οι άγιοι άνθρωποι θα είναι αυτοί που θα δώσουν την μαρτυρία του Ιησού μας και θα κηρύξουν και θα βροντοφωνήσουν ότι ο Χριστός μας εστίν ο αληθής Θεός, ο ενανθρωπήσας διά τον άνθρωπον. Με την ομολογία αυτή θα στεφανωθούν και θα αγιάσουν.
Γιορτάζει ο υποτακτικός του Μεγάλου Αντωνίου, ο Μέγας Αθανάσιος.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/01/17/38369/
Λίγοι άγιοι συκοφαντήθηκαν τόσο εγκληματικά και καταδιώχθηκαν τόσο ανελέητα, όσο ο άγιος Αθανάσιος. Η μεγαλειώδη ψυχή του υπέμεινε τα πάντα καρτερικά για την αγάπη του Χριστού… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/17/56761/
Ο Μέγας Αντώνιος και ο Μέγας Αθανάσιος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/17/21415/
Όσοι λένε την ευχή του Ιησού, αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού. Η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια, οι Άγιοι όμως δεν θα εκλείψουν μέχρι της συντελείας των αιώνων. γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/12/07/52660/
Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ”Η φυγή είναι θέλημα Θεού, η καταδίωξη όμως είναι θέλημα του διαβόλου.”
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/17/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%cf%86%cf%85%ce%b3%ce%ae-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b8/
Ἀπολυτίκιον τῶν Πατέρων.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Ἔργοις λάμψαντες Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταὶ τροπαιοφόροι γεγόνατε, τῇ εὐσεβείᾳ τὰ πάντα πλουτίσαντες, τὴν Ἐκκλησίαν μεγάλως κοσμήσαντες, ἀξίως εὕρατε Χρι‐ στὸν τὸν Θεὸν εὐχαῖς ὑμῶν, δωρούμενον πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Στύλος γέγονας Ὀρθοδοξίας, θείοις δόγμασιν ὑποστηρίζων, τὴν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχα Ἀθανάσιε. Τῷ γὰρ Πατρὶ τὸν Υἱὸν Ὁμοούσιον ἀνακηρύξας κατῄσχυνας Ἄρειον. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων.
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς βρύσις δίκρουνος, λαμπρῶς βλυστάνετε, δογμάτων πέλαγος, πᾶσι τοῖς πέρασιν Ἱεραρχῶν ἡ ξυνωρίς, ἐκφάντορες τῶν ἀῤῥήτων, πάτερ Ἀθανάσιε, τῆς Τριάδος τὸ ὄργανον, καὶ θεόφρον Κύριλλε, Θεοτόκου ὁ πρόμαχος· σοφίας οὐρανίου κρατῆρες, πᾶσι ζωῆς κιρνῶντες πόμα.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Θεοδούλης.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν Θεὸν ὁλοτρόπως Μάρτυς ἠγάπησας, καὶ ἀνδρικῶς ἠγωνίσω ὑπὲρ τῆς δόξης Αὐτοῦ, κάθελοῦσα τὸν ἐχθρὸν πόνοις Ἀθλήσεως, ὅθεν ἐδέξω παρ᾿ Αὐτοῦ, Θεοδούλη θαυμαστή, πλουσίας ἀντιμισθίας· ὑπὲρ ἡμῶν δυσωποῦσα, τῶν εὐφημούντων σου τὴν ἄθλησιν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τοῖς ἥλοις τὸ σῶμά σου περονισθεῖσα σεμνή, καιρίως κατέτρωσας τὸν παλαιὸν πτερνιστήν, ψυχῆς καρτερότητητι· χάριτι δὲ θαυμάτων τῷ Σωτῆρι προσάγεις, Μάρτυρας στεφηφόρους τοὺς πρὶν ὄντας διῶκτας, μεθ᾿ ὧν σε Θεοδούλη μακαρίζομεν.
Δόξα Πατρί…ἦχος γ’
Γερμανοῦ
Πάλιν ἡμῖν ὁ χρυσορρόας Νεῖλος, καὶ τῆς ἀθανασίας ἐπώνυμος, διὰ τῆς ἐτησίου μνήμης ἐπιδημῶν ταῖς καλαῖς ἀναβάσεσι, πλημμυρεῖ τὰ χρυσόρρειθρα τῆς ἀθανασίας χεύματα, καὶ τροφὴν ἀμβροσίας καρποδοτῶν, διὰ τῆς ὑψηλῆς θεηγορίας, Τριάδος ἀδιαίρετον κράτος ἐκδιδάσκει προσκυνεῖν, καὶ πελαγίζων τὰ θεῖα διδάγματα, τῶν πιστῶν κατάρδει τὰς διανοίας, καὶ πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Εἰς τὴν Λιτήν, Στιχηρὰ Ἰδιόμελα.
Ἦχος α’ Γερασίμου Ἀλεξανδρείας
Ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ, τὰς ἐν κόσμῳ θλίψεις, καὶ τὰ τῶν ἐχθρῶν παλαίσματα, ὡς χωνευτήριον τίμιον ἡτοιμάσατο, ἐν ᾧ τὸ καθαρώτατον χρυσίον, Ἀθανάσιον τὸν πάνσοφον Ἱεράρχην, τὸν Ἀλεξανδρείας λαμπρότατον φωστῆρα, ἀξιοπρεπῶς ἐδοκίμασε· καὶ ἄξιον εὑραμένη, ὡς δακτύλιον δεξιᾷ τῇ ἁγίᾳ κατεσκεύασε. Διὸ καὶ τὴν μακαρίαν αὐτοῦ ψυχήν, ὡς νύμφην ἰδίαν ἐνυμφεύθη, ταύτῃ εὐφραινομένη εἰς τοὺς αἰῶνας.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. (Δρ. Χαρ. Μπούσια)
Τῷ Εἰρηνάρχῳ Βασιλεῖ καὶ Δεσπότῃ, εὐσεβοφρόνως οἱ πιστοὶ προσιόντες, κραυγάσωμεν· εἰρήνευσον ἡμῶν τὴν ζωήν, τῶν δοξολογούντων Σε ἀκλινῶς καθ’ ἑκάστην, καὶ πολέμου σάλπιγγας ὀλεθρίου χειρί Σου, τῇ πανισχύρῳ σίγασον Χριστέ, ἡμῖν εἰρήνην Σὴν θείαν δωρούμενος.
Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Ἰησοῦ Θεάνθρωπε, Παμβασιλεῦ τῆς εἰρήνης, ὁ δι’ ἀγαθότητα, ὑπομείνας θάνατον, πολυώδυνον, τοὺς χοροὺς στήριξον, τῶν πολεμουμένων, Ὀρθοδόξων τῇ δυνάμει Σου, τῇ θείᾳ Κύριε, καὶ τοῦ βδελυροῦ πολεμήτορος, ταξιαρχίας σύντριψον, τοῦ φρυαττομένου καὶ ἄφρονος· ὡς ἂν δοξολογῶμέν Σε, νίκης οἱ ἐγείροντες τρόπαια, ἐν πεδίῳ μάχης, κατὰ τοῦ παναλόστορος ἐχθροῦ, καὶ τοῦ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἐκπροσώπου σθένει Σου.
Μεγαλυνάρια.
Ἄρχον τῆς εἰρήνης πανευσθενές, τῆς ἀδίκου ῥῦσαι, Σοὺς οἰκέτας ἐπιβουλῆς, καὶ τῇ Σῇ δυνάμει, πολέμους ὀλεθρίους, κατάπαυσον οἰκτίρμον, Σῶτερ καὶ Κύριε.
Χαίροις τῆς συνέσεως χορηγός· χαίροις τῆς εἰρήνης, ἀρχηγέτης καὶ ἀκραιφνοῦς, χαίροις συμπαθείας, στρατάρχης πολεμίων, τὸ θράσος ὁ συντρίψας, ὅπλῳ ἀγάπης Σου.
Σύγκοψον μανίαν ὑποκριτῶν, φεῦ εἰρηνοφίλων, σκορπιζόντων τὸ ζοφερόν, νέφος τοῦ πολέμου, τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ, μαχαίρᾳ Σῆς ἰσχύος, Σῶτερ Εἰρήναρχε.
Ὀρθοδόξους στήριξον ἀδελφούς, τοὺς πολεμουμένους, ἀναιτίως Λόγε Θεοῦ, καὶ καρδίας πλῆσον, αὐτῶν τῆς Σῆς ἀγάπης, καὶ τῆς χαρᾶς τῆς θείας, ἐπιστασίας Σου.
Ὥς ποτε ἐνίσχυσας τὸν Δαβίδ, Γολιὰθ συντρίψαι, καὶ τὸν Νέστορα καθελεῖν, τοῦ Λυαίου σθένος, τῶν Ὀρθοδόξων ἔθνη, δυνάμωσον συντρίψαι, τὸν πολυμήχανον.
Τροπάρια. Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Τῶν πολεμουμένων ἀρωγέ, καὶ ἀδικουμένων προστάτα, Σῶτερ Εἰρήναρχε, ἐχθρικῆς δουλώσεως, κακῶν καὶ θλίψεων, τοῦ δεινοῦ πολεμήτορος, ἐκλύτρωσαι πάντας, Ὀρθοδόξους κράζομεν, τοὺς Σὲ δοξάζοντας, καὶ τῇ παναλκεῖ Σου δυνάμει, σπεύδοντας ἐν πάσαις τοῦ βίου, ἀλγειναῖς τῷ ὄντι περιστάσεσι.
iconandlight 