Συναξάριον.
Τῇ ΚΒ΄(22ᾳ) τοῦ μηνός Μαρτίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλείου, Πρεσβυτέρου τῆς Ἀγκυρανῶν Ἐκκλησίας (362).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, αἱ Ἅγιαι Μάρτυρες Καλλινίκη καὶ Βασίλισσα, ξίφει τελειοῦνται.(252)
Καὶ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Δροσίδος, θυγατρὸς τοῦ Βασιλέως Τραϊανοῦ, καὶ τῶν σὺν αὐτῇ πέντε Κανονικῶν μοναζουσῶν.(362)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Εὐθυμίου τοῦ ἐκ Δημητσάνης, τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ᾳωιδ΄ (1814), διὰ στόματος ῥομφαίας, τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ Θαυματουργὸς Ἐπίσκοπος Μανγκαζίας τῆς Σιβηρίας (1602)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Μητροφάνης (Buchnoff) τοῦ Βορονέζ (1931), ᾿Ιωάσαφ (Shakhov), ἡγούμενος τῆς Ποπόβκα (Μόσχα), Ἀλέξιος (Σμιρνόφ), Δημήτριος (Γλιβένκο), Σέργιος (Λεμπέντεφ), Σέργιος (Ζβέτκοφ), ἱερείς, καὶ Νικόλαος (Γκοριούνοφ) πρωτοδιάκονος (1938), καὶ αἱ Ἅγιαι Παρθενομάρτυρες: Ναταλία (Γιουλιάνοβα) καὶ Ἀλεξάνδρα (Σαμοϋλοβόι)(1938) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Ομιλία
για το πώς οι δίκαιοι υπομένουν τον χλευασμό,
εξαιτίας των λόγων του Κυρίου
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«ὅτι ἐγενήθη λόγος Κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πᾶσαν ἡμέραν μου.» Ο λόγος του Κυρίου μου έφερε ονειδισμό και χλευασμό όλη την ημέρα ( Ιερεμίας 20: 8 ).
Ποιοί είναι αυτοί που χλευάζουν και κατακρίνουν τον προφήτη του Θεού, τον κομιστή του λόγου του Θεού και τον φορέα της δύναμης και της σοφίας του Θεού; Ο λαός του τον χλευάζει λέγοντάς του: «μας κηρύττεις ένα μονοπάτι στενό. Ακόμα κι αν είναι από τον Θεό, δεν μπορούμε να το περπατήσουμε, γιατί για μας είναι πολύ απότομο.»
Ποιοι είναι αυτοί που ονειδίζουν την θεόφθογγη σάλπιγγα της φωνής του Κυρίου, όταν αντηχεί συναγερμό, επειδή μια φωτιά καπνίζει στο βάθος του ορίζοντα και πλησιάζει στην πόλη; Οι πρεσβύτεροι του λαού τον κατακρίνουν, λέγοντάς του: «γιατί δεν κρατάς το στόμα σου κλειστό; θα ήταν καλύτερο για σένα και πιο ευχάριστο για εμάς . Αυτό που εσένα σου φαίνεται φωτιά, δεν είναι φωτιά αλλά είναι η ομίχλη από τη δροσιά του βουνού!»
Ποιοι είναι αυτοί που χλευάζουν τον άνθρωπο του Θεού, ακόμη κι όταν είναι θεόπεμπτος και διακηρύσσει το θέλημα του Θεού; Ονειδίζεται από τη σύζυγό του και χλευάζεται από τους αδελφούς του. Αυτοί του λένε: «Αφήνεις την εργασία σου που σε τρέφει και πηγαίνεις στην εργασία κάποιου άλλου που σε ταπεινώνει.»
«ὅτι ἐγενήθη λόγος Κυρίου εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοὶ καὶ εἰς χλευασμὸν πᾶσαν ἡμέραν μου.» Αυτό μπορεί να πει ο προφήτης, και οι απόστολοι, αυτό κι οι μάρτυρες, και κάθε ζηλωτής πιστός του λόγου του Θεού και του Νόμου του Θεού. Ούτε ένας απ ‘αυτούς δεν φοβήθηκε από τον ονειδισμό ή τον χλευασμό, ούτε αποστράφηκε την μαρτυρία, ούτε αποσκίρτησε, ούτε παραστράτησε από το δρόμο σε άλλα μονοπάτια. Ολόκληρος ο κόσμος της εποχής τους αυτούς ονείδιζε και χλεύαζε. Αλλά ο Κύριος τους ενίσχυε και τους έδινε εσωτερική χαρά και ευφροσύνη. Ο Κύριος νίκησε τον κόσμο και έτσι οι άγιοι του Θεού νίκησαν εκείνους που τους κατηγορούσαν και τους χλεύαζαν.
Ω Πανάγαθε Κύριε, ενδυνάμωσε τα μύχια της καρδιάς μας, ώστε οι ονειδισμοί να μην μας πτοούν ούτε οι χλευασμοί να μας είναι πρόσκομμα, χάριν του Ονόματός Σου, Κύριε!
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο «Πνευματικό Ημερολόγιο, Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Μαιος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εκδόσεις Άθως
http://prologue.orthodox.cn/May10.htm
***
Μόνον η αισιοδοξία μας σώζει
Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας. Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού, ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο. Παρέμενε αισιόδοξος και όταν εγκαταλελειμένος από όλους προσευχόταν μόνος στον Θεό, εκείνη την μοιραία νύχτα πριν αρχίσει η τραγωδία. Και τότε που τον σύρανε από τον Ηρώδη στον Πιλάτο χλευάζοντάς τον. Και τότε που Του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι, που Του έσχιζε το θεϊκό Του κεφάλι, και τότε όταν υπό το βάρος του Σταυρού έβγαινε έξω από τα Ιεροσόλυμα, που Τον αποχαιρετούσαν με γέλια, με κατάρες και με τον ήχο των αδύναμων δακρύων των γυναικών. Και τέλος όταν το ποτήρι της πίκρας ξεχείλισε και εισήλθε στην ιστορία η λέξη Γολγοθάς, πάλι παρέμεινε αισιόδοξος.
Αισιόδοξοι ήταν και οι Χριστιανοί μάρτυρες. Αφού οι μάρτυρες και οι μεγαλομάρτυρες ήταν αισιόδοξοι, πως εμείς να είμαστε απαισιόδοξοι; Αισιόδοξοι ήσαν όσοι στις ρωμαϊκές αγορές πάλαιψαν με άγρια θηρία, για να διασκεδάσει ο Καίσαρας. Αισιόδοξοι ήσαν όσοι καίγονταν στην πίσσα στις πλατείες για την ψυχαγωγία του Καίσαρα και των γυναικών του. Αισιόδοξοι ήσαν όσοι γύριζαν δεμένοι στον τροχό και όσοι θάφτηκαν ζωντανοί στην γη. Αισιόδοξοι ήσαν εκείνοι που δεν γνώρισαν την ισότητα ούτε την ελευθερία του τύπου. Πώς λοιπόν εμείς να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Γιατί να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Οι μάρτυρες του Χριστιανισμού όταν καίγονταν στη φωτιά φώναζαν: Εμείς και πάλι πιστεύουμε. Αυτοί και όταν τους έσχιζαν τα θηρία ψιθύριζαν: Εμείς πάλι ελπίζουμε. Πάνω στον σταυρό, κλαίγοντας με λυγμούς έλεγαν: Εμείς και τώρα σας αγαπάμε. Εμείς αγαπούμε την μαρτυρική ζωή μας και προσδοκούμε μια καλύτερη ζωή. Πιστεύουμε στον Ένα και Παντοδύναμο Θεό που κυβερνά τον ήλιο και μετρά όλους τους πόνους μας και όλες τις αδικίες των βασανιστών μας.
Αυτούς τους ανθρώπους που τους κλώτσησαν σαν άχρηστες πέτρες, τους πήρε ο Θεός, ο Κτίστης των πάντων, να αποτελέσουν το θεμέλιο της εκκλησίας Του. Η εκκλησία Του αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδόμημα αισιοδοξίας που κτίστηκε στη γη. Η αισιοδοξία του Χριστιανισμού δεν αποτελεί μία απλή πνευματική θεωρία, γιατί είναι δοκιμασμένη και τεκμηριωμένη.
«Δεν θα μπορούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου Χριστιανό, εάν δεν ήμουν αισιόδοξος. Και αν αποκαλούσα τον εαυτό μου Χριστιανό και δεν ήμουν αισιόδοξος, δεν θα ήμουν ειλικρινής Χριστιανός. Και όλοι εσείς ματαίως αποκαλείσθε Χριστιανοί, εάν δεν είσθε αισιόδοξοι. Ο Χριστιανισμός αποτελεί το μέγιστο κάστρο αισιοδοξίας. Ο Χριστιανισμός θεμελιώνεται στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη. Γιατί αυτά τα τρία μόνο σώζουν: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη.
Η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη συναποτελούν την αισιοδοξία. Μόνον η αισιοδοξία μάς σώζει. Αν δεν έχουμε αισιοδοξία, δεν έχουμε πίστη. Χωρίς πίστη είμαστε σαν τα ζώα που σήμερα το πρωί σφαγιάστηκαν στο σφαγείο. Χωρίς την αισιοδοξία, όλοι μας είμαστε ανάπηροι. Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια. Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή. Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία.
Αδελφοί μου, ας είμαστε αισιόδοξοι. Ας ατενίσουμε τον κόσμο μας την ημέρα, ας δούμε ψηλά στον ουρανό την νύχτα και ας έχουμε πίστη στον Θεό. Υπάρχει ο Δημιουργός, ο Πλάστης του κόσμου και Πατέρας μας. Η σκέψη αυτή, ας είναι η βάση της αισιοδοξίας μας.
Ας είμαστε αισιόδοξοι, επειδή ο θάνατος δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο λένε οι φοβισμένοι. Κάθε σπόρος σαπίζει, αφού βλαστήσει και γίνει λουλούδι. Με το θάνατο εμείς σαπίζουμε για να βλαστήσουμε στην άλλη ζωή. Είμαστε παιδιά ενός αθανάτου Πατέρα και έτσι είμαστε και εμείς οι ίδιοι αθάνατοι. Τι είδους Πατέρας θά ήταν Αυτός που δεν θα δημιουργούσε παιδιά όμοια μ’ Αυτόν; Ποιός Πατέρας θα ζούσε δισεκατομμύρια χρόνια και θα είχε γιούς των οποίων η ζωή δεν διαρκεί ούτε εκατο χρόνια;
Ας είμαστε αισιόδοξοι, επειδή κανείς Δίκαιος δεν θα πάει στην κόλαση και ούτε ένας μη μετανιωμένος αμαρτωλός στον παράδεισο. Ο άνθρωπος όμως για να κατορθώσει να εισέλθει στον παράδεισο, πρέπει πρώτα ο παράδεισος να εισέλθει μέσα του…
Ας σκεφτόμαστε αισιόδοξα, επειδή μόνο η αισιόδοξη σκέψη φτάνει μέχρι το Θεό.
Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα συναισθήματά μας, γιατί η αισιοδοξία είναι το φάρμακο της λύπης και η πηγή της αληθινής και αιωνίας χαράς.
Ας είμαστε αισιόδοξοι και με τα έργα μας, επειδή τα καλά έργα μας «υφαίνονται» με τα έργα του Θεού και διατηρούνται αιώνια, όπως και τα έργα του Θεού.
Ας είμαστε αισιόδοξοι, γιατί και η ίδια η ζωή είναι αισιόδοξη και εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε οι λαμπρότερες κολόνες και η πιό υψηλή έκφραση της ζωής.
Το να είναι κανείς αισιόδοξος, σημαίνει να ζει και να εκτιμά δίκαια τα δώρο της ζωής.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ομιλίες και μελέτη για τα σύμβολα και σημεία. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 2014.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλείου, Πρεσβυτέρου τῆς Ἀγκυρανῶν Ἐκκλησίας
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τὴ ἐπινεύσει, χρῖσμα ἅγιον, ἱεροσύνης, ἐπαξίως ὑπεδέξω Βασίλειε, ὅθεν ὡς θῦμα βασίλειον ἔθυσας, τῷ βασιλεῖ τῶν αἰώνων τοὺς ἄθλους σου. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ´. Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς.
Ἐν τῇ Ἀγκύρᾳ ἱερεὺς διαπρέψας, καὶ τῷ Χριστῷ Ἀγγελικῶς λειτουργήσας, τῷ δι᾿ ἡμᾶς Βασίλειε τεχθέντι σαρκί, τέθυσαι ὡς πρόβατον τέλειον ἀθλοφόρε, ἐδέξω δὲ μακάριον εἰς Καισάρειαν τέλος, δ´ ὅπερ χαίρων νῦν ἐν οὐρανοῖς, τῷ παμβασιλεῖ ἀξίως παρίστασαι.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Εὐθυμίου τοῦ ἐκ Δημητσάνης
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε
Ιδρώσιν ασκήσεως προστομωθείς Αθλητά, τους πόνους υπήνεγκας του μαρτυρίου στερρώς, Ευθύμιε ένδοξε` έδραμες γαρ ως γίγας, αποθέσθαι την πλάνην, φέρων εν ταις χερσί σου τον Σταυρόν και Βάϊα, , μεθ ων και στεφανηφόρος Χριστώ, χαίρων παρίστασαι.
Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Νεοφανῶν τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων,
(ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Νέοι Μάρτυρες, παλαιὰν πλάνην, καταστρέψαντες, ὕψωσαν πίστιν, τῶν Ὀρθοδόξων καὶ στεῤῥῶς ἠγωνίσθησαν· τὴν γὰρ ἀνόμων θρησκείαν ἐλέγξαντες, ἐν παῤῥησίᾳ Χριστὸν ἀνεκήρυξαν, Θεὸν τέλειον· καὶ νῦν ἀπαύστως πρεσβεύουσι, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
iconandlight 