Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ Κʹ(20η) τοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τῶν ἁγίων Ζαβουλώνος καὶ Σωσσάνης (4ο αἰών), γονέων τῆς ἁγίας Νίνας τῆς ᾿Ισαποστόλου (4ο αἰών), καὶ συγγενῶν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Μνήμη τῆς Ἁγίας Ἱσαποστόλου Λυδίας, τῆς Φιλιππησίας τῆς πορφυροπώλιδος (1ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ , μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Πλατίλλα, τῆς Ρωμαίας (67), μητρὸς τῆς ῾Αγίας Δομιτίλλης καὶ μαθήτρια Ἀπ. Πέτρου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ , μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θαλλελαίου, τοῦ Ἀναργύρου, καὶ τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων ᾿Αλεξάνδρου καὶ ᾿Αστερίου, τῶν βασανιστῶν τοῦ Ἁγίου Θαλλελαίου (284)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ασκλᾶ ἐκ τῆς Θηβαΐδος τῆς Αἰγύπτου ὅστις, ἐν ποταμῷ ῥιφείς, τελειοῦται(287).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βαυδελίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν ῾Ιλαρίου, ἐπισκόπου Τουλούζης (4ο αἰών).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν ᾿Αναστασίου, ἐπισκόπου Βρεσκίας τῆς Λομβαρδίας τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(610).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων, τῶν ἐν Μεμέλᾳ τῆς ῾Ιερουσαλήμ ἀθλησάντων ( 614).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Οὐτρίλλου, ἐπισκόπου Μπουργκὲς τῆς Γαλλίας (624).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Θαλασσίου, τοῦ Μυροβλύτου τοῦ ἐκ Λυβιης(648).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Μάρκου, τοῦ ᾿Ερημίτου (5ο αἰών).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Θεοδώρου, ἐπισκόπου Παβίας τῆς ᾿Ιταλίας τοῦ Ὁμολογητοῦ (778).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἠμῶν ᾿Ιωάννου, ᾿Ιωσήφ καὶ Νικήτα, κτιτόρων τῆς Νέας Μονῆς τῆς Χίου (1050).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνακομιδὴ καὶ μετακομιδὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου (1087) τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Νικολάου Μύρων τῆς Λυκίας, τοῦ Θαυματουργοῦ (330), ἐκ Μύρων τῆς Λυκίας εἰς τὴν Βάρην (Μπάρι) τῆς Ἰταλίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Τιμοθέου, ἠγεμόνος τοῦ Πσκώφ Ῥωσσίας (1299)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἑορτάζομεν τὴν ἀνακομιδὴν τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν ᾿Αλεξίου τοῦ Θαυματουργοῦ, ἀρχιεπισκόπου Μόσχας καὶ πασῶν Ῥωσσιῶν (1431)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Στεφάνου τῆς Μονῆς Πιπέρσκι Μαυροβουνίου τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ Σέρβου (1697)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Κοίμησις τῆς ὁσίας γεροντίσσης Γαλακτίας ἐκ Κρήτης,(2021)
Ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης
Αξιώθηκε της επισκέψεως των καβαλάρηδων Αγίων Μηνά, Γεωργίου, Δημητρίου και Νικήτα, τους οποίους περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια, ενώ την επισκέφθηκε η ίδια η Παναγία, συνοδευόμενη από την Αγία Παρασκευή, προαναγγέλλοντας την εν Χριστώ αναχώρησή της!
Τὴν Γερμανικὴ κατοχή, ὁ πατέρας μου, ἦταν ὅμηρος τῶν Γερμανῶν μαζὶ μὲ ἄλλους ἐπίλεκτους Πομπιανούς. Δὲν ἔπρεπε νὰ ἀπομακρύνονται πολὺ ἀπὸ τὸ χωριὸ καὶ κάθε Σάββατο μεσημέρι ἔδιναν «παρὼν» στὴν κομαντατούρ. Ἦταν ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἡ ἀστυνομία, δίπλα στὸν παλαιὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ἐκεῖ εἶναι σήμερα κτισμένη ἡ μεγάλη Ἐκκλησία.
Ὅταν καθυστεροῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν, ἡ μάνα μου μὲ ἔστελνε ἀνήσυχη: «πήγαινε παιδί μου νὰ δεῖς μὲ τρόπο ἀπ’ ἔξω γιατί ἀργοῦν». Ἐγὼ πήγαινα καὶ γονάτιζα στὸν Ἄη Γιώργη. Μὲ δάκρυα τὸν παρακαλοῦσα γιὰ τὸν ἀγαπημένο μου πατέρα καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους. Κάποτε ἕνα διακριτικὸ ἄγγιγμα στὸ κεφάλι μὲ ξάφνιασε. Σήκωσα τὰ μάτια μου καὶ εἶδα ἔκπληκτη ἕνα νεαρὸ στρατιώτη μὲ ἀρχαία στολή.
Μοῦ χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε: «μὴ φοβᾶσαι! Ἡ Πόμπια καὶ ὁ πατέρας σου εἶναι στὰ χέρια μου!» ἔπειτα χάθηκε. Ἦταν ὁ Ἅγιος Γεώργιος!
Δὲν τὸ εἶπα ποτέ. Τὸ λέω τώρα γιὰ δόξα δική Του.
Πολλές φορές έλεγε:” Σιωπή μην μιλάς. Αυτοί!!και έδειχνε τις εικόνες του Χριστού,της Παναγίας μας ,των Αγίων, τον ουρανό ψηλά….. και έστελνε φιλιά.
Μια άλλη μέρα : “Μη φοβάσαι δεν σε αφήνει ο Θεος “.
“Εβαλες σπορά..”
“Μη φοβάσαι ο Αγιος Γεώργιος και ετουτοινε (και εδειχνε τους Αγίους γύρω στις εικόνες ) μας πιάνουν από το χερι και μας κάνουν περιβολή προστασίας.”.
“Η αχαριστία είναι σαν την λέπρα”. “Οπου επικρατεί ειρήνη εκεί υπάρχει χώρος και πάει ο Θεός”. “Μη χαλάς τη φιλία σου για ένα παράπτωμα των φίλων σου”. “Αυτός που λέγεται Θεός από ψηλά κοιτάζει και με αγάπη και στοργή όλους μας σε σκεπάζει “. Μοίρες 03/08/22. ΜΑΝΑΣΣΑΚΗ ΕΛΕΝΗ.
***
Οἱ 4 καβαλάρηδες Ἅγιοι Μηνᾶς, Γεώργιος, Δημήτριος καί Νικήτας ἦταν σχεδόν ἡ μόνιμη συντροφιά της.
Τούς περιέγραφε μέ ἀφελότητα καρδιᾶς καί ἐκπληκτική ἀκρίβεια.
Νόμιζε ὅτι ἡ ἐνόραση εἶναι φυσικό ἰδίωμα ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ἄρα ὅλοι μποροῦμε νά ἔχουμε τίς ἴδιες προσλαμβάνουσες παραστάσεις.
Ἔλεγε: «ὁ Μηνᾶς παιδί μου εἶναι θηρίο στό μπόι. Ἄνδρας θεμελιακός, γεμᾶτος, πλαταρᾶς καί σκοῦρος λίγο στήν δερμάτινη ἐμφάνιση. Πιό μεγάλος ἡλικιακά ἀπό τούς ἄλλους, λευκός περίπου στό τρίχωμα τῆς κεφαλῆς καί εἶναι ἡγετική μορφή. Εἶναι ὁ ἀρχηγός τῆς παρέας.
Ὁ Γεώργιος καί ὁ Δημήτριος εἶναι πανέμορφα παλληκαράκια.
Μέτριοι στό ἀνάστημα καί εἰκοσιπεντάρηδες στήν ἡλικία.
Ὁ Νικήτας εἶναι πρός τό ψηλός στό ἀνάστημάτου καί ὁλόξανθος.
Τά μαλλιά του μοιάζουν μέ τά γένια τοῦ παπποῦ μου πού ἦταν ξανθά σάν τό λινάρι».
«Ξαφνικά καί ἥσυχα βρέθηκα πολλές φορές σέ ἐκεῖνο τό ἀπέραντο γαλαζόλευκο Φῶς, τά πάντα γύρω μου ἦταν ὁλοφώτεινα, Φῶς μακάριο, Φῶς φαεινό»!
***
Ὅταν ἔφυγε ὁ παππούς μου ὁ παπὰ Νικόλας γιὰ τὸν οὐρανό, ἤμουν δίπλα του, 23 ἐτῶν κοπέλα.
Εἶδε τὸν Μέγα Ἀρχιερέα τὸν Βασιλέα τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριο τῶν κυριευόντων! Ἄστραψε ὁ κόσμος, ὅπως μᾶς εἶπε. Τοῦ ζήτησε τὰ διαβατήριά του καὶ τριῶν ἀνδρῶν ἀκόμη. Τοῦ εἶπε ὅτι κατὰ «τὴν 3ην μεταμεσονύχτιον θὰ ἀναχωρήσει ὁ γέρων»! Ὄντως ἔτσι ἔγινε! Γλυκόφθογγες ἀγγελικὲς σάλπιγγες ξύπνησαν τὸ χωριό. Τὶς ἄκουσα κι ἐγὼ καὶ ἡ μικρὴ ἀδελφή μου ἡ Ἐλισάβετ. Μᾶς εἶπε ὁ παππούς μου ὅτι τὸ σημεῖο τοῦ θανάτου του, θὰ τὸ δοῦμε μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ὁ ναὸς φωταγωγήθηκε ἔντονα, τότε τὸ σκοτάδι ἦταν πυκνό, ρεῦμα δὲν ὑπῆρχε, ἀπὸ μία λαμπάδα ποὺ βρέθηκε ἀναμμένη! Ἀπ’ αὐτὴ τὴν λαμπάδα ἀνάψαμε τὰ κεριὰ στὸ σπίτι.
Μία γριὰ γειτόνισσα τῆς Ἐκκλησίας, εἶδε τὴν νύχτα ἐκείνη φωταγωγημένο ἔντονα τὸν Ἅη Γιώργη καὶ ξεσήκωσε τὸ χωριό. Νόμιζε πὼς καιγόταν ἡ Ἐκκλησία. Ὁ παππούς μου ἔλαμπε καὶ προφήτευε. «Θὰ δεῖτε, εἶπε, μία μεγαλόπρεπη Ἐκκλησία νὰ κτίζεται κάτω ἀπὸ τὴν ἤδη ὑπάρχουσα τοῦ Ἄη Γιώργη. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι τώρα ἡ ἀστυνομία. Θὰ ‘ναι Ἅγιος Γεώργιος καὶ αὐτή. Καὶ στὸ ἐνδιάμεσο τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἕνα ψηλὸ κτήριο μὲ πατώματα πατώματα…δὲν ξέρω τί εἶναι». Ἔβλεπε τὸ κτίσμα ποὺ στεγάζει τὸ ψηλὸ ρολόι τῆς Πόμπιας.
Ὅταν ἔγινε ἡ ἐκταφὴ τοῦ παπποῦ μου, τοῦ παπᾶ Νικόλα, εὐωδίαζε πολύ. Πῆραν οἱ χωριανοὶ τὰ μικρὰ τεμάχια τῶν λειψάνων του. Ἄφησαν μόνο τὴν κάρα του καὶ τὰ μεγάλα ὀστᾶ.
***
Νὰ λέτε τὴν εὐχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον με». Σὰν Μεταλαβιὰ εἶναι, γιατί παίρνετε τὴν δύναμη τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ! Νὰ ’στε μόνο καθαροί. Νὰ ἐξομολογεῖσθε καὶ ἔπειτα νὰ τὴν λέτε. Τότε ὀχυρώνεσθε, ἁγιάζετε. Διαφορετικά, ζεματίζετε τὸν κακὸ ποὺ κάθεται πάνω στὶς ἁμαρτίες σας. Καὶ θὰ λυσσάξει νὰ σὲ φάει….
Νὰ προσεύχεσθε στὴν Παναγία μὲ τοὺς Χαιρετισμοὺς καὶ τὴν Παράκλησή της. Ἂν δὲν προλαβαίνετε, νὰ τῆς φωνάζετε: «Παναγία μου, Παναγία μου πρόφθασε !». Τὸ ὄνομά Της, τὰ ’χει ὅλα μέσα. Νὰ λέτε πολλὲς φορὲς καὶ τὸ «χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε».
Καὶ μόνο νὰ πεῖτε μὲ τὴν καρδιά σας: «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς» ἔχει τέτοια δύναμη, ποὺ μπορεῖ νὰ σᾶς κρατήσει ὅλη τὴν ἡμέρα. Ἀρκεῖ νὰ τὸ λέτε ὅπως πρέπει…
«Ἡ γλῶσσα εἶναι ἡ καλύτερη φιλενάδα τοῦ σατανᾶ».
«Νά ἔχετε τέσσερα πράγματα: Ἀγάπη, ταπεινοφροσύνη, σιωπή καί ἐλεημοσύνη ἐν κρυπτῷ».
Χωρίζουνε τὰ ἀνδρόγυνα σήμερα, γιατί δὲν ξέρουν νὰ ἀγαποῦν. Ὁ ἐγωισμὸς τὸ πεῖσμα καὶ ἡ σαρκικὴ λύσσα φταῖνε καὶ χωρίζουν… Ὅποιος ἀγαπᾶ, ὑποχωρεῖ, ὑπομονεύεται, θυσιάζεται! Ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ, ἐκμεταλλεύεται καὶ διατάσσει…
Παλιὰ ἐρχότανε ὁ ἄνδρας ἀπὸ τὴν δουλειά. Κουρασμένος, ἀποκαμωμένος. Φώναζε στὴ γυναίκα του, ποὺ εἶχε ρόλο στὸ σπίτι νὰ μεγαλώνει τὰ παιδιὰ καὶ νὰ φροντίζει οἰκιακὰ τὴν οἰκογένεια : «ἦντα κάνεις κερά μου; Πῶς ἐπεράσετε μὲ τὰ κοπέλια μας;».
Αὐτὴ ἔβγαινε χαρούμενη καὶ τὸν ὑποδεχόταν: «καλῶς τὸν ἀφέντη μας! Ἔλα σὲ περιμένομε. Ἔβαλα τὰ χάρτζα (ὑλικὰ) στὸ τζισβὲ (μπρίκι) καὶ σὲ περίμενα νὰ ’ρθεις νὰ ψήσω τὸν καφὲ στὴν πυροστιά. Νὰ τὸν πιοῦμε μαζί». Ἀγκαλιαζόταν ὄμορφα στὴν αὐλὴ καὶ μπαίνανε μέσα. Τὰ παιδιά, τοὺς περιτριγυρίζανε χαρούμενα γιατί νοιώθανε τὴν ἀγάπη. Δὲν εἴχανε τότες τὰ παιδιὰ ψυχολογικὰ ποὺ ἔχουνε τώρα, γιατί μεγαλώνανε σὲ καλὰ σπίτια. Κάθε ἕνας εἶχε τὸ ρόλο του. Δὲν ὑπῆρχε ἀνταγωνισμός. Ὁ ἕνας συμπλήρωνε τὸν ἄλλον.
Τώρα, ἐπίθεση ἀπὸ τὴν γυναίκα στὸν ἄνδρα μόλις μπεῖ στὸ σπίτι. Ἢ βλασφήμιες καὶ ὀργὴ ἀπὸ τὸν ἄνδρα μόλις γυρίσει καὶ ἀγριεύουν τὰ παιδιά…Ἔχουνε καὶ τὰ μηχανήματα (κινητά, ὑπολογιστὲς) καὶ κολλᾶνε ἐκεῖ. Ξεχνοῦνε πὼς ἔχουνε γυναίκα καὶ παιδιά… Τὰ παιδιὰ ποὺ βλέπουνε τέτοια, σκοτώνουνε τὴν ἀθωότητά τους. Θὰ βγοῦν ἄρρωστα στὴν κοινωνία.
Τὸ φάσε μποὺκ καὶ τὰ ὅμοιά του (φέις μποὺκ καὶ παρόμοιες ἐφαρμογές), ὅσα σπίτια δὲν ἐκλείσανε, θὰ τὰ κλείσει !!!
Νὰ ’χετε ταπείνωση καὶ ἀνεξικακία! Ὅλα τ’ ἄλλα τὰ δύσκολα θὰ ἔρθουνε μετὰ μοναχὰ ντός!
Ὅποιος συγχωρεῖ, ὅτι ἁμαρτωλό κι ἄν ἔχει κάνει, θὰ βρεῖ τρόπους νὰ τὸν σώσει ὁ Θεός, ὅ,τι κι ἂν κάνει.
Ἡ νηστεία ταπεινώνει τὸ σῶμα καὶ γυμνάζει τὴν ψυχή. Νὰ τὴν ἀγαπήσετε. Ἄνθρωπος ποὺ δὲν θὰ λυπήσει τὴν κοιλιά του, δύσκολα θὰ χαροποιήσει τὴν καρδιά του!
Ὅταν δεχθεῖς λογισμὸ ὑπερηφάνειας καὶ κατάκρισης, σταματᾶ ἡ εὐχὴ στὴν καρδιά. Ζητᾶς συγχώρηση μὲ καυτὰ δάκρυα καὶ ἐπανέρχεται.
Ὅταν προσεύχομαι μὲ βαθεῖς ἀναστεναγμοὺς μὲ δέχεται ὁ Θεός. Ἡ προσευχὴ βγαίνει ἀπὸ τὴν καρδιά. Ὅταν προσεύχομαι καὶ χασμουριέμαι, δὲν συμμετέχει ἡ καρδιά. Ἡ κεφαλὴ (ἐγκέφαλος) μουρμουρίζει καὶ ὁ σατανᾶς σὲ ζαλίζει. Σὲ ἀποκοιμίζει.
Νὰ προσπαθεῖτε καὶ θὰ ἔρχεται ἡ Χάρη. Ἀρκεῖ νὰ μετανοεῖτε καὶ νὰ ἐξομολογεῖσθε εἰλικρινά.
Ὁ Θεὸς εἶναι Φῶς! Ἄπλετον (ἡ συνηθισμένη της ἔκφραση) καὶ ἀνερμήνευτον! Ἐκεῖ τὰ ξέρεις ὅλα, δὲν ρωτᾶς τίποτα, μόνο ἀπολαμβάνεις. Εἶναι φῶς ὀντότητας. Πῶς νὰ σᾶς πῶ…σκέφτεται, μιλεῖ, μόνο ἀγαπᾶ, ἐνεργεῖ ὅλα τὰ καλά…(εἶναι πρόσωπο).
Οἱ γνησίως μετανοοῦντες εἶναι τὰ πιὸ ἀγαπημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐνῶ γλυκάθηκαν στὴν ἁμαρτία, μπόρεσαν μὲ ἀγώνα καὶ τὴν ἀποστράφηκαν
Νὰ σταυρώνεις τὰ ὑλικά τοῦ φαγητοῦ σου. Νὰ λὲς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς» σὲ κάθε πατάτα, σὲ κάθε κομμάτι κρέας. Μετὰ νὰ σταυρώνεις τὸ τσουκάλι. Ἁγιάζεται τὸ φαγητὸ καὶ αὐτοὶ ποὺ γεύονται ἀπ’ αὐτό.
***
Η αγνότητα είναι η καλύτερη προίκα των νέων για το μέλλον. Αν τη χάσεις ανοίγονται χάσματα στη ψυχὴ που δεν κλείνουν εύκολα. Η τιμή, τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει.
Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Έλεγε μια σύγχρονη αγία που γνώρισα, η αγία Γαλακτία της Κρήτης, «κατάντησαν οι σύγχρονοι άνθρωποι το σώμα τους ωσάν τους βόθρους, έτσι ακριβώς έλεγε, οι άγιοι δεν ντρέπονται να λεν την αλήθεια, της Νέας Υόρκης». Και την ερώτησα, «έχουμε και εμείς βόθρους. Μόνον η Νέα Υόρκη έχει η καημένη; Γιατί μας παρουσιάζεις τα σύγχρονα σώματα σαν τους υπονόμους της Νέας Υόρκης»; «Διότι εκεί, μου λέει, υπάρχει η γέννα της αμαρτίας και απ᾿ εκεί διαδίδεται σε όλο τον ντουνιά, σε όλο τον κόσμο. Ό,τι εκεί κάμουν γίνεται μόδα στον κόσμο ολόκληρο. Απ᾿ εκεί ξεκινά, μου λέει, η αμαρτία. Και ενώ, μου λέει, την αμαρτία τη συλλαμβάνει η ψυχή, τη μεταδίδει στο σώμα». Τί λέει στην παράκληση; «Ἀσθενεῖ μου τὸ σώμα, ἀσθενεῖ μου καὶ ἡ ψυχή».
«Είστε σύζυγοι, όχι κρέατα. Αν γίνετε κρέατα θα σαπίσετε. Όπως πάει η μύγα στο χαλασμένο κρέας, έτσι πάνε οι δαίμονες στις βρώμικες ανθρώπινες σάρκες… ».
Σήμερα ἀφηνιάζουνε οἱ ἄνθρωποι γιατί ζοῦνε χειρότερα ἀπὸ χοίρους καὶ πᾶνε καὶ κοινωνοῦνε κιόλας. Ὁ χοῖρος εἶναι τὸ φυσικό του νὰ ζεῖ στὴ λάσπη. Οἱ ἄνθρωποι προδίδουνε τὴν φυσικότητα καὶ τὴν ἀνθρωπιά τους, ὅταν ζοῦν στὴ βρωμιὰ τῆς ἀκατανόμαστης ζωῆς…
Το βράδυ εκείνο της Κυριακής 15 Ιανουαρίου 2017, κάπου κάπου κοίταζε κάπου και μετά σκέπαζε με τις παλάμες το πρόσωπό της. Ήταν συγκλονισμένη!!! Έλεγε:“Παναγία μου πρόφθασε στο κόσμο”. Η ανηψιά της Άννα Πωλιουδάκη την ρώτησε:” Τι βλέπεις και αναστατώνεσαι τόσο πολύ;” Εκείνη απάντησε:” Αυτά που πρόκειται να συμβούν σε λίγο καιρό στον κόσμο”!!! Αυτά είπε, χωρίς να δώσει καμία περαιτέρω εξήγηση…
Τόνιζε ακόμη, ότι ο κιναιδισμός (ομοφυλοφιλία) είναι το σοβαρότερο αμάρτημα. Θα καλπάσει, έλεγε, στον καιρό μας και θα βραβεύεται κιόλας! Αυτά τα ανώμαλα έργα, έλεγε, βεβήλωσαν το μέγα μυστήριο του γάμου από μέσα, γιατί τα κάνουν και οι σύζυγοι, και βάζουν βόμβες στα θεμέλια του γάμου τους και φαρμάκι (δηλητήριο) στο αίμα των απογόνων τους. Γι’ αυτά και τις εκτρώσεις έλεγε, θα έρθει ο φοβερότερος πόλεμος της Ιστορίας. Με λίγα λόγια έλεγε, ότι αυτά είναι η μάστιγα της εποχής μας.
Θὰ ἔρθει μεγάλη δυσκολία στὴν ἀνθρωπότητα! Αἰτία ἡ ἁμαρτία! Ἂν δὲν ἐπιτρέψει αὐτὸν τὸν πόλεμο ὁ Θεός, τὸ εἶδος μας δὲν θὰ ἔχει λόγο ὑπάρξεως στὴ γῆ, ἐκεῖ ποὺ κατήντησε…»
***
«… Η μικρή μου πείρα με έμαθε ότι η καρδιά είναι αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα δημιουργήματα. Όχι το μυαλό. Αυτό κατευθύνεται από την καρδιά. Η καρδιά δίνει ζωή στο σώμα. Η καρδιά όμως μας φέρνει και σε επαφή με τον Θεό. Ένας άλλος άνθρωπος κρύβεται μέσα στην καρδιά. Έχει δικά του μηχανήματα. Μάτια, αυτιά, γλώσσα ακόμη και γεύση… Τον ανακαλύπτεις με το κλάμα, την μετάνοια, την επίκληση του Χριστού. Από εκεί μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τα θεϊκά από τα κακά. Έχει χάος η καρδιά. Άλλοι το θένε (θέλουν) σκοτεινό. Άλλοι το κάνουνε πάμφωτο. Ναι! Πάμφωτο! Η μεγαλύτερη απόσταση δεν είναι από το ένα άκρο της γης στο άλλο. Είναι να κατέβει το μάτι το από μέσα (το εσωτερικό, ο νους) από την κεφαλή στην καρδιά. Πιο μεγάλο ύψος από το φεγγάρι μέχρι την γη! Από εκεί μέσα βλέπεις τα επουράνια! Και τα καταχθόνια! Είδα στον Άδη τί γίνεται… Να μην πάει κανείς ούτε δευτερόλεπτο… Είδα χωριανούς μου… Δεν φανέρωσα σε κανένα αυτούς που είδα… Μετά άναβα κεριά, έκανα προσευχή. Άρχισαν να χοροπηδούν οι καημένοι. Εκεί είναι οι αιρετικοί. Οι μάγοι, οι μάγισσες! Να ξέρανε τί τους περιμένει αυτούς! Καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί… Οι ασεβείς ιερωμένοι… Ώ τους κακομοίρηδες… Οι βλάσφημοι, οι κακούργοι, οι μαγαρισμένοι στο σώμα, οι άτιμοι (μοιχοί), πόρνοι, προπαντός οι ασερνικοκοίτες! Αφόρητα βάσανα! Τώρα τα κάνουνε και οι παντρεμένοι αυτά… Φρίκη! Φρίκη!
Ο παππούς μου (ο παπα Νικόλας) έλεγε όταν εψυχομάχε: <Ευτυχώς που δεν θα ζω τα επόμενα χρόνια… Μου έδειξε ο Θεός πράματα που ο νους σας δεν τα βάνει… Και ο γάμος θα γενεί αποσφούγγισμα (χαρτί υγείας χρησιμοποιημένο)>. Πάντα σκεφτόμουν τί εννοούσε ο παππούς μου. Τώρα τελευταία τον είδα! Ολόλαμπρο! Μου είπε να βάνω πολλούς νεκρούς στην προσευχή μου! Το διαπίστωσα κι εγώ μέσα από την καρδιά τί βοήθεια θέλουν! Κάποτε, σαν να τρυπά η γη και βγαίνουν μυριάδες και περνούν από μπροστά μου και ζητούν βοήθεια.
Και μου εξήγησε ο παππούς μου: – Νόμιζα, παιδί μου, όσο ζούσα στη γη, πως τους βοηθά μόνο η προσκομιδή. Αυτό βέβαια είναι το μείζον. Όμως και το κομβοσχοίνι και το ψαλτήρι βοηθούν πολύ τις ψυχές…
Τον ρώτησα: – Τί εννοούσες παππού όταν έφευγες και έλεγες ότι ο γάμος θα γενεί αποσφούγγισμα;
– <Θα κάνουν παιδί μου τα έργα των κίναιδων (ομοφυλόφιλων) και θα πονέσει πολύ το Άγιο Πνεύμα (η Χάρις του Μυστηρίου). Θα μαγαρίσει η φύση και το αίμα των ανθρώπων…>. Ήταν και δάσκαλος ο παππούς μου και μιλούσε ωραία. Μου είπε ακόμη: <Τα σκοτώματα των αγέννητων παιδιών (εκτρώσεις), αυτά τα ανώμαλα έργα που σου είπα και οι σατανισμοί, άλλαξαν πολύ την δημιουργία του Θεού! Έγινε η ανθρωπότητα όμοια με το σατανά! Αίματα θα τα καθαρίσουν αυτά…>.
Έλεγε ακόμη ο παππούς μου όταν ήταν να πεθάνει, ότι θα κάνουν παρέλαση οι ασερνικοκοίτες σαν τους ευζώνους. Και θα θεωρούν οι κυβερνήτες τα πρώτα κεφάλια της Ελλάδος αυτούς… Τότε, είπε, θα έρθουν μεγάλες συμφορές… Να ξέρετε και κάτι άλλο: Αλλοίμονο στους άδικους, στους εκμεταλλευτές εργοδότες. Για κομμάτι ψωμί εκμεταλλεύονται και τυραννούν φτωχαδάκια που ζητούν λίγη δουλίτσα για τα παιδάκια τους… Ανασφάλιστους τους έχουνε ορισμένοι… Είλωτες! Αυτοί θα ζήσουνε την φρικτότερη κόλαση και επά και παρέκει (και εδώ και στην αιωνιότητα)…».
Εύα Τορνεσάκη (Από ηχογράφηση δική μου. Δεν γίνεται ανάρτηση του ηχητικού γιατί δεν ακούγεται καλά. Είναι σε παλαιού τύπου κινητό)
***
«Ο Θεός να γλυτώσει τον κόσμο από τις παγίδες του σατανά… μέχρι τώρα, παιδιά μου, πολεμούσαμε μόνο με τα όργανα του καταραμένου. Και με τση λογισμούς που βάνει. Τώρα, μπήκε και ο ίδιος με όλο το στρατό του μέσα στον κόσμο. Μη φοβάστε όμως. Ούτε να παίζετε μαζί του, ούτε να σας πανικοβάλλει. Μεγάλη δύναμη έχει γιατί κουμαντάρει τηλεοράσεις και όλα τα μέσα τση γης. Όλοι του κάνουνε τα χατίρια και πολεμούνε εκειουσάς που δεν τον ακολουθούνε.
Εσείς με τον παντοδύναμο Χριστό να ‘στε και μη φοβάστε. Αυτός θα νικήσει. Θα τονε φυσήξει και θα φύγει…
Ήμουν εκεί ένα πρωινό. Πήγε όπως πάντα ο π. Αντώνιος. Ήταν μόνος του. Συνήθως, ήταν μαζί του και ο υπάλληλος ΕΚΑΒ Μοιρών Αντώνης Μωραϊτάκης το στενότερο παιδί της Γερόντισσας Γαλακτίας μαζί με την Ριρίκα. Ρωτάει τον π. Αντώνιο η Γερόντισσα:
– Πού είναι ο Αντώνης σήμερα;
– Εμένα ρωτάς; Κλείσε τα σωματικά μάτια και κοίταξε εσύ με τα «κιάλια της καρδιάς»!
– Δεν είναι απαραίτητο να τα κλείσω! Βλέπω και έτσι…
Την είδαμε που στήλωσε κάπου τα μάτια της! Έκανε κάποιες κινήσεις ελαφρές με τα χέρια της… σαν κάτι να προσπαθούσε να πιάσει…έπειτα απάντησε:
– Είναι πάνω σε μία σκάλα! Κάτι προσπαθεί να βάλει στον τοίχο!
Ο π. Αντώνιος βγήκε έξω και άρχισε να τηλεφωνεί στον Αντώνη. Ο Αντώνης δεν απαντούσε. Κάποια στιγμή τηλεφωνεί ο Αντώνης. Με την οικειότητα που έχει στον Γέροντά του, του είπε: «τί επέμενες τόσο πολύ; Στο Κέντρο Υγείας (Μοιρών) είμαι και βρισκόμουν απάνω σε μία σκάλα! Βάζαμε ένα κλιματιστικό στον τοίχο! Έπρεπε να σκοτωθώ για να σηκώσω το τηλέφωνο»; Θαυμάσαμε την μοναδική διόραση της Γερόντισσας…
• Άλλη φορά ήρθε ένας κληρικός. Πριν προλάβει να μιλήσει, του είπε:
– Μεγάλη αμαρτία αυτό που σκέπτεσαι! Αφού σε όρκισε στα Ιερά του να μην μιλήσεις… και να μη σε όρκιζε, δεν επιτρέπεται τέτοια μεταφορά. Αυτά είναι λόγια σπιούνων! Επιτρέπεται να μεταφέρονται;
Τα ’χασε ο παπάς! Επροτίθετο, όπως μας εξήγησε έπειτα, να αποκαλύψει στον π. Αντώνιο, τις κατηγορίες που του είχε πει εις βάρος του π. Αντωνίου ένας βαθμούχος κληρικός! Τον έδεσε έπειτα με όρκο στα Ιερά του να μη μιλήσει! Εκείνος, επειδή αγαπά τον π. Αντώνιο ήρθε να του τα μεταφέρει, αγνοώντας τον όρκο! Αλλά και την αμαρτία της πράξης! Η γιαγιά, είδε τον λογισμό του και τον σταμάτησε! Έπειτα είπε στον π. Αντώνιο: «εσύ θα τα αντιμετωπίζεις αυτά όπως σου παρήγγειλε όταν έφυγε, ο Μέγας Αναστάσιος (ο Κουδουμιανός)..!». Ο π. Αντώνιος, γελώντας, μας διηγήθηκε, τί του παρήγγειλε ο Γέροντας Αναστάσιος στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου, μετά τον εσπερινό των Αρχαγγέλων το 2013, λίγο πριν το οσιακό τέλος του Αγίου εκείνου Γέροντα…
Ἤμουν ἐκεῖ καὶ μετέφεραν δύο Ἱερεῖς στὸν π. Ἀντώνιο τὰ πικρόχολα σχόλια κάποιων ἄλλων ἱερωμένων μὲ ἐξουσία. Ὁ π. Ἀντώνιος θύμωσε καὶ ἔλεγε: «Μὰ τί τοὺς κάνουμε; Δὲν ἔχουν ἄλλα θέματα νὰ ἀσχοληθοῦν;». Τότε ἡ γιαγιά, τὸν κοίταξε αὐστηρὰ μὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνεπανάληπτο βλέμμα. Τοῦ εἶπε ἕνα ἁγιογραφικὸ χωρίο ποὺ ἀπορήσαμε πῶς τὸ θυμήθηκε: «γιὰ σταμάτα. Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος…τὰ ξεχνᾶς; Γιὰ κοίταξε ἐδῶ…», τοῦ ἔδειξε μία χάρτινη εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ποὺ εἶχαν κολλήσει στὸν τοῖχο δίπλα της. Καὶ εἶπε: «τοῦτος ὁ Μέγας, Μέγας, Μέγας…ξέρεις τί πέρασε ἀπὸ τοὺς γραμματικούς;» (ἴσως ἀπὸ τοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους τῆς ἐποχῆς του).Μαρία Ι.Δασκαλάκη
Νοιώθω πως εγέρασα και δεν έχω βάλλει ακόμη αρχή μετανοίας. Δεν είμαι ούτε οραματίστρια, ούτε προβλεπτική. Αυτά είναι τεχνάσματα του σατανά και όσοι λένε ότι τα έχουν (είναι πλανεμένοι και πλανεύουν και άλλους). Όλα τα τρελά είναι στην κεφαλή. Όλα τα Θεϊκά είναι στην καρδιά. Η καρδιά όμως δεν ανοίγει εύκολα. Θέλει πολύ πόνο, πολλή προσευχή και προπαντός μεγάλη μετάνοια. Τότε τρυπά η καρδιά και γίνεται σαν το πηγάδι βαθειά και νοιώθει το μυστήριο του Θεού. Αυτά είναι γλυκίσματα του Θεού σε κάποια τρελλόπαιδά Του σαν εμένα, για να μας καλοπιάσει να μετανοήσωμε. Τότε καταλαβαίνομε ότι μέσα στην καρδιά κρύβεται ένας άλλος άνθρωπος. Έχει άλλα μάτια τα κιάλια της καρδιάς.
Βλέπουν για να μετανοήσουν εκείνο το άπλετον γαλαζόλευκο Φως που είναι ο Τριαδικός Θεός. Συγκλονίζεται η ψυχή με καλό φόβο, γιατί βλέπει ότι ο Θεός είναι το παν κι εγώ το μηδέν. Τα δάκρυα σταματούν τότε, ακόμα και η προσευχή. Ο νους απολαμβάνει το μυστήριο που δεν μπορείς να το εκφράσεις. Η ψυχή γεμίζει γαλήνη, ειρήνη, ζεστασιά, ηρεμία και αγάπη. Τότε αγαπάς όλο τον κόσμο ακόμη και τα μυρμήγκια. Δεν έχει τίποτα το αγκαθωτό (ενν. το Φως) όπως αυτά που δείχνει ο σατανάς. Τα σατανικά έχουν βρώμα, αηδία, σε πιάνει τρομάρα, μεταταράσσονται τα σπλάχνα σου.
Το Φως του Θεού σου δείχνει πόσο αμαρτωλός είσαι και φέρνει ταπείνωση, μετάνοια και αγάπη. Ο ήλιος είναι λυχναράκι μπροστά Του. Δεν μοιάζει με κανένα κοσμικό πράγμα. Τον Πατέρα, είναι ψεύτης όποιος πει ότι τον έχει δει. Δεν σε αφήνει το πολύ Φως. Νοιώθεις μόνο την δύναμή Του και την πρόνοιά Του, την ευσπλαχνία Του, την κυβέρνησή Του, την ανοχή Του, την αγάπη Του.
Προσέχετε ὅμως, νὰ μὴν ἀλλάζετε τὸ ἀνεβόλεμα (ἀνηφοριὰ) μὲ τὸ βόλεμα. Ὁ Χριστὸς ἀνέβηκε στὸ Γολγοθά. Ἐμεῖς πρέπει μὲ δικό μας Σταυρὸ νὰ ἀκολουθοῦμε πίσω ἀπ’ Αὐτόν! Ὅσο ἀνεβαίνουμε τὸ δύσκολο αὐτὸ δρόμο, τόσο βλέπουμε τὰ κάλλη τοῦ Θεοῦ! Νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλὰ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσθε αὐτοὺς ποὺ θέλουνε νὰ σασε βγάλουνε τσῆ ἐνοχὲς καὶ σασε γεμίζουνε ὀχιὲς (πάθη προφανῶς). Ἡ χαρὰ ἔρχεται ἀπὸ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ…».
Ἡ νυχτερινὴ προσευχὴ πάει βολίδα στὸν οὐρανό. Μετὰ τὰ μεσάνυχτα ἀνοίγουν τὰ ἐπουράνια.
(μαρτυρία Μαρίας Δασκαλάκη)
Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2010. Ένας πνευματικός αδελφός λόγω που έχουμε κοινό πνευματικό πατέρα τον π. Αντώνιο, νέος στην ηλικία, έπεσε σε ένα σοβαρό αμάρτημα. Δυσκολευόταν να το εξομολογηθεί. Ποτέ δεν φοβηθήκαμε τον Γέροντά μας αλλά σκεφτόμαστε καμιά φορά την λύπη που θα του προκαλέσουμε με τις αμαρτίες μας. Έπεσε σε τέτοιους δισταγμούς ο αδελφός, πάλευε με τους λογισμούς του και τελικά μπόρεσε να πάει μέχρι το σπίτι της Γερόντισσας. Ήταν απόγευμα. Καθόταν μόνη της, στο σημείο που πάντα καθόταν. Μόλις τον είδε, του είπε: «έλα! Πάρε μια καρέκλα και κάθισε απέναντί μου. Να ακουμπήσουν τα γόνατά σου τα δικά μου γόνατα». Έπραξε το παλληκάρι όπως του είπε. Όταν ενώθηκαν τα γόνατά τους, διοχετευόταν μια ενέργεια από πάνω της πάνω στο παλληκάρι με σημείο αναφοράς την καρδιά του! Και ενώ μέχρι τότε είχε απελπισία και φοβία θανάτου, γέμισε, φούσκωσε η καρδιά του από αυτή την ενέργεια και ζούσε χαρά, ενθουσιασμό, παράδεισο! Χωρίς να ανταλλάξουν δεύτερη λέξη, πήρε το χέρι του παλληκαριού η γιαγιά, το έβαλε πάνω στα πόδια της και το χάιδευε…ταυτόχρονα τον κοίταζε σιωπηλά στα μάτια και τα δικά της μάτια έτρεχαν βρύσες τα δάκρυα. Άρχισε το παλληκάρι να κλαίει ήρεμα και ασταμάτητα. Κράτησε αυτό κάποια ώρα. Έπειτα έπεσε ο νεαρός πάνω στην αγκαλιά της Γερόντισσας και ξέσπασε σε λυγμούς. Την ώρα που ήταν έτοιμος να φωνάξει με ασυγκράτητο ενθουσιασμό «Ζει Κύριος ο Θεός», γιατί η καρδιά του ήταν έτοιμη να εκραγεί από τη θεϊκή δύναμη, την παραδεισένια ευφροσύνη, του είπε με τον ίδιο πανηγυρικό τόνο η γιαγιά: «Στο Ιερό του Άη Γιώργη (στην κεντρική Εκκλησία της Πόμπιας) είναι και γλάκα (τρέξε)». Χωρίς να σκεφτεί ποιος είναι στο Ιερό του Άη Γιώργη και γιατί τον στέλνει η γιαγιά, άρχισε να τρέχει με ενθουσιασμό. Όντως! Έφυγε με άλλη δύναμη, με άλλη διάθεση ο νεαρός. Εκεί συνάντησε τον πνευματικό του τον π. Αντώνιο και κατάλαβε γιατί του είπε να τρέξει να τον συναντήσει. Εξομολογήθηκε με θάρρος και αντιμετώπισε την συνηθισμένη πατρική στοργή του πνευματικού μας. Έπειτα, του διηγήθηκε αυτά που είχαν προηγηθεί. Απόρησε ο π. Αντώνιος πώς γνώριζε ότι ήταν στην Εκκλησία αφού δεν την είχε ειδοποιήσει… «Φαντάσου Γέροντα, απάντησε, την έκπληξη τη δική μου, που ήξερε τα πάντα για μένα όταν πήγα σπίτι της, χωρίς να πω το παραμικρό». Αυτή ήταν η γιαγιά μας η Γαλακτία! Ωκεανός αγάπης, διάκρισης, στοργής και σιωπηλής διδαχής. Και τόσων άλλων αγίων ιδιοτήτων που δεν απαριθμούνται.
Κάποτε την βρήκαμε στο σπιτάκι της, μόνη να κρατάει το κεφάλι και να αναστενάζει. Ρωτήσαμε τί συμβαίνει και είναι τόσο στενοχωρημένη. Απάντησε με σχετική δυσκολία: «προσεύχομαι παιδί μου και μου φαίνεται πως χύνω αίμα για όλο τον κόσμο που έζησε και ζει πάνω στη γη! Μου φαίνεται πως φταίω εγώ για όλα τα κακά που γίνονται και ζητώ έλεος από το Θεό για εμένα και τους άλλους που παίρνουνε από εμένα την κακοσύνη των αμαρτιών μου! Λέω <παράτεινον Κύριε το έλεός Σου… μην επιτρέψεις δοκιμασίες… παράτεινον… παράτεινον… παράτεινον… > όμως, έρχεται απάντηση εδώ μέσα (έδειξε την καρδιά). Στο βάθος, βάθος… ολόκληρη νοιώθω την πληροφορία του Θεού από την κεφαλή μέχρι τα νύχια των ποδιών… όλα πάνω μου (οι αισθήσεις) γίνονται ένα… Απάντησε ότι αιματοκυλίστηκε η γη από τις εκτρώσεις, από τα χάπια που σκοτώνουν τα παιδάκια (αντισυλληπτικά) και τα μηχανήματα που βάζουν στα σπλάχνα τους οι γυναίκες και σκοτώνουν τα καημένα τα αγέννητα παιδάκια, όταν γίνονται μικρά μικρά σποράκια στην κοιλιά της μάνας τους (σπιράλ). Είπε ακόμη η απάντηση του ουρανού, πως έχουν καλιά (καλύτερα) οι άνθρωποι τις ανωμαλίες που κάνουν από το ψωμί που τρώνε! Είναι και οι κίναιδοι (ομοφυλόφιλοι) και τα πλιά πολλά ζευγάρια που τα κάνουνε αυτά… είναι ικανοί να μαχαιρώσουνε όποιο τοσε πει την αλήθεια! Εμαγάρισε το αίμα των αθρώπων! Εβρώμισε ο γάμος η πηγή της κοινωνίας. Γι’ αυτό θα περάσομε πόνους αβάσταχτους για να ξαναγενούμε άθρωποι και να ξεμαγαρίσομε… Αυτά έλεγε το γράμμα (μήνυμα, επιστολή) που ήρθε από πάνω (από τον Θεό). Είναι να μη λυπάσαι παιδί μου….». ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΣΟΥΡΑΚΗΣ
***
Όταν την ρωτούσες: πες μας τα βασικά για να σωθούμε, απαντούσε:
− Τέσσερα κυρίως θέλει ο Χριστός:
Α) Μετάνοια για να έλθει η Χάρη Του και να δούμε τα χάλια μας πιο πολύ. Να κλάψουμε και να αλλάξουμε. Να ξεπλυθούμε. Να εξομολογηθούμε. Να καθαρίσουμε. Η μετάνοια μασε πάει στον παράδεισο.
Β) Ταπείνωση. Αυτή ανοίγει την πόρτα του παραδείσου. Να ξέρομε τα χάλια μας και να μην έχομε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Και ό,τι καλό κάνομε να ξέρομε ότι είναι του Χριστού και να Τον δοξάζομε. Τα κακά είναι δικά μας και πρέπει να ταπεινωνόμαστε και να μετανοούμε. Όποιος το καταλάβει, φωνάζει συνέχεια: «Κύριε έλεος, έλεος, έλεος». Και τονε λυπάται ο Χριστός και τονε σηκώνει και κάνει ο άνθρωπος αυτός τα αδύνατα δυνατά στην ψυχή του… Αλλά κατέχει (ξέρει-γνωρίζει) πως όλα είναι του Χριστού. Μόνο η διακονιά (ζητιανιά) του ελέους είναι δική του. Και δεν καυχάται για πράμα (για τίποτα).
Γ) Σιωπή. Αν θεωρείς υπόδικο τον εαυτό σου στο Χριστό δεν κρίνεις κανένα. Λες για κάθε κακό που θα ακούσεις σε βάρος κάποιου: «Εγώ είμαι χειρότερος. Ο Θεός να μας συγχωρήσει όλους». Έτσι ο Θεός συγκινείται και ακούς μέσα από την σιωπή την δική σου, την ακατακρισία, ακούς…την γλώσσα του παραδείσου! Η σιωπή είναι η διάλεκτος εκεί… Με άλλο τρόπο καρδιακό μιλούνε και συνεννοούνται…(ενν. τον ενδιάθετο Λόγο).
Δ) Η αγάπη. Η μετάνοια καθαρίζει και φωτίζει και σε πάει στον παράδεισο. Σου δείχνει το δρόμο. Η ταπείνωση ανοίγει την πόρτα για να ασφαλίζει την Χάρη μέσα σου. Και η αγάπη σε ρίχνει στην αγκαλιά του Χριστού! Σε κάνει ένα με Αυτόν! Όποιος ενωθεί με τον Χριστό, δε ζει για τον εαυτό του. Ζει για να δοξάζει τον Θεό και να θυσιάζεται για τους άλλους ανθρώπους! Εκεί βλέπει τον Χριστό! Το «γλέντι» του είναι η θυσία για τους άλλους… Η ελεημοσύνη εν κρυπτώ (αυτή η τελευταία φράση ήταν η πιο συνηθισμένη και η πιο αγαπημένη της) αυτή αρέσει στο Θεό. Αυτή είναι το καλύτερο καλλυντικό για την ψυχή. Να την αγαπήσετε…
“…Να εύχεσθε να καλλιεργήσω την ΑΓΙΑ Ταπείνωση, την Σωτήρια μετάνοια και προπαντός την ΑΓΙΑ Σιωπή. Αυτά είναι για την αιώνια ζωή και όχι φανφαρονισμοί και επιδείξεις που θέλουν ορισμένοι…Να εύχεσαι να αποκτήσω την αγάπη για όλο τον κόσμο και για τα άψυχα πράματα γιατί αυτό θέλει ο Θεός… Αναξίως βέβαια παρακαλώ το άπλετο γαλαζόλευκο Φως του Θεού να φωτίζη τις καρδιές όλων.
***
Μοῦ τηλεφωνεῖ ὁ Δεσπότης Νεόφυτος ἀπὸ τὴν Κύπρο. Δὲν τὸν ἔχω δεῖ ἀκόμη ἀπὸ κοντὰ (ἀργότερα τὸν εἶδε μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς Μητροπολίτες ἀπὸ Κύπρο). Εἶναι θηρίο! Ἔχει δυνατὴ πίστη καὶ καθαρότητα. Πολὺ θάρρος ἔχει. Δὲν φοβᾶται πράμα. Τοῦ ’πε ὁ Μέγας Παΐσιος (ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης) ὅτι θὰ ’ρθει ἐποχὴ ποὺ θὰ κοποῦν κουρέλια πολλὰ ράσα καὶ κοστούμια! Θὰ μπλεχτοῦν ἔπειτα μεταξύ τους, θὰ γενοῦνε τόπι, ποὺ θὰ τὸ παίζει τόμπολο ὁ σατανᾶς! Ἐσύ, τοῦ παρήγγειλε, τότε νὰ γενεῖς Μακκαβαῖος! Αὐτὸς ἔβαλε τὴν παραγγελία αὐτὴ κολαΐνα στὸ λαιμό του! Στέκει καὶ μιλεῖ μὲ θάρρος! Μπουλντόζα εἶναι ὁ λόγος του, ποὺ θέλει νὰ ἰσοπεδώσει παλικαρίστικα, ὅλα τὰ κάστρα τοῦ κακοῦ! (μὲ γέλιο εὐχαρίστησης).
Στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης, λυπήθηκε πολὺ ὁ Χριστός! Στεναχωρήσανε ἐκεῖ καὶ ἕνα πολὺ δικό μου ἄνθρωπο… Πέρασε μία βραδιὰ δύσκολη…Τοῦ συμπαραστεκόμουν καὶ τὸν παρακολουθοῦσα ἀπὸ ἐδῶ μὲ προσευχὴ ὅλη τὴ νύχτα…
Στὶς 28-8-2010 μοῦ εἶπε: «Σήμερα σείστηκαν τὰ ἐπουράνια! Ἕνας μεγάλος Ἱεράρχης ἀνέβηκε στὸν οὐρανό (ἦταν ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος). Δίπλα στὸν Πατροκοσμά! Τὸν βλέπουν οἱ κακομοίρηδες, κάποιοι ἄλλοι Ἀρχιερεῖς ἀπὸ τὴν ἄλλη πάντα (κόλαση) καὶ λιώνουν»!
(μαρτυρία Μαρίας Δασκαλάκη)
Ὅταν ζητούσαμε τήν εὐχή τῆς γερόντισσας Γαλακτίας ἀπαντοῦσε:
-Νά ἔχετε τήν εὐχή τῆς μιᾶς Θεότητος, τοῦ Ἀνάρχου Πατρός,τοῦ Συνάναρχου Λόγου, τοῦ Συναΐδιου καί Ζωοποιοῦ Πνεύματος πού ἦρθε στόν κόσμο τήν Πεντηκοστή καί φέρνει την χάρη καί τή δύναμη καί τῶν ἄλλων Δύο (Πατρός καί Υἱοῦ). Κινεῖται συνεχῶς μέ μεγάλο κρότο ἀλλά δέν τόν ἀκούει κανείς! Κατοικεῖ στίς καρδιές πού μετανοοῦν καί ἐξομολογοῦνται. Ὅπου δάκρυα μετανοίας καί ἀγῶνας, ἐκεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο!!!
– Νά ἔχετε τήν εὐχή τῆς μάνας μας, τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ, τῶν Οὐρανίων Δυνάμεων, τοῦ Προδρόμου ,τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων, Ἱεραρχῶν, Μαρτύρων, Ὁσίων καί πάντων τῶν Ἁγίων!!!
Τα τελευταία λόγια της Γερόντισσας Γαλακτίας: «Φεύγω! Ήρθε Η Ώρα! Έρχονται Δύσκολα…
Εμπνέουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τον Θεό και τα διδάσκουμε πώς να βρίσκουν μόνα τους το θέλημά Του. Αν μάθουμε στα παιδιά μας να αγαπούν τον Θεό και τους αγίους, «ταύτα πάντα προστεθήσεται αυτοίς»… Γερόντισσα Μαγδαληνή του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2022/05/19/78628/
Υπάρχουν σπίτια όπου η λαμπάδα καίει συνεχώς κι έντονα, ακούγονται συνεχώς λόγια αγάπης για τον Χριστό… Ένα τέτοιο σπίτι είναι κατώφλι στα Ουράνια. Οι γονείς πρέπει να διδάξουν τα παιδιά τους με το παράδειγμα της ζωής τους. Άγιοι Ζαβουλών και Σωσσάνα γονείς της αγίας Νίνας, ισαποστόλου της Γεωργίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/20/%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%83%cf%80%ce%af%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%bb%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%af%ce%b5%ce%b9-%cf%83/
Άγιοι Ζαβουλών και Σωσσάνα γονείς της αγίας Νίνας της Γεωργίας, ζούσαν τον Χριστό και με το παράδειγμα τους έμπνευσαν την αγιότητα στην κόρη τους.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/05/19/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b6%ce%b1%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%cf%8e%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%89%cf%83%cf%83%ce%ac%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%bf%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-2/
Οσία Γερόντισσα Γαλακτία
Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Ζαβουλώνος καί Σωσσάνης, γονέων τῆς ἁγίας Νίνας τῆς ᾿Ισαποστόλου.
(Χ.Μ.Μπούσια)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Θεοφρούρητον ζεῦγος ἀνευφημήσωμεν τῶν θεαυγῶν γεννητόρων τῆς Νίνης τῆς θαυμαστῶς φωτισάσης Γεωργίαν πίστει κράζοντες· Ἄστρον ἀνδρείας, Ζαβουλών, καὶ Σωσάννα, ἀρωγὲ ἁπάντων ἐμπεριστάτων, Χριστὸν πιστοῖς ἱλεοῦσθε ὑμῖν τοῖς σπεύδουσιν ἑκάστοτε.
Ἀπολυτίκιον τῆς ῾Αγίας Λυδίας, τῆς Φιλιππησίας
(Γερασίμου μοναχοῦ Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν Θεὸν σεβόμενη διανοίας εὐθύτητι, τὸ τῆς χάριτος φέγγος διὰ Παύλου εἴσδεδεξαι, καὶ πρώτη ἐν Φιλίπποις τῷ Χριστῷ, ἔπιστευσας θεόφρον πανοικεῖ· διὰ τοῦτο σὲ τιμῶμεν ἀσματικῶς, Λυδία Φιλιππησία. Δόξα τῷ εὔδοκησαντι ἐν σοῖ, δόξα τῷ σὲ καταυγάσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμὶν τὰ κρείττονα.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θαλλελαίου.Ἦχος γ´.
Ἀθλοφόρε Ἅγιε καὶ ἰαματικὲ Θαλλέλαιε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Ἕτερον.Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θαλλελαίου Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Μαρτυρίου ἀνύσας τὸν ἀγώνα Θαλλέλαιε, ἤσχυνας εἰδώλων τὴν πλάνην, τῇ γενναίᾳ ἀθλήσει σου· καὶ ὤφθης ἰαμάτων θησαυρός, παρέχων τὰς ἰάσεις δωρεάν, τοῖς προστρέχουσιν ἐν πίστει τῷ σῷ ναῷ, καὶ πόθῳ ἀνακράζουσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Θαλασσίου τοῦ Λίβυος .
Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.
Θάλασσα γέγονας, πάτερ Θαλάσσιε, τῆς Θείας Χάριτος, ἐν ᾗ ὁ Κύριος, διὰ κυμάτων μυστικῶν, ἐπλούτησε τὴν ψυχήν σου· ὅθεν ὥσπερ νάματα, τὰ σὰ λόγια πίνοντες, εἰς Χριστὸν αὐξάνομεν, καὶ δοξάζομεν χαίροντες, τὸν οὕτως χορηγήσαντα τοιαῦτα, δωρήματα τιμίας σου ἀσκήσεως.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Στεφάνου τῆς Μονῆς Πιπέρσκι Μαυροβουνίου.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι Ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε πατὴρ ἡμῶν Στέφανε, νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον.τῶν ὁσίων ᾿Ιωάννου, ᾿Ιωσήφ καὶ Νικήτα, κτιτόρων τῆς Νέας Μονῆς τῆς Χίου
Ἦχος α´. Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας.
Τοὺς τρεῖς Ὁσίους Πατέρας, τοῦς ἐν ἀσκήσει ἐκλάμψαντας, καὶ τὴν Χίον πᾶσαν, ἐνθέου βίου ταῖς ἀκτῖσι φωτίσαντας, τοὺς θεοκινήτως Μονήν, τοῖς μονοτρόπων πλήθεσιν, ἀνεγείραντας ἀξιάγαστον, τὸν ἔνδοξον Νικήταν, καὶ Ἰωάννην τὸν χαριτώνυμον, σὺν Ἰωσὴφ τῷ γενναίῳ, καὶ τὸν νοῦν θεόφρονι. Πάντες οἱ τῶν τρόπων αὐτῶν ἐρασταὶ, ἀθροισθέντες ὕμνοις τιμήσωμεν, αὐτοὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσι.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Νικολάου Μύρων τῆς Λυκίας, τοῦ Θαυματουργοῦ.
Ἦχος δ’ Κανόνα πίστεως
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον Ὁσίας Γαλακτίας ἐκ Κρήτης
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Γαλακτία τὸ πνεῦμά σου.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Νίνας ἰσαποστόλου τῆς Γεωργίας.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.
Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες σου οἱ ζηλώσαντες, ἀκολουθήσαι ταῖς τρίβοις τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ, Νίνα σκεῦος Παρακλήτου παμφαέστατον· ὅθεν τιμῶντες σὲ πιστῶς, Γεωργίας φρυκτωρέ, φωτόλαμπρε, σὲ αἰτοῦμεν· ἡμῶν τὰ σκότη λιταῖς σου, τῆς ἀγνωσίας πόῤῥω σκέδασον.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου .
Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος πλ. αʹ.
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Εὐλογημένην ξυνωρίδα εὐφημήσωμεν
ἰσαποστόλου τῶν γονέων Νίνης σώφρονος,
ὑπὲρ πάντας ἀγαπήσασαν Θεοῦ Λόγον,
στρατηλάτην Ζαβουλών, τὸν ὁσιώτατον,
καὶ Σωσάνναν, εὐποιΐας τὸν διάκοσμον,
πόθῳ κράζοντες· Χαίροις, Ζεῦγος θεόλεκτον.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις, γενναιότατε Ζαβουλὼν καὶ σεμνὴ Σωσάννα, οἱ γεννήτορες τῆς λαμπᾶς Νίνης, φωτιστρίας λαοῦ τῆς Γεωργίας, μεθ’ ἧς ὑμᾶς τοῖς ὕμνων ἄνθεσι στέφομεν.
Ήχος πλ. α’. Χαίροις ασκητικών
Χαίροις Καππαδοκίας βλαστέ, του Ζαβουλών και της Σωσσανης απάνθισμα, ομόζηλε αποστόλων, της Γεωργίας πυρσέ και χαρίτων θείων ενδιαίτημα, ωράϊσμα πίστεως, Νίνα, όλβε ασύληπτε του Παρακλήτου και ευάρμοστον όργανον αγαθότητος και της Κτίστου χρηστότητος, πάντας τους μετά πίστεως τιμώντας την μνήμην σου την φωταυγη και φωσφόρον, οσίων εμπνουν θησαύρισμα, προς γνώσεως θειας και ψυχών καλλιεργείας οδούς κατεύθυνον.
iconandlight 