Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ Ηʹ (8ῃ) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου τὸ Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀείπαρθένου Μαρίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Σεϊντανάγια («Δέσποινα Κυρά») ἐν Συρίᾳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Γουμερά ἐξ Ἀργυρουπολεως τοῦ Πόντου
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡµῶν Σωφρονίου ἐπισκόπου Ἀχταλείας τῆς ἐν Ἰβηρίᾳ ἐκ Λοντσίωνος, Δεραίνης τῆς Χαλδείας τοῦ Πόντου (1803)· ἐν ταύτῃ γὰρ ἀνεπαύσατο, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἑορτὴν τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μετετέθη ἡ τούτου Ἑορτὴ εἰς τὴν 7ῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός .
Διήγησις περὶ ἀγάπης πάνυ ὠφέλιμος· τοῦ ἁγίου Νικήτα τοῦ Χαρτουλαρίου ἐν Κωνσταντινουπόλει (12ο αἰων.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι αὐτάδελφοι, Ῥοῦφος καὶ Ῥουφιανός, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Σεβῆρος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Ἀρτεμίδωρος πυρὶ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Λουκιανοῦ, τοῦ ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Γενεσίου. τῆς Θεοτόκου ἐν Περεγιασλὰβ ἀσκήσαντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Σεραπίωνος, ἀσκήσαντος ἐν τῇ ἐν Πσκὼφ τῆς Ῥωσίας ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Σωτῆρος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀθανάσιος ὁ Κουλακιώτης ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αψοδ´ (1774) ἀγχόνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾷ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ντὸν (1380)· ἀνάμνησιν ἐορτάζομεν τῆς ἐν Κουλίκοβο Πόλ (Ἀγροῦ τῆς Μπεκάτσας) μάχης κατὰ Ἀγαρηνῶν τοῦ Τατάρου Μαμάϊ θαύματος, μεσιτείᾳ τῆς ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐπονομαζομένης «τοῦ Ντὸν» ἐν ἔτει 1380.
῾Ιεραὶ Εἰκόνες τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου: ● τῆς Ἀρεθιώτισσας τοῦ Βάλτου, ● τῆς Λιμνιάς ἐν Ευβοία, τῆς Τσαμπίκας καὶ Σκιαδενῆς ἐν Ῥόδῳ, Καρδιώτισσας (Κεράς), Κυρά-Παναγιάς, Γρηγορούσας , Γιάτρισσας, Ροβέλιστας, Σηλυβριανῆς, Γαυριώτισσας ἐν τῇ Μονή Δαδίου, τοῦ Βουλκάνου, Μηλιώτισσας Ἀριδαίας ἐκ Ελμαλίκ, Ἁγίας Νάπας ● τοῦ Ντον (1380) ● «τοῦ Σημείου τῆς ῾Ρίζης» τοῦ Κούρσκ (1298) ● τῆς Λαύρας τοῦ Ποτσάϊεβ (1559) ● ἡ ἐν Σιὰμσκ (1524) ● τοῦ Λουκιανοῦ (ΙϚʹ αἰ.) ● τῆς ῾Ι.Μ. Γκλίνσκ (ΙϚʹ αἰ.) ● τοῦ ᾿Ισαακίου (1659) ● τῆς Δομνίτσας (1696) ● τῆς «Καλίστα» (1689) ● «τοῦ Καζὰν ἐν Καπλουνόβκᾳ» (1689) ● Ἡ «Θεία Σοφία» ● τῆς Λέσνας κ.α.
Στίχοι
Πάσας ἀληθῶς, Ἄννα, νικᾷς μητέρας,
Μήτηρ ἕως ἂν σὴ γένηται θυγάτηρ.
Ἐξάγαγε πρὸς φῶς Θεομήτορα ὀγδόῃ Ἄννα.
Στίχοι.
Βεβιωκώς ὁ Σωφρόνιος σωφρόνως,
Ἁγίων ἰσότιµος ἐνδίκως ὤφθη
‘‘Η Γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν, εμήνυσε πάση τη Οικουμένη”
Σήμερα γέννηθηκε η ”Πάντων Χαρά”, η ”Χαρά όλων των χαρών” του κόσμου
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά.
–Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας• όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.
– Ο,τι καλό κι αν βρη ο άνθρωπος να πη για την Παναγία, δεν θα μπορέση να εκφράση το μεγαλείο Της. Η Παναγία ένωσε πάλι τον κρίκο και έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. Μας συνέδεσε με τον Θεό, αφού ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος.
***
– Γέροντα, και το όνοµα της Παναγίας έχει δύναµη πνευµατική, όπως το όνοµα του Χριστού;
– Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια στην Παναγία, ακούει το όνοµα Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρη κάπου γραµµένο, το ασπάζεται µε ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνη ολόκληρη Ακολουθία µε έναν συνεχή ασπασµό στο όνοµα της Παναγίας. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η ίδια η Παναγία, και πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος από την αγάπη Της.
«… Κάποια στιγμή, είδαμε το Γέροντα πολύ χαρούμενο. Εκεί που καθόταν, άρχισε ξαφνικά να χοροπηδά σαν μικρό παιδί, χαμογελώντας ολόκληρος. Οι αδελφές, προβληματιστήκαμε και παραξενευτήκαμε. Καμία άλλη φορά δεν τον είχαμε δεί σε τέτοια κατάσταση. Τον ρωτήσαμε με απορία που οφειλόταν αυτή η στάση του, και εκείνος απάντησε: “Να βλέπατε τι μεγάλο καλό μας έκανε η Παναγία μας!” Και δωσ᾽ του να χοροπηδάει. “Ο Άγιος Θεός”, συνέχισε, “είχε πάρει μια σκληρή απόφαση εναντίον όλων μας, για την απιστία μας, και η Παναγία κατόρθωσε με τις πρεσβείες της να αλλάξει το σχέδιό Του!”…». (βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητών», B’ Τόμος, σελ. 227).
Όσο μπορείτε, να κρατάτε σφιχτά από το φόρεμα την Μεγάλη μας Αρχόντισσα Παναγία, για να σάς βοηθάη.
Εύχομαι η Παναγία, που είναι η Φιλόστοργος Μητέρα όλου του κόσμου, να προστατεύη όλες σας και όλον τον κόσμο. Αμήν.
Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. «Χαίροις μετά Θεόν η Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα», λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης. Να είναι δούλη, να είναι και Νύμφη του Θεού! Να είναι παρθένος, να είναι και μητέρα! Να είναι πλάσμα του Θεού, να είναι και Μητέρα του Πλάστου! Αυτά είναι τα μεγάλα μυστήρια, τα παράξενα, που δεν εξηγούνται, αλλά μόνο βιώνονται!..
Όλα από το ταπεινό φρόνημα εξαρτώνται. Όταν υπάρχη στον άνθρωπο ταπεινό φρόνημα, τότε φυσιολογικά ανταμώνει η γη με τον Ουρανό. Οι άνθρωποι με την ταπείνωση βρήκαν το κουμπί· το πατούν και ανεβαίνουν στον «Τρίτο Ουρανό» με το πνευματικό ασανσέρ της αγάπης. Και ακούς μερικούς να λένε: «Και γιατί ο Θεός θέλει να ταπεινωθούμε;». Ακούς κουβέντα; Μά, αν δεν ταπεινωθή ο άνθρωπος, δεν χωράει στον Παράδεισο, αλλά και σ᾿ αυτήν την ζωή δεν έχει ανάπαυση. Τί είπε ο Χριστός; «p … Όσο ανεβάζει πνευματικά την ψυχή ένας πολύ ταπεινός λογισμός που θα φέρη για μια στιγμή ο άνθρωπος, δεν την ανεβάζουν χρόνια ολόκληρα αγώνες υπερφυσικοί. (Από το βιβλίο: Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πάθη και Αρετές. Λόγοι Ε΄ )
***
Τὸ Γενέθλιον τῆς Θεοτόκου
8 Σεπτεμβρίου
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης
Γιορτάζομε σήμερα τή Γέννηση τῆς Θεοτόκου. Κι ἔχομε καί μεγάλη καί ἰδιαίτερη χαρά, γιατί γιορτάζομε τή Γέννηση Ἐκείνης, ἡ Ὁποία ἔφερε στόν κόσμο τόν Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης, τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἔλυσε τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας, ἔδωκε τήν εὐλογία καί ἐδώρησε, πρόσφερε ὡς δῶρο σέ ὅλους μας τήν αἰώνια ζωή, πατρίδα καί σωτηρία. Γι’ αὐτό γιορτάζει καί πανηγυρίζει ὅλη ἡ κτίση, οὐρανός καί γῆ, ὁρατά καί ἀόρατα, ἔμψυχα καί ἄψυχα αἰνοῦν καί μεγαλύνουν «τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Φωτός», ἐπί τῇ Θείᾳ Γεννήσει Της.
Ἡ στεῖρα ἀνθρωπότης πού ἐξεικονίζετο μέχρι πρότινος μέ τή στειρότητα τῆς ἁγίας Ἄννης, τώρα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καρπογονεῖν ἀπάρχεται, ὅπως ἀκούσαμε στούς ὑπέροχους αἴνους τῆς ἁγίας ἡμέρας καί ἑορτῆς.
Ἐλύθη ἡ ἀτεκνία, ἐλύθη ἡ στείρωσις, ἦλθε ἡ Χάρις, ἐφίλησε ὁ οὐρανός τή γῆ καί μᾶς πῆρε ἀγκαλιά διά τῆς Θεοτόκου. Ὅλα τά καλά ἦλθαν στόν κόσμο διά τῆς Θεοτόκου. Γι’ αὐτό καί ἔχουμε χαρά τόσο μεγάλη καί τόσο οὐράνια. Ἄς τήν κρατήσωμε. Καί ἄς εὐχαριστήσωμε Ἐκεῖνον πού μᾶς ἔδωσε καί τούς Θεοπάτορες Ἰωακείμ καί Ἄννα, τούς μεγάλους αὐτούς καί σπουδαίους τῆς ἀρχαιότητος πιστούς, ἀλλά κυρίως καί κατεξοχήν τήν Κυρία μας Θεοτόκο.
Ἄν σήμερα ὑπάρχομε καί ὡς ἔθνος καί ὡς κράτος κι ὡς ἄνθρωποι καί ὡς Χριστιανοί καί ὡς κόσμος, τό ὀφείλομε στίς ἱκεσίες, στίς πρεσβεῖες καί στίς δεήσεις καί στήν ἀγάπη καί στήν ἄγρυπνη φροντίδα Ἐκείνης, πού αἰῶνες τώρα μᾶς περιποιεῖται κατά τόν καλύτερο τρόπο. Καί μᾶς ἔχει ὄχι μόνο παιδιά Της ἀλλά καί σπλάχνα Της καί τά πάντα. Ἄς μή τό ξεχνᾶμε αὐτό. Καί σήμερα στή μνήμη της ἄς τό θυμόμαστε περισσότερο. Κι ἄς Τῆς λέμε τουλάχιστον: «Εὐχαριστῶ Παναγία μου, εὐχαριστῶ Παναγία μου». Κι ἄν πιαστοῦμε ἀπό Ἐκείνης τό φόρεμα καί μ’ Ἐκείνης τή Χάρη καί τήν εὐχή μποροῦμε σίγουρα νά μποῦμε στόν Παράδεισο, ὅσες ἀντιρρήσεις κι ἄν ἔχει ὁ Γιός Της. Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Γι’ αὐτό καί οἱ ἅγιοι, κατεξοχήν Θεοτοκόφιλοι, κατεξοχήν τήν ἀγαποῦσαν ἰδιαίτερα, στοργικά, «μέχρι λατρείας», καί τήν εἴχανε μεγάλη χαρά. Ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ εἶχε πάντοτε στόν κόρφο του τό εἰκόνισμά της. Κι ὅταν πήγαιναν ἄνθρωποι νά τόν δοῦν ἔβγαζε ἀπό τόν κόρφο τό εἰκόνισμα καί τό ἔδειχνε μέ πολλή χαρά καί σάν παιδάκι θεϊκό, κι ἔλεγε: «Τήν βλέπετε αὐτήν; Εἶναι μεγάλη χαρά».
Γι’ αὐτό καί ἀκοῦμε τόν Χριστό μας στό Εὐαγγέλιο νά λέει, καθώς τόν ἐμακάριζε ἐκείνη ἡ γυναίκα, νά λέει: «Ὅσοι ἀκούουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν πραγματοποιοῦν εἶναι καί αὐτοί μακάριοι». Εἶναι καί αὐτοί μικρές Παναγίτσες πού γεννοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Παίρνουμε τή Χάρη Του, παίρνουμε τόν Ἴδιο τόν Κύριο στό Βάπτισμα, ντυνόμεθα τόν Χριστό, καί ὕστερα μεγαλώνει μέσα μας ὁ Χριστός καί καλύπτει τά πάντα. Καί εἶναι τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός· καί μέσα μας καί γύρω μας καί παντοῦ. Καί αὐτά μή τό ξεχνᾶμε τά ὀφείλουμε στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Ἄς ἔχουμε τήν εὐλογία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τό κράτος μας καί ἡ πατρίδα μας, καί κάθε Χριστιανός καί κάθε ἄνθρωπος καί ὅλη ἡ Οἰκουμένη.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.
***
Η γέννηση της Θεοτόκου
π. Alexander Schmemann
Η ευλάβεια που δείχνει η Εκκλησία στην Παναγία ριζώνει στην υπακοή της στον Θεό, στην εκούσια επιλογή της να δεχθεί μια πρόσκληση αδύνατη στα ανθρώπινα μέτρα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανέκαθεν τόνιζε τη σύνδεση της Παναγίας με τον άνθρωπο και χαίρεται γι’ αυτήν και τη θεωρεί ως τον καλύτερο, καθαρότερο και πιο υπέροχο καρπό της ανθρώπινης Ιστορίας και της αναζητήσεως του Θεού από τον άνθρωπο, της αναζητήσεως του έσχατου νοήματος, του έσχατου περιεχομένου της ζωής του ανθρώπου.
Αν στη Δυτική Χριστιανοσύνη η ευλάβεια προς την Παναγία περιστράφηκε γύρω από την αειπαρθενία της, η καρδιά της ευλάβειας, της σκέψεως και της αγάπης της Ορθόδοξης Ανατολής προς την Παναγία, υπήρξε πάντοτε η Μητρότητά της, η σχέση σαρκός και αίματος που είχε με τον Ιησού Χριστό. Η Ανατολή χαίρεται που ο ρόλος του ανθρώπου είναι βασικός στο θείο σχέδιο. Ο Υιός του Θεού έρχεται στη γη, ο Θεός εμφανίζεται για να λυτρώσει τον κόσμο, γίνεται άνθρωπος για να ενσωματώσει τον άνθρωπο στη θεϊκή του κλήση, και σ’ αυτό συμμετέχει ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Αν αντιληφθούμε πως η κοινή φύση του Χριστού με τη δική μας είναι η μεγαλύτερη χαρά και το μεγαλύτερο βάθος του Χριστιανισμού, ότι ο Χριστός είναι γνήσιος άνθρωπος κι όχι κάποιο φάντασμα ή κάποιο ασώματο φαινόμενο, ότι είναι κάποιος από μας και παραμένει αιωνίως ενωμένος μαζί μας μέσω της ανθρώπινης φύσεώς Του, τότε η ευλάβεια προς την Παναγία γίνεται κατανοητή, επειδή αυτή του προσέφερε την ανθρώπινη φύση, τη σάρκα και το αίμα Του. Αυτή δίνει τη δυνατότητα στον Χριστό να ονομάζεται πάντοτε “Υιός του Ανθρώπου”.
Υιός του Θεού, Υιός του Ανθρώπου… ο Θεός που κατήλθε κι έγινε άνθρωπος, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να εξαγιαστεί, να μπορέσει να γίνει κοινωνός “θείας φύσεως” (Β’ Πέτρου 1, 4), ή, σύμφωνα με την έκφραση των διδασκάλων της Εκκλησίας, να “θεωθεί”.
Ακριβώς εδώ, σ’ αυτή την εξαιρετική αποκάλυψη της αυθεντικής φύσεως και κλήσεως του ανθρώπου, βρίσκεται η πηγή αυτής της ευγνωμοσύνης και τρυφεράδας που περιβάλλει τη Θεοτόκο, ως σύνδεσμό μας με τον Χριστό, και μέσω Αυτού με τον Θεό. Πουθενά δε άλλου δεν αντικατοπτρίζεται αυτό καλύτερα απ’ ο,τι στη γέννηση της Θεοτόκου.
Σε κανένα όμως σημείο της αγίας Γραφής δεν αναφέρεται τίποτε γι’ αυτό το γεγονός. Γιατί όμως θα έπρεπε να αναφέρεται; Υπάρχει κάτι το αξιόλογο, κάτι το ιδιαίτερα μοναδικό στη συνηθισμένη γέννηση ενός παιδιού, σε μία γέννα όπως όλες οι άλλες; Αν όμως η Εκκλησία άρχισε να μνημονεύει το γεγονός με μια ιδιαίτερη εορτή, αυτό δεν έγινε επειδή η γέννα καθαυτή ήταν κάτι το μοναδικό ή θαυματουργικό ή ασυνήθιστο γεγονός. Το αντίθετο, μάλιστα.
Το ότι είναι τόσο συνηθισμένο γεγονός αποκαλύπτει μια φρεσκάδα και μια λάμψη όσον αφορά το καθετί που αποκαλούμε “ρουτίνα” και συνηθισμένο, και δίνει νέο βάθος στις “ασήμαντες” λεπτομέρειες της ζωής του ανθρώπου….
Πόση πίστη, πόση καλωσύνη, πόσες γενιές ανθρώπων που αγωνίστηκαν να ζήσουν την αγιότητα, δεν χρειάστηκαν πριν το δένδρο της ιστορίας μπορέσει να βγάλει ένα τέτοιο υπέροχο και ευωδιαστό λουλούδι -την Παρθένο Παναγία! Γι’ αυτό η εορτή της Γεννήσεώς της είναι ένας εορτασμός της ανθρώπινης ιστορίας, εορτασμός της πίστεως στον άνθρωπο, ένας εορτασμός του ανθρώπου.
Δυστυχώς όμως, η κληρονομιά του κακού είναι πολύ πιο ορατή και γνωστή σήμερα. Υπάρχει τόσο κακό γύρω μας, ώστε αυτή η πίστη στον άνθρωπο, στην ελευθερία του, στη δυνατότητά του να παραδίδει στις μελλοντικές γενιές μία φωτεινή κληρονομιά καλοσύνης έχει σχεδόν εξατμιστεί κι έχει αντικατασταθεί από τον κυνισμό και την υποψία…
Αυτός ο εχθρικός κυνισμός και η αποθαρρυντική υποψία είναι ακριβώς ο,τι μας κάνει ν’ απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, τη στιγμή που αυτή γιορτάζει, με τέτοια χαρά και πίστη, τη γέννηση ενός κοριτσιού, στο οποίο συγκεντρώνεται όλη η καλοσύνη, η πνευματική ομορφιά, η αρμονία και η τελειότητα, που είναι στοιχεία της γνήσιας ανθρώπινης φύσεως.
Μέσα απ’ αυτό το νεογέννητο κορίτσι, ο Χριστός -το δώρο του Θεού, η συνάντηση μαζί Του – έρχεται ν’ αγκαλιάσει τον κόσμο. Εορτάζοντας έτσι τη γέννηση της Παναγίας, βρισκόμαστε ήδη στον δρόμο προς τη Βηθλεέμ, κινούμενοι προς το χαρμόσυνο μυστήριο της Παναγίας ως Θεοτόκου
Η Παναγία, για την ταπείνωσή της, κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος. Όλα από το ταπεινό φρόνημα εξαρτώνται. Οι άνθρωποι με την ταπείνωση βρήκαν το κουμπί· το πατούν και ανεβαίνουν στον «Τρίτο Ουρανό» με το πνευματικό ασανσέρ της αγάπης. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/07/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%af%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%b5-2/
Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη… Η Παναγία έφερε στον κόσμο την παραδεισένια χαρά. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/07/50903/
Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας! Η φύσι πανηγυρίζει• υποδέχεται την «ροδοδάκτυλον ηώ» του Χριστιανισμού, το γλυκοχάραμα της Εκκλησίας. π. Αυγουστίνου Καντιώτου Μητροπ. Φλωρίνης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/07/31923/
Άγιος Σωφρόνιος επίσκοπος Αχταλείας της Ιβηρίας. Όποιος δέχεται το άδικο, δέχεται τον πολυαδικημένο Χριστό στην καρδιά του.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/06/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%89%cf%86%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%87%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-2/
Σήμερα γεννήθηκε η Πάντων Χαρά, η χώρα του Αχωρήτου, η Ωραία Πύλη, δια μέσω της οποίας ο Βασιλεύς των Ουρανών επεθύμησε να εισέλθει στον κόσμο… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Λουκάς Κριμαίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/07/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%b7-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%87%ce%b1%cf%81%ce%ac-%ce%b7-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%84/
Στον Εσπερινό: Γένεση 28: 10-17. Ιεζεκιήλ 43: 27—44: 1-4 · Παροιμίες 9: 1-11.
Στον Όρθρο: Λουκά 1: 39-49, 56.
Στη Θεία Λειτουργία: Φιλιππησίους 2: 5-11. Λουκάς 10: 38-42. 11: 27-28.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος δʹ.
Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον. (ἐκ γʹ)
Ἰδιόμελα.
Ἦχος πλ. β’ Στεφάνου Ἁγιοπολίτου
Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τὰ προοίμια· σήμερον ἔπνευσαν αὖραι, σωτηρίας προάγγελοι· ἡ τῆς φύσεως ἡμῶν διαλέλυται στείρωσις· ἡ γὰρ στεῖρα μήτηρ δείκνυται, τῆς παρθενευούσης μετὰ τόκον τοῦ κτίσαντος, ἐξ ἧς τὸ ἀλλότριον οἰκειοῦται ὁ φύσει Θεός, καὶ τοῖς πλανηθεῖσι διὰ σαρκὸς σωτηρίαν ἀπεργάζεται, Χριστὸς ὁ φιλάνθρωπος, καὶ λυτρωτὴς τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρά. Ἰδιόμελα.
Ἦχος δ’ Γερμανοῦ Πατριάρχου
Ἡ παγκόσμιος χαρά, ἐκ τῶν δικαίων ἀνέτειλεν ἡμῖν, ἐξ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, ἡ πανύμνητος Παρθένος· ἥτις δι᾿ ὑπερβολὴν ἀγαθότητος, ναὸς Θεοῦ ἔμψυχος γίνεται, καὶ μόνη κατὰ ἀλήθειαν, Θεοτόκος γνωρίζεται. Αὐτῆς ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, τῷ κόσμῳ τὴν εἰρήνην κατάπεμψον, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Δόξα… Καὶ νῦν… Ἰδιόμελον τῆς Θεοτόκου
Ἦχος πλ. β’ Σεργίου
Σήμερον, ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος Θεός, θρόνον ἅγιον ἐπὶ γῆς ἑαυτῷ προητοίμασεν, ὁ στερεώσας ἐν σοφίᾳ τοὺς οὐρανούς, οὐρανὸν ἔμψυχον, ἐν φιλανθρωπίᾳ κατεσκεύασεν· ἐξ ἀκάρπου γὰρ ῥίζης φυτὸν ζωηφόρον, ἐβλάστησεν ἡμῖν τὴν Μητέρα αὐτοῦ, ὁ τῶν θαυμασίων Θεός, καὶ τῶν ἀνελπίστων ἐλπίς, Κύριε δόξα σοι.
Ἅγιος Ἀνδρέας τῆς Κρήτης
Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς
Χαίροις μετὰ Θεὸν ἡ Θεὸς τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα. Ἀμέσως δεχομένη τῶν ἐκ Θεοῦ δωρεῶν τὸ πλήρωμα ὅλον καὶ εἰς ἅπαντας, ἀγγέλους ἀνθρώπους τε, τοῦτο διαπορθμεύουσα. Πατρὸς ἡ νύμφη, τοῦ Υἱοῦ μήτηρ ἄσπιλος, καὶ τοῦ Πνεύματος Ναὸς ἅγιος πάμφωτος. Τέλος τὸ σκοπιμώτατον, καὶ ὕστατον Πάναγνε Δημιουργίας ἁπάσης δι’ ἣν ὁ κόσμος ἐγένετο καὶ Σοῦ τῇ γεννήσει ἡ αἰώνιος τοῦ Κτίστου Βουλὴ πεπλήρωται.
Ὅλη ἡ ἱεροσύνη στὴ Θεοτόκο… (7.9.2019)
Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴν ἱερὰ μονὴ τῆς Παναγίας τοῦ Ἄρακος Λαγουδερῶν, (7.9.2019).
https://www.youtube.com/watch?v=lLE3M3YoHpk
Μόρφου Νεόφυτος: Ὁ καρπὸς τῶν ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης (8.9.2021)
https://www.youtube.com/watch?v=QB1G4J8Vogg&ab_channel=%CE%9F%CE%9C%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%95%CE%A3%CE%9C%CE%97%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%9F%CE%A1%CE%A6%CE%9F%CE%A5
Προσκυνήματα κοντά στην οδό του Μαρτυρίου/Shrines along the Martyrs’Street/Επ. 16 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Προσκυνήματα στην οδό του Μαρτυρίου: 1. Το Μοναστήρι του Αγίου Νικοδήμου ή της φακής – Η φυλακή του Αποστόλου Πέτρου, 2. Η Προβατική Κολυμβήθρα, 3. Το Μοναστήρι Ιωακείμ και Άννας. Λόγος για το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Κοιμήσεως της Αγίας Άννης. (16′ κ.εξ.)
iconandlight 