Συναξάριον.
Τῇ ΙΑʹ (11η) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ (491)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Εὐφροσυνου τοῦ μαγείρου.(9ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων, Διοδώρου, Διομήδους καὶ Διδύμου, σφοδρᾷ μαστιγώσει τελειωθέντων (362-364)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας ἐνδόξου Μάρτυρος Ἴας, πρεσβύτιδος τὴν ἡλικίαν, τῆς ἐν Περσίᾳ, ποικίλαις βασάνοις τελειωθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Πέτρου Ἐπισκόπου Νικαίας τοῦ Ὁμολογητοῦ, συναθλητοῦ τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Δημητρίου, Ἐπάρχου Τροίας, καὶ τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐανθίας καὶ Δημητριανοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτῶν, ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Κορνηλίου τοῦ ἑκατοντάρχου κατηχηθέντων. Α´ αἰ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν Ἠλία τοῦ Σπηλαιώτου καὶ Ἀρσενίου τοῦ γέροντος αὐτοῦ τῶν Καλαβρῶν (960)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ Ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας τῆς νέας, τῆς ἐν Βάστᾳ Μεγαλουπόλεως τῆς Πελοποννήσου (10ο αιων)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ μετακομιδὴ τῶν τιμίων λειψάνων τῶν Ὁσίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν Σεργίου καὶ Γερμανοῦ, Κτιτόρων τῆς ἐν Λαντόγκᾳ Μονῆς τῆς θείας Μεταμορφώσεως τῆς νήσου Βαλαάμ, γενομένη κατὰ τὸ ἔτος 1718.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τοῦ Ὁσίου Μελχισεδὲκ τοῦ Μζὲνσκ (1846)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τῆς Ὁσίας μάτουσκα Λιούμπουσκα (=Ἀγάπης) τῆς διὰ Χριστὸν σαλῆς ἐν Σουσάνινο τῆς ἁγίας Πετρουπόλεως (старицы Любушки Сусанинской) (1997), πνευματικὴ θυγατερα τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τῆς Βίριτσα (1949)
«Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο•» (Ιώβ α’ 21)
«Εἴη το ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τούς αἰῶνας»
Σήκωσε τον σταυρό σου και μη φοβάσαι!
– Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Τι σημαίνει να σηκώσεις τον σταυρό σου; Αυτό θα πει να λαμβάνεις οικειοθελώς από το χέρι της Θείας Προνοίας κάθε ιαματική πικρία που σου προσφέρεται.
Συμβαίνουν καταστροφές μεγάλες; Μείνε υποτασσόμενος στη βουλή του Θεού καθώς ο Νώε.
Σου ζητείται αυτοθυσία; Πρόσφερέ την με τέτοια πίστη στον Θεό καθώς και ο Αβραάμ ήθελε να προσφέρει ως θυσία τον υιό του.
Χάνεται η περιουσία, πεθαίνουν αιφνιδίως τα τέκνα σου και σε ζώνει αρρώστια βαριά; Υπόφερε τα πάντα με καρτερία και μην απομακρύνεις την καρδιά σου από τον Θεό, καθώς και ο Ιώβ το ίδιο έκανε.
Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι και σε περικύκλωσαν όλοι οι εχθροί; Φέρε τα όλα δίχως γογγυσμό, και με την ελπίδα της επικείμενης βοήθειας του Θεού, καθώς το έπρατταν και οι Απόστολοι.
Σε οδηγούν στην απώλεια χάριν του Χριστού; Να ευγνωμονείς τον Θεό για μία τέτοια τιμή, παρόμοια με κείνη των χιλιάδων χριστιανών μαρτύρων, ανδρών και γυναικών.
***
Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς περιουσία και χωρίς σάρκα, δεν μπορεί να ζήσει όμως χωρίς ψυχή.
Οι άγιοι του Θεού και όλοι οι συγγενείς μας, πού πέρασαν από αυτόν τον κόσμο, στον οποίο εμείς τώρα βρισκόμαστε, είναι μόνο ζώσες ψυχές στον άλλο τον κόσμο, χωρίς σώμα και χωρίς περιουσία. Θα μείνουν έτσι μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, μέχρι το τέλος των αιώνων, και μέχρι την Ανάσταση του σώματος από το θάνατο.
Το σώμα και την περιουσία τη δίνει ο Θεός στους ανθρώπους σαν μία μορφή ζυγαριάς, στην οποία η ψυχή κάθε μέρα αποδεικνύει την αξία της.
Με την ελεημοσύνη και με την υπομονή η ψυχή εξαγοράζεται κάθε μέρα και κάθε στιγμή, επειδή με την ελεημοσύνη αφαιρούμε από την περιουσία και με την υπομονή κερδίζουμε τον αγώνα με το σώμα.
Ο δίκαιος Ιώβ είχε μεγάλη περιουσία, όπως κανένας. Ήταν σωματικά υγιής, με ωραία κορμοστασιά και με παρουσιαστικό πού ενέπνεε σ’ όλους σεβασμό Αυτό όμως πού είναι πιο σημαντικό στην περίπτωση του Ιώβ είναι πώς ήταν πολύ ευλαβής, και κάθε μέρα έκανε θυσία στο Θεό, για τον εαυτό του, για τα παιδιά του, για τούς επτά γιους του και τις τρεις κόρες του.
Δύο φορές επέτρεψε ο Θεός να δοκιμαστεί η πίστη και η αγάπη του Ιώβ στον Θεό. Πρώτη φορά επέτρεψε ο Θεός στο σατανά να βλάψει μόνο την περιουσία του Ιώβ. Ο σατανάς γρήγορα έδειξε την επιδεξιότητα του να γκρεμίζει και να καταστρέφει.
Η περιουσία του Ιώβ καταστράφηκε, κλάπηκαν τα ζώα του, γκρεμίστηκαν τα σπίτια του, οι γιοί και οι κόρες του σκοτώθηκαν. Μονομιάς ο πλούσιος Ιώβ έμεινε χωρίς την περιουσία του. Ο ευτυχισμένος Ιώβ έμεινε χωρίς τα χαρούμενα παιδιά του.
Η ψυχή του, όμως, δεν βλαστήμησε το Θεό: Ό Κύριος έδωσε… ο Κύριος πήρε, είπε, ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου!
Έμεινε δηλαδή ο δίκαιος Ιώβ πιστός στον Κύριο Του χωρίς καμία περιουσία, με γυμνό αλλά υγιές σώμα. Και ο σατανάς ντροπιάστηκε.
Τότε ο σατανάς ζήτησε από το Θεό, να δοκιμάσει το σώμα του Ιώβ, και ο Θεός επέτρεψε στο σατανά να δοκιμάσει το σώμα του, απαγορεύοντας όμως να αγγίξει την ψυχή του.
Είπε ο Θεός: Τον παραδίδω στα χέρια σου, πρόσεχε όμως την ψυχή του!
Ο σατανάς γέμισε το σώμα του Ιώβ, με σπυριά με πυώδεις πληγές από τα πόδια μέχρι το κεφάλι. Κάθισε τότε ο Ιώβ μέσα στη στάχτη, πήρε ένα κεραμίδι και έξυνε το πύον από τις πληγές του. Μέσα σ’ όλα αυτά τα βάσανα παρέμεινε η ψυχή του Ιώβ καθαρή, υγιής και πιστή στο Θεό. Και πάλι ντροπιάστηκε ο σατανάς και έφυγε στον Αδη, στον τόπο του. Ο Θεός επέστρεψε στον Ιώβ, την υγεία του, την περιουσία, τον ευλόγησε μάλιστα να έχει περισσότερα από πριν. Ό Ιώβ απέκτησε πάλι επτά γιους και τρεις κόρες, έγινε πάλι υγιής σωματικά και χαρούμενος και έζησε για πολλά χρόνια. Πέθανε, όταν ήταν πλέον χορτασμένος από ζωή.
Και ο δικός μας λαός χτυπήθηκε πολλές φορές. Έπληξαν την περιουσία του και το σώμα του. Ό Θεός όμως πρόσεξε την ψυχή του. Η περιουσία του λαού μας, το κράτος, πολλές φορές έπεσε και κατέρρευσε. Μετά από κάθε κρατική καταστροφή ο λαός μας σκοτώνονταν. Ό Θεός όμως φύλαξε τη ψυχή του λαού μας, πού έμεινε πιστός πάλι στο Χριστό. Πραγματικά, όταν ο άνθρωπος μελετήσει την ιστορία του κράτους μας, καταλαβαίνει πόσους πολλούς ανθρώπους σκότωσαν από το λαό μας, πόσο πολλούς ανθρώπους βασάνισαν και αιχμαλώτισαν. Είναι μεγάλο θαύμα του Θεού, ότι στον κόσμο αυτό ακόμη υπάρχει ο λαός μας και ακόμα ακούγεται ή γλώσσα μας…
Πώς να εξηγήσουμε αυτό το θαύμα στην ιστορία μας; Μπορεί να εξηγηθεί με τον ίδιο τρόπο πού εξηγείται η ζωή του Ιώβ. Δεν επέτρεψε ο Θεός, αδελφοί μου, δεν επέτρεψε παιδιά μου, να αγγίξει ο σατανάς την ψυχή του λαού μας. Επέτρεψε ο Θεός στον σατανά να χτυπήσει το κράτος, την περιουσία και το σώμα, αλλά του απαγόρευσε να αγγίξει την μεγάλη χριστιανική ψυχή του λαού μας. Και όσο σ’ ένα λαό η ψυχή είναι ζωντανή και δυνατή μέχρι τότε τίποτε δεν χάνεται. (Από το βιβλίο «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», Εκδόσεις ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ)
Αδελφοί μου, όποιος έχει δυνατή πίστη, αυτός έχει και καθαρή πνευματική όραση, ώστε να μπορεί να διακρίνει το χέρι του Θεού επάνω του, τόσο σε περιόδους ευμάρειας όσο και σε καιρούς συμφορών. Αυτός που έχει δυνατή πίστη, έχει επίσης και μεγάλη υπομονή στα βάσανα που περνά. Όταν ο Θεός του δίνει, δίνει κι αυτός ευχαριστίες και όταν ο Θεός του παίρνει, Τον ευλογεί: είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας (Ιώβ α’ 21).
Ω Κύριε, Θεέ του πολυάθλου και υπομονετικού Ιώβ, δίδαξέ μας πώς να ευλογούμε το όνομά Σου στις δοκιμασίες της ζωής μας!
***
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Η Βίβλος, μέσω παραδειγμάτων μας παιδαγωγεί και μας διδάσκει πως οι ηθικοί νόμοι είναι οι νόμοι του μοναδικού και αληθινού Θεού... Όποιος αμαρτήσει έστω και λίγο, ενώπιον του Θεού και δεν μετανιώσει, υποφέρει και παθαίνει ζημιά…
Η τιμωρία στον Φαραώ και στην χώρα του. Λόγω της επιμονής και της αντίστασης στο θέλημα του Θεού, χτύπησε ο Θεός την Αίγυπτο και τον βασιλιά της με τις δέκα μεγάλες πληγές, οι οποίες περιγράφτηκαν στην Αγία Γραφή (Εξοδ, 5-12)
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Όταν παραβαίνη ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνον αυτός. Όταν όμως κάτι που αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου γίνεται από το κράτος νόμος, τότε έρχεται η οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθή.
(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, σελ. 76-78)
Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.
(Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου – Λόγοι A’ – Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο)
***
“Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι’ αυτό δίνει δοκιμασίες σ’ αυτή τη ζωή”.
“Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή”.
Ο Καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλωσύνη, και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή δηλαδή θέλει να σώση τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψη ο άνθρωπος, να αγωνισθή και να δώση εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορή να Του πη ο διάβολος: «Πώς τον ανταμείβεις αυτόν ή πώς τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;». Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα γι᾿ αυτήν.
– Γέροντα, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;
– Εξαρτάται από το πώς αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; λένε. Νά, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;». Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζωνται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν. Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.
***
π. Ιωσήφ Βατοπεδινός
Έλεγε: «Την Ελλάδα παιδί μου την περιμένουν πολλά. Καλά και άσχημα. Όπως έλεγε κι ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος, η πατρίδα θα πεινάσει… Θα πέσει πείνα στην Ελλάδα, θα την εκβιάζουν για να προσκυνήσει… Εκείνες τις μέρες, θα της βάλουν φόρους τόσο δυσβάσταχτους, που δεν θα μπορεί να τους πληρώσει ο κόσμος… Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μάς λέει ότι θα βάλουν φόρους και στα παράθυρα! Αλλά δε θα προλάβουν να τους πάρουν… Και μετά, το κεφάλαιο θα αποσυρθεί και θα πέσει πείνα στον κόσμο, χειρότερη από αυτή που ζήσαμε στη Κατοχή… Ο Άγιος Παΐσιος μας λέει πως για για όλα θα φταίνε οι πολιτικοί και η ασέβεια που έχουν σε όλα …»
«Ο κόσμος θα τους πάρει με τις πέτρες… Θα τους κυνηγάει κι αυτοί θα κρύβονται, γιατί αυτοί θα παραδώσουν τη πατρίδα μας στον Αντίχριστο… Ο κόσμος θα υποφέρει πολλά, αλλά δε θα κρατήσει για πολύ αυτό… Κάποιους μήνες… Μετά θα ξεκινήσει ο πόλεμος με την Τουρκία που θα γίνει Παγκόσμιος… Και η Ελλάδα θα μεγαλουργήσει!
Όλα αυτά θα γίνουν γρήγορα… Θα τα δεί η δική σου γενιά… Γι΄ αυτό να προσεύχεσαι και να ζεις όπως πρέπει, ενάρετα…»
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Με “θυμό δικαιοτατον” μιλούσε για τους άρχοντες της χώρας που ψήφιζαν νόμους αντίθετους με τον νόμο του Θεού, και έσπρωχναν την νεολαία στην ανηθικότητα. Με ιερή αγανάκτηση διάβαζε γι αυτούς τον 93ο ψαλμό που λέει: “Θεός εκδικήσεων κύριος, Θεός εκδικήσεων επαρρησιασατο… έως πότε αμαρτωλοί, Κύριε, έως πότε αμαρτωλοί καυχησονται;”. Και τον 82ο ψαλμό που επίσης λέει:”Ο Θεός, τις ομοιωθησεται σοι; μη σιγησης μηδέ καταπραΰνει, ο Θεός, ότι ιδού οι εχθροί Σου ήχησαν, και οι μισουντες Σε ήταν κεφαλήν, επί τον λαόν Σου κατεπανουργευσαντο γνώμην και εβουλευσαντο κατά των αγίων Σου… Πλήρωσον τα πρόσωπα αυτών ατιμίας, και ζητήσουσι το όνομά Σου, Κύριε “.
Συγχρόνως ο όσιος παρακαλούσε τον Θεό να παρουσιάσει σωστούς ανθρώπους, νέους Μακκαβαίους, και είχε όλη την ελπίδα του σ Αυτόν.
Σε πολλούς που ανησυχούσαν για το μέλλον της Ελλάδος είχε πει με βεβαιότητα:“Μην στεναχωριέστε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί, διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών, θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, ο Οποίος την προστατεύει σκανδαλωδώς. Κάθε φορά που κινδυνεύει να χαθεί, κάτι κάνει την τελευταία στιγμή και την σώζει. Και τώρα θα υπάρχει αναμπουμπούλα, γιατί ο διάβολος οργώνει. Αλλά μην ανησυχείτε, τελικά θα σπείρει και θα θερίσει ο Χριστός. Ο Καλός Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κάτι κακό, αν μετά από αυτό δεν πρόκειται να βγη κάτι καλύτερο. Θα περάσουμε γερό τράνταγμα, αλλά θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδος και η λάμψη της Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης. Έκδοση του Ιερού Ησυχαστήριου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”. Σουρωτή Θεσσαλονίκης Σελ.474- 475.
***
Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα. Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία. Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν. Σήμερα πουλήθηκαν όλα. Έχει κατορθώσει ο Διεθνής Σιωνισμός, με τα προγράμματα που κάνει εδώ και 180 χρόνια, να εφαρμόσει σήμερα τα σχέδιά του. Σήμερα όμως που όλοι γονατίσαμε και δεν υπάρχει ελπίς, θα επέμβει ο Θεός των Πατέρων μας για τα αίματα των Μαρτύρων μας και τα λείψανα των Αγίων μας. Το αίμα το Ελληνικό, που χύθηκε για την Ορθοδοξία, εάν ενωθεί σήμερα θα γίνει πλωτό ποτάμι, να πνίξει τους κανίβαλους που λέγονται μεγάλοι».
«Γι‘ αυτό προσεύχομαι, “να έρθει ένας αέρας”… Να τους σηκώσει όλους αυτούς, πολιτικούς κλπ, και να έρθουν άλλοι στα πράγματα, πιο τίμιοι. Εντάξει να κάνει κι ο πολιτικός μια βίλλα, δε βαριέσαι ας κάνει. Αλλά να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την Πατρίδα, να κάνει κάτι για το γενικό καλό… Οι σημερινοί, μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται…! Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος….»
Είδατε τί έπαθε ο Τσαουσέσκου στην Ρουμανία; Τους μωραίνει ο Θεός κι αφού γίνουν ρεζίλι, μετά παίρνουν τον δρόμο τους. Το ίδιο συνέβη και με την Αλβανία, το ίδιο και με τους δικούς μας εδώ. Τους αφήνει πρώτα να ρεζιλευτούν.
( Σκεύος εκλογής, Ιερομόναχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, 1998,Άγιον Όρος)
***
Ο Άγιος παπά Τύχων ο Ρώσος της Καψάλας,
Το λουλούδι που ευωδίασε με τις αρετές του το Περιβόλι της Παναγίας
Στις συζητήσεις του πάντα ανέφερε για τον γλυκό Παράδεισο, και από τα μάτια του κυλούσαν τα γλυκά δάκρυα, και δεν του έκανε καρδιά να ασχολήται με μάταια πράγματα, όταν τον ρωτούσαν κοσμικοί άνθρωποι.
Τα ελάχιστα πράγματα που του χρειάζονταν, για να συντηρηθή, τα οικονομούσε από το λίγο εργόχειρο που έκανε αγιογραφούσε έναν Επιτάφιο κάθε χρόνο και τον έδινε πεντακόσιες ή εξακόσιες δραχμές και μ’ αυτά τα χρήματα περνούσε ολόκληρη την χρονιά του.
Πάντα τόνιζε την ταπείνωση και έλεγε χαρακτηριστικά:
– Ένας ταπεινός άνθρωπος έχει περισσότερη Χάρη από πολλούς ανθρώπους. Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, αλλ’ όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δύο Του χέρια. Πα, πα, πα, παιδί μου, εκείνος που έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος από όλους!
Εκτός από την ταπείνωση και την μετάνοια τόνιζε πολύ την μελέτη του Θεού, δηλαδή ο νους του ανθρώπου να γυρίζη συνέχεια γύρω από τον Θεό. Επίσης, τόνιζε την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων: Ευεργετικό, Φιλοκαλία, Άγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Άγιο Μάξιμο, Συμεών Νέο Θεολόγο, Αββά Μακάριο και Αββά Ισαάκ. «Η μελέτη, έλεγε ο Γέροντας, θερμαίνει και την ψυχή, καθαρίζει και τον νου και έτσι ασκείται με προθυμία ο άνθρωπος και αποκτάει αρετές, ενώ, όταν δεν ασκήται, αποκτάει πάθη».
Μια μέρα με ρώτησε:
– Εσύ, παιδί μου, τι βιβλία διαβάζεις;
Του απήντησα:
– Αββά Ισαάκ.
– Πα, πα, πα, παιδί μου, αυτός ο Άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν σκότωσε ο Αββάς Ισαάκ.
Ήθελε με αυτό που είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του Αγίου.
Ο Παπα-Τύχων προσπαθούσε να μιμηθή τον Άγιο Ισαάκ, όχι μόνο στο ησυχαστικό του πνεύμα αλλά και στην ευαισθησία της πνευματικής του αρχοντιάς, και δεν επιβάρυνε κανέναν άνθρωπο. Έλεγε στους Μοναχούς ότι πρέπει να ζουν ασκητικά, για να ελευθερωθούν από τις μέριμνες, και όχι να δουλεύουν σαν εργάτες και να τρώνε σαν κοσμικοί. Γιατί το έργο του Μοναχού είναι οι μετάνοιες, οι νηστείες, οι προσευχές, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όλο τον κόσμο, ζωντανούς και πεθαμένους, και λίγη δουλειά για τα απαραίτητα, για να μην επιβαρύνη τους άλλους, διότι με την πολλή δουλειά και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό. Έλεγε χαρακτηριστικά:
– Ο Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στον λαό του Ισραήλ, για να ξεχάσουν τον Θεό.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1993,
***
Τὸν συνέπαιρνε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ: –Ἀγάπη αἰώνια… πώ, πώ, πώ, αἰώνια ἀγάπη, ἔλεγε ὁ Γέροντας συγκινημένος, ἐνῶ δάκρυα ἔτρεχαν στὶς ξηραμένες ἀπὸ τὴν ἄσκηση παρειές του. [Χ. Φιλοαθωνίτου(Νικολάου Σελέντη μητροπολίτου Χαλκίδος): «Ὁ παπά Τύχων, Ἕνα λουλούδι ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας» Ἀθήνα, 1981]
***
Τὸ κρέας ποὺ ἦταν μπάμιες
Ἕνας προϊστάμενος τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων, θέλησε, ἄγνωστο ἀπὸ ποιὰ πρόθεση κινούμενος, νὰ περιπλέξη τὸν παπα-Τύχωνα σὲ κρεωφαγία, ὁ ὁποῖος, ὅπως καὶ οἱ περισσότεροι Ἁγιορεῖτες, δὲν ἔτρωγε ποτὲ κρέας. Στὰ ἰδιόῤῥυθμα μοναστήρια καὶ σὲ μερικὰ κελλιά, ὑπῆρχαν πατέρες ποὺ δὲν ἦταν τόσο αὐστηροὶ στὸ θέμα τῆς κρεωφαγίας.
Ὁ προϊσταμένος αὐτός, συννενοήθηκε μὲ κάποιον ἄλλο ἀδελφὸ τῆς ἴδιας Μονῆς καὶ κάλεσαν στὸ διαμέρισμά τους τὸν παπα-Τύχωνα σὲ τράπεζα, ὁ ὁποῖος, ὡς πνευματικὸς τῆς Μονῆς, πήγαινε συχνά, κατόπιν προσκλήσεως, καὶ ἐξομολογοῦσε. Στὴν τράπεζα, παρέθεσαν σκοπίμως κρέας (κοτόπουλο ἢ κάτι ἄλλο). Ὁ παπα-Τύχων ἔφαγε κανονικὰ μαζί τους, χωρὶς νὰ ἀσχοληθῆ καθόλου μὲ τὸ εἶδος τοῦ φαγητοῦ του. Ὅταν τελείωσε, ὁ προϊστάμενος λέγει στὸν παπα-Τύχωνα μὲ τρόπο πειρακτικὸ καὶ εἰρωνικό: -Βρὲ ὑποκριτή, κάνεις καὶ τὸν πνευματικὸ καὶ πώς εἶσαι ἀσκητὴς καὶ ἐγκρατής; Τί εἶναι αὐτὰ μὲ σένα; Λὲς καὶ πώς δὲν τρῶς κρέας;
Ὁ παπα-Τύχων μὲ πολλὴ σοβαρότητα καὶ σεβασμὸ λέγει: -Ἐγκώ; Ἔχει νὰ τρώει κρέας ἀπὸ πενήντα χρόνια. –Τώρα τί ἔφαγες;, λέγει ὁ προϊστάμενος. –Μπάμιες, ἀπάντησε ὁ παπα-Τύχων.
Κοιτάζοντας τότε τὸ πιάτο τοῦ παπα-Τύχωνα, διαπίστωσαν κατάπληκτοι ὅτι ἦταν τελείως καθαρό, ἐνῶ στὰ δικά τους πιάτα φαίνονταν ἀκόμη τὰ κόκκαλα ἀπὸ τὸ κρέας ποὺ μόλις εἶχαν φάει.
Ἀπὸ τότε, οἱ δύο μοναχοί, ὄχι μόνο δὲν πείραξαν ποτὲ τὸν παπα-Τύχωνα, ἀλλὰ τόσο συγκλονίστηκαν ἀπὸ τὸ περιστατικὸ αὐτό, ποὺ δὲν ἔφαγαν ξανὰ κρέας στὴν ζωή τους, διατηρώντας βαθύτατο σεβασμὸ πρὸς τὸν ἐρημίτη γέροντα.(Ἀγαθαγγελου ἱερομονάχου Καλαφάτη, ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, Ἅγιον Ὄρος, 2003, 6η ἔκδοσις ἐπηυξημένη καὶ βελτιωμένη
***
Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα- Τύχων : «Το “Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».
Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη ,ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά , αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες , γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.
– Γέροντα, μερικές φορές , όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;
– Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ». Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, λογοι στ΄, Περί Προσευχής, σελ. 235.
Κύριε, Εσύ είσαι η ισχύς μας! Βοήθησέ μας να υπομείνουμε έως τέλος με ακλόνητη πίστη, βέβαιοι ότι είσαι δίπλα μας. – Η υπομονή είναι η υψηλότερη αρετή της εποχής μας, Σταρίτσα Λιούμπουσκα η δια Χριστόν Σαλή του Σουσάνινο
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/10/%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b5%cf%83%cf%8d-%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%8d%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b2%ce%bf%ce%ae%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%ad-%ce%bc%ce%b1/
Η συμμαχία με το κακό φέρνει το κακό. Είναι πολύ συσκοτισμένη η συνείδηση πολλών κυβερνητών στη Δύση! είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να συμφωνήσουν με το διάβολο μόνο και μόνο για να νικήσουν. Θα νικήσει, όμως, εκείνη η πλευρά, πού η θέληση του Θεού επέλεξε να της απονεμηθεί η νίκη. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2023/08/21/%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%87%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%b5%ce%af/
Τὰ Καλὰ Δεχούμενα τὰ Κακὰ Οὐχί; (6.5.2020) Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου
Η Υπομονή των αγίων Ιώβ του πολυαθλου και Σοφίας της Κλεισούρας
https://www.youtube.com/watch?v=DGjKCBP02G4
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
Ἦχος δ’.
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Θεοδώρα τὸ πνεῦμά σου.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοδώρας τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Δῶρον ἔνθεον, ἡγιασμένον, Θεῷ ἤνεγκας, τὴν βιοτήν σου, Θεοδώρα Ὁσία πανεύφημε· τῆς μετανοίας τὸ πῦρ γὰρ ἐμφαίνουσα, μέσον ἀνδρῶν φιλοσόφως διέλαμψας· ὅθεν πρέσβευε, ἀπαύστως τῷ σὲ δοξάσαντι, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ὀσιομάρτυρος Θεοδώρας τῆς ἐν Βάστᾳ Ἀρκαδίας.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.(Γερασίμου)
Ὡς δῶρον πολύτιμον καὶ προσφορὰν λογικήν, Χριστῷ προσενήνοχας τῷ ἐπὶ πάντων Θεῷ, τὸ αἷμά σου πάνσεμνε· ὅθεν Ὁσιομάρτυς, Θεοδώρα δυσώπει, ἄφεσιν τῶν πταισμάτων, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν, δοθῆναι τοῖς εὐφημοῦσι, τὴν θείαν ἄθλησιν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Εὐφροσύνου τοῦ μαγείρου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Γερασιμου)
Ταπεινώσει καρδίας Πάτερ Εὐφρόσυνε, τῷ μαγειρείῳ προσφέρων διακονίαν τὴν σήν, ἐπληρώθης ἀληθῶς Ἁγίου Πνεύματος· ὅθεν ἐγνώρισεν ἡμῖν, τὴν σὴν δόξαν ὁ Θεός, δι’ ἱερέως ὁσίου· ἧς καὶ ἡμᾶς θεοφόρε, μετόχους δεῖξον ταῖς πρεσβείαις σου.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Εὐφροσύνου τοῦ Μαγείρου.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. (Ἀθ. Σιμωνοπετρίτου)
Ὁσίως ἐβίωσας, ἐν ταπεινώσει πολλῇ, καὶ πόνοις ἀσκήσεως, καὶ ἀκακίᾳ ψυχῆς, Εὐφρόσυνε Ὅσιε· ὅθεν τὴν οὐρανίαν, εὐφροσύνην ἥν εὗρες, ἔδειξας παραδόξως, μυστικῇ ἐμφανείᾳ, ἧς καὶ ἡμᾶς μετόχους, πρεσβείαις σου ποίησον.
Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Νεομαρτύρων τῶν ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ μαρτυρησάντων κατὰ τὰ ἔτη 1918 – 1922.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Στρατιὰν ἀθλοφόρων ὀρθοδόξως τιμήσωμεν, τῶν λαμπαδουχούντων τοῦ Γένους τὴν ψυχὴν νέοις ἔτεσι. Σεπτῶν Ἱεραρχῶν παρεμβολήν, σὺν στίφει Ἱερέων θεαυγεῖ, καὶ ἁπάντων συνοδείαν ἀρτιφανῆ, μαρτύρων ἀναμέλποντες: Χαίροις τῆς Μικρασίας προμαχών, χαίροις πατρίδος καύχημα, χαίροις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, θεῖον ἀγλάϊσμα.
Τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος δ΄.
Ἡ γέννησίς Σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ· ἐκ Σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν· καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.
iconandlight 