Ο Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, ήρθε ολοζώντανος και μπήκε στη ζωή μου….

January 3, 2024 by iconandlight

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ δ΄ (4η) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, ἡ σύναξις τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος, ὁ ἡγούμενος τοῦ ἐν τῷ Κουκούμῳ τῆς Σικελίας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(800)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ζωσίμου μοναχοῦ, καὶ Ἀθανασίου Κομενταρησίου.(δ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Ἀπολλιναρίας τῆς Συγκλητικῆς.(5ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι ἕξ Μάρτυρες, ἐν εἰρήνη τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ νέου, τοῦ κειμένου πλησίον τοῦ Ἁγίου Μωκίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Εὐφημίας, τῆς πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Θεοπρόβου, ἐπισκόπου Καρπασίας Κύπρου.(4ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Ὅσιοι Εὐάγριος καὶ Σίος τοῦ Μγκβιμέλι ἔν Γεωργίᾳ (6ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ὁ Στυλίτης (872).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος, ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, ὁ ἐλέγξας τὸν λατινόφρονα βασιλέα Μιχαήλ, καὶ Βέκκον τὸν Πατριάρχην, ἐν τῷ βυθῷ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ μετὰ τοῦ Εὐθυμίου δώδεκα μοναχοὶ, οἱ τοὺς ἀνωτέρω λατινόφρονας ἐλέγξαντες, ἀγχόνῃ τελειοῦνται. (1285)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου τοῦ Α΄, ἀρχιεπισκόπου Σερβῶν.(1286)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἀχιλλέας (Ἀχιλλας) ὀ Διάκονος τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(14ο αἰών.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Συμεὼν (Μολγιούμποφ) Ἐπίσκοπος Σμολένσκ καὶ Ντορογκομπούζ ἐν Ῥω­σί­α. (1699).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ὀνουφρίου τοῦ ἐν Χίῳ μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει ᾳωιη΄ (1818).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς εὑρέσεως τῶν Ἁγίων Λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐξ Ὀθωμανῶν, ἐκ Κονίτσης καταγομένου, καὶ ἐν Βραχωρίῳ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει 1814. Ταῦτα δὲ εὑρέθησαν ἐν ἔτει 1974, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Προυσιωτίσσης, ἔνθα και ἐναπόκεινται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ, τοῦ ἐν Χίῳ ἐπ᾿ ἐσχάτων τῇ καρτερία ἀθλήσαντος καὶ ἐν ἀσκήσει διαπρέψαντος. (1964).

Στίχοι
Σχῆμα Μοναχῶν φορέσας Νικηφόρος,
τύπος προσευχῆς ἐγένετο ἀπαύστου.
Ἰανουαρίου τετράδι σὰρξ λεπρῶσα Νικηφόρου χθονὶ ἐτάφη,
πνεῦμα δὲ ὁλόλαμπρον ἐν οὐρανοῖς ἀνέπτη.

Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός

Μια φορά που ήταν πολύ λυπημένος ο πατήρ Ευμένιος [Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)] και καθόταν στο κελλάκι του μόνος του, βλέπει την πόρτα να ανοίγη και να μπαίνη μέσα ο πατήρ Νικηφόρος, ενώ ήταν ήδη κεκοιμημένος προ πολλών ετών:
Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε:
– Έλα ευλογημένε, μην κλαις, μην μαραζώνης, και μου χάϊδευε το κεφάλι μου. Και όσο το χάιδευε, τόσο αύξανε το αεράκι. Αύξανε το αεράκι του Αγίου Πνεύματος, μέχρι που γέμισα όλος, όλος από αναπνοή, από αυτόν τον αέρα, που έβγαζε το χάιδεμα του χεριού του. Και εξηφανίσθη η στενοχώρια.
Διήγηση του Μητροπολίτη Μόρφου, κ. Νεοφύτου, όπως περιέχεται στο βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Ο Άγιος Νικηφόρος, ο Λεπρός, ο Θαυματουργός”.

***

Μαρτυρία Παναγιώτας Ν., Αθήνα: Αρχές Οκτωβρίου 2011 έρχεται στο σπίτι ένας δικαστικός επιμελητής και μου φέρνει ένα πρόγραμμα πλειστηριασμού που θα γινόταν στις 30 Νοεμβρίου 2011 για το κατάστημα που έχω, επειδή είχα υπογράψει εγγυήτρια σε χρέος του συζύγου μου.

Στενοχωρήθηκα πολύ, ταράχθηκα δεν ήξερα τι να κάνω καθ’ ότι όλες τις οικονομίες μου τις έδινα στα σοβαρά θέματα του συζύγου. Τα επόμενα βράδυα κοιμόμουν 2-3 ώρες και μετά ξαγρυπνούσα και μέσα σε φοβερό άγχος προσπαθούσα να βρω λύση να σταματήσω τον πλειστηριασμό, το χρέος ήτανε 26.000 ευρώ.

Η Τράπεζα είχε ήδη πει ότι πρέπει να δώσω 20.000 ευρώ. Οι μέρες πλησίαζαν και εγώ τα μόνα χρήματα πού μάζεψα, αφού άφησα τα πάντα απλήρωτα, ήταν 2.500 ευρώ.

Στις 10 Νοεμβρίου ξυπνάω πάλι ταραγμένη, στις 6 το πρωί. Χωρίς να βγάλω από το πρόσωπό μου την κουβέρτα όπου ήμουν σκεπασμένη, η πρώτη σκέψη που έκανα ήτανε, τι θα γίνει με το χρέος.

Δεν πρόλαβα να την ολοκληρώσω και ξαφνικά, από την δεξιά πλευρά του προσώπου μου, δίπλα από το δεξί μου χέρι, ήλθε από το πουθενά μία μορφή μοναχού.
Πετάω την κουβέρτα, κάθομαι καθιστή στο κρεβάτι μου και το μόνο που είπα: «Αμάν, Θεέ μου, τι ήτανε αυτό»; και έκανα τον σταυρό μου. Κοιτάζω γύρω μου και δεν βλέπω τίποτα. Ανοίγω το ραδιοφωνάκι μου για να ακούσω κάτι, ο,τιδήποτε εκείνη την ώρα, να
ηρεμήσω.

Είναι απίστευτο, είναι αληθινό θαύμα. Το ραδιόφωνο ήτανε στη συχνότητα της Πειραϊκής Εκκλησίας κι εκείνη την ώρα είχε αφιέρωμα στον βίο του οσίου Νικηφόρου του Λεπρού, σχεδόν στη μέση της εκπομπής. Ακούω προσεκτικά, ξεχνάω το πρόβλημά μου, συγκινούμαι, στενοχωριέμαι και δακρύζω από τα βάσανα του οσίου Νικηφόρου και λέω στον εαυτό μου, μη στενοχωριέσαι, έχει ο Θεός.

Τρεις φορές έψαξα στα βιβλιοπωλεία για το βιβλίο με τον βίο του, και δεν το βρήκα. Τελικά το πήρα κατόπιν παραγγελίας, που έκανα. Έμεινα άφωνη, συγκλονίστηκα: η εικόνα του βιβλίου ήταν η μορφή που ήρθε εκείνη τη νύχτα πάνω από το κεφάλι μου. Πώς εκείνη την ίδια στιγμή πήγε το χέρι μου να ανοίξω το ραδιόφωνο, και δεν γινότανε αυτό τόσα άλλα βράδια που ξαγρυπνούσα;

Πήρα το βιβλίο, το διάβασα και το ξαναδιάβασα, προσευχήθηκα στον όσιο Νικηφόρο και πήγαινα για τον πλειστηριασμό στις 30 Νοεμβρίου με 2.500 ευρώ χαρούμενη, ήσυχη, δεν είχα άγχος. Δεν ξαναξύπνησα από εφιάλτες, ηρέμησα.

Η Τράπεζα, έως τις 30/11/2011 στις 11 το πρωί, ζητούσε 20.000 ευρώ. Τότε άρχισα να προσεύχωμαι στον όσιο Νικηφόρο να με βοηθήση, γιατί αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα, πάει το χάνω το κατάστημα.

Στις 11.30 συνέβη το εξής, που ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχάσω στη ζωή μου. Χτυπάει το κινητό μου και ήτανε πάλι ο σκληρός τραπεζικός, που ζητούσε τα 20.000 ευρώ με μία φωνή τελείως διαφορετική -ήρεμη κάτι σαν θεϊκή- και μου λέει, «κυρία Παναγιώτα κρατάτε 2.000-2.500 ευρώ να μας δώσετε να σταματήσει ο πλειστηριασμός;»

Από όρθια λύγισαν τα γόνατά μου και βρέθηκα γονατιστή, τα δάκρυά μου δεν σταματούσαν. Ο όσιος Νικηφόρος ήταν διαρκώς δίπλα μου από εκείνο το ξημέρωμα έως την ώρα που ήμουνα γονατιστή, και έκλαιγα.

Από εκεί και μετά δεν έγινε πλειστηριασμός, πήραν τα 2.500 ευρώ, έγινε ρύθμιση του χρέους να πληρώνεται ανά μήνα. Ένα όραμα, ένα ραδιόφωνο, ένα βιβλίο, ένας ολοζώντανος όσιος, ο όσιος Νικηφόρος, ο οποίος μπήκε στη ζωή μου.

Προσεύχομαι και τον ευχαριστώ που με βοήθησε.

Ουδέποτε μα ουδέποτε είχα ακούσει ή είχα διαβάσει για τον όσιο Νικηφόρο τον Λεπρό. Δεν ήξερα ότι υπήρχε. Αυτός όμως, επειδή αγαπάει και προσεύχεται για όλους μας, άκουσε και ένοιωσε τον πόνο μου, την αγωνία μου και ήρθε και με βρήκε.

Σε ευχαριστώ, Κύριε Ιησού Χριστέ μου.
Σε ευχαριστώ, Όσιε Νικηφόρε Λεπρέ.
Από το βιβλίο του Σίμωνος Μοναχού, ο «Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, ο θαυματουργός».

***

Μαρτυρία Ἀρχιμήδη Θεοδωρίδη:
Θα σᾶς διηγηθῶ κάτι πού συνέβη στήν οἰκογένειά μου. Τό καλοκαίρι πού μᾶς πέρασε, συνέβη ἕνα πολύ σοβαρό ἀτύχημα στόν γυιό μου Ἀναστάσιο. Καθώς ἔκανε βουτιά στήν θάλασσα χτύπησε μέ τό κεφάλι στόν βυθό, ἔσπασε τόν αὐχένα του καί ἔμεινε τελείως παράλυτος. Τόν μεταφέραμε στό νοσοκομεῖο καί ἡ ἐπέμβαση, πού τοῦ ἔκαναν οἱ γιατροί, ἀπέτυχε. Τά δυσάρεστα νέα κυκλοφόρησαν ἀμέσως σέ συγγενεῖς, φίλους καί πελάτες μου.
Πήγαινα καθημερινῶς στό νοσοκομεῖο. Κάποια μέρα μοῦ τηλεφώνησε ἡ κυρία Μαρία, πελάτισσά μου, καί μοῦ εἶπε: «Θέλω νά ἐπισκεφθῶ τόν Ἀναστάσιο καί νά τοῦ φέρω καί τά ἅγια λείψανα τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ». Μέ χαρά περίμενα πότε θά ἔρθη ἡ ὥρα νά μᾶς ἐπισκεφθῆ, γιατί τήν ἔχω σέ πολύ μεγάλη ἐκτίμηση.
Ὅταν μπήκαμε στό δωμάτιο τοῦ Ἀναστασίου, ἡ κυρία Μαρία τόν καλησπέρισε καί συζήτησαν γιά τό ἀτύχημά του. Μετά ἀπό λίγα λεπτά τοῦ εἶπα ὅτι ἡ κυρία Μαρία εἶχε φέρει τά ἅγια λείψανα γιά νά προσκυνήση καί νά παρακαλέση τόν ὅσιο Νικηφόρο νά τόν κάνει γρήγορα καλά.
Ὅταν τά πλησιάσαμε στό κεφάλι τοῦ γυιοῦ μου γιά νά τά φιλήση, αἰσθάνθηκε μιά πολύ ὄμορφη εὐωδία. Ἡ κουνιάδα μου, πού καθόταν δίπλα μου, στήν γωνία τοῦ δωματίου, μέ κοίταξε σαστισμένη στά μάτια καί μοῦ εἶπε: «Μύρισες τίποτε;». Τῆς ἀπάντησα, ὄχι, κι ἐκείνη μέ κοίταξε μέ ἀπέραντη ἔκπληξη.
Ὅταν τελείωσε τό προσκύνημά του ὁ Ἀναστάσιος, προσκυνήσαμε κι ἐμεῖς μέ τήν σειρά μας. Ἡ κυρία Μαρία μοῦ εἶπε ὅτι θά μᾶς ἄφηνε τό ἅγιο λείψανο τρεῖς μέρες. Τό βάλαμε στό προσκέφαλο τοῦ Τάσου καί φύγαμε ἀπό τό δωμάτιό του, γιατί ἦταν ἐξαντλημένος καί ἤθελε νά κοιμηθῆ. Ἐγώ μπαινόβγαινα στό δωμάτιο γιά νά βλέπω τί κάνει.
Κάποια στιγμή ὁ γυιός μου ἀνοίγει τά μάτια του καί μέ ρωτάει: «Μπαμπᾶ, ποιός εἶναι αὐτός ὁ παππούλης, πού μοῦ τρίβει τά πόδια;». Ἀπορημένος τοῦ λέω: «Κανένας δέν εἶναι. Κοιμήσου». Καί μοῦ ξαναλέει: «Νά ἐκεῖ εἶναι, δέν τόν βλέπεις;» καί δείχνει τά πόδια του. Καί μετά λέει: «Ἄχ, ἔφυγε ὁ παππούλης». Ἐγώ, στό ἄκουσμα αὐτῶν τῶν λόγων, ἀνατρίχιασα. Αὐτό συνέβη τό καλοκαίρι τοῦ 2009, στίς ἀρχές Ἰουλίου.
Τό γεγονός αὐτό ἐπιβεβαιώνει καί ἡ ἀδελφή μου, ἡ ὁποία κάθε φορά πού διάβαζε τήν Παράκληση τοῦ ἁγίου Νικηφόρου, γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ Τάσου μας, αἰσθανόταν ἄρρητη εὐωδία νά βγαίνη ἀπό τά λείψανά του.
Ὁ Τασούλης μας ἔγινε καλά μέ τήν βοήθεια τοῦ ἁγίου Νικηφόρου καί βρίσκεται τώρα στήν Γερμανία γιά φυσικοθεραπεῖες. Πάντα θά εὐχαριστῶ καί θά δοξολογῶ μέσα ἀπό τήν καρδιά μου τόν ἅγιο Νικηφόρο γιά τό μεγάλο καλό, πού ἔκανε στό παιδί μου.

***Μαρτυρία Ἀρχιμανδρίτου Νικοδήμου Γιαννακοπούλου:
Ἐγνώρισα τόν π. Νικηφόρο τό ἔτος 1961 στό Νοσοκομεῖο Λοιμωδῶν Νόσων, τό τότε Λεπροκομεῖο. Πηγαίναμε, μιά συντροφιά νέων τότε, μέ τόν τότε διάκονο καί μετέπειτα Μητροπολίτη Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη. Αὐτός μᾶς παρακινοῦσε νά δώσουμε λίγη χαρά στούς κοινωνικά ἀπομονωμένους ἀσθενεῖς ἀδελφούς μας, νά τούς ἀγκαλιάσουμε, νά φᾶμε μαζί τους ἀπό τό ἴδιο πιάτο τους, νά κοινωνήσουμε μετά ἀπό αὐτούς.
῞Ενας ἀπό αὐτούς ἦταν καί ὁ π. Νικηφόρος. Ἔφερε πασιφανῆ τά σημάδια τῆς νόσου. Τυφλός, ἀκρωτηριασμένος, καταβεβλημένος σωματικά. Ἀμέσως ὅμως διέκρινες, μέσα ἀπό τό ἀσθενικό ἐκεῖνο σῶμα, νά βγαίνη μιά δύναμη πνευματική, ἕνας ἔνθεος ζῆλος, μιά ἀπέραντη ἀγάπη καί μιά εἰρήνη, πού σέ διαπότιζε ὁλόκληρον.
Ἐκεῖνο, πού ἰδιαιτέρως θυμᾶμαι ἀκόμα, ἦταν ἡ πάλη του μέ τούς δαίμονας. Δεχόταν πολλές ἐπιθέσεις καί ὡρισμένες φορές οἱ συμπλοκές ἔφθαναν καί σέ σωματική πάλη. Καί ὅταν «τῇ δυνάμει τοῦ Σταυροῦ» τούς ὑπέτασσε, ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ ᾽Ιησοῦ τούς ἐμάστιζε καί τούς ἐξανάγκαζε νά ὁμολογοῦν τίς δαιμονικές τους δραστηριότητες. Ἔλεγε σ᾽ αὐτούς: «Πές μου, κασσίδη, ποῦ ἤσουν ἀπόψε;» Καί, ὅταν τό δαιμόνιο ὡμολογοῦσε τίς ἧττες του, ὁ πατήρ Νικηφόρος χαιρόταν καί δόξαζε τόν Θεό. Καί, ὅταν κάποιος Χριστιανός ἔπεφτε στίς παγῖδες του, λυπόταν καί προσευχόταν.
Τό μικρό νοσοκομειακό δωμάτιό του ἦταν γιά μᾶς τόπος πνευματικῆς βοηθείας καί ἀγαλλιάσεως. Εἴχαμε ἐμπρός μας ἕναν ἀγωνιστή τοῦ «καλοῦ ἀγῶνος» καί παίρναμε δύναμη. Ἡ παρρησία του στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, μέ τίς πυρφόρες προσευχές του, μᾶς χάριζε τή δρόσο τοῦ Πνεύματος, μᾶς συμπαρέσυρε σέ πνευματική ἀνάταση, σέ θεῖο ζῆλο, ἔστω καί ἄν γιά τόν γράφοντα ὁ ζῆλος μαραινόταν εὔκολα.
Μέ πολλή ἁπλότητα, χωρίς πολλές διδασκαλίες, ἦταν πνευματικός ὁδηγός, γιατί ἦταν ὁ ἴδιος μέ τή ζωή του μιά πηγαία διδασκαλία, Ἔδειχνε σέ ὅλους, πολλές φορές καί μέ τή σιωπή του, τόν λαλοῦντα μέσα του Θεόν –«οὐ γάρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ Πατρός ὑμῶν τό λαλοῦν ἐν ὑμῖν» (Ματθ. 10:20).
Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του, καί ἄς πρεσβεύη γιά νά εὕρωμεν ἔλεος ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
https://agiosnikiforos.gr/martyria-arch-giannakopoulou/

***

Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός είπε: Υπάρχει η θεραπεία και είναι η θεία Κοινωνία, και να πίνετε θυμάρι, είναι το βότανο που σκοτώνει τους ιούς, σε αυτή τη δύσκολη εποχή να πηγαίνετε στο ναό του Θεού. Θα περάσει!
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/01/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%cf%80%ce%b5-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5/

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός, Το πρόσωπό του έλαμπε υπέρ τον ήλιο.. αιωρήται ως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/04/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%cf%89%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf/

Ἀπολυτίκιον. Προεόρτιον.
– Ἦχος δʹ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Ἑτοιμάζου Ζαβουλών, καὶ εὐτρεπίζου Νεφθαλείμ. Ἰορδάνη ποταμέ, στῆθι ὑπόδεξαι σκιρτῶν, τοῦ βαπτισθῆναι ἐρχόμενον τὸν Δεσπότην. Ἀγάλλου ὁ Ἀδὰμ σὺν τῇ Προμήτορι· μὴ κρύπτετε ἑαυτούς, ὡς ἐν Παραδείσῳ τὸ πρίν· καὶ γὰρ γυμνοὺς ἰδὼν ὑμᾶς ἐπέφανεν, ἵνα ἐνδύσῃ τὴν πρώτην στολήν. Χριστὸς ἐφάνη, τὴν πᾶσαν κτίσιν, θέλων ἀνακαινίσαι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων
Ἦχος γ’

Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσετε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι· ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ’ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.

ΕΙΣ ΤΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Λέπραν τῆς σῆς σαρκὸς ὡς Ἰώβ, γενναιοφρόνως Νικηφόρε ἐβάστασας, καρδίᾳ καθαρωτάτῃ, εὐχαριστῶν τῷ Θεῷ, καὶ ὁδεύων τρῖβον, τὴν σωτήριον· Ἀγγέλων τὸ σχῆμα, ὁ νουνεχῶς ἐνδυσάμενος, καθυπακούσας, τοῦ Ἀνθίμου διδάγμασι, καὶ ἀσκήσεως, θεῖος στῦλος γενόμενος· πύκτης ὁ ἐμπειρότατος, τῆς ἄνω ἀθλήσεως, τῆς καρτερίας ὁ ἄκμων, ὑπομονῆς τὸ ἐκσφράγισμα, ἀστὴρ ὁ ἐκφαίνων, τοῖς ἐν σκότει καθημένοις, Θεοῦ λαμπρότητα.

Αινοι. Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.

Τὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἱερώτατον ταμεῖον, τὸ τῆς χιόνος καθαρώτερον ἔσοπτρον τῶν ἀρετῶν, Χριστοῦ τοῦ πραέος καὶ ταπεινοῦ τῇ καρδίᾳ, τὸν ἐράσμιον φίλον, Νικηφόρον μεγαλύνωμεν. Καὶ γὰρ τῇ ψυχῇ αὐτοῦ, ἐμεγάλυνε τὸν Κύριον, τὰ Τούτου γλυκέα λόγια, ἀπὸ στήθους ψάλλων ἐκτενῶς, στόμα δὲ παρήγορον ἐγένετο τοῖς πᾶσι. Πρεπόντως οὖν παρὰ Χριστοῦ ἐτιμήθη, τῇ τῶν λειψάνων αὐτοῦ ἀῤῥήτῳ εὐωδίᾳ, εὐφραίνων ἀεὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτά, καὶ τὴν πανέορτον αὐτοῦ μνήμην δοξάζοντας.