Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΙϚʹ (16η) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Ἰουνίου, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Τύχωνος, Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος τῆς Κύπρου (425) καὶ Μνημονίου ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος, τοῦ χειροτονήσαντος τὸν Ἅγιον Τύχωνα.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Μάρκου, ἐπισκόπου Ἀπολλωνιάδος, ἀνεψιοῦ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, λίθων ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ ἐξαρτηθέντων, τελειοῦται
Τῇ αὐτῆ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Πέντε Μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι τεσσαράκοντα Μάρτυρες οἱ Ῥωμαῖοι, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἱερομαρτύρων Φερραιόλου, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Εἰρηναίου Λουγδούνου καί Φερρουκίου, τῶν ἐν Γαλατίᾳ (212)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Σιμιλιανὸς ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Νάντης ( 310)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἱερομαρτύρων Τιγρίου τοῦ πρεσβυτέρου καὶ Εὐτρόπιου Ἀναγνώστου, μαθητῶν ἁγίου ᾿Ιωάννου Χρυσοστόμου ἐν Κωνσταντινουπόλει (404, καὶ 12 ᾿Ιανουαρίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου, Ἐπισκόπου Ἀναστασιουπόλεως (613) καὶ Κατάθεσις αὐτῶν ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου «ἐν τῷ Δευτέρῳ» (νῦν Ἐντιρνὲ Καπί) τοῦ Βυζαντίου, ἐπὶ τοῦ βασιλέως Ἡρακλείου (7ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Κολμανὸς ἐξ Ἰρλανδίας (6ο αἰών), μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Κολούμπα († 9 Ἰουνίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἰσμαὴλ (6ο αἰών), μαθητὴς τῶν Ὁσίων Τεϊλίου († 9 Φεβρπυαρίου) καὶ Δαβὶδ τῆς Οὐαλίας († 1 Μαρτίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Τύχωνος ἐν Μεντὺν τῆς Καλούγκα (1492), Τύχωνος τοῦ ἐν τῷ Λούκωφ τῆς Κοστρόμας, τοῦ Θαυματουργοῦ (1503) καὶ Τύχωνος τοῦ ἐν Καράτσεβ τῆς Ῥωσίας (16ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καουαϊκχόρσου τοῦ Ἰβηρίτου μοναχοῦ ἐν Ἱερουσαλὴμ (1558 / 1612), ἐπὶ σάχη Ἀμπᾶ τῆς Περσίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Σάββας ἐν μονὴ Ἀνδρονίκου τῆς Μόσχας (1378)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ὅσιοι Νίκων, Βασίλειος καὶ Τύχων οἱ ἐν Σολόκοβο τῆς Ῥωσίας (16ο αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Μωϋσέως τῆς ῎Οπτινα (1862)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Γερασιμος τῆς Μονῆς ἁγίου Τύχωνος Καλοῦγκας (1898)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἑρμογένους τοῦ Τομπὸλσκ Ῥωσίας (1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κυπριανοῦ (Νελίντοφ) (1934)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου ἐν Δοκιαναῖς (ἢ «πέραν ἐν Εὑδοκιαναῖς»)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰουστίνου Πίρβου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥουμάνου, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ ἐξορίαις ὑπό τῶν μπολσεβίκων ὑπωπιασθεὶς, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθη ἐν ἔτει 2013
Συναξάριον τοῦ Πεντηκοσταρίου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἐν Νικαίᾳ πρώτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἑορτάζομεν, τῶν τριακοσίων δέκα καὶ ὀκτὼ Θεοφόρων Πατέρων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν ἁγίων θεοφόρων Πατέρων τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐκοιμήθησαν ἐν Κυρίῳ :
Ὁ ὅσιος Εὐμένιος Σαριδάκης (23 Μαΐου 1999)
Ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος Πάρβου ὁ Ρουμάνος (16 Ἰουνίου 2013)
Ἡ ὁσία Γερόντισσα Μακρίνα τῆς Πορταριᾶς (4 Ἰουνίου 1995)
Στίχοι
Πόλου νοητοῦ ἀστέρες σελασφόροι.
Ἀκτῖσιν ὑμῶν φωτίσατέ μοι φρένας.
Κατὰ Ἀρείου
Ξένον τὸν Υἱὸν Πατρὸς οὐσίας, λέγων,
Ἄρειος, ἤτω τῆς Θεοῦ δόξης ξένος.
Θαυμαστά σημεία κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο
και η ταπείνωση του Μεγάλου Κωνσταντίνου
Το 325, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μεγας Κωνσταντίνος, συγκάλεσε την Πρώτη Σύνοδο της Νικαίας ή Α’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας, επειδή η αίρεση του Αρείου εξαπλωνόταν επικίνδυνα.
Ο Θεοδώρητος Κύρου, συγγραφέας του Ε΄ αιώνος, αναφέρει: Μπαίνοντας στην αίθουσα της Συνόδου ο αυτοκράτορας, άρχισε να χαιρετάει μειδιών τους Πατέρες. Όμως το μειδίαμά του πολύ γρήγορα χάθηκε από το πρόσωπό του. Έβλεπε μπροστά του ένα παράξενο θέαμα. Οι περισσότεροι Πατέρες, που ήρθαν στην Σύνοδο ήταν λωβοί και ακρωτηριασμένοι. Άλλου του έλειπαν τα αυτιά, άλλου τα μάτια και άλλου η μύτη του. Άλλος τον χαιρέτησε με το αριστερό χέρι, γιατί το δεξί δεν υπήρχε πλέον. Και πολλοί δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τις θέσεις τους, αφού τα πόδια τους ήταν παράλυτα.
Ξαφνιάστηκε ο αυτοκράτορας και ρώτησε με κατάπληξη. «Γιατί όλοι σχεδόν που ήρθαν στην Σύνοδο είναι λωβημένοι;»
Ένας αρχιερέας του απάντησε: «Διότι, βασιλιά, έρχονται από τα μαρτύρια. Όλοι αυτοί που βλέπεις είναι Μάρτυρες και Ομολογητές».
Συγκινήθηκε ο Μ. Κωνσταντίνος και δάκρυσε. Σηκώθηκε και πλησίασε τους λωβημένους Πατέρες. Γονάτισε και φίλησε τα παράλυτα πόδια τους, τις άδειες κόγχες των ματιών τους και τα χέρια τους τα ακρωτηριασμένα και κάθισε ως έσχατος σε χαμηλό θρονί παρακολουθώντας τις εργασίες της Συνόδου.
Κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής της Συνόδου, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και με πολλά θαυμαστά σημεία που φανέρωσε η χάρις του Θεού, υπερίσχυσαν οι θεόπνευστες θέσεις των αγίων Πατέρων έναντι των δήθεν λογικών τοποθετήσεων του Αρείου και των οπαδών του.
Μετά από αυτά έγινε πρόταση από τον Μ. Κωνσταντίνο να επικυρωθεί ο τόμος με τις υπογραφές καθενός από τους Πατέρες. Μετά λοιπόν από την έκθεση και την δημοσία ανάγνωση του τόμου, έγινε ένα αξιομνημόνευτο θαύμα προς καύχηση όσων επίστευσαν, προς εντροπή δε των αντιφρονούντων. Δύο, δηλαδή, από τους οσίους επισκόπους, ο Χρύσανθος και ο Μουσώνιος, οι οποίοι δεν είχαν ακόμη υπογράψει τον τόμο, συνέβη από πρόνοια Θεού να φύγουν από τη ζωή αυτή. Οι θεοφόροι, λοιπόν, πατέρες, αφού ήλθαν στον τόπο, όπου είχαν τοποθετηθεί τα λείψανα, και θεωρώντας τους σαν ζωντανούς και ότι μπορούσαν να υπακούουν στα λόγια τους, είπαν: «Πατέρες και αδελφοί μας, τον καλόν αγώνα ηγωνίσθητε μαζί μας, τον δρόμον τετελέκατε, την πίστιν τετηρήκατε. Εάν λοιπόν κρίνετε ως θεάρεστα αυτά που εγράφησαν στον τόμο, και μάλιστα τώρα που έχετε καθαρωτέρα αντίληψη των πραγμάτων, τι σας εμποδίζει να υπογράψετε και σεις, σύμφωνα με τoν νόμο, μαζί μας; Αφού είπαν αυτά οι Πατέρες και τοποθέτησαν τoν τόμο σφραγισμένο κοντά στα λείψανα των οσίων, αφιέρωσαν όλη εκείνη τη νύκτα σε άγρυπνη προσευχή. Την επαύριο, όταν ήλθαν εμπρός στις σορούς, κι ενώ οι σφραγίδες ήσαν άθικτες, ξεδίπλωσαν τoν άγιον τόμο, και βρήκαν μέσα και τις υπογραφές των δύο οσίων επισκόπων. Όπως ομολόγησαν όλοι χωρίς δισταγμό, ακόμη και αλλόθρησκοι, στη χορεία εκείνη των οσίων πατέρων παρευρίσκετο και συνεργούσε η ομοούσιος Τριάς.
Από τους αγίους αυτούς Πατέρες οι διακόσιοι τριάντα δύο ήταν αρχιερείς και οι ογδόντα έξι ήταν ιερείς, διάκονοι και μοναχοί. Συνολικά ήταν τριακόσιοι δεκαοκτώ.
Οι πιο επίσημοι ήταν οι εξής: ο Σίλβεστρος ο αρχιερέας της Ρώμης και ο Μητροφάνης Κωνσταντινουπόλεως που ήταν ασθενής, οι οποίοι συμμετείχαν με αντιπροσώπους· ο Αλέξανδρος Αλεξανδρείας μαζί με τον Μέγα Αθανάσιο που τότε ήταν Αρχιδιάκονος· ο Ευστάθιος Αντιοχείας και ο Μακάριος Ιεροσολύμων· ο Όσιος επίσκοπος Κουδρούης· ο Παφνούτιος ο ομολογητής, άνδρας σημειοφόρος· όσιος Ιάκωβος, ο πρόεδρος της Εκκλησίας της Νισήβεως, που πολλούς ελευθέρωσε από νοσήματα, διαβεβαιώνουν δε ότι ανέστησε και νεκρούς· ο Παύλος Νεοκαισαρείας, ο οποιος είχε γίνει παίγνιο της μανίας του Λικινίου· ο μυροβλύτης Νικόλαος και ο Σπυρίδων Τριμυθούντος, ο οποίος νίκησε έναν παρόντα φιλόσοφο, και αφού (με το θαύμα της κεραμίδας) του απέδειξε το δόγμα της Αγίας Τριάδος, τον βάπτισε.
***
Κατά τη διάρκεια της συνόδου, οπου μία μεγάλη συζήτηση σχετικά με αυτό το θέμα δεν οδηγούσε πουθενά, σηκώνεται όρθιος ο Όσιος Αχίλλιος Λαρισσης, κάνει νεύμα σε όλους να σωπάσουν και με δυνατή φωνή λέει:
-<<Εσύ Άρειε και οι υποστηρικτές σου, εάν έχετε δίκαιο που λέτε ότι ο Υιός του Θεού είναι κτίσμα και ποίημα Θεού, πες τότε σ’ αυτήν την πέτρα που βρίσκεται εδώ μπροστά μας, να αναβλύσει έλαιον και τότε θα σας πιστέψουμε. Αλλοιώς κάθε συζήτηση είναι μάταιη και δεν οδηγεί πουθενά>>.
Οι Αρειανοί ξαφνιάστηκαν και για λίγη ώρα έμειναν σιωπηλοί. Κατ’οπιν γυρίζουν και λένε στον Όσιο Αχίλλιο:
-<<Εσύ που είπες αυτό, εσύ και να το κάνεις>>.
Λέγοντας αυτό πίστευαν ότι ο Επίσκοπος δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει τέτοιο θαύμα. Θεώρησαν τα λόγια του σαν προπέτεια και όχι σαν Θεϊκή έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα.
Ο Όσιος Αχίλλιος όμως, χωρίς φόβο και χωρίς να δειλιάσει λεπτό, σηκώθηκε και στάθηκε μπροστά στον βασιλέα και τους Αρχιερείς. Με πίστη στον Χριστό, αφού πρώτα προσευχήθηκε, τους λέει:
-<< Εάν ο Υιός του Θεού υπάρχει ομοούσιος και ομόδοξος του Πατρός, όπως εμείς πιστεύουμε, ομολογούμε και κηρύσσουμε , ας αναβλύσει η πέτρα αυτή έλαιον, για να πιστεψουν και να βεβαιωθούν οι αιρετικοί>>.
Αμέσως , πριν τελειώσει καλά καλά τα λόγια του, ’εγινε το μεγάλο και καταπληκτικό θαύμα. Κάτω από την πέτρα, άρχισε να βγαίνει έλαιο τόσο ώστε κάλυψε όλο το έδαφος. Βλέποντάς το ο βασιλιάς και οι Αρχιερείς, θαύμασαν τη δυναμη της πίστης, δόξασαν το Θεό και επαίνεσαν τον Όσιο Αχίλαιο. Οι αρειανοί αντίθετα ντροπιάστηκαν και λυπήθηκαν..
Στην Σύνοδο αυτή έκανε και ο Άγιος Σπυρίδωνας ένα θαύμα που αφορούσε επίσης την Αγία Τριάδα. Αφού κατατρόπωσε με τα λόγια του τον οπαδό και ρήτορα του Αρείου, έπιασε στα χέρια του ένα κεραμίδι και θέλοντας να δείξει ότι ορισμένα πράγματα δεν τα φτάνει το μυαλό του ανθρώπου, είπε:
-<< Αν σας ρωτήσω πόσα πράγματα κρατάω στο χέρι μου , θα μου πέιτε, ένα κεραμίδι. Αυτό όμως δεν είναι ένα και θα σας το φανερώσω αμέσως τώρα>>.
Ενώ με το αριστερό χέρι κρατούσε το κεραμίδι, με το δεξί έκανε το Σταυρό του και είπε:
– <<Εις το όνομα του Πατρός>>.
Από το χέρι του Αγίου που κρατούσε το κεραμίδι, βγαίνει φωτιά με την οποία είχε ψηθεί. Και ενώ όλοι κοιτούν συγκλονισμένοι,ο Άγιος συνέχισε:
-<<Και του Υιού>>.
Τότε από το κεραμίδι έτρεξε νερό.
-<<Και του Αγιού Πνεύματος>>.
Και τότε, στο χέρι του Αγίου, από το κεραμίδι έμεινε μόνο χώμα.
Aυτά και άλλα θαυμαστά έγιναν κατά την διάρκεια της Συνόδου.
Με τα θαύματά του ο Θεός, τίμησε την δύναμη των Ορθοδόξων, φανέρωσε περίτρανα το ομοούσιο της Αγίας Τριάδος και ταπείνωσε τους αιρετικούς. Έλαμψε το φως της αλήθειας και οι παρευρισκόμενοι δόξασαν τον Κύριο.
Από τους οπαδούς του Αρείου δε, άλλοι δέχτηκαν την Τριαδικότητα και ακολούθησαν την Ορθοδοξία, μερικοί όμως, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Άρειος, εμμένοντας πεισματικά στις απόψεις τους, εξορίστηκαν.
Όταν τελείωσε η Σύνοδος ο Μέγας Κωνσταντίνος ασπάστηκε με μεγάλο σεβασμό καθέναν ξεχωριστά και βλέποντας πάλι την βασανισμένη εικόνα πολλών από αυτούς, εξαιτίας των μαρτυρίων που υπέστησαν καρτερικά από τους διωγμούς ομολογώντας Χριστό, άλλους δηλαδή χωρίς μάτια, άλλους με παραλυμένα χέρια, άλλους κυρτωμένους από τους πολλούς ξυλοδαρμούς και άλλους να έχουν υποστεί το μαρτύριο της αποκοπής των γεννητικών οργάνων, κατενύγη πολύ, προσκυνούσε με ευλάβεια τα σημάδια από τις πληγές των αθλοφόρων, και καταφιλούσε τα παραλυμένα μέλη τους. Στα κατεστραμμένα μέλη άγγιζε άλλοτε τα μέλη του δικού του σώματος, άλλοτε τη βασιλική του πορφύρα, πιστεύοντας ότι με αυτόν τoν τρόπο και ο ίδιος αγιάζεται. Και στους εξορυγμένους οφθαλμούς έφερνε τις κόρες των ιδικών του ματιών, για να φωτισθούν από εκεί οι οφθαλμοί της δικής του ψυχής.
Όταν ήρθε η ώρα να αναχωρήσουν οι άγιοι Πατέρες, συγκεντρώθηκαν στην ανατολική είσοδο της πόλης, ώστε να αναπέμψουν προσευχή για καλή επάνοδο στις βάσεις τους, αλλά και για τη σωτηρία και προστασία της πόλης που τους φιλοξένησε κατά τη διάρκεια των εργασιών της Συνόδου. Τότε συνέβη στον χώρο εκείνο της ανατολικής εισόδου, που λέγεται «μεσόμφαλο», και γύρω από τον οποίο στεκόταν η χορεία των αγίων, άλλο θαυμαστό σημείο. Ανέβλυσαν πηγές από λάδι, εκεί στην μέση της αψίδας. Η πηγή αυτή, κατά μαρτυρία του Γρηγορίου, φαίνεται μέχρι σήμερα, φανερώνοντας τη δύναμη και τους καρπούς των προσευχών των αγίων αυτών ανδρών.
Οι άγιοι Πατέρες αξιώθηκαν να κοιμηθούν μακαρίως σε προχωρημένο γήρας, αφού κατελάμπρυναν τον δρόμο της επιγείου ζωής τους με την προκοπή τους στην αρετή. Ο δε φιλάνθρωπος Θεός «ο δοξάζων τους δοξάζοντας αυτόν» επέτρεψε ο θάνατός τους να επέλθει τόσο ειρηνικά, όπως ο φυσικός ύπνος και οι ψυχές τους να απολαύσουν τα αγαθά που είναι αποθησαυρισμένα στους ουρανούς. Στη συνέχεια, τα σώματα των Πατέρων αυτών, τα οποία είχαν δεχθεί τη Θεία Χάρη, έμειναν για αιώνες στην επαρχία του καθενός αδιάλυτα. Πολλοί είναι εκείνοι που μαρτύρησαν το γεγονός, οι οποίοι τους είδαν «ιδίοις όμμασι», σαν να κοιμούνται μέσα στις λάρνακές τους που ανοίγονταν κατά καιρούς, και τους προσκυνούσαν. Γιατί αυτά είναι τα δώρα της Χάριτος.
***
Ο Μέγας Κωνσταντίνος ευχαριστημένος από τα αποτελέσματα της Συνόδου, κάλεσε όλους τους Πατέρες να τον συνοδεύσουν στην βασιλεύουσα, για να τελέσουν τα εγκαίνια της νεόκτιστης πόλης. Όλοι δέχτηκαν και τον ακολούθησαν. Φτάνοντας στην πόλη που έφερε το όνομα του αυτοκράτορα, όλοι οι Ιερείς δεήθηκαν προς τον Θεό, να μείνει η πόλη στερεά και ανίκητη απέναντι στους εχθρούς της και τους βαρβάρους.
Στη λιτανεία που ακολούθησε, προεξέχοντος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, η πόλη αφιερώθηκε στην Υπεραγία Θεοτόκο που την έθεσε υπό την προστασία Της. Γιά 12 αιώνες περίπου, η Πανάχραντος Δέσποινα σε διαφόρους καιρούς και με πολλούς τρόπους διαφύλασσε αυτήν από τους κινδύνους.
Aπό τότε η Εκκλησία μας γιορτάζει κάθε χρόνο στις 11 Μαϊου την ανάμνηση των γενεθλίων της Κωνσταντινούπολης. Ο Μέγας Κωνσταντίνος τελος κάλεσε τους αγίους Πατέρες σε κοινή τράπεζα, κι έδωσε στον καθένα ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για τις ανάγκες των Εκκλησιών τους, τα νοσοκομεία και τα πτωχοκομεία και τους ευχαρίστησε.
Προσέξτε με πόση αγάπη προσεύχεται ο Κύριος Ιησούς στην τελευταία προσευχή Του για τους μαθητές Του! Καμιά μητέρα δεν θα προσευχόταν με τόση στοργή για τα παιδιά της. Πάτερ άγιε, γίνου δικός τους Πατέρας, όπως είσαι και δικός Μου. Με την πατρική Σου αγάπη στήριξέ τους και προστάτεψέ τους από τους κακούς λύκους, οδήγησέ τους, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Με τη δύναμη της προσευχής αυτής ο Θεός ενίσχυσε τους αγίους πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου και τους έκανε ατρόμητους υπερασπιστές της αλήθειας… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2023/05/27/90355/
Η Ορθοδοξία έχει τον δικό της αληθινό και αλάθητο Πάπα, το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα της σοφίας και δύναμης του Θεού, που κυβερνά όλους και όλα… Παντεπόπτα Κύριε, κραταίωσον ημών τας καρδίας! Ώστε να μην είμαστε τυφλοί οδηγοί ούτε τυφλοί ακόλουθοι. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/04/%ce%b7-%ce%bf%cf%81%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%af%ce%b1-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b9%ce%bd%cf%8c-%ce%ba/
Ο κόσμος πλησιάζει τους χαλεπούς χρόνους της Αποκαλύψεως. Η πορεία αυτή περιλαμβάνει και πολύτιμα στοιχεία θυσίας και ομολογίας. Είναι μια δοκιμασία για μας τους χριστιανούς και μια μαρτυρία των αληθειών που καλούμαστε να φέρουμε στο φως. Σήμερα, το να μην αντιδράσεις σημαίνει να μην ξεκαθαρίζεις. Κάποιοι θέλουν να διαλύσουν την Ορθοδοξία. Άγιος Ιουστίνος Πάρβου (Pârvu) ο Ρουμάνος, ο «πρίγκιππας της Ορθοδοξίας»
https://iconandlight.wordpress.com/2023/06/15/%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD/
Λόγω των αμαρτιών και των ανομιών των ασεβών αρχηγών του λαού υποφέρει ο λαός και καταρρέει το κράτος. Ένας ηγέτης που είναι μέλος της Εκκλησίας δεν συμμαχεί ποτέ με τους ειδωλολάτρες, ούτε εναντίον ορθοδόξων κρατών. Να ξέρετε ότι και τις “Μεγάλες Δυνάμεις” ο Θεός θα τις παιδαγωγήσει κατάλληλα. Θα τις πατάξει, όταν δεν θα το περιμένουν και τότε θα ηττηθούν. Άγιος Ιουστίνος Πίρβου – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/03/14/%ce%bb%cf%8c%ce%b3%cf%89-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1/
Δεν έχουμε πια προφήτες και αγίους προστάτες της Ορθόδοξης αλήθειας… πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με άγια λείψανα… Πιστεύω ότι, αν δημιουργήσουμε μία πνευματική ενότητα και αντισταθούμε μαζί, ο Θεός θα μας λυπηθεί. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Άγιος Ιουστίνος Πίρβου ο Ρουμάνος
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/06/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%ad%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%80%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf/
Η τεχνολογία γεννά τέρατα! Αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, είναι μια προσπάθεια να γίνει η κοινωνία “ρομπότ”, να κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν για να μην δεχτούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων. Οι χριστιανοί πάντοτε, με το αίμα μας και με τους διωγμούς μας διαφυλάξαμε την αλήθεια. Άγιος Ιουστίνος Πίρβου ο Ρουμάνος
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/31/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%ac-%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%84/
Ας μην πουλήσουμε την ελευθερία μας και το δικαίωμά μας να μοιάζουμε στον Ύψιστο Θεό! Άγιος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/12/%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1/
Σε περιόδους διωγμών οι Χριστιανοί να παίρνουν δύναμι από τη θ. Κοινωνία, λέγοντας την ευχή του Ιησού και επικαλούμενοι τη βοήθεια της υπεραγίας Θεοτόκου θα προστατευθούν από οποιονδήποτε. Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. π. Ιουστίνος Πάρβου
https://iconandlight.wordpress.com/2020/06/15/45321/
Ἀπολυτίκια
Τὸ Ἀναστάσιμον. Ἦχος πλ. β´.
Ἀγγελικαὶ δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνῆμά σου, καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν· καὶ ἵστατο Μαρία ἐν τῷ τάφῳ, ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα. Ἐσκύλευσας τὸν ᾅδην, μὴ πειρασθεὶς ὑπ᾿ αὐτοῦ· ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, δωρούμενος τὴν ζωήν. Ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι.
Δόξα. Τῶν Πατέρων. Ἦχος πλ. δ´.
Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ φωστῆρας ἐπὶ γῆς τοὺς Πατέρας ἡμῶν θεμελιώσας, καὶ δι᾿ αὐτῶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας· πολυεύσπλαγχνε, δόξα σοι.
Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος δ´.
Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἐν Ἁγίου Τύχωνος Ἀμαθοῦντος
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Των Κυπρίων τὸ κλέος, Ἀμαθοῦντος ὁ πρόεδρος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, Τύχων πατὴρ ἡμῶν ὅσιε. Διὸ ἐνδεέσι σου χειρί, τὸν σῖτον ἐνεδίδως δαψιλῶς· οὐκ ἐλαττοῦτο δὲ οὗτος, ἀλλ᾿ ἐκ Θεοῦ προνοίᾳ ἐπληθύνετο. Δόξα τῷ οὕτως εὐδοκήσαντι Θεῷ· δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σου πᾶσιν ἰάματα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ ἐν Ἁγίου Τύχωνος Ἀμαθοῦντος
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἔτυχες, ἱερατείας, νεύσι κρείττονι, ἐκλελεγμένος, ὡς θεράπων τῆς Τριάδος ἐπάξιος· σὺ γὰρ τῶν ἔργων ἐκλάμπων ταῖς χάρισι, τὴν Ἐκκλησίαν ἐστήριξας θαύμασι. Τύχων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκετευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Μνημονίου Ἀμαθοῦντος
Ήχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μνημονεύων μὴ παύσῃ, σεπτέ Μνημόνιε, ἀρχιερεῦ Ἀμαθοῦντος, τῶν σε τιμώντων πιστῶς καὶ ὑμνούντων τὰ λαμπρά σου κατορθώματα, πρὸς κτῆσιν πάσης ἀρετῆς καὶ διάδοσιν ἀρχῶν τοῦ θείου Εὐαγγελίου, δι᾿ ὧν σοφῶς τὴν σὴν ποίμνην πρὸς οὐρανῶν νομὰς κατηύθυνας.
ἕτερον Ἀπολυτίκιον ἀμφοτέρων. (Γεωργίου Γαλανόπουλου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν λαμπρὰν ξυνωρίδα τῶν Ἁγίων τιμήσωμεν, θείων Ἀμαθοῦντος Προέδρων εὐσεβεῖς μελῳδήμασι, Μνημόνιον ἀνθρώπων ὁδηγὸν καὶ Τύχωνα διάδοχον αὐτοῦ, ὠφελήσαντας καὶ δόντας κρείττω πιστοῖς Χριστοῦ χάριτι κράζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἀγαγόντι πρὸς ὁδὸν πάντας σωτήριον.
Ἕτερον. (Γεωργίου Γαλανόπουλου)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Χαίρει ἅπασα ἡ Ἀμαθοῦντος ποίμνη ἐφ᾿ ὑμᾶς ὦ Ἀρχιθῦται, ἑορτάζουσα μνήμην τὴν ἔνδοξον, σεπτὲ Μνημόνιε καὶ Τύχων Ὅσιε, θαυματοβρῦτα λαοῦ, θείᾳ χάριτι. Νῦν δ᾿ οἱ Κύπριοι ᾀσματικοῖς ὕμνοις μέλπουσι Ποιμένας τοὺς θεοῤῥήμονας, αἰτούμενοι ἱλάσκειν ἡμῖν Κύριον.
Ἀπολυτίκιον ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Θεόδωρε τὸ πνεῦμά σου.
Έτερον Ἀπολυτίκιον ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐκ σπάργανων ἐπλήσθης τῆς θείας χάριτος, καὶ τῷ Θεῷ ἀνετέθης ὡς Σαμουὴλ ὁ κλεινός, τὴν ὑπέρτιμον στολὴν Πάτερ κληρούμενος, ὅθεν θαυμάτων αὐτουργός, καὶ Χριστοῦ μυσταγωγός, Θεόδωρε ἀνεδείχθης, θεοδωρήτως ἐκλάμπων, τᾶς ψυχοτρόφους δωρεᾶς τοὶς πιστοίς.
Ἀπολυτίκιον Εὐτυχίου καὶ Μαύρου. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Θεοείκελον Ὅσιον εὐφημήσωμεν σὺν τῷ αὐτοῦ κατὰ σάρκα πατρὶ ἐνθέῳ λαμπρῶς, νῦν Εὐτύχιον καὶ Μαῦρον ὡς σεμνώματα νήψεως καὶ διαγωγῆς ἀκραιφνοῦς πανευλαβῶς βοῶντες· ἐκδυσωπεῖτε Χριστὸν ἡμῖν καταπέμψαι τὸ μέγα ἔλεος, μακάριοι.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Ἰουστίνου Πάρβου τοῦ Ρουμάνου
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰουστίνε τὸ πνεῦμά σου.
π. Ανανίας Κουστένης
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
[…] 
Π
Γι αυτό 
[…]
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Κωνσταντίνου 
Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Σ
Κ
Ο
Κ
…Έ
«…Κ
Οι άλλοι, που δεν ήσαν αγαθοί, αλλά δυσκολεμένοι, μόλις είδαν τον Τίμιο Σταυρό, το έβαλαν στα πόδια. Και έτρεχαν «μηδενός διώκοντος». Ακόμη κι ο φοβερός Μαξέντιος ανέβηκε στο άλογο του και άρχισε να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει και έτρεχαν και οι άλλοι ακόλουθοι του μαζί με τα άλογα και μ’ ό,τι άλλο, πέρασαν επάνω από τη γέφυρα του Τίβερη, υπεχώρησε εκείνη και πνίγηκαν μαζί με τον αυτοκράτορα στο ποτάμι. Και ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος εισήλθε θριαμβευτής στην αιωνία πόλη της Ρώμης. Και το πρώτο που έκανε ήτο να θέσει θεμέλιον λίθον διά το κτίσιμον ναού αφιερωμένον εις τον Σωτήρα Χριστόν, ο οποίος του χάρισε την περίλαμπρη νίκη.
Δ
Τότε εγώ του είπα πάλι: «Όλα καλά τα λέγεις, ιερώτατε βασιλιά, και μας παρηγορείς με αυτά. Όμως τέτοιες πρέπει να είναι οι κρίσεις τού Θεού και δεν είναι δίκαιο να πούμε διαφορετικά για τη θεϊκή δικαιοδοσία, διότι ο δίκαιος κριτής αποδίδει τα πάντα με δικαιοσύνη και σύμφωνα με τους κόπους του καθένας αποδίδει και την πληρωμή. Διότι η δική σου ζωή δεν είχε τους ίδιους κόπους, ούτε ήταν όμοια με την ζωή των Μοναχών, διότι εσύ μεν είχες τη γυναίκα σου βοηθό, τα παιδιά σου, τους δούλους σου, και τις διάφορες απολαύσεις και αναπαύσεις. Οι δε Μοναχοί, καταφρονώντας όλες τις ηδονές και απολαύσεις της παρούσας ζωής, έλαβαν τον Θεό αντί όλων των αγαθών του κόσμου και αυτόν είχαν χαρά και πλούτο τους. Το να κάνουν δε τα ευάρεστα σε Αυτόν τα θεωρούσαν ευχαρίστηση και μεγάλη απόλαυση, δίοτι ήσαν κατά τον Απόστολο Παύλο «στερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι».
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Κωνσταντίνου 
iconandlight 