Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (620)
Άγιος Μαρτίνος ο Ελεήμων, Επίσκοπος Τουρώνης Γαλλίας, (397) και Μαρτίνος Επίσκοπος Φραγγίας (+2ος αι.)
Νείλος ο Σιναΐτης, πατέρας Οσίου Θεοδούλου του Σιναΐτου, εξ Αγκύρας Μ. Ασίας (430)
Νείλος ο μυροβλύτης ο εκ Κυνουρίας (1651)
Αχίας ο Προφήτης (10ς αι. π.Χ.)
Σάββας ο Νιγδελής ο και Σαμολαδάς, νεομάρτυς εν Κωνσταντινουπόλει(1732)
Νικόλαος νεομάρτυς εκ της ενορίας των έξι Μαρμάρων εν Κωνσταντινουπόλει (1732)
Σύναξι Πάντων των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Μονής Όπτινα στην Ρωσία
Εορτάζουν στις 12 Νοεμβρίου
Στίχοι
Ιωάννης πένησι δούς καί σκορπίσας,
Ώ ποία Χριστώ νυν παρεστως λαμβάνει!
Ώχετο ακτεάνων δυοκαιδεκάτη Ελεητής.
«Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (Ματθ. ε’ 7).
«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» Ψαλμ. 33:11).
Το έλεος του Θεού τα αναπληρώνει όλα !
Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα
Δόκιμος ακόμα, μια καλοκαιριάτικη νύχτα περπατούσα ανάμεσα στους κήπους της Σκήτης. Μόνος με μόνο τον Θεό. Πλησιάζοντας την μεγάλη λίμνη βλέπω τον μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Από τότε πού πέρασε τον κατώφλι της Σκήτης είχαν περάσει 62 ολόκληρα χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν έβγαινε καθόλου από την Σκήτη. Είχε λησμονήσει εντελώς τον κόσμο. Στεκόταν ακίνητος με τα μάτια καρφωμένα στο νερό. Με τρόπο διακριτικό, για να μην τον τρομάξω, έκαμα αισθητή την παρουσία μου. Τον πλησίασα, και τον ερώτησα:
– Τί κάνεις εδώ, πάτερ;
– Κοιτάζω τον νερό.
– Και τί βλέπεις;
– Εσύ, δεν βλέπεις τίποτα;
– Απολύτως, τίποτα.
– Μέσα από τον νερό βλέπω την σοφία του Θεού. Γνωρίζεις πολύ καλά, πώς είμαι άνθρωπος ολιγογράμματος. Το μόνο πού κατάφερα και έμαθα στην ζωή μου είναι να διαβάζω τον Ψαλτήρι.
Ο Κύριος όμως, δεν με αφήνει στο σκοτάδι, αλλά μου φανερώνει τον άγιο θέλημά Του σε μένα, τον ταπεινό δούλο Του. Πολλές φορές εκπλήσσομαι πού άνθρωποι μορφωμένοι δεν κατανοούν μερικά απλά θέματα της πίστεως. Βλέπεις;
Όπως όλος αυτός ο ουρανός με τα άστρα αντικαθρεφτίζεται μέσα στο νερό, έτσι και ο Κύριος, όχι μόνο αντικαθρεφτίζεται μέσα στην καθαρή καρδιά, αλλά την κάνει και κατοικία Του.
Ένα πράγμα σου λέω. Η χαρά και η μακαριότητα πού αισθάνεται η ψυχή του ανθρώπου πού φρόντισε να καθαρίσει την καρδιά του, δεν περιγράφεται. Τα λόγια του Χριστού «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία» δεν είναι τυχαία!
Ανάμεσα και γνωρίζω πόσο απαραίτητο είναι στον άνθρωπο να έχει καρδιά καθαρή, όμως, τόσα χρόνια αγωνίζομαι και ακόμη δεν τον έχω κατορθώσει. Μήπως, μπορείς εσύ να μού εξηγήσεις, τι σημαίνει καρδιά καθαρή;
– Πάτερ, τί υψηλά πράγματα ζητάς από εμένα; Τέτοιες εμπειρίες δεν έχω! Το μόνο πού έχω καταλάβει, και αυτό μόνο από διάβασμα, είναι, πώς η καθαρότητα της καρδιάς ταυτίζεται με την πλήρη απάθεια. Όποιος την έχει κάνει κτήμα του είναι ξένος σε κάθε πάθος.
-Όχι! Αυτό πού λες δεν επαρκεί. Δεν φτάνει να πλύνεις το ποτήρι. Πρέπει και να το γεμίσεις με νερό, διαφορετικά δεν έχει καμία άξια. Όταν ο άνθρωπος αγωνιστεί να ξεριζώσει από μέσα του τα πάθη, οφείλει να γεμίσει τον χώρο της καρδιάς του με τις αντίστοιχες αρετές. Μόνο τότε μπορεί να λέει ότι απέκτησε καθαρή καρδιά.
– Πάτερ Γεννάδιε, πιστεύεις ότι θα πας στον παράδεισο;
– Σε ένα μόνο πιστεύω και ελπίζω: στο έλεος του Θεού– είπε με βεβαιότητα ο π. Γεννάδιος.
– Μα σύ λες, πώς μόνο οι καθαροί στην καρδιά θα δουν τον Θεό· και σύ ο ίδιος το ομολογείς, ότι καθαρή καρδιά δεν έχεις. Τί μου λες τώρα;
– Εγώ καλά σου τα λέω. Σύ δεν κατάλαβες σωστά. Ξεχνάς το έλεος του Θεού. Το έλεος του Θεού τα αναπληρώνει όλα. Είναι απέραντο και ανεξάντλητο. Πιστεύω ακράδαντα, ότι ο πολυεύσπλαχνος Κύριος δεν θα με απορρίψει και εμένα, πού είμαι και καλόγηρος.
Πίστη. Πίστη μας χρειάζεται. Πίστη και ελπίδα σε Εκείνον πού σταυρώθηκε για μας· αντί για μας· στην θέση μας. Ο Θεός Πατέρας πού από απέραντη αγάπη μας έδωσε τον Υιό Του, δεν θα μας δώσει και τον παράδεισο;
Ω, πόσοι αδελφοί, με τέτοια βαθειά πίστη, ζουν ανάμεσα μας, κρυμμένοι από τα μάτια των πολλών χωρίς ποτέ να δίνουν την παραμικρή εντύπωση «χαρισματούχου» γέροντα.
Και όμως έχουν τόσο βαθειά πνευματική ζωή. Και μόνο με την συνομιλία μαζί τους, ανακαλύπτεις την ομορφιά της καλλιεργημένης ψυχής τους.
Από τον βίο του Οσίου στάρετς Βαρσανουφίου της Όπτινα
***
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων
Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, αν και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, συνήθιζε να επισκέπτεται τρεις φορές την εβδομάδα, τους αρρώστους στο νοσοκομείο. Κάποιος ξένος για να τον δοκιμάσει, συνάντησε τον Άγιο και του ζήτησε να τον ελεήσει. Ο Άγιος έδωσε εντολή στον διανομέα να του δώσει έξι νομίσματα. Ο ξένος αφού άλλαξε ένδυμα, εμφανίστηκε ξανά μπροστά στον Άγιο, σε άλλο τόπο και ξαναζήτησε ελεημοσύνη.
Ο διανομέας είπε τότε στον Άγιο ότι είναι ο ίδιος που πήρε πρωτύτερα τα έξι νομίσματα, αλλά εκείνος προσποιούμενος ότι δεν τον γνώρισε, του έδωσε ξανά έξι νομίσματα. Ο ξένος όμως, αφού άλλαξε πάλι σχήμα, ξαναγύρισε μετά από λίγο και ζήτησε ελεημοσύνη. Και πάλι ο διανομέας ενημέρωσε τον Πατριάρχη ότι είναι ο ίδιος που τον εξαπάτησε δύο φορές συνεχώς. Όμως, ο Άγιος χωρίς να σκανδαλισθεί και θέλοντας να μην χάσει τον μισθό της ελεημοσύνης, πρόσταξε να του δώσει δύο φορές περισσότερα από όσα του είχε δώσει πριν, φοβούμενος μήπως είναι ο ίδιος ο Ιησούς και φανερώθηκε ως ξένος για να τον δοκιμάσει!
Κάποια άλλη φορά, ενώ βρισκόταν καθ’ οδόν προς την Εκκλησία των αγίων Αναργύρων Κύρου και Ιωάννου, συνάντησε μια χήρα ενδεή και ταλαίπωρη, η οποία άρχισε να του αφηγείται αναλυτικά την κακοπάθειά της. Οι συνοδοί του πατριάρχη βαρέθηκαν ν’ ακούν τα εκτενή παράπονα της γυναίκας και τον προέτρεπαν να σπεύσει στην Εκκλησία για την Ακολουθία, λέγοντάς του ότι μπορούσε και αργότερα ν’ ακούσει την ιστορία της γυναίκας. όμως ο Ιωάννης είπε:
«Και πώς θα ακούσει ο Θεός εμένα, εάν δεν ακούσω εγώ εκείνη;». Δεν έφυγε ο άγιος, μέχρι που η αναξιοπαθούσα διηγήθηκε ως το τέλος την ιστορία της.
Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής
» Κάποτε που βάδιζα με τον άγιο στην πλατεία της πόλεως, βλέπω δεξιά μου έναν άνθρωπο κάτι να ψιθυρίζει. Τον ακολουθούσαν πολλοί φτωχοί ζητώντας του βοήθεια. Κι εκείνος κάνοντας τάχα ότι τους διώχνει, τους έβαζε στο χέρι την ελεημοσύνη του.
Έτσι κρυβόταν από τους ανθρώπους. Μόλις το πρόσεξα, σκούντησα τον όσιο και του είπα για την αρετή του ανθρώπου αυτού. Κι εκείνος μού λέει:
– Στα μάτια του Θεού είναι μέγας. Τον ξέρω, γιατί αρκετές φορές βρεθήκαμε μαζί.
Ύστερα από μερικές ημέρες τον ρώτησα σχετικά με αυτή την αρετή και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.
– Ήμουνα τότε, μού είπε, μικρό παιδί, δώδεκα χρονών περίπου, και είχα πάει στην εκκλησία του αποστόλου Θωμά να προσευχηθώ. Βρήκα εκεί ένα γέροντα να διδάσκει το λαό. Μεταξύ άλλων, μίλησε και για την ελεημοσύνη. Είπε ότι αυτός που δίνει κάτι στους φτωχούς είναι σαν να το καταθέτει στα χέρια του Κυρίου. Όταν το άκουσα αυτό παραξενεύθηκα και κατέκρινα τον άνθρωπο του Θεού ότι ήταν ψεύτης. Γιατί έλεγα μέσα μου: αφού ο Κύριος είναι στους ουρανούς στα δεξιά του Πατέρα του, πώς θα βρεθεί στη γη, για να πάρει αυτά που δίνουμε στους φτωχούς;
Καθώς όμως βάδιζα και συλλογιζόμουν όσα άκουσα, βλέπω κατά σύμπτωση ένα κουρελιάρη φτωχό που πάνω από το κεφάλι του -τι θαύμα!- στεκόταν η μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εκεί που προχωρούσε ο φτωχός τον συνάντησε κάποιος ελεήμων και του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί. Μόλις λοιπόν άπλωσε το χέρι του ο φιλόπτωχος εκείνος προς το ζητιάνο, άπλωσε και ο Κύριος το χέρι του από την εικόνα, πήρε το ψωμί και τον ευχαρίστησε. Έπειτα το έδωσε στον φτωχό. Ούτε αυτός όμως ούτε κι ο ελεήμων κατάλαβαν τίποτε.
Θαύμασα και πίστεψα. Από τότε ήξερα ότι όποιος δίνει στους αδελφούς ότι έχουν ανάγκη, το βάζει πραγματικά στα χέρια του Χριστού. Αυτή την εικόνα του Χριστού τη βλέπω να στέκεται πάνω από όλους τους φτωχούς και για αυτό με δέος ασκώ όσο μπορώ, την αρετή της ελεημοσύνης που τόσο ευχαριστεί τον Κύριο». (Απο το βιβλίο “Ένας ασκητής επίσκοπος”, Άγιος Νήφων ο Κωνσταντιανής, εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου – Ωρωπός)
Σπείρε την ελεημοσύνη με ταπείνωση και θα θερίσεις το έλεος του Θεού την ημέρα που θα σε κρίνει.
Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του. Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους.
Δίνε με χαρωπό πρόσωπο την ελεημοσύνη σου και παρηγόρει πάντοτε τους θλιβομένους!…
Σκέπασε τον αμαρτάνοντα και βλέπε όλους σαν αγίους!…
Αγίου Ισαάκ του Σύρου
Ελεημοσύνη είναι να έχεις καρδιά. Διότι κατά τον λόγο ενός μεγάλου Αγίου, του αββά Παμβώ, εάν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς. Ιερομ. Γρηγόριος Αγιορείτης
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας, Ο Θεός προνοεί για όλα
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/11/34748/
Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, Είδα μια ωραιότατη κοπέλα, και μου είπε: Είμαι η ευσπλαχνία, η ελεημοσύνη, η αγάπη.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/11/25997/
Η δύναμη της ελεημοσύνης.Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων
https://iconandlight.wordpress.com/2014/11/11/%ce%b7-%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7/
Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννου του ελεήμονος. Ηχος πλ. δ’.
Εν τη υπομονή σου εκτήσω τον μισθόν σου Πάτερ, Όσιε, ταις προσευχαίς αδιαλείπτως εγκαρτερήσας, τους πτωχούς αγαπήσας, και τούτοις επαρκέσας. Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, Ιωάννη Ελεήμον μακάριε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ήχος πλ. α’
Χαίροις ασκητικών
Χαίροις ο των πεινώντων τροφεύς, των δεομένων παροχεύς αφθονώτατος, η βρύσις τής συμπαθείας, η τού ελέους πηγή, καταπονουμένων η αντίληψις χηρών ο προστάτης, των ασθενούντων επίσκεψις, γυμνητευόντων, ασφαλές περιβόλαιον, η οξυτάτη των πιπτόντων ανόρθωσις, Πάτερ υπερουράνιε, ιλέω σου όμματι, άνωθεν πρόσχες και θείας, φιλανθρωπίας μετάδοσιν, Χριστόν καταπέμψαι, ταις ψυχαίς ημών δυσώπει, και μέγα έλεος.
Χαίροις χειραγωγία τυφλών, παιδαγωγία τής νεότητος ένδοξε, τού γήρως η βακτηρία, των πλανωμένων ποιμήν, των αμαρτανόντων η διόρθωσις, λειμών ευωδέστατος, μυροθήκη τού Πνεύματος, τής ευποιϊας, ποταμός ο αέναος, καταγώγιον, τής Αγίας Τριάδος σεπτόν, Μέμνησο των υμνούντων σε, ρυόμενος θλίψεων, και των κινδύνων και νόσων, και αιωνίου κολάσεως, Χριστόν ικετεύων, τον παρέχοντα τω κόσμω, το μέγα έλεος.
Ωδή δ’
«Εισακήκοα Κύριε,
Τη πολλή συμπαθεία σου, Κύριος προσέχων ο συμπαθέστατος, την ψυχήν σου καθηγίασεν, Iωάννη Πάτερ Ιερώτατε.
Ωδή ς’
«Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον
Δεήσεσι και νηστεία σχολάζων, και αγρύπνως τον Θεόν ικετεύων, οπτασιών, και οράσεων θείων, κατηξιώθης Θεόφρον πανόλβιε, μυούμενος τα υπέρ νουν, διανοίας σοφέ καθαρότητι.
Ο βίος σου υπέρ ήλιον λάμψας, συμπαθείας επαφήκεν ακτίνας, το σκοτεινόν, νέφος εξελαυνούσας, των δεομένων πενίας πανόλβιε, θαλπούσας τε τούς τω κρυμώ, των δεινών κρατουμένους Θεόπνευστε.
Ο Οίκος
Ίδιον κάλλος ενθείς τη ψυχή σου, την γνησίαν αγάπην, και την ωραίαν συμπάθειαν, κόρην ωραίως κεκοσμημένην, την ελεημοσύνην, κλάδοις ελαίας εν τη νυκτί αψευδώς, Ιωάννη εώρακας, ιλαρώς σοι φθεγγομένην, Εάν κτήση με φίλην και σύνοικον, άξω σε ενώπιον τού Βασιλέως Χριστού, και πεισθείς, τού σκοπού ου διήμαρτες, της ελεημοσύνης ω επώνυμε.
Ωδή ζ’
«Παίδες Εβραίων εν καμίνω
Μέλιτος γεύσις ηδυτάτη, μετενήνεκται εις δόκιμον χρυσόν σοι, τή πλουσία σου γάρ, προσέχων προαιρέσει, ο Ποιητής πλουσίας σοι, χορηγεί τάς αντιδόσεις.
Εξαποστειλάριον
Ο ουρανόν τοίς άστροις
Τον μιμητήν φανέντα, τού φιλοικτίρμονος Θεού, υμνήσωμεν Ιωάννην, όπως χρεών αποκοπήν, καί λύσιν πλημμελημάτων, δι’ αυτού τύχωμεν πάντες.
Θεοτοκίον
Ο γλυκασμός τών Αγγέλων, τών θλιβομένων η χαρά, Χριστιανών η πραστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου καί ρύσαι, τών αιωνίων βασάνων.
iconandlight 