Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες. Μ’ αυτά τα λόγια ο Κύριος κάνει μετόχους του μακαρισμού όλους τους πιστούς όλης της γης και όλων των εποχών, όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Μας λέγει: Ψηλαφήστε με και δείτε. Ψηλαφήστε με, ζώντας σύμφωνα με το θέλημά μου, και θα Με δείτε εμένα τον Αόρατο· Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
«Χαίρετε!». «Ειρήνη υμίν!»

Συναξάριον
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ δευτέρᾳ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὰ ἐγκαίνια ἑορτάζομεν τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως, καὶ τὴν τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησιν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν ἐν Ναούσῃ Νεομαρτύρων, ἑκουσίως εἰς ῥεῖθρα Ἀραπίτσης κατακρημνισθέντων, Νεανίδων, Μητέρων, καὶ αὐτῶν Παίδων, διὰ Χριστοῦ τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀποφυγὴν Αὐτοῦ ἀπαρνήσεως, ὡς καὶ τῆς ἐκ τῶν ἀπίστων μολύνσεως ψυχῶν καὶ σωμάτων.(1822)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Νικήτα τοῦ Λαζοῦ, τοῦ ἐν Σέῤῥαις (1808)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Γεωργίου, Μανουήλ, Θεοδώρου, Γεωργίου & Μιχαὴλ τῶν ἐν Νέᾳ Μάκρῃ Ἀλεξανδρουπόλεως μαρτυρησάντων ἐν ἔτει 1835.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Παναγίας τῆς Παντανάσσης ἐν Μυστρᾷ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνείαν ποιούμεθα, κατὰ κοινὴ τῶν Πατέρων διάθεσιν, τῆς παραδόξως γενομένης ἀποδράσεως τοῦ ἀλλοπίστου στρατοῦ, ἐκ τῶν περιβόλων τοῦ Ὄρους καὶ ἀπαλλαγῆς τῆς ἐκδεκαετοῦς ὡμωτάτης αὐτῶν καταδρομῆς.

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ Αʹ τοῦ αὐτοῦ μηνός Μαΐου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἱερεμίου. (655 – 586 π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Ἰσιδώρας ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(365).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἀθλήσεως τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βατᾶ τοῦ Πέρσου. (364)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Φιλοσόφου ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μιχαήλ τοῦ ἐν Χαλκηδόνι (8ος-9ος αιων)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ φοβεροῦ σεισμοῦ ἐν τῇ Μονῇ Σινᾷ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Συμεών, τοῦ Πενταγλωσσίτου τοῦ Σιναΐτου (1035)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Ταμάρας τῆς βασιλίσσης Γεωργίας (1213)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σάββας, ἐν συκῇ κρεμασθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Μακαρίου Μητροπολίτου Κιέβου, μαρτυρήσαντος ὑπὸ τῶν Ταρτάρων εν ἔτει 1497 μ.Χ, οὗ τὰ ἄφθαρτα λείψανα αὐτοῦ φυλλάσονται ἐν τῷ Ἱ. Ν. τοῦ Αγίου Βλαδιμήρου ἐν Κιέβῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ζωσιμᾶ τοῦ Γεωργιανοῦ, ἐπισκόπου Κουμοῦρντο (15ος αι.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Παναρέτου, Ἐπισκόπου Πάφου (1791)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τελοῦνται τὰ ἐγκαίνια τῆς Νέας Ἐκκλησίας καὶ συνεισέρχεται ὁ Πατριάρχης ἐν τῷ Παλατίῳ κἀκεῖθεν ἀπέρχεται μετὰ λιτῆς εἰς τὴν Νέαν Ἐκκλησίαν, καὶ λειτουργεῖ ἐκεῖσε.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν τριῶν νέων Ὁσιμαρτύρων Εὐθυμίου τοῦ ἐκ Δημητσάνης (Μαρτίου κβʹ), Ἰγνατίου τοῦ ἀπὸ Ἐσκὴ Ζαγαρὰν (Ὀκτωβρίου ηʹ) καὶ Ἀκακίου τοῦ ἀπὸ Νιβόρη Θεσσαλονίκης (1815) . Τελεῖται δὲ ἡ μνήμη αὐτῶν ἐν τῷ κατὰ τὴν σκήτην τοῦ τιμίου Προδρόμου σεπτῷ αὐτῶν μαρτυρίῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου, Ἱερομονάχου, καὶ Ἱεροδιδασκάλου τοῦ Χίου (1821)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης Μεθυμοπούλας, τῆς ἐκ Φουρνῆς τοῦ Μεραμβέλλου τῆς Κρήτης ὁρμωμένης καὶ ἐν αὐτῇ ἀθλησάσης ἐν ἔτει ᾳωκστ΄ (1826).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Σύναξις τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς Μυροβλύζουσας τοῦ Τσαρεβοκοκσάϊσκ Ῥωσίας.

Διδαχή για την Κυριακή του Αντίπασχα (Κυριακή του Θωμά) για το Χριστιανισμό
-Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. 20, 29)

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ είναι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει». Αυτά τα λόγια είπε ο Κύριος στον πιστό μαθητή Του, που αρνήθηκε να πιστέψει στην ανάστασή Του, όταν οι αδελφοί του, οι απόστολοι, του τη γνωστοποίησαν. Αυτά τα Λόγια είπε ο Κύριος στον μαθητή Του, που είχε δηλώσει ότι δεν θα πίστευε στην ανάστασή Του, ώσπου να βεβαιωνόταν με τις αισθήσεις του γι’ αυτό το τόσο θαυμαστό και τόσο σημαντικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα γεγονός.«Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας!» (Ιω. 20, 25), έλεγαν με χαρά στον άγιο Θωμά οι άλλοι απόστολοι, στους οποίους εμφανίστηκε ο Κύριος την ημέρα της αναστάσεώς Του, όταν βράδιασε. Οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι με κλειδωμένες τις πόρτες, επειδή φοβούνταν τους Ιουδαίους, που μόλις είχαν διαπράξει τη θεοκτονία κι έπαιρναν ήδη μέτρα εναντίον της προαναγγελμένης αναστάσεως του Ιησού (Βλ. Ιω. 20, 19). Ο Κύριος είχε μπει στο σπίτι χωρίς ν’ ανοίξει τις πόρτες.

Ο Θωμάς, λοιπόν, αποκρίθηκε στους αδελφούς του με αμηχανία: «Αν δεν δω στα χέρια Του τα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δεν βάλω το δάχτυλό μου στα σημάδια από τα καρφιά, κι αν δεν βάλω το χέρι μου στη λογχισμένη πλευρά Του, δεν θα πιστέψω» (Ιω. 20, 25). Με τα λόγια αυτά δεν εκφράστηκε απιστία, που είναι εναντίωση στον Θεό. Με τα λόγια αυτά εκφράστηκε μια άφατη χαρά. Με τα λόγια αυτά εκφράστηκε η απορία μιας ψυχής μπροστά στο μεγαλείο ενός γεγονότος που υπερβαίνει την ανθρώπινη νόηση, ενός γεγονότος που άλλαξε την κατάσταση της ανθρωπότητας.

Ο πανάγαθος Κύριος δεν άργησε να δώσει στον μαθητή Του την επιβεβαίωση που τόσο ποθούσε. Μία εβδομάδα μετά την πρώτη εμφάνισή Του στους αποστόλους, εμφανίστηκε πάλι σ’ αυτούς εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι. Μαζί τους βρισκόταν τώρα κι ο Θωμάς. Ξαφνικά, λοιπόν, μολονότι οι πόρτες ήταν κι αυτή τη φορά κλειδωμένες, είδαν τον Κύριο να παρουσιάζεται και να στέκεται ανάμεσά τους. «Ειρήνη σ’ εσάς» (Ιω. 20, 26), τους είπε. Έπειτα γυρίζει στον Θωμά και του λέει: «Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου. Φέρε και το χέρι σου και βάλ’ το στην πλευρά μου. Μην αμφιβάλλεις· πίστεψε!» (Ιω. 20, 27). Έτσι ο Κύριος έδειξε ότι, ως «πανταχού παρών», βρισκόταν εκεί, ανάμεσα στους μαθητές Του, και τότε που ο Θωμάς, θεωρώντας Τον απόντα, είχε αμφισβητήσει την ανάστασή Του. Ο Θωμάς ήθελε να βεβαιωθεί για την ανάσταση του Χριστού. Αλλά τώρα, παίρνοντας μιαν ασύγκριτα ανώτερη διαβεβαίωση, δεν χρειάζεται την επιβεβαίωση της αναστάσεως. «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» (Ιω. 20, 28), αναφωνεί. Σαν να έλεγε: “Αφού βεβαιώθηκα για τη θεότητά Σου, δεν ζητώ να διαπιστώσω την ανάστασή Σου. Σ’ Εσένα, τον παντοδύναμο Θεό, είναι όλα δυνατά, ακόμα κι εκείνα που υπερβαίνουν την ανθρώπινη αντίληψη”.

Απαντώντας στην ομολογία του αποστόλου, ο Κύριος μακάρισε εκείνους που πιστεύουν χωρίς να Τον έχουν δει. Μακάρισε κι εμάς ο Κύριος μαζί μ’ όλους όσοι δεν Τον είδαν με τα σωματικά τους μάτια. Μακάρισε κι εμάς, που βρισκόμαστε τόσο μακριά Του χρονικά και τοπικά. Μας μακάρισε τότε που στεκόταν ανάμεσα στους άγιους αποστόλους Του με την ανθρώπινη φύση που την είχε προσλάβει, την είχε προσφέρει θυσία για την ανθρωπότητα και, τελικά, την είχε δοξάσει, ανασταίνοντάς την. Δεν ξέχασε ο Κύριος κι εμάς, όσους βρισκόμαστε εδώ, στον Ιερό ναό Του, αναπολώντας το γεγονός, από το οποίο μας χωρίζουν δεκαοκτώ αιώνες. Μακάριοι κι εμείς, που δεν Τον είδαμε, αλλά πιστεύουμε σ’ Αυτόν. Μακάριοι όσοι από μας πιστεύουν σ’ Αυτόν.

Η ουσία βρίσκεται στην πίστη. Αυτή φέρνει τον άνθρωπο κοντά στον Θεό και τον κάνει παιδί του Θεού. Αυτή θα παρουσιάσει τον άνθρωπο στον Θεό. Αυτή, την τελευταία ημέρα της ζωής του πρόσκαιρου τούτου κόσμου και κατά την απαρχή της αιώνιας ημέρας, θα βάλει τον άνθρωπο στα δεξιά του θρόνου του Θεού, για ν’ ατενίζει αιώνια τον Θεό, για να ευφραίνεται αιώνια με τον Θεό, για να βασιλεύει αιώνια μαζί με τον Θεό.

«Μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει». Μ’ αυτά τα λόγια ο Κύριος συνένωσε τους πιστούς όλης της γης και όλων των εποχών με τους αποστόλους. Το ίδιο είχε κάνει, όταν προσευχήθηκε στον Πατέρα Του, λίγο πριν οδηγηθεί στα παθήματα και τον θάνατο για τη σωτηρία μας. «Δεν προσεύχομαι μόνο γι’ αυτούς (δηλαδή τους αποστόλους)», είχε πει τότε, «αλλά και για εκείνους που με το κήρυγμα αυτών θα πιστεύουν σ’ εμένα» (Ιω. 17,20). Έτσι κι εδώ, λοιπόν, κάνει μετόχους του μακαρισμού των αποστόλων όλους τους πιστούς, όλα τα μέλη της Εκκλησίας. «Μακάρια είναι τα μάτια σας», είχε πει στους μαθητές Του σε μιαν άλλη περίσταση, «γιατί βλέπουν, και τ’ αυτιά σας γιατί ακούνε! Σας βεβαιώνω ότι πολλοί προφήτες και δίκαιοι» της Παλαιάς Διαθήκης «επιθύμησαν να δουν και ν’ ακούσουν αυτά που βλέπετε και ακούτε εσείς, αλλά δεν τα είδαν και δεν τα άκουσαν» (Ματθ. 13, 16-17).

Οι μακάριοι αυτόπτες και υπηρέτες του Λόγου μας παρέδωσαν με ακρίβεια ό,τι είδαν και άκουσαν (Βλ. Λουκ. 1,3, Α’ Ιω. 1, 1-3), όταν, όπως λέει ένας απ’ αυτούς, «ο Λόγος έγινε άνθρωπος, κι έστησε τη σκηνή Του ανάμεσά μας, και είδαμε τη θεϊκή Του δόξα, τη δόξα που ο μονογενής (Υιός) έχει από τον Πατέρα, και ήρθε γεμάτος θεία χάρη και αλήθεια για μας» (Ιω. 1, 14). Η σαφής αφήγηση των αποστόλων μας κάνει νοερούς θεατές των γεγονότων, των οποίων εκείνοι υπήρξαν αυτόπτες.

Μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας βρισκόμαστε σε διαρκή κοινωνία με τον Κύριο. Η ζωντανή πίστη κάνει τον Θεό, που είναι αόρατος με τα μάτια του σώματος, ορατό με το μάτι της ψυχής, τον νου (Πρβλ. Εβρ. 11, 27). Μυστικά μας αποκαλύπτει τον Κύριο η ζωή η σύμφωνη με τις εντολές Του. Όταν οι “μαθητές” του Κυρίου, δηλαδή οι ιδέες που έχει προσλάβει ο νους από το Ευαγγέλιο, συγκεντρωθούν στο “υπερώο”, δηλαδή στην καρδιά και κλειδώσουν τις πόρτες της για να μην εισχωρήσουν εκεί οι “Ιουδαίοι”, δηλαδή οι λογισμοί που εναντιώνονται στον Κύριο και την πανάγια διδασκαλία Του, τότε Εκείνος εμφανίζεται πνευματικά εκεί, στον εσωτερικό άνθρωπο.

Εφόσον εξομοιωνόμαστε με τους αγίους αποστόλους, τολμούμε να ισχυριστούμε πως είμαστε πιο μακάριοι από τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης. Εκείνοι πίστευαν σε Λυτρωτή που θα ερχόταν εμείς πιστεύουμε στον Λυτρωτή που ήρθε και πραγματοποίησε τη λύτρωση. Σ’ εκείνους είχε δοθεί η υπόσχεση των δωρεών της χάριτος· σ’ εμάς έχουν δοθεί άφθονες οι ίδιες οι δωρεές, από τις οποίες ωφελούμαστε ανάλογα με την προαίρεσή μας. Ο Δωρητής είναι απείρως πλούσιος και απείρως ελεήμων. Αν αισθανόμαστε έλλειψη των δωρεών Του, υπαίτιοι γι’ αυτό είμαστε εμείς, μόνο εμείς. Δεν τις αισθανόμαστε, επειδή έχουμε αδύναμη πίστη, ή μάλλον -θα το πω απροκάλυπτα— επειδή δεν έχουμε πίστη.

Γιατί δεν έχουμε πίστη; Επειδή δεν καταβάλαμε, δεν θελήσαμε να καταβάλουμε κανέναν κόπο για να διδαχθούμε τον Χριστιανισμό, ώστε ν’ αποκτήσουμε την πίστη από την ακρόαση του κηρύγματος (Βλ. Ρωμ. 10, 17) και την πίστη από την εκτέλεση των έργων της αρετής (Βλ. Ιω. 2, 18). Η πίστη από την ακρόαση του κηρύγματος παρέχει τη θεωρητική γνώση του Χριστιανισμού, ενώ η πίστη από τα έργα παρέχει την πρακτική γνώση του Χριστιανισμού. Ο χριστιανός που επιθυμεί με ειλικρίνεια να γνωρίσει βαθύτερα τον Θεό, οδηγείται απ’ αυτές τις δύο γνώσεις, οδηγείται από τον ίδιο τον Θεό, στη μυστική και ουσιαστική γνώση, την πνευματική. Η πνευματική γνώση είναι πάντα συνυφασμένη με τη ζωή της πίστεως. «Εκείνος που κατέχει τις εντολές μου και τις εκτελεί», είπε ο Κύριος, «αυτός με αγαπά· κι αυτός που με αγαπά, θ’ αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου» (Ιω. 14, 21).

Τον Χριστιανισμό μπορούμε να τον παρομοιάσουμε μ’ ένα θαυμάσιο και μεγάλο λιμάνι, στο οποίο μπορούν ελεύθερα να πιάσουν πλοία όλων των τύπων και όλων των μεγεθών. Σ’ αυτό το λιμάνι βρίσκουν καταφύγιο και μια ταπεινή ψαρόβαρκα κι ένα τεράστιο φορτηγό πλοίο γεμάτο εμπορεύματα κι ένα γιγάντιο θωρηκτό οπλισμένο με πολυάριθμα μέσα καταστροφής και μια πολυτελής βασιλική θαλαμηγός προορισμένη για ταξίδια αναψυχής. Ο Χριστιανισμός δέχεται τον άνθρωπο σε οποιαδήποτε ηλικία και σε οποιαδήποτε κατάσταση, με οποιαδήποτε μόρφωση και με οποιεσδήποτε ικανότητες· τον δέχεται και τον σώζει. «Αν ομολογήσεις με το στόμα σου πως ο Ιησούς είναι ο Κύριος και πιστέψεις με την καρδιά σου…, θα βρεις τη σωτηρία. Πραγματικά, όποιος πιστεύει με την καρδιά του, οδηγείται στη δικαίωση, και όποιος ομολογεί με το στόμα, οδηγείται στη σωτηρία» (Ρωμ. 10, 9-10). Όποιος δεχθεί τον Χριστιανισμό και ενταχθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία —γιατί μόνο σ’ αυτήν διαφυλάσσεται ο αληθινός Χριστιανισμός—, θα σωθεί.

Σε κάθε εξαγορά εκείνο που έχει σημασία είναι το τίμημά της. Το τίμημα, με το οποίο όλοι οι άνθρωποι λυτρώνονται από την αμαρτία, είναι ο Χριστός. Αυτό το τίμημα καταβάλλεται χωρίς διακρίσεις και χωρίς μεροληψίες για όλους όσοι θέλουν να λυτρωθούν, για όλους όσοι πιστεύουν στην αξία της λυτρώσεως και την ομολογούν. Η ομολογία της αξίας της λυτρώσεως είναι συγχρόνως απόρριψη κάθε δικής μας αξίας. Το τίμημα της λυτρώσεως καταβάλλεται με την προϋπόθεση της αυταπαρνήσεως.

Ένας απλοϊκός άνθρωπος, που δεν έχει καμιά κοσμική παιδεία, σώζεται διά του Χριστιανισμού όπως ένας μορφωμένος και σοφός. Ο Χριστιανισμός, ως δωρεά του υπερτέλειου Θεού, τους ικανοποιεί όλους πλήρως. Ο απλοϊκός και απαίδευτος άνθρωπος που θα πιστέψει με ειλικρίνεια, αναπληρώνει με τον τρόπο αυτόν την απαιδευσία του, ενώ ο σοφός που θα έρθει στον Χριστιανισμό χωρίς έπαρση και νομικιστικό πνεύμα, θα βρει σ’ αυτόν απύθμενο βάθος και άφθαρτο ύψος σοφίας.

Στον Χριστιανισμό υπάρχουν η αληθινή θεολογία και η γνήσια ψυχολογία. Μόνο ο χριστιανός μπορεί ν’ αποκτήσει την ορθή γνώση για τον άνθρωπο, για τα αγαθά και τα πονηρά πνεύματα, για τον αόρατο στα σωματικά μάτια κόσμο. Με τον φωτισμό που παρέχει ο Χριστιανισμός, ο άνθρωπος κατανοεί τη θέση του Θεού για την κοσμική σοφία: «Ό,τι ο κόσμος αυτός θεωρεί σοφία, είναι μωρία στα μάτια του Θεού… Ξέρει ο Κύριος πως οι σκέψεις των σοφών τίποτα δεν αξίζουν» (Α’ Κορ. 3, 19-20). Αυτές οι σκέψεις, που αναφέρονται μόνο στα πρόσκαιρα και μάταια, οδηγούν στην κενοδοξία και την υπερηφάνεια, στην αυταπάτη και την πλάνη, στην απορρόφηση από τις εγκόσμιες μέριμνες, στην αμαρτωλή ζωή, στη λήθη και την άρνηση του Θεού και της αιωνιότητας. Όταν ο νους του ανθρώπου που δεν έχει καταυγαστεί από το φως του Χριστού, αποτολμά ν’ ασχοληθεί με την εξέταση πνευματικών θεμάτων, τότε πλανιέται σαν σε απέραντη και σκοτεινή έρημο. Έτσι, αποκομίζει, αντί για αληθινές γνώσεις, τις οποίες δεν έχει καμιά δυνατότητα ν’ αποκτήσει, ιδεολογήματα και φαντασιοκοπήματα. Αυτά τα ντύνει μ’ έναν πολύπλοκο και δυσνόητο λόγο, με τον οποίο ξεγελά και τον εαυτό του και τους άλλους, αναγνωρίζοντας σοφία εκεί όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, πρέπει ν’ αναγνωρίσει κανείς παράνοια.

Περίεργη είναι η τυφλότητα και ακατανόητη η σκληρότητα των συγχρόνων του Χριστού, οι οποίοι, μολονότι άκουγαν την πανάγια διδασκαλία Του και έβλεπαν τα εκπληκτικά θαύματά Του, δεν πίστευαν σ’ Αυτόν. Επτά αιώνες πριν, ανεβασμένος, θαρρείς, στην κορυφή ενός μακρινού βουνού και κατάπληκτος από τη θέα της ανθρώπινης αναισθησίας, ο προφήτης Ησαΐας κραύγαζε στο πολυάριθμο πλήθος των ζωντανών νεκρών: «Θ’ ακούσετε με τ’ αυτιά, μα δεν θα καταλάβετε· θα δείτε με τα μάτια, μα δεν θ’ αντιληφθείτε» (Ησ.6, 9).
Το ίδιο περίεργη είναι και η σημερινή απιστία πολλών ανθρώπων στον Χριστιανισμό, που λάμπει με τις ακτίνες της ολοκάθαρης αλήθειας του. Αλλά η Γραφή αιτιολογεί την απιστία τους: «Γιατί έγινε αναίσθητη η καρδιά αυτού του λαού» (Ησ. 6, 10), έγινε σκληρή από τη σαρκική ζωή, έγινε τυφλή και κουφή, έγινε νεκρή για καθετί το πνευματικό, το αιώνιο, το θείο.

Η ορθή σπουδή του Χριστιανισμού δείχνει με σαφήνεια και κατηγορηματικότητα την αλήθεια του. Η ορθή σπουδή του Χριστιανισμού εδραιώνει στην ψυχή την πεποίθηση για την ύπαρξη όλων των αοράτων που κηρύσσονται απ’ αυτόν, πεποίθηση πολύ ισχυρότερη από τη γνώση της υπάρξεως των ορατών, που παρέχεται από τις αισθήσεις. Η αξιοπιστία και η δύναμη αυτής της πεποιθήσεως αποδεικνύονται από το ότι εκατομμύρια άνθρωποι άφησαν τα ορατά για ν’ αποκτήσουν τα αόρατα, περιφρονώντας τα βασανιστήρια, με τα οποία η άλογη κακότητα προσπαθούσε να τους κερδίσει, και επισφραγίζοντας την πίστη τους με το αίμα του μαρτυρίου.

Ακόμα και μια επιφανειακή ματιά στην εμφάνιση, τη στερέωση και την εξάπλωση του Χριστιανισμού μας προκαλεί έκπληξη, αλλά και μας πείθει ότι αυτός δεν προέρχεται από ανθρώπους· προέρχεται από τον Θεό. Ο Κύριος, προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση, ευδόκησε να φανερωθεί στη γη όχι ένδοξος, λαμπρός και μεγαλειώδης, αλλά άδοξος, ασήμαντος και ταπεινός. Ως άνθρωπος προερχόταν από βασιλική γενιά (βλ. Ματθ. 1, 1-17. Αποκ. 22, 16). Αλλά η γενιά αυτή είχε από καιρό ξεπέσει. Χάνοντας τον βασιλικό θρόνο και την ηγεμονική αξία, είχε μετοικήσει από τα μεγαλόπρεπα ανάκτορα σε φτωχικές καλύβες και είχε εξομοιωθεί με τους απλούς ανθρώπους του λαού, που κέρδιζαν το ψωμί τους με τον κόπο των χεριών τους. Μην έχοντας πάρει τίποτε από την ανθρώπινη δόξα και δύναμη, ο Θεάνθρωπος δεν πήρε τίποτε και από την ανθρώπινη σοφία. Δεν είχε σπουδάσει (Βλ. Ιω. 7, 15). Όταν άρχισε να κηρύσσει, σε ηλικία τριάντα χρονών, διάλεξε δώδεκα μαθητές από την τάξη στην οποία ανήκε και ο Ίδιος (Βλ. Μαρκ. 3, 13-19). Οι μαθητές, με τα κριτήρια της πεσμένης φύσεως, ήταν επίσης «αγράμματοι και απλοϊκοί» (Πράξ. 4, 13). Τέτοια, λοιπόν, ήταν τα πρόσωπα που θα γίνονταν οι θεμελιωτές του Χριστιανισμού.

Τι παραγγέλλει και τι προαναγγέλλει αυτός ο άσημος Διδάσκαλος σ’ αυτούς τους άσημους μαθητές Του; Τους παραγγέλνει να Τον αναγνωρίσουν ως τον ενανθρωπήσαντα Θεό, να το κηρύξουν αυτό σ’ όλον τον κόσμο και να οδηγήσουν όλη την ανθρωπότητα στην υπηρεσία και την προσκύνησή Του, καταλύοντας τις άλλες θρησκείες. Τους παραγγέλλει ν’ απαρνηθούν τις επίγειες απολαύσεις, ν’ απαρνηθούν τον ίδιο τους τον εαυτό για την πίστη σ’ Αυτόν και την ένωση μ’ Αυτόν. Προαναγγέλλει ότι ο Ίδιος θα καταδικαστεί στον ατιμωτικό σταυρικό θάνατο των κακούργων και τότε θα τους ελκύσει όλους κοντά Του. Τους προειδοποιεί ότι θα μισηθούν, θα καταδιωχθούν, θα θανατωθούν, αλλά και ότι με τη διδαχή τους θα σαγηνεύσουν την ανθρωπότητα. Σταλμένοι «σαν πρόβατα ανάμεσα στους λύκους» (Ματθ. 10, 16), αυτοί, τα πρόβατα, θα καταβάλουν τους λύκους, τους ισχυρούς και τους σοφούς της γης.

Σύμφωνα με τη λογική του κόσμου, ο Χριστιανισμός δεν μπορούσε να επιβιώσει. Η πρόθεση του Θεμελιωτή του ήταν ένα ουτοπικό όνειρο της φαντασίας και της φιλοδοξίας Του. Τα μέσα για την πραγματοποίησή του ήταν ασήμαντα, παράδοξα, αστεία. Το όλο εγχείρημα φαινόταν εξαρχής παράλογο, επιπόλαιο, καταδικασμένο σε αποτυχία. Τρία μόνο χρόνια δίδαξε ο Διδάσκαλος τους μαθητές Του. Δεν φρόντισε ούτε λίγα γράμματα να τους μάθει, ώστε να διαβάζουν τουλάχιστον τη Γραφή, ούτε τη συντήρησή τους να εξασφαλίσει. Απεναντίας, μάλιστα, τους έδωσε την εντολή της ακτημοσύνης (Βλ. Ματθ. 10, 9-10) και τους υποσχέθηκε πως η θεία πρόνοια θα τους έδινε όλα όσα χρειάζονταν για την πρόσκαιρη επίγεια ζωή (Βλ. Ματθ. 6, 25-34).

Ανεξήγητη, λοιπόν, από την ανθρώπινη λογική είναι η ίδια η ίδρυση του Χριστιανισμού. Εξίσου ανεξήγητα, όμως, είναι και τα γεγονότα που ακολούθησαν την ίδρυσή του τόσο στα Ιεροσόλυμα όσο, στη συνέχεια, και σ’ ολόκληρη την οικουμένη.
Ο Θεάνθρωπος καρφώθηκε στον Σταυρό. Η καταδίκη σε σταυρικό θάνατο ήταν εκείνη την εποχή ό,τι είναι σήμερα η καταδίκη σε απαγχονισμό. Στο ικρίωμα ανεβάζουν τους ποινικούς εγκληματίες που θέλουν να τους ατιμάσουν ακόμα και με τον τρόπο της εκτελέσεώς τους. Καρφωμένος, λοιπόν, στον Σταυρό, γυμνός και εξευτελισμένος, ο Θεάνθρωπος άρχισε ήδη να κατακτά την ανθρωπότητα, όπως το είχε προαναγγείλει: «Όταν εγώ θα υψωθώ από τη γη, όλους τους ανθρώπους θα τους τραβήξω κοντά μου» (Ιω. 12, 32). Στον Σταυρό ήταν ακόμα, και ο σταυρωμένος σαν κι Αυτόν ληστής Τον ομολόγησε Κύριο (Βλ. Λουκ. 23, 42). Στον Σταυρό ήταν ακόμα, και ο Ρωμαίος εκατόνταρχος, που Τον φρουρούσε, Τον ομολόγησε Υιό του Θεού (Βλ. Μάρκ. 15, 39).

Δέκα μέρες μετά την ανάληψη του Κυρίου στον ουρανό, ήρθε το Άγιο Πνεύμα στους αποστόλους και τους φώτισε (Βλ. Πράξ. 2, 1 κ.ε.), δίνοντάς τους σοφία και ικανότητες θαυμαστές: Εκείνοι που δεν μιλούσαν σωστά ούτε στη δική τους γλώσσα, όντας αγράμματοι, άρχισαν τώρα να μιλούν άπταιστα σε διάφορες γλώσσες, άρχισαν να ερμηνεύουν ορθά τις Γραφές που ποτέ δεν τις είχαν διαβάσει, άρχισαν να επιτελούν εξαίσια θαύματα. Τα μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου, που το αποτελούσαν ιερείς, γραμματείς, πρεσβύτεροι και άλλοι επιφανείς Ιουδαίοι, άνθρωποι μορφωμένοι και σεβαστοί, επειδή θορυβήθηκαν απ’ όλα αυτά, κάλεσαν τους απλοϊκούς, όπως τους θεωρούσαν, αποστόλους και τους ανέκριναν, για να πάρουν απαντήσεις αποστομωτικές και ν’ ακούσουν κήρυγμα πρωτάκουστο. Μη βρίσκοντας λόγια ν’ αντιπαραθέσουν στην αλήθεια, κατέφυγαν σε απειλές (Βλ. Πράξ. 4, 17, 21) και ξυλοδαρμούς (Βλ. Πράξ. 5, 40), σε φυλακίσεις (Βλ. Πράξ. 12, 1-3) και λιθοβολισμούς (Βλ. Πράξ. 7, 54-60), δείχνοντας έτσι την αδυναμία τους και τη δύναμη των αντιπάλων τους.

Μετά το Συνέδριο και ο βασιλιάς Ηρώδης άρχισε να κατατρέχει τους αποστόλους, αποκεφαλίζοντας μάλιστα έναν απ’ αυτούς (Βλ. Πράξ. 12, 1-3). Ο διωγμός που ξέσπασε στα Ιεροσόλυμα, ανάγκασε πολλούς μαθητές του Χριστού να φύγουν (Βλ. Πράξ. 11, 19). Διασκορπίστηκαν στην οικουμένη κι έριξαν παντού τους σπόρους του Χριστιανισμού, τους οποίους πότισαν με το ίδιο τους το αίμα.

Μέσα σε είκοσι χρόνια ο Χριστιανισμός είχε αγκαλιάσει όλον τον γνωστό τότε κόσμο. Μέσα σε πενήντα χρόνια οι χριστιανοί είχαν αυξηθεί τόσο, που, στον καιρό του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117), βρέθηκε στην Ανατολή ένα στρατιωτικό σώμα του οποίου και οι έντεκα χιλιάδες άνδρες ήταν χριστιανοί. Ο αυτοκράτορας πρόσταξε πρώτα να εξοριστούν στην Αρμενία και μετά να θανατωθούν. Δέκα χιλιάδες σταυρώθηκαν σ’ έναν ερημικό τόπο, κοντά στο βουνό Αραράτ. Οι υπόλοιποι χίλιοι εκτελέστηκαν με διάφορους άλλους τρόπους. Ο Ρωμύλος, χριστιανός αξιωματούχος του παλατιού, που διαμαρτυρήθηκε για την απάνθρωπη αλλά και άκριτη αυτή εξολόθρευση ολόκληρου στρατεύματος, αφού, με εντολή του Τραϊανού, ξυλοκοπήθηκε άγρια, αποκεφαλίστηκε.
Τον Τραϊανό μιμήθηκαν κι άλλοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, κυρίαρχοι τότε της οικουμένης, οι οποίοι έτρεφαν άσβεστο μίσος εναντίον των χριστιανών. Ούτε οι Κέλτες και οι Μαρκομάνοι, ούτε ο Αττίλας και ο Γκιζέριχος εξόντωσαν τόσα πλήθη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όσα οι διώκτες των χριστιανών αυτοκράτορες.

Τρεις αιώνες κράτησε ο αιματηρός αγώνας ανάμεσα στους λύκους και τα πρόβατα. Οι λύκοι χρησιμοποιούσαν το σπαθί, τη φωτιά, τα θηρία, τις σκοτεινές φυλακές, όλα τα μέσα βασανιστηρίων και φόνων. Τα πρόβατα αγωνίζονταν με τη δύναμη της πίστεως, τη δύναμη του Πνεύματος, τη δύναμη του Θεού, υπομένοντας ως το τέλος τις πιο φρικτές κακοποιήσεις και πεθαίνοντας γενναία για τον Κύριο. Με νίκη τους έληξε αυτός ο παράδοξος πόλεμος των τριών αιώνων.

Στην αρχή του τέταρτου αιώνα η χριστιανική πίστη είχε κυριαρχήσει στον κόσμο. Μπροστά στη διδαχή των αγράμματων ψαράδων υποκλίθηκαν τόσο οι ισχυροί όσο και οι σοφοί της γης, όπως και όλοι οι λαοί της. Ο σταυρός, όργανο ως τότε ατιμωτικής τιμωρίας και φρικτού θανάτου, έγινε σημείο μέγιστης τιμής: Στολίζει τα κεφάλια και τα στήθη βασιλέων και αρχιερέων, υψώνεται στους ναούς του αληθινού Θεού, αποτελεί το σημάδι κάθε αληθινού χριστιανού, το σημάδι της πίστεως, της ελπίδας, της αγάπης του. Ποιος δεν βλέπει το θείο θέλημα, τη θεία δύναμη και τη θεία ενέργεια, που υπερβαίνουν την ανθρώπινη λογική και τις ανθρώπινες δυνατότητες, πίσω από την εμφάνιση και την εξάπλωση του Χριστιανισμού;Πραγματοποιήθηκε κάτι το υπερφυσικό, πραγματοποιήθηκε ένα έργο θεϊκό.

Αυτά τα συμπεράσματα βγάζουμε με μια γρήγορη ματιά στην ιστορία του Χριστιανισμού. Η λεπτομερής σπουδή του διαμορφώνει μέσα μας πιο σαφή πεποίθηση για τη θεϊκή του προέλευση. Αυτή η πεποίθηση, πάντως, ολοκληρώνεται και εδραιώνεται στην ψυχή μας, όταν ζούμε σύμφωνα με τις ευαγγελικές εντολές, καθώς βεβαιώνει και ο προφήτης: «Από τις εντολές Σου κατάλαβα…» (Ψαλμ. 118, 104). Η πεποίθηση που γεννιέται και ενεργεί άμεσα στην ψυχή από την τήρηση των εντολών, είναι ισχυρότερη από κάθε εξωτερικό πειστήριο. Οι ευαγγελικές εντολές ειρηνεύουν, ζωογονούν, ενισχύουν την ψυχή. Όποιος αισθάνθηκε την ενέργειά τους, απέκτησε ζωντανή πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, πίστη που εκδηλώνεται μπροστά Του με την ξεκάθαρη και αποφασιστική ομολογία: «Εσύ κατέχεις τα λόγια που οδηγούν στην αιώνια ζωή. Κι εμείς έχουμε πιστέψει κι έχουμε καταλάβει πως Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του αληθινού Θεού» (Ιω. 6, 68-69).

«Φέρε το δάχτυλό σου εδώ», λέει ο Σωτήρας στον μαθητή με την ασταθή πίστη, στον μαθητή που στεκόταν άφωνος από την αμηχανία μπροστά στο μεγαλείο των έργων του Θεού. «Φέρε το δάχτυλό σου εδώ… Φέρε και το χέρι σου… Μην αμφιβάλλεις- πίστεψε!» (Ιω. 20, 27). «Ψηλαφήστε με και δείτε» (Λουκ. 24, 39). Ψηλαφήστε με, εφαρμόζοντας τις εντολές μου. Ψηλαφήστε με, ζώντας σύμφωνα με το θέλημά μου. Ψηλαφήστε με έτσι, και θα δείτε εμένα, τον Αόρατο· θα με δείτε με την πνευματική σας αίσθηση. Όποιος με ψηλαφήσει μ’ αυτόν τον τρόπο, θα βεβαιωθεί για τη θεότητά μου και γεμάτος ενθουσιασμό θα αναφωνήσει μαζί με τον αγαπημένο μου απόστολο: «Είσαι ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» (Ιω. 20, 28). Αμήν
(Πηγή: “Ασκητικές ομιλίες Α’” Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής)
Πηγή: http://alopsis.gr

Ο Κύριος εμφανίστηκε στον Θωμά ,για χάρη όλων εκείνων που αναζητούν την αλήθεια και τη ζωή. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/18/%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CE%AC%CF%81/

Κύριε, πρόσθες ημίν πίστιν, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – Αγίου Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/03/17200/

Ζω μέσα μου την αιωνιότητα, ή όχι; Οι άνθρωποι όταν συνάντησαν τον Απόστολο Θωμά και τους άλλους Αποστόλους, είδαν ανθρώπους που απ’ αυτόν ήδη τον κόσμο απέπνεαν την αιώνια ζωή. Καλούμαστε, όλοι μας, να γίνουμε μάρτυρες της Αναστάσεως, με μια ένταση θεϊκής ζωής μέσα μας. π. Αντώνιος Bloom του Sourozh
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/08/%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84/

Άς αναφωνήσουμε και εμείς, εξ όλης της καρδιάς μας, ο Κύριός μου και ο Θεός μου! Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/27/43662/

Φίλε άγιε Θωμά έμπνευσε όσους δειλιάζουν. Πίστη και απιστία, μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/24/%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B5-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%B8%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B6/

Οι πιο καταφρονεμένοι ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτοί στεφανώθηκαν αγλαοφανώς με αγγελική δόξα ενώπιον του Θεού. Προφήτης Ιερεμίας – Οσία Ισιδώρα η δια Χριστόν Σαλή
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/30/43842/

Οι δια Χριστόν Σαλοί κρύβονται στην αφάνεια, Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2016/05/03/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86/

Ο δια Χριστόν Σαλός είναι η ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας. Κάλλιστος Ware Μητροπολίτης Διοκλείας
https://iconandlight.wordpress.com/2015/04/30/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BD/

Ἀπολυτίκιον. Τῆς Ἑορτῆς. Ἦχος βαρύς.

Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι’ αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἱερεμίου, Ἦχος β’

Τοῦ προφήτου σου Ἱερεμίου τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι’ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Ἰσιδώρας. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν ὡραιότητα Χριστοῦ ποθήσασα, Μῆτερ τρισόλβιε, ὁδὸν τὴν σύντομον, τὴν ὁδηγούσαν πρὸς Αὐτόν, προείλου τὴν ταπείνωσιν, ὅθεν σε ἀνέδειξε, μοναζόντων διδάσκαλον, ἄκρον τε ὑπόδειγμα, τῆς Αὐτοῦ ἐκμιμήσεως, διὸ χαρμονικῶς σοι βοῶμεν, χαῖρε, ὢ Ἰσιδώρα παμμακάριστε.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Ταμάρας τῆς Μεγάλης, βασίλισσας τῆς Γεωργίας.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Βασιλὶς Γεωργίας, Ταμάρα ἔνδοξε, ἡ κοπιάσασα πάνυ διὰ τὴν πίστιν Χριστοῦ καὶ Μονὴν ἐν τοῖς σπηλαίοις ἀνεγείρασαν καὶ δυσπροσίτοις γῆς ὀπαῖς τῆς Βαρτζίας πρὸς τιμὴν τῆς μόνης Ἁγνῆς βοῶντες· Ἔγειρον πάντας εὐχαῖς σου ἐκ ψυχοφθόρων βίου πτώσεων.

Τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Ἀραπίτσης. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Δεῦτε πάντες Ναούσης ἐγκωμιάσωμεν, Νεομαρτύρων χορείας, τῆς Ἀραπίτσης τὸν ῥοῦν, καθαγιασάσης αἵμασιν ὡς θύματα, πίστεως πάντιμον πληθύν, Νεανίδων εὐσθενῶν, Μητέρων ἅμα εὐστόργων, αὐτῶν Παισὶ σὺν ὀλβίοις, ὡς εὐσεβῶν φρουροὺς καὶ φύλακας.

Ἀπολυτίκιον Του αγίου Νεομάρτυρος Νίκου του ράφτη του Κοκοβίτη.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀπετμήθης τήν κάραν ἐν πλατάνῳ, τρισόλβιε, Νίκο, ἐν Ναούσῃ φοβίσας τῶν σφαγέων θρασύτητα. Καί γέγονας μαρτύρων ἡ σφραγίς τῶν νέων άθλητῶν τοῦ Ἰησοῦ΄ Ὅθεν πάντες, ἀθλοφόρε, ἐπί τῆ μνήμῃ σου χαίροντες ψάλλομεν: Δόξα τῆ καρτερίᾳ σου, σοφέ΄ δόξα τῶ θείῳ σθένει σου. Δόξα καί γάρ ὑπάρχεις τῆς κώμης Κοκόβης, ἥτις σέ ἤνεγκεν.

Τῶν Ἁγίων Πέντε Νεομαρτύρων τῶν ἐν Νέᾳ Μάκρῃ Ἀλεξανδρουπόλεως. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σαμοθράκης λαμπτῆρες καὶ τῆς Μάκρης ἀγλάισμα, Νεομάρτυρες θεῖοι ἀληθῶς ἀνεδείχθητε, ἀθλήσαντες στεῤῥῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, καὶ λύσαντες τὴν πλάνην τοῦ ἐχθροῦ, Μανουὴλ σὺν Θεοδώρω καὶ Μιχαήλ, καὶ οἱ διττοὶ Γεώργιοι, δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι δι’ ὑμῶν, ἡμῖν χάριν καὶ ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Παναρέτου Πάφου. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν τῆς Πάφου ποιμένα θεῖον Πανάρετον, ὡς Χριστοῦ Ἱεράρχην ἀνευφημήσωμεν· ὅτι ἐργάτης συνετός, πασῶν τῶν θείων ἀρετῶν, καὶ ἐν Ἁγίοις θαυμαστός, ἐγένετο ἐν ὑστέροις, καιροῖς καὶ πάντων προστάτης, τῶν ἀνυμνούντων αὐτοῦ τὴν κοίμησιν.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ Χίου. Ἦχος δ΄. Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος.

Ἀστὴρ φαεινότατος τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, λειμὼν δαψιλέστατος τῆς ἀληθείας Αὐτοῦ, καὶ σάλπιγξ μελίῤῥυτος, δέδειξαι Νικηφόρε, οὐρανόθεν τοῖς θείοις, νάμασι καθηδύνων, τῶν πιστῶν τὰς καρδίας· δι’ ὃ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων Εὐθυμίου, Ἰγνατίου, καὶ Ἀκακίου τῶν νέων. Ἦχος α΄. Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας.

Ἰσάριθμοι Τριάδος τῆς ἀκτίστου ὑπάρχοντες, σὺν ταῖς τῶν Ἀγγέλων χορείαις, καὶ μαρτύρων τοῖς τάγμασι, παρίστασθε χαίροντες ὑμεῖς, τῷ θρόνῳ τῆς θεότητος σοφοί. Διά τοῦτο ἐν μεθέξει, τὰς ἀστραπὰς ἐκεῖθεν προσλαμβάνοντες, πηγὰς ἰαμάτων τοῖς πιστοῖς παρέχετε καὶ θεῖον φωτισμόν, μάρτυς Εὐθύμιε Χριστοῦ, σὺν τῷ σοφῷ Ἰγνατίῳ καὶ τῷ θείῳ Ἀκακίῳ τε, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύοντες.

Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις τοῦ Γεωργίου υἱέ, καλὸν γεώργιον Χριστοῦ ἀρχιποίμενος, Ἀκάκιε χριστομάρτυς, ὅτι ἡμέρα ἐν ἡ, τὸν καλὸν ἀγῶνα ἐτελείωσεν, Γεώργιος ἀρίστᾳ, σὲ προθύμως ἐκάλεσεν, καὶ μαρτυρίου ἴσον δρόμον ἐβάδισας, τροπωσάμενος τῶν δαιμόνων τὰ φάλαγγας. Ὅθεν δυὰς θεόλεκτε, θεόστεπτοι μάρτυρες, μὴ ἐπιλάθητε ὅσων, ἡμᾶς τιμῶσι δοξάζοντες, Χριστὸν τὸν Σωτῆρα, ἵνα εὕρωμεν εἰρήνην καὶ μέγα ἔλεος.

Αυτό πού επιτρέπει ο Θεός είναι καλό, διότι τίποτε δεν γίνεται στον κόσμο χωρίς την θέληση Του. Θα έρθουν πολύ δύσκολοι καιροί. Θα σας κοσκινίσουν. Να έχεις μέσα σου Τον Χριστό και μη φοβάσαι όταν οι δυνάμεις του κακού σε περικυκλώνουν, είναι μαζί σου και αναχαιτίζει το χάος! θα κάμη να μείνουν ανενέργητες όλες οι άσφαιρες απειλές τους. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ – π. Αρσένιος Μπόκα

Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
Kristus (ir) augšāmcēlies! Patiesi viņš ir augšāmcēlies!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Kristos (İsa) dirildi! Gerçekten dirildi!
«Χαίρετε!». «Ειρήνη υμίν!»

Συναξάριον
Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ τοῦ Πάσχα, αὐτὴν τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου, καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Συναξάριον
Τῇ Λ’ τοῦ αὐτοῦ μηνός Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰακώβου, ἀδελφοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἱερομάρτυροςς διά ξίφους στά Ἱεροσόλυμα ἀπ’ τόν Ἡρώδη Ἀγρίππα (44) .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐτροπίου 1ου Ἐπισκόπου Saintes Γαλλίας καί μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτυρος (1ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Κλήμεντος τοῦ Ποιητοῦ, ὁμολογητοῦ τῆς μονῆς Στουδίου στήν Κωνσταντινούπολι (9ος αἰ.).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μαξίμου μάρτυρος στήν Ἐφέσο.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Σοφίας παρθενομάρτυρος στό Fermo Ἰταλίας (250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Δονάτου, Ἐπισκόπου Εὐροίας Παλαιᾶς Ἠπείρου (388).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ Ἐπισκόπου Καυκάσου, Μαύρης Θάλασσας καί Σταυρουπόλεως Ρωσίας (1867)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βασιλέως Ἀμασείας (322).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς εὑρέσεως τῶν λειψάνων (1725) τῆς Ἁγίας Ἀργυρής/Ἀργυρώ νεομάρτυρος στήν Κωνσταντινούπολι, ἀπό Προύσσα Μ. Ἀσίας (5/4 μαρτύριο 1721)
μνήμη τῆς Ὁσίας Μάρθας Προτάσιεβα (1813), μαθήτριας Ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ.

Στίχοι
Ὡς ἀμνὸς Ἰάκωβος ἀχθεὶς ἐσφάγη,
Τῆς εὐσεβείας μηρυκίζων τοὺς λόγους.
Κτεῖνε, μάχαιρα φόνου, Ἰάκωβον ἑνὶ τριακοστῇ.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Ύμνος
στον άγιο Απόστολο Ιάκωβο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Ιάκωβος του Ζεβεδαίου ήταν ένας εκ των τριών,
πού είδαν τα πιο ένδοξα και εξαίσια μυστήρια του Χριστού,
είδαν τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος,
το απαστράπτον σαν τον Ήλιο πρόσωπό Του
και τα λευκά σαν το φως ιμάτια Του.

Και πάλι, Τον είδαν στον Κήπο της Γεσθημανή περίλυπο,
σαν άνθρωπο πού έμοιαζε αβοήθητος
δεσμώτης μέσα στο κλουβί του κόσμου.

Ο Ιάκωβος ζαλίστηκε από την αντίφαση πού είδε,
ώσπου φωτίστηκε με το Φως της Αναστάσεως.
Όταν ο Κύριος ηγέρθη, ο Ιάκωβος πίστεψε-
Θρυμματίστηκαν οι αμφιβολίες του, διαλύθηκαν
σαν σύννεφο ονείρου!

Πολλώ δε μάλλον, όταν το Πνεύμα
κατήλθε και του έδωσε δύναμη.
Τότε ο Ιάκωβος έγινε στρατηγός απροσμάχητος-
άρχισε να πολεμά ημέρα και νύχτα
και να κάνει θαύματα, με τη βοήθεια του Θεού.

Όλα στο Όνομα του Χριστού, όλα προς δόξαν του Χριστού,
μέχρι πού το άγιο Όνομά Του έλαμψε στον κόσμο.
Μάταια ο αιμοδιψής Ηρώδης του έκοψε το κεφάλι!…
Ο Θεός χάρισε στον στρατηγό Του αιώνια δόξα!
Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Απρίλιος
http://prologue.orthodox.cn/April30.htm

***

Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ο Ιάκωβος κήρυξε το Ευαγγέλιο σε πολλά μέρη και ταξίδεψε ως την Ισπανία. Όταν επέστρεψε, οι Ιουδαίοι άρχισαν να φιλονικούν μαζί του σχετικά με την Αγία Γραφή, αλλά κανείς δεν ήταν ικανός να τον αντιμετωπίσει, ούτε καν ο μάγος Ερμογένης.
Ο Ερμογένης και ο μαθητής του Φίλιππος νικήθηκαν από τη δύναμη της αλήθειας πού κήρυττε ο Ιάκωβος και κατόπιν αμφότεροι βαπτίσθηκαν. Τότε, οι Ιουδαίοι κατηγόρησαν τον Ιάκωβο ενώπιον του Ηρώδη και έπεισαν κάποιον Ιωσία να συκοφαντήσει τον Απόστολο. Όμως ο Ιωσίας, βλέποντας το ανδρείο φρόνημα του Ιακώβου και ακούγοντας από τα χείλη του την καθαρή αλήθεια, μετανόησε και πίστεψε στον Χριστό. Όταν ο Ιάκωβος καταδικάστηκε σε θάνατο, καταδικάστηκε και ο Ιωσίας σε θάνατο.
Καθ’ οδόν προς τον τόπο της εκτελέσεως, ο Ιωσίας ικέτευσε τον Ιάκωβο να τον συγχωρήσει για το αμάρτημα της συκοφαντίας εναντίον του. Ο Ιάκωβος τον αγκάλιασε, τον ασπάστηκε και του είπε: «Ειρήνη σοι και συγχώρησις!». Τότε και οι δύο έκλιναν τον αυχένα τους κάτω άπ’ το ξίφος του δημίου και δέχθηκαν αποκεφαλισμό για τον Κύριο, πού αγάπησαν και υπηρέτησαν. Ο άγιος Ιάκωβος μαρτύρησε στην Ιερουσαλήμ το έτος 45. Το τίμιο λείψανό του μεταφέρθηκε στην Ισπανία, όπου ακόμη, μέχρι σήμερα, συμβαίνουν θαυματουργικές ιάσεις πάνω από τον τάφο του.
Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Απρίλιος

***

Άγιος Αρσένιος Μπόκα

«Οι παλαιότεροι προσεύχονταν γι’ αυτούς που τους βασάνιζαν και τους κρατούσαν δεμένους στα πόδια και ευλογούσαν αυτούς που πήγαιναν για το θάνατο. […] Είναι αλήθεια ότι δεν είναι κατά φύσιν ν’ αγαπάς με όλη σου την καρδιά αυτόν που σε σκοτώνει με διάφορους τρόπους, αλλά είναι πάνω από τη φύση σου. Αυτή είναι η έννοια της αληθινής μετάνοιας: επανάκτηση της άνευ όρων αγάπης, επιστροφή απ’ όλες τις αμαρτίες προς τον ένα Θεό και όλους τους ανθρώπους. Όσες φορές γίνεται το θαύμα αυτού του μυστηρίου, τότε λέμε ότι η θεία χάρη εργάζεται την επιστροφή των ανθρώπων στην αθωότητα των νηπίων.
Όποιος θέλει να νικήσει τον κόσμο, ας προσεύχεται στον Πατέρα ή μυστικά ή με το νου του για όποιον ζει στο σκοτάδι της άγνοιας και της αμαρτίας. Η υπομονή στην πίεση του κακού, η συγχώρηση των αδελφών μας και η μυστική προσευχή γι’ αυτούς ενώπιον του Θεού είναι οι πνευματικές δυνάμεις, με τις οποίες μεταστρέφουμε προς το καλύτερο τον κόσμο με τις κακίες του. Επιμένοντας σ’ αυτό το έργο μπορείς να γίνεις αιτία σωτηρίας και των εκ του κόσμου αδελφών σου».

***

Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ)
Ο Αντίχριστος έρχεται
κεφάλαιο γ’

Πλησιάζομε σιγά-σιγά στην περίοδο εκείνη, που θα αρχίσουν να γίνωνται πολλά και καταπληκτικά θαύματα• ικανά να σύρουν στην απώλεια τους ταλαίπωρους εκείνους, που θα έχουν σαρκικό φρόνημα και θα γοητευθούν και πλανηθούν από τα θαύματα αυτά. Ο Αντίχριστος έρχεται. Πως, και με τι θα τον αντιμετωπίσωμε;

α . με την ζώσα πίστη.

Η ζώσα πίστη στο Χριστό, γεννιέται μέσα μας, όταν αναζωωθή η ψυχή μας από το λόγο του Θεού. Η ζώσα πίστη τρόπον τινά βλέπει τον Χριστό[105].
Μόνο όταν έχωμε ζώσα πίστη, θα μπορέσωμε να καταλάβωμε κάτι από τα θεία δόγματα της χριστιανικής πίστης• διαφορετικά θα είναι για μας βιβλίο εσφραγισμένο, μυστήριο εντελώς ακατανόητο.
Όταν έχωμε ζώσα πίστη, τα θεία δόγματα, παρ’ ότι θα μένουν και πάλι απρόσιτα, θα μας γίνωνται σαφή• θα τα καταλαβαίνωμε κάπως. Δεν θα καλύπτωνται πια κάτω από εκείνο το αδιαπέραστο και βαρύ καταπέτασμα, που προκαλεί η νεκρή πίστη. Η ζώσα πίστη είναι μια λογική, μια πνευματική λογική[106]. Δεν χρειάζεται πια σημεία, γιατί έχει από όλες τις πλευρές χορτάσει με τα θαύματα του Χριστού. Και ιδίως έχει χορτάσει με τον λόγο Του, που είναι πιο μεγάλος από όλα Του τα θαύματα και στέφανος των θαυμάτων Του. Η επιθυμία να ιδούμε θαύματα είναι γνώρισμα της απιστίας. Τα σημεία εδόθησαν λόγω της απιστίας, για να την μεταβάλλουν σε πίστη. Γι’ αυτό ας προσκολληθούμε στο λόγο του Χριστού με όλη μας την ψυχή. Ας ενωθούμε με Αυτόν σε ένα πνεύμα. Και τότε τα σημεία του αντιχρίστου δεν θα μπορέσουν ποτέ να τραβήξουν την προσοχή μας.

Με καταφρόνηση και παγερή αδιαφορία πρέπει να αποστρέφωμε από αυτά το βλέμμα μας όπως θα εκάναμε για τη πιο αναίσχυντη αισχρή πράξη• για την πιο αποστατική ενέργεια εχθρού του Θεού• για την πιο μυσαρή βλασφημία• για την πιο απάνθρωπη θανάτωση.
Ας ενθυμούμεθα την εξής ιδιαίτερης σημασίας παρατήρηση από την πείρα των ασκητών: Οι εμφανίσεις των δαιμόνων έχουν μια τέτοια ιδιότητα, που ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή να τους δώσης ζημιά θα έχης. Γιατί ακόμη και την πιο ελάχιστη προσοχή, αν την αφήσης σε ένα τέτοιο θέμα ελεύθερη, χωρίς να συγκρατής, θα σου προκαλέση τις πιο ολέθριες εντυπώσεις και θα σε εμβάλη στον πιο δύσκολο πειρασμό.

β. Με την ταπεινοφροσύνη

Η ταπεινοφροσύνη είναι αδιάσπαστα ενωμένη με την πνευματική λογική. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: Μόνο εκείνος που έχει ταπείνωση μπορεί να ονομασθή λογικός. Όποιος δεν έχει ταπείνωση, ποτέ δεν θα γίνη λογικός»[107]. Η ζωντανή πίστη δείχνει στα μάτια της ψυχής τον Θεό. Όποιος βλέπει έτσι το Θεό, όποιος έτσι αισθανθή το Θεό, βλέπει τη μηδαμινότητά του. Γεμίζει ανέκφραστη ευλάβεια προς το Θεό, τα έργα τους, τις εντολές του. Και έτσι το κάθε του δίδαγμα θα γίνεται με ταπεινοφροσύνη.
Ο ταπεινόφρων δεν θα τολμήση ποτέ, ούτε καν αν ερωτοτροπήση με κάτι, που θα είναι απλά έξω από το θέλημα του Θεού• και – πολύ περισσότερο – με κάτι, που θα το έχη με κάποιο τρόπο καταδικάσει ο λόγος του Θεού. Για αυτό, τα σημεία του αντιχρίστου θα μείνουν ξένα στον ταπεινό. Δεν θα τα δέχεται με κανένα τρόπο. Δεν θα έχη καμμιά σχέση με αυτά.

γ. Με την προσευχή

Όταν μελετάμε την μηδαμινότητα μας και την ασθένειά μας• όταν στρέφουμε τον νου μας στο Θεό, στην μεγαλωσύνη Του, στην παντοδυναμία Του, στην απέραντη αγαθότητά Του• έρχεται στην ψυχή ο πόθος να στραφή με προσευχή σ’ Αυτόν. Τότε όλη η ελπίδα της ψυχής συγκεντρώνεται στον Θεό. Και για αυτό τίποτε δεν είναι ικανό να την κάμη να αφαιρεθή την ώρα της προσευχής. Γιατί προσεύχεται συνενώνοντας όλες της τις δυνάμεις. Αναζητεί τον θεό με όλη της τη δύναμη. Εκμεταλλεύεται για την προσευχή όλες τις δυνατότητές της. Και αγωνίζεται για να προσεύχεται αδιαλείπτως.
Όταν θα αρχίση η μεγάλη θλίψη, την εποχή του αντιχρίστου, όλοι οι αληθινά πιστοί, θα ζητούν από τον Κύριο βοήθεια, ενίσχυση, θεία χάρη, ενδυνάμωση, να τους κρατή από το χέρι[108]. Οι δυνάμεις του ανθρώπου, όσο πιστοί και αν είναι στο Θεό, είναι ανεπαρκείς να αντισταθούν στην δύναμη των ενωμένων εκπεσόντων αγγέλων και ανθρώπων, που θα μετέρχωνται τα πάντα με μια άκαμπτη σκληρότητα, γιατί θα προαισθάνωνται ότι έχει φθάσει πια το τέλος τους[109]. Μα η θεία χάρη θα επισκιάση τους εκλεκτούς του Θεού. Και θα κάμη να μείνουν ανενέργητες και χωρίς αποτέλεσμα όλες οι άσφαιρες απειλές του αντιχρίστου. Και καταφρονεμένα τα θαύματά του. Τότε ο Θεός θα δώση στους δούλους του δύναμη να διακηρύττουν με γενναίο φρόνημα, ότι ο Ιησούς είναι ο Σωτήρας του κόσμου. Και να αποκηρύττουν τον ψευδομεσσία που θα έλθη για να φέρη την απώλεια.
Θα τους οδηγή στο ικρίωμα, στον θάνατο. Μα αυτοί θα αισθάνωνται, σαν να βρίσκωνται σε βασιλικούς θρόνους, και σε γαμήλιο γεύμα, γιατί η αίσθηση της αγάπης του Θεού είναι πιο γλυκειά από την αίσθηση της ζωής[110]. Γιατί τα παθήματα για το Χριστό και ο βίαιος θάνατος για Αυτόν είναι η αρχή της αιώνιας χαράς του Παραδείσου[111]. Αυτό φαίνεται καθαρά στους μάρτυρες των πρώτων αιώνων. Στην αρχή ενόμιζαν, πως στα μαρτύρια θα έδειχναν την δική τους διάθεση. Μα όταν άρχιζαν τα μαρτύρια, κατεπέμπετο σ’ αυτούς η άνωθεν βοήθεια. Και τα έκανε ποθητά: και το μαρτύριο• και τον θάνατο για το Χριστό.

Βιβλιογραφία
[105] Εβρ. 11, 27.
[106] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΚΗ’.
[107] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΟΘ’.
[108] Εφραίμ Σύρου, Λόγος 106.
[109] Αποκ. 12, 12.
[110] Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΛΗ’.
[111] Λόγια και σκέψεις του αγίου Μάρτυρος Ιακώβου του Πέρσου (Νοέμβριος 26).
Θαύματα και σημεία – Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Γ’ – Πως πρέπει να βλέπουμε τα σημεία σήμερα
http://www.orthodoxfathers.com/THaymata-simeia-Agios-Ignatios-Alexandrovits-Mpriantsianinoph/Antichristos-erchetai

***

Προφητείες οσίου Αρσενίου Μπόκα της Ρουμανίας
Ζούμε στους έσχατους χρόνους… το Βουκουρέστι θα καταστραφεί…

Είπε για μετά την επανάσταση, «Πολλοί θα αφήσουν τη Ρουμανία και θα μεταναστεύσουν σε χώρες του εξωτερικού, αλλά λίγοι θα επιστρέψουν πίσω. Ωστόσο, θα έρθει ο καιρός που όλοι τους θα θέλουν να επιστρέψουν, αλλά κανείς δεν θα μπορεί επειδή η Ρουμανία θα περιβάλλεται από φλόγες.»

Η προφητεία συνεχίζεται, με τον π. Αρσένιο να προειδοποιεί ότι «Σε μια μέρα, η Ρουμανία θα καταληφθεί από 3 ξένες χώρες, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία. Η βροχή της φωτιάς θα πέσει πάνω της, το Βουκουρέστι θα εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης, γιατί εκεί θα αφθονούν οι αμαρτίες. Το Βουκουρέστι (όταν ξανακτιστεί) θα γίνει δεύτερη Ιερουσαλήμ».
Αυτό που εννοούσε ήταν ότι το Βουκουρέστι θα καταστραφεί όπως η Ιερουσαλήμ και δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα, αλλά ο προφήτης συνεχίζει, παρηγορώντας εκείνους που έχουν πανικοβληθεί λέγοντας ότι: «η Παναγία γονατιστή θα προσεύχεται στο Θεό για τη συγχώρεση της Ρουμανίας.»

Ο πατέρας Αρσενίος Μπόκα είπε ότι ζούμε στους έσχατους χρόνους και ότι η πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι θα σβηστεί από το πρόσωπο του πλανήτη από τη φωτιά.
Προσευχήθηκε στον Θεό για τη σωτηρία των Αμερικανών λέγοντας: «Θεέ μου σε παρακαλούμε μην τιμωρήσεις τους Αμερικανούς, συγχώρεσέ τους και ελέησέ τους, και αυτοί είναι δημιουργήματά Σου», και ο Θεός πήρε το πνεύμα του και του έδειξε σε τι κατάσταση είναι πραγματικά η Αμερική, μετά από αυτό ο π. Αρσενίος είπε: “Ναι, Θεέ μου, είναι άξιοι της καταστροφής!”. Αμέσως μετά από αυτό, ζωγράφισε στην εκκλησία Draganescu, αυτό που παρουσιάστηκε στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης με το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου φλεγόμενο, προφητεύοντας έτσι τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης/9. Ανάμεσα σε πολλά άλλα πράγματα που σχετίζονται με την Αμερική, ο π. Αρσένιος προφήτευσε επίσης την καταστροφή της αποστολής του Apollo 13, την εφεύρεση των κινητών τηλεφώνων, ακόμα και τα διαστημικά λεωφορεία.

“Ελάτε πίσω στον Θεό γιατί το κόκκινο άλογο χτυπάει τις πύλες της Ανατολής. Αλλά μην λυπάστε γιατί η σωτηρία θα έρθει από εκεί. Ο διωγμός θα έρθει από το ηλιοβασίλεμα”.

Και για μετά την πτώση του κουμμουνισμού προείδε το τι θα επακολουθήσει: «Το κόκκινο απόβρασμα, το σφυροδρέπανο, το πεντάκτινο αστέρι θα εξαφανιστεί, αλλά μετά από αυτό, το εξάκτινο αστέρι θα έρθει, και θα υπάρξει αναρχία, και θα είναι θλιβερό και πικρό για τον κόσμο», αναφέρεται σε μια εβραϊκή κυριαρχία πάνω στον κόσμο, αφού το εξάκτινο είναι γνωστό ως “αστέρι του Δαβίδ” που χρησιμοποιείται μόνο από αυτούς και το κράτος του Ισραήλ.

Οι δοκιμασίες και οι ανησυχίες των καιρών μας έχουν κι αυτό τον καλό σκοπό: μας προκαλούν να βρεθούμε κοντά στον Θεό, πού είναι το τελευταίο στήριγμα γιά την αιώνια ανάπαυσι μας.

Η ίδια η υπομονή στον αόρατο πόλεμο έχει γιά στήριγμά της την προσευχή.

Ο Θεός, πού είναι ελεήμων προς τούς δικαίους, όσοι είναι αδιάφοροι ή και αντίθετοι, με την βοήθεια των επερχομένων κινδύνων, τους πείθει να θέλουν και αυτοί ό, τι θέλει ο Θεός, δηλαδή την σωτηρία, πού είναι το μοναδικό, αληθινά αναγκαίο, έργο μας επί της γης. Κάτι άλλο, πού μας βοηθάει, είναι να γνωρίζουμε ότι αυτό πού επιτρέπει ο Θεός είναι καλό, διότι τίποτε δεν γίνεται στον κόσμο χωρίς την θέλησι του Θεού’ οπότε να χαιρώμεθα γιά τις αποφάσεις Του, έστω και αν δεν τις καταλαβαίνουμε. Ας γνωρίζουμε ακόμη ότι με τις ακούσιες δοκιμασίες και τα βάσανα σώθηκαν οι μάρτυρες, με τις εκούσιες ταλαιπωρίες και ασκήσεις σώθηκαν οι όσιοι. «Έτσι ακριβώς και με τα βάσανα πού προκαλούν οι πόλεμοι σώζονται πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς πού παραμένουν ειρηνικά στα σπίτια τους.

Όταν δεν απαντούν πλέον οι άνθρωποι στην πρόσκλησι της αγάπης του Θεού, πίπτουν στην σκληρότητα της δικαιοσύνης Του, διότι γιά την παίδευσι και καταστολή της κακίας των κακών ανθρώπων επιτρέπονται οι πόλεμοι. Τότε η ζωή του καθενός ευρίσκεται σε κίνδυνο θανάτου, και αυτών πού είναι στα σπίτια τους και αυτών πού είναι στο μέτωπο του πολέμου.

«Σε λυπάμαι που είσαι αδύναμος στην πίστη. Θα αποτύχεις εξαιτίας του φόβου.
Ο φόβος είναι από τον διάβολο. Μην φοβάστε να σώσετε τις ψυχές σας. Θα έρθουν πολύ δύσκολοι καιροί, αλλά όλα επιτρέπονται από τον Θεό. Είναι ο σύντροφος του καθενός, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο.
Θα πέσουν και οι εκλεκτοί. Λυπάμαι που είστε οι τελευταίοι. Θα σας κοσκινίσουν. Θα βάλουν φόρους, φόρους και άλλους φράχτες.
Θα τα πάρουν όλα! …Θα δείτε και θα καταλάβετε τη βρωμιά γύρω σας: στη δουλειά, στα καταστήματα, στους κρατικούς θεσμούς, στην ηγεσία και κυρίως στην πολιτική. Η διαφθορά και η ανηθικότητα θα επικρατούν, δυστυχώς, θα μπει κρυφά και εντός της εκκλησίας, και θα βρωμίσει μερικές ψυχές εδώ. Οι άνθρωποι σχεδόν θα χάσουν την ελπίδα τους.
Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους…».

Η νίκη του Σωτήρος είναι μοναδική. Χωρίς αυτόν κανείς δεν ημπορεί να επιτύχει να νικήση τον εχθρό. Να έχεις μέσα σου Τον Χριστό και μη φοβάσαι όταν οι δυνάμεις του κακού σε περικυκλώνουν και ο κατακλυσμός είναι μπροστά σου. Υπάρχει κάποιος πού είναι μαζί σου και αναχαιτίζει το χάος, σε βοηθεί στην πνευματική σου πρόοδο και θα σου δώση το φωτοστέφανο τής δόξης!

Ο κενόδοξος όσο σκυφτός είναι προς τους ανωτέρους του τόσο θρασύς και απάνθρωπος είναι προς τους κατωτέρους του. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/12/22090/

Διψώ για μετάνοια!… Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ (Brianchaninov)
https://iconandlight.wordpress.com/2017/04/01/%CE%B4%CE%B9%CF%88%CF%8E-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%B1-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B3%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9/

Ἀπολυτίκιον. Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀπόστολος Ἦχος δ´

Ἀπόστολε ἅγιε Ἰάκωβε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄ Ταχὺ προκατάλαβε.

Στρατείαν κατέλιπες, τὴν κοσμικὴν νουνεχῶς, και ὄπισθεν ἥρμοσαι, τῷ Βασιλεῖ Ἰησοῦ, Ἰγνάτιε ἅγιε· πάντοτε ὑπανάπτων, πρὸς Αὐτὸν τὴν ἀγάπην, γέγονας θεοφόρος, μοναζόντων ἀλείπτης, τυχὼν ἐπισκοπῆς ἀληθοῦς, εἰς πόλιν τὴν ἄσειστον.

Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσι. Ἦχος δ’

Ἡ τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψις, ἐπὶ σὲ καταβέβηκε, τοῦ πυρὸς ἐν εἴδει, καὶ σὲ μακάριε, θεῖον δοχεῖον εἰργάσατο, συντόνως ἐλαύνοντα, ἀθεΐας τὴν ἀχλύν, καὶ τόν κόσμον φωτίζοντα, τῇ λαμπρότητι, τῶν πανσόφων σου λόγων, μυστολέκτα, Ἀποστόλων ἡ ἀκρότης, Χριστοῦ αὐτόπτα Ἰάκωβε.

Ὁ Οἶκος

Ὡς ἁλιεὺς λογικῶν ἰχθύων, τῷ δικτύῳ Τρισμάκαρ τῶν σεπτῶν εὐχῶν βυθοῦ πταισμάτων ἀνάγαγε τὴν ταπεινήν μου ψυχήν, τὴν πάλαι ὑφ’ ἡδονῶν θηρευθεῖσαν τῶν τοῦ βίου ἵνα ἀκλινῶς διελθὼν τὸν ὑπόλοιπον χρόνον μου, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, καὶ δοξάσω τὸν βίον τὸν ἄμεμπτον, ὃν ἐκτελέσας ἐπὶ τῆς γῆς, ἠξιώθης ἐπ’ ὄρους θεάσασθαι, Κυρίου τὴν θείαν Μεταμόρφωσιν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄ Ὁ ὑψωθείς.

Ἀπὸ παιδὸς τὸν Ἰησοῦν ἐκδιώκων, πᾶσαν τοῦ κόσμου κατεμίσησας δόξαν, εὐχὴν τὴν ἀδιάλειπτον ποθῶν ὅλῃ ψυχῇ· ὅθεν τῆς ἀσκήσεως τὴν ὁδὸν ἐπορεύθης, λόγοις καὶ συγγράμμασιν, ὁδηγὸς χρηματίσας, τῶν ἐθελόντων ζῇν κατὰ Χριστόν, ἀρχιερέων, τὸ κλέος Ἰγνάτιε.

Η χάρη του Αγίου Πνεύματος του Θεού είναι το λάδι των φρονίμων παρθένων που έκαιγε αδιάλειπτα και φώτιζε… πόσο επιθυμώ, φιλόθεε, ώστε σ’ αυτή τη ζωή να έχεις πάντα το Πνεύμα του Θεού! Γρηγορείτε και προσεύχεσθε. Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ

Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.

Στίχοι
Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας ἀδεκάστου Δεσπότου.

Πρωτ. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Μεγάλη Τρίτη: Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15-23,39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Τα πολλά «ουαί» για την τυφλή και υποκριτική θρησκεία αυτών oι οποίοι νομίζουν ότι είναι αρχηγοί των ανθρώπων και το φως του κόσμου, αλλά στην ουσία «κλείουν την Βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων…». Στην Ακολουθία των Προηγιασμένων Δώρων συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου στα κεφάλαια 24 (36) 25 και 26 (2). Και εδώ πάλι γίνεται λόγος για τα Έσχατα, για το Τέλος. Γι’ αυτό μιλούν και οι παραβολές που χαρακτηρίζονται «παραβολές των Εσχάτων». Είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τις λαμπάδες τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», οι λαμπάδες τους έσβυσαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο. Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων. Δεν χρησιμοποιούνται τα τάλαντα που έδωσε στον καθένα ο Κύριος. «…Γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν εν η ο Υιός του άνθρωπου έρχεται». Και τέλος διαβάζουμε για την ημέρα της μέλλουσας κρίσης.
Από το βιβλίο: Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Ἔκδ. Ακρίτας

***

Η παραβολή των δέκα παρθένων
Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

«Στην παραβολή των φρονίμων και των μωρών παρθένων όταν το λάδι των μωρών παρθένων έλειψε, αναφέρεται «Πορεύεσθε προς τους πωλούντας και αγοράσατε εαυτοίς». Όταν όμως το αγόρασαν η πόρτα του νυμφώνος είχε ήδη κλείσει και δεν μπορούσαν να μπούν. Μερικοί λένε ότι η έλλειψη λαδιού απ τις μωρές παρθένες σημαίνει την έλλειψη καλών έργων κατά την διάρκεια της ζωής τους. Τέτοια ερμηνεία δεν είναι εντελώς σωστή. Πώς ήταν δυνατόν να μην είχαν καλά έργα αφού λέγονταν παρθένες, αν και μωρές; Η παρθενία είναι η υπέρτατη αρετή, μια αγγελική κατάσταση, και από μόνη της θα μπορούσε να λάβει την θέση των άλλων καλών έργων.

Νομίζω ότι αυτό που τους έλειπε ήταν η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Οι παρθένες αυτές είχαν ασκήσει τις αρετές αλλά, έχοντας πνευματική άγνοια, υπόθεσαν ότι η χριστιανική ζωή βιώνεται μόνο με την εκτέλεση των καλών έργων. Κάνοντας καλά έργα σκέφτηκαν ότι πραγματοποίησαν το έργο του Θεού, αλλά πολύ λίγο ενδιαφέρθηκαν αν μ’ αυτό τον τρόπο απόκτησαν τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Τέτοιοι τρόποι ζωής που βασίζονται μόνο στην εκτέλεση καλών έργων, χωρίς προσεκτικό έλεγχο αν αυτά επισύρουν τη χάρη του Πνεύματος του Θεού, αναφέρονται στα ιερά βιβλία: «εισίν οδοί δοκούσαι είναι ορθαί ανδρί, τα μέντοι τελευταία αυτών βλέπει εις πυθμένα» (Παροιμίες ιστ’ 25)

Ο μέγας Αντώνιος μιλάει στις επιστολές του προς μοναχούς για τέτοιες παρθένες: «Πολλοί μοναχοί και μοναχές δεν έχουν γνώση των διαφόρων ειδών θέλησης που ενεργούν στον άνθρωπο, και δεν γνωρίζουν ότι επηρεάζονται από τρείς θελήσεις: η πρώτη είναι η υπερτέλεια και σωτηριώδης θέληση του Θεού· η δεύτερη είναι η δική μας ανθρώπινη θέληση που αν δεν είναι καταστρεπτική δεν είναι ούτε σωστική· και η τρίτη θέληση είναι η θέληση του διαβόλου – ολότελα καταστρεπτική.»

Αυτή η τρίτη θέληση του εχθρού διδάσκει τον άνθρωπο είτε να μην κάνει καθόλου καλά έργα είτε να τα κάνει με μόνη τη δική μας θέληση. Μας διδάσκει να κάνουμε το κάθε τί για να κολακεύσουμε τα πάθη μας ή διαφορετικά, μας διδάσκει να κάνουμε το καλό για χάρη του καλού και να μην φροντίσουμε για την χάρη που παρέχεται μέσα απ τα καλά έργα. Αλλά η πρώτη, η σωστική θέληση του Θεού, αποδείχνεται με την εκτέλεση των καλών έργων μόνο και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σαν ένα αιώνιο, ανεξάντλητο θησαυρό, που στην πραγματικότητα είναι ανεκτίμητος. Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι, κατά κάποιο τρόπο, το λάδι που έλειπε απ τις μωρές παρθένες. Κλήθηκαν μωρές ακριβώς γιατί είχαν ξεχάσει τον απαραίτητο καρπό της αρετής, την χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την οποία κανένας δεν μπορεί να σωθεί. «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως» Αναβ. δ’ ήχου.

Αυτό είναι το λάδι των φρονίμων παρθένων που έκαιγε αδιάλειπτα και φώτιζε. Οι παρθένες αυτές με τις καιόμενες λαμπάδες τους μπορούσαν να συναντήσουν τον νυμφίο, ο οποίος ήρθε «εν τω μέσω της νυκτός» και να εισέλθουν στον νυμφώνα της χαράς μαζί Του. Αλλά οι μωρές παρθένες, αν και πήγαν στην αγορά για να αγοράσουν λίγο λάδι, όταν είδαν τις λαμπάδες τους να σβήνουν, δεν μπόρεσαν να γυρίσουν έγκαιρα και η πόρτα ήδη είχε κλείσει.

Η αγορά είναι η ζωή μας. Η πόρτα του νυφικού θαλάμου που έκλεισε και εμπόδισε τον δρόμο προς το Νυμφίο είναι ο θάνατος του ανθρώπου. Οι φρόνιμες και οι μωρές παρθένες είναι οι ψυχές των χριστιανών. Το λάδι δεν είναι τα καλά έργα αλλά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού, που κερδίζεται με αυτά τα καλά έργα και μεταφέρει τις ψυχές από μια κατάσταση σε μια άλλη – δηλ. από την φθορά στην αφθαρσία, από τον ψυχικό θάνατο στην πνευματική ζωή, από το σκότος στο φώς, από τον σταύλο της ύπαρξής μας (όπου τα πάθη είναι δεμένα σαν άλογα κτήνη και άγρια θηρία) στον ναό του Θεού, μέσα στο λαμπρό νυμφώνα της αιώνιας ευφροσύνης του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας, του Δημιουργού και Λυτρωτή και αιώνιου Νυμφίου των ψυχών μας.»
Πόσο μεγάλη είναι η συγκατάβαση και η συμπάθεια του Θεού για την ελεεινότητα μας, δηλ. για την αδιαφορία μας στις φροντίδες που Εκείνος καταβάλλει για μας. Ο Θεός λέει: «Ιδού εστηκα επί την θύρα και κρούω» (Αποκαλ. Γ’ 20). Με τη λέξη «θύρα» εννοεί την πορεία της ζωής μας, που δεν έχει ακόμα κλείσει με το θάνατο! Ω, πόσο επιθυμώ, φιλόθεε, ώστε σ’ αυτή τη ζωή να έχεις πάντα το Πνεύμα του Θεού! «Εν ω ευρώ σε εκεί και κρινώ σε», λέει ο Κύριος.
Αλλοίμονο μας αν μας βρει φορτωμένους με τις μέριμνες και τις λύπες αυτής της ζωής! Ποιος θα μπορέσει να υποφέρει το θυμό Του, ποιος θα μπορέσει να αντισταθεί στην οργή του προσώπου Του; Γι’ αυτό και προειδοποίησε: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Μαρκ. Ιδ’ 38), δηλαδή για να μη στερηθείτε το Πνεύμα του Θεού, γιατί η εγρήγορση και η προσευχή μας φέρνει τη χάρη Του.»
Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, επιμ.Πέτρου Μπότση- Σελ 106- 108Κάθε αρετή που γίνεται για τον Χριστό μας δίνει τη χάρι του αγίου Πνεύματος. Περισσότερο όμως απ̉ όλες μας τη δίνει η προσευχή, γιατί αυτή την έχουμε πάντοτε στα χέρια μας σαν ένα εύχρηστο πνευματικό όπλο. Θα θέλατε π.χ. να πάτε στην εκκλησία, αλλά εκκλησία δεν υπάρχει ή μπορεί η ακολουθία να έχη τελειώσει. Θα θέλατε να δώσετε κάτι στον επαίτη, αλλά επαίτης δεν υπάρχει ή μπορεί να μην έχετε να του δώσετε. Θα θέλατε ίσως να φυλάξετε παρθενία, αλλά είτε η ιδιοσυγκρασία σας είτε η πίεσις των τεχνασμάτων του εχθρού εν συνδυασμώ με την αδυναμία σας δεν σας αφήνουν να αντισταθήτε και να εκπληρώσετε αυτή την επιθυμία σας. Θα θέλατε ακόμη να κάνετε και κάποια άλλη αρετή χάριν του Χριστού, αλλά δεν έχετε δυνάμεις ή δεν δίδεται η κατάλληλη ευκαιρία.
Με την προσευχή όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Γι’ αυτή υπάρχει πάντοτε και για τον καθένα η δυνατότης: για τον πλούσιο και τον πτωχό, τον ισχυρό και τον αδύνατο, τον διάσημο και τον άσημο, τον υγιή και τον ασθενή, τον δίκαιο και τον αμαρτωλό. Μεγάλη είναι η δύναμις της προσευχής. Αυτή περισσότερο απ̉ όλα μας παρέχει το Πνεύμα του Θεού, και αυτήν ευκολώτερα απ̉ όλα μπορεί καθένας να την επιτελέση. Με την προσευχή αξιωνόμαστε να συζητάμε με τον Πανάγαθο Θεό και Σωτήρα μας. (από το βιβλίο, ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου)

***

Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ)

Ο Κύριος μας έχει προαναγγείλει την θλίψη, που θα προηγηθή της Δευτέρας Παρουσίας. Και έδωκε εντολή στους μαθητές Του να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Και να προσεύχωνται. Τους είπε: «Βλέπετε. Αγρυπνείτε. Προσεύχεσθε. Ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν»[112]. Η προσευχή χρειάζεται πάντοτε. Και είναι πάντοτε στον άνθρωπο ωφέλιμη. Γιατί αυτή τον κρατεί σε κοινωνία με τον Θεό και υπό την σκέπη Του. Αυτή τον φυλάει από τη φιλαυτία και την αυτοπεποίθηση και από το παραστράτημα της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας. Και μην ξεχνάμε, πως όλους αυτούς τους λογισμούς, επακόλουθα, κακές συνέπειες της πτώσεως, του ενσπείρουν στο νου μας τα εκπεσόντα πνεύματα της πονηρίας.

Σε περίοδο θλίψης και κινδύνων, ορατών και αοράτων, η προσευχή χρειάζεται ακόμη πιο πολύ. Γιατί είναι η έκφραση της απάρνησης της αυτοπεποίθησης και έκφραση της ελπίδας στο Θεό. Γιατί εφέλκει σε μας την θεία βοήθεια. Και ο παντοδύναμος Θεός έρχεται συνεργός μας. Και με ενέργειές Του θαυμαστές μας βγάζει από τις δύσκολες περιστάσεις, που βρισκόμαστε.

Είναι λάθος να ζητή κανείς να ιδή σημεία εν τω ουρανώ, για να αποκτήση γνώση Θεού. Τέτοια σημεία ζητούν μόνο εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.

Και να μη το ξεχνάμε ποτέ, ότι:
Η θεογνωσία, η ζώσα πίστις, η ευλογημένη ταπεινοφροσύνη, η καθαρή προσευχή, συναποτελούν την πνευματική λογική. Είναι τα επί μέρους τμήματά της.
Και αντίθετα, η αγνωσία του Θεού, η απιστία, η τύφλωση του πνεύματος, η υπερηφάνεια, η αυτοπεποίθηση, η φιλαυτία, συναποτελούν το σαρκικό φρόνημα.
Το σαρκικό φρόνημα δεν γνωρίζει τον Θεό. Δεν τα δέχεται (αλλά ούτε και καταλαβαίνει!) τα μέσα, με τα οποία ο Θεός θέλει να οδηγήση τον άνθρωπο στην θεογνωσία. Είναι ένας τρόπος αναζήτησης της γνώσης του Θεού πέρα για πέρα λαθεμένος και ψυχώλεθρος.
[112] Μάρκ. 13, 33.
Βιβλιογραφία, Θαύματα και σημεία – Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Γ’ – Πως πρέπει να βλέπουμε τα σημεία σήμερα / Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
https://orthodoxfathers.com/THaymata-simeia-Agios-Ignatios-Alexandrovits-Mpriantsianinoph/Grigoreite-oyn-proseychesthe

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου

Καλλιεργήστε την ευχή. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Παράδεισο. Θα βλέπετε τη χάρη του Θεού οφθαλμοφανώς, θα αποκτήσετε τη χαρά του Ουρανού.

Δια της ευχής θα κερδίσεις το πάν. Καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Προσπάθησε κάθε στιγμή να αναπνέεις τον καθαρό αυτόν αέρα της προσευχής του Ιησού.

Τότε ο Μοναχός έχει την πραγματική χαρά, όταν έχη δια της ευχής τον Χριστό στην καρδιά του.

Εμπρός παιδιά, να καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή γέμισε τον Παράδεισο απο τόσους αγίους ανθρώπους.

Η υπακοή όταν της αφαιρέσεις την κρυφή εργασία, την ευχή, δεν έχει αξία. Και ο κομμουνισμός υπακούει στην ιδεολογία του, αλλά τί είναι;

Όταν θα καλλιεργήσετε τη νοερά προσευχή θα γίνετε πλέον παιδιά του παλατιού. Θα ξέρετε τη γλώσσα του Βασιλιά και τους βασιλικούς τρόπους. Τότε μόνο με ένα νεύμα θα έχει άγια σκιρτήματα η καρδιά σας.

Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, που θα ανεβαίνει η προσευχή σας στο θρόνο του Θεού.

Αλλ’ ω Νυμφίε Χριστέ, μετά των φρονίμων ημάς συναρίθμησον Παρθένων, και τη εκλεκτή σου σύνταξον ποίμνη, και ελέησον ημάς. ΑμήνΓι’ αυτό το λίγο που υπομένουν οι πιστοί σ’ αυτή τη ζωή από υπακοή στο Θεό, όσο μικρή κι αν είναι η προσπάθειά τους για την ψυχή τους, ο Θεός θα τους στεφανώσει με δόξα τέτοια, που ποτέ δεν έχουν γνωρίσει ή φανταστεί βασιλείς αυτού του κόσμου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/06/%ce%b3%ce%b9-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%cf%83/

Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον… Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απαθέστερο ανδρόγυνο που υπήρξε ποτέ.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/08/50930/

Τη Αγία και Μεγάλη Δευτέρα Εσπέρας: Ακολουθία του Νυμφίου,
(Όρθρος της Αγίας και Μεγάλης Τρίτης)
http://graeca.mrezha.net/glt/texts/Tri/t93.htm
http://graeca.mrezha.net/glt/

Ήχος πλ. δ’

Στιχ. α’. Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμά μου προς σε, ο Θεός, διότι φως τα προστάγματά σου επί της γης. Αλληλούια.(τρις).

Στιχ. β’. Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης. Αλληλούια.(τρις).

Στιχ. γ’. Ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον, και νυν πυρ τους υπεναντίους έδεται, Αλληλούια. (τρις).

Στιχ. δ’. Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά, τοις ενδόξοις της γης. Αλληλούια. (τρις).

Ωδή β’
Ήχος πλ. δ’ «Ίδετε ίδετε, ότι εγώ ειμι Θεός,

Δέσποτα Κύριε, ο των αιώνων ποιητής, αξίωσον και ημάς, της ιεράς εκείνης τότε φωνής, ακούσαι καλούσης, τους εκλεκτούς του Πατρός, εις Βασιλείαν ουρανών.

Αινούμεν, ευλογούμεν, και προσκυνούμεν τον Κύριον
Καταβασία
«Τω δόγματι, τω τυραννικώ, οι όσιοι τρεις Παίδες μη πεισθέντες, εν τη καμίνω βληθέντες, Θεόν ωμολόγουν ψάλλοντες· Ευλογείτε τα έργα, Κυρίου τον Κύριον».

Τροπάριον
Ήχος πλ. δ’

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής· αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός, διά της Θεοτόκου, ελέησον ημάς. (εκ γ’ )

Εξαποστειλάριον
Ήχος γ’

Τον νυμφώνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσόν με. (εκ γ’)

Ήχος δ’
Κατεπλάγη Ιωσήφ

Βουλευτήριον Σωτήρ, παρανομίας κατά σου, Ιερείς και Γραμματείς, φθόνω αθροίσαντες δεινώς, εις προδοσίαν εκίνησαν τον Ιούδαν· όθεν αναιδώς, εξεπορεύετο, ελάλει κατά σου, τοις παρανόμοις λαοίς. Τι μοι φησί παρέχετε, καγώ υμίν αυτόν παραδώσω εις χείρας υμών; Της κατακρίσεως τούτου ρύσαι, Κύριε τας ψυχάς ημών.

Εις τους Αίνους
Ιδιόμελα Ήχος α’

Εν ταίς λαμπρότησι των Αγίων σου, πως εισελεύσομαι ο ανάξιος; εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των Αγγέλων, καθάρισον Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσόν με ως φιλάνθρωπος. (Δις)

Δηλαδή: Μέσα εις την Βασιλείαν Σου, Κύριε, όπου ακτινοβολούν οι λαμπροφορούντες άγιοί Σου, πώς θα (δυνηθώ να) εισέλθω εγώ ο ανάξιος; Διότι εάν τολμήσω να εισέλθω μαζί με αυτούς εις την αίθουσαν των γάμων Σου (δηλαδή εις την Βασιλείαν Σου), φανερώνει την αναξιότητά μου το ένδυμα (της ψυχής μου), που είνε (πλήρες κηλίδων από τας αμαρτίας μου και δια τούτο) ακατάλληλον διά τον γάμον, και τότε οι Αγγελοι θα με δέσουν και θα με ρίψουν έξω. Αλλά, Κύριε, (Σε παρακαλώ:) καθάρισε τας κηλίδας της ψυχής μου και σώσε με, ως φιλάνθρωπος που είσαι. (Αρχ. Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου)

Εις τα Απόστιχα
Ιδιόμελα Ήχος πλ. β’

Δεύτε πιστοί, επεργασώμεθα προθύμως τω Δεσπότη· νέμει γαρ τοις δούλοις τον πλούτον, και αναλόγως έκαστος, πολυπλασιάσωμεν, το της χάριτος τάλαντον. Ο μεν σοφίαν κομιείτω, δι’ έργων αγαθών. Ο δε λειτουργίαν λαμπρότητος επιτελείσθω, κοινωνείτω δε του λόγου, πιστος τω αμυήτω, και σκορπιζέτω τον πλούτον, πένησιν άλλος· ούτω γαρ το δάνειον πολυπλασιάσομεν, και ως οικονόμοι πιστοί της χάριτος, δεσποτικής χαράς αξιωθώμεν, αυτής ημάς καταξίωσον, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Όταν έλθης εν δόξη μετ’ Αγγελικών Δυνάμεων, και καθίσης εν θρόνω Ιησού διακρίσεως, μή με Ποιμήν αγαθέ διαχωρίσης, οδούς δεξιάς γάρ οίδας, διεστραμμέναι δέ εισιν αι ευώνυμοι, μή ούν ερίφοις με, τον τραχύν τη αμαρτία συναπολέσης, αλλά τοις εκ δεξιών, συναριθμήσας προβάτοις, σώσόν με ως φιλάνθρωπος.

Ο Νυμφίος ο κάλλει ωραίος, παρά πάντας ανθρώπυς, ο συγκαλέσας ημάς, προς εστίασιν πνευματικήν του νυμφώνός σου, την δυσείμονά μου μορφήν, των πταισμάτων απαμφίασον, τη μεθέξει των παθημάτων σου, και στολήν δόξης κοσμήσας, της σης ωραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρόν ανάδειξον, της Βασιλείας σου ως εύσπλαγχνος.

Αλλ’ ω Νυμφίε Χριστέ, μετά των φρονίμων ημάς συναρίθμησον Παρθένων, και τη εκλεκτή σου σύνταξον ποίμνη, και ελέησον ημάς. Αμήν.

Η έλλειψη λαδιού απ’ τις μωρές παρθένες σημαίνει την έλλειψη της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος του Θεού, πόσο επιθυμώ ώστε σ’ αυτή τη ζωή να έχεις πάντα το Πνεύμα του Θεού! Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

Συναξάριον
Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.

Στίχοι
Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας αδεκάστου Δεσπότου.

Η παραβολή των δέκα παρθένων
Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

«Στην παραβολή των φρονίμων και των μωρών παρθένων όταν το λάδι των μωρών παρθένων έλειψε, αναφέρεται «Πορεύεσθε προς τους πωλούντας και αγοράσατε εαυτοίς». Όταν όμως το αγόρασαν η πόρτα του νυμφώνος είχε ήδη κλείσει και δεν μπορούσαν να μπούν. Μερικοί λένε ότι η έλλειψη λαδιού απ τις μωρές παρθένες σημαίνει την έλλειψη καλών έργων κατά την διάρκεια της ζωής τους. Τέτοια ερμηνεία δεν είναι εντελώς σωστή. Πώς ήταν δυνατόν να μην είχαν καλά έργα αφού λέγονταν παρθένες, αν και μωρές; Η παρθενία είναι η υπέρτατη αρετή, μια αγγελική κατάσταση, και από μόνη της θα μπορούσε να λάβει την θέση των άλλων καλών έργων.

Νομίζω ότι αυτό που τους έλειπε ήταν η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Οι παρθένες αυτές είχαν ασκήσει τις αρετές αλλά, έχοντας πνευματική άγνοια, υπόθεσαν ότι η χριστιανική ζωή βιώνεται μόνο με την εκτέλεση των καλών έργων. Κάνοντας καλά έργα σκέφτηκαν ότι πραγματοποίησαν το έργο του Θεού, αλλά πολύ λίγο ενδιαφέρθηκαν αν μ’ αυτό τον τρόπο απόκτησαν τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Τέτοιοι τρόποι ζωής που βασίζονται μόνο στην εκτέλεση καλών έργων, χωρίς προσεκτικό έλεγχο αν αυτά επισύρουν τη χάρη του Πνεύματος του Θεού, αναφέρονται στα ιερά βιβλία: «εισίν οδοί δοκούσαι είναι ορθαί ανδρί, τα μέντοι τελευταία αυτών βλέπει εις πυθμένα» (Παροιμίες ιστ’ 25)

Ο μέγας Αντώνιος μιλάει στις επιστολές του προς μοναχούς για τέτοιες παρθένες: «Πολλοί μοναχοί και μοναχές δεν έχουν γνώση των διαφόρων ειδών θέλησης που ενεργούν στον άνθρωπο, και δεν γνωρίζουν ότι επηρεάζονται από τρείς θελήσεις: η πρώτη είναι η υπερτέλεια και σωτηριώδης θέληση του Θεού· η δεύτερη είναι η δική μας ανθρώπινη θέληση που αν δεν είναι καταστρεπτική δεν είναι ούτε σωστική· και η τρίτη θέληση είναι η θέληση του διαβόλου – ολότελα καταστρεπτική.»

Αυτή η τρίτη θέληση του εχθρού διδάσκει τον άνθρωπο είτε να μην κάνει καθόλου καλά έργα είτε να τα κάνει με μόνη τη δική μας θέληση. Μας διδάσκει να κάνουμε το κάθε τί για να κολακεύσουμε τα πάθη μας ή διαφορετικά, μας διδάσκει να κάνουμε το καλό για χάρη του καλού και να μην φροντίσουμε για την χάρη που παρέχεται μέσα απ τα καλά έργα. Αλλά η πρώτη, η σωστική θέληση του Θεού, αποδείχνεται με την εκτέλεση των καλών έργων μόνο και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σαν ένα αιώνιο, ανεξάντλητο θησαυρό, που στην πραγματικότητα είναι ανεκτίμητος. Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι, κατά κάποιο τρόπο, το λάδι που έλειπε απ τις μωρές παρθένες. Κλήθηκαν μωρές ακριβώς γιατί είχαν ξεχάσει τον απαραίτητο καρπό της αρετής, την χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την οποία κανένας δεν μπορεί να σωθεί. «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως» Αναβ. δ’ ήχου.

Αυτό είναι το λάδι των φρονίμων παρθένων που έκαιγε αδιάλειπτα και φώτιζε. Οι παρθένες αυτές με τις καιόμενες λαμπάδες τους μπορούσαν να συναντήσουν τον νυμφίο, ο οποίος ήρθε «εν τω μέσω της νυκτός» και να εισέλθουν στον νυμφώνα της χαράς μαζί Του. Αλλά οι μωρές παρθένες, αν και πήγαν στην αγορά για να αγοράσουν λίγο λάδι, όταν είδαν τις λαμπάδες τους να σβήνουν, δεν μπόρεσαν να γυρίσουν έγκαιρα και η πόρτα ήδη είχε κλείσει.

Η αγορά είναι η ζωή μας. Η πόρτα του νυφικού θαλάμου που έκλεισε και εμπόδισε τον δρόμο προς το Νυμφίο είναι ο θάνατος του ανθρώπου. Οι φρόνιμες και οι μωρές παρθένες είναι οι ψυχές των χριστιανών. Το λάδι δεν είναι τα καλά έργα αλλά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού, που κερδίζεται με αυτά τα καλά έργα και μεταφέρει τις ψυχές από μια κατάσταση σε μια άλλη – δηλ. από την φθορά στην αφθαρσία, από τον ψυχικό θάνατο στην πνευματική ζωή, από το σκότος στο φώς, από τον σταύλο της ύπαρξής μας (όπου τα πάθη είναι δεμένα σαν άλογα κτήνη και άγρια θηρία) στον ναό του Θεού, μέσα στο λαμπρό νυμφώνα της αιώνιας ευφροσύνης του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας, του Δημιουργού και Λυτρωτή και αιώνιου Νυμφίου των ψυχών μας.»
Πόσο μεγάλη είναι η συγκατάβαση και η συμπάθεια του Θεού για την ελεεινότητα μας, δηλ. για την αδιαφορία μας στις φροντίδες που Εκείνος καταβάλλει για μας. Ο Θεός λέει: «Ιδού εστηκα επί την θύρα και κρούω» (Αποκαλ. Γ’ 20). Με τη λέξη «θύρα» εννοεί την πορεία της ζωής μας, που δεν έχει ακόμα κλείσει με το θάνατο! Ω, πόσο επιθυμώ, φιλόθεε, ώστε σ’ αυτή τη ζωή να έχεις πάντα το Πνεύμα του Θεού! «Εν ω ευρώ σε εκεί και κρινώ σε», λέει ο Κύριος.
Αλλοίμονο μας αν μας βρει φορτωμένους με τις μέριμνες και τις λύπες αυτής της ζωής! Ποιος θα μπορέσει να υποφέρει το θυμό Του, ποιος θα μπορέσει να αντισταθεί στην οργή του προσώπου Του; Γι’ αυτό και προειδοποίησε: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Μαρκ. Ιδ’ 38), δηλαδή για να μη στερηθείτε το Πνεύμα του Θεού, γιατί η εγρήγορση και η προσευχή μας φέρνει τη χάρη Του.»
Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, επιμ.Πέτρου Μπότση- Σελ 106- 108

Κάθε αρετή που γίνεται για τον Χριστό μας δίνει τη χάρι του αγίου Πνεύματος. Περισσότερο όμως απ̉ όλες μας τη δίνει η προσευχή, γιατί αυτή την έχουμε πάντοτε στα χέρια μας σαν ένα εύχρηστο πνευματικό όπλο. Θα θέλατε π.χ. να πάτε στην εκκλησία, αλλά εκκλησία δεν υπάρχει ή μπορεί η ακολουθία να έχη τελειώσει. Θα θέλατε να δώσετε κάτι στον επαίτη, αλλά επαίτης δεν υπάρχει ή μπορεί να μην έχετε να του δώσετε. Θα θέλατε ίσως να φυλάξετε παρθενία, αλλά είτε η ιδιοσυγκρασία σας είτε η πίεσις των τεχνασμάτων του εχθρού εν συνδυασμώ με την αδυναμία σας δεν σας αφήνουν να αντισταθήτε και να εκπληρώσετε αυτή την επιθυμία σας. Θα θέλατε ακόμη να κάνετε και κάποια άλλη αρετή χάριν του Χριστού, αλλά δεν έχετε δυνάμεις ή δεν δίδεται η κατάλληλη ευκαιρία.
Με την προσευχή όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Γι’ αυτή υπάρχει πάντοτε και για τον καθένα η δυνατότης: για τον πλούσιο και τον πτωχό, τον ισχυρό και τον αδύνατο, τον διάσημο και τον άσημο, τον υγιή και τον ασθενή, τον δίκαιο και τον αμαρτωλό. Μεγάλη είναι η δύναμις της προσευχής. Αυτή περισσότερο απ̉ όλα μας παρέχει το Πνεύμα του Θεού, και αυτήν ευκολώτερα απ̉ όλα μπορεί καθένας να την επιτελέση. Με την προσευχή αξιωνόμαστε να συζητάμε με τον Πανάγαθο Θεό και Σωτήρα μας. (από το βιβλίο, ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου)

Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ)

Ο Κύριος μας έχει προαναγγείλει την θλίψη, που θα προηγηθή της Δευτέρας Παρουσίας. Και έδωκε εντολή στους μαθητές Του να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Και να προσεύχωνται. Τους είπε: «Βλέπετε. Αγρυπνείτε. Προσεύχεσθε. Ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν»[112]. Η προσευχή χρειάζεται πάντοτε. Και είναι πάντοτε στον άνθρωπο ωφέλιμη. Γιατί αυτή τον κρατεί σε κοινωνία με τον Θεό και υπό την σκέπη Του. Αυτή τον φυλάει από τη φιλαυτία και την αυτοπεποίθηση και από το παραστράτημα της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας. Και μην ξεχνάμε, πως όλους αυτούς τους λογισμούς, επακόλουθα, κακές συνέπειες της πτώσεως, του ενσπείρουν στο νου μας τα εκπεσόντα πνεύματα της πονηρίας.

Σε περίοδο θλίψης και κινδύνων, ορατών και αοράτων, η προσευχή χρειάζεται ακόμη πιο πολύ. Γιατί είναι η έκφραση της απάρνησης της αυτοπεποίθησης και έκφραση της ελπίδας στο Θεό. Γιατί εφέλκει σε μας την θεία βοήθεια. Και ο παντοδύναμος Θεός έρχεται συνεργός μας. Και με ενέργειές Του θαυμαστές μας βγάζει από τις δύσκολες περιστάσεις, που βρισκόμαστε.

Είναι λάθος να ζητή κανείς να ιδή σημεία εν τω ουρανώ, για να αποκτήση γνώση Θεού. Τέτοια σημεία ζητούν μόνο εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.

Και να μη το ξεχνάμε ποτέ, ότι:
Η θεογνωσία, η ζώσα πίστις, η ευλογημένη ταπεινοφροσύνη, η καθαρή προσευχή, συναποτελούν την πνευματική λογική. Είναι τα επί μέρους τμήματά της.
Και αντίθετα, η αγνωσία του Θεού, η απιστία, η τύφλωση του πνεύματος, η υπερηφάνεια, η αυτοπεποίθηση, η φιλαυτία, συναποτελούν το σαρκικό φρόνημα.
Το σαρκικό φρόνημα δεν γνωρίζει τον Θεό. Δεν τα δέχεται (αλλά ούτε και καταλαβαίνει!) τα μέσα, με τα οποία ο Θεός θέλει να οδηγήση τον άνθρωπο στην θεογνωσία. Είναι ένας τρόπος αναζήτησης της γνώσης του Θεού πέρα για πέρα λαθεμένος και ψυχώλεθρος.
[112] Μάρκ. 13, 33.
Βιβλιογραφία, Θαύματα και σημεία – Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Γ’ – Πως πρέπει να βλέπουμε τα σημεία σήμερα / Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
https://orthodoxfathers.com/THaymata-simeia-Agios-Ignatios-Alexandrovits-Mpriantsianinoph/Grigoreite-oyn-proseychesthe

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου
Καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Παράδεισο.

Η χάρις του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο να εκπέμπει ακτίνες… θα πρέπει όμως ο άλλος να έχει καλό δέκτη για να το καταλάβει, για να πάρει είδηση τη θερμότητα των ακτίνων. 

Δια της ευχής θα κερδίσεις το πάν. Καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Προσπάθησε κάθε στιγμή να αναπνέεις τον καθαρό αυτόν αέρα της προσευχής του Ιησού. 

Τότε ο Μοναχός έχει την πραγματική χαρά, όταν έχη δια της ευχής τον Χριστό στην καρδιά του.

Εμπρός παιδιά, να καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή γέμισε τον Παράδεισο απο τόσους αγίους ανθρώπους. 

Η υπακοή όταν της αφαιρέσει την κρυφή εργασία, την ευχή, δεν έχει αξία. Και ο κομμουνισμός υπακούει στην ιδεολογία του, αλλά τί είναι; 

Δια της ευχής γίνεται ο άνθρωπος σαν παιδί. Τον επαναφέρει στην απλότητα και την αθωότητα που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο πρίν την πτώση. Παύει τη διαφορά του άλλου φύλου. Αποκτά ακατανόητη για τους κοσμικούς την ευλογημένη αγία απάθεια.

Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεστε θερμά με την καρδιά σας, υπομένετε και θα δείτε χέρι δυνατό να σας κρατάει.

Όταν θα καλλιεργήσετε τη νοερά προσευχή θα γίνετε πλέον παιδιά του παλατιού. Θα ξέρετε τη γλώσσα του Βασιλιά και τους βασιλικούς τρόπους. Τότε μόνο με ένα νεύμα θα έχει άγια σκιρτήματα η καρδιά σας. 

Όταν θα βαδίσετε στις γραμμές της προσευχής, της σιωπής και της μελέτης, θα δείτε να κατοικεί ο Χριστός στην καρδιά σας 

Το τέλος της ζωής μου εγγίζει. Σας παρακαλώ όλοι να ζήσετε βίον άγιον, να βαδίσετε σε γραμμές άγιες για να βοηθήσετε την Εκκλησία και την Ελλάδα μας. Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, που θα ανεβαίνει η προσευχή σας στο θρόνο του Θεού.

Η Παναγία να σε διαφυλάει, ο Χριστός να κατοικήσει στην καρδιά σου. Αυτό είναι παιδί μου η τελειότητα. 

Καλλιεργήστε την ευχή. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Παράδεισο. Θα βλέπετε τη χάρη του Θεού οφθαλμοφανώς, θα αποκτήσετε τη χαρά του Ουρανού. 

Οι πιστοί χριστιανοί να μην φοβούνται- η χάρη του Θεού τους προστατεύει πάντα. Γρηγορείτε και προσεύχεστε, τα πάντα θ” αποκαλυφθούν στους πιστούς, όταν έρθει η ώρα. Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/13/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%af-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9/

Γι’ αυτό το λίγο που υπομένουν οι πιστοί σ’ αυτή τη ζωή από υπακοή στο Θεό, όσο μικρή κι αν είναι η προσπάθειά τους για την ψυχή τους, ο Θεός θα τους στεφανώσει με δόξα τέτοια, που ποτέ δεν έχουν γνωρίσει ή φανταστεί βασιλείς αυτού του κόσμου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/06/%ce%b3%ce%b9-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%cf%83/

Τροπάριον
Ήχος πλ. δ’

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής· αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός, διά της Θεοτόκου, ελέησον ημάς. (εκ γ’ )

Εξαποστειλάριον
Ήχος γ’

Τον νυμφώνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσόν με. (εκ γ’)

Εις τους Αίνους
Ιδιόμελα Ήχος α’

Εν ταίς λαμπρότησι των Αγίων σου, πως εισελεύσομαι ο ανάξιος; εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των Αγγέλων, καθάρισον Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσόν με ως φιλάνθρωπος. (Δις)

Δηλαδή: Μέσα εις την Βασιλείαν Σου, Κύριε, όπου ακτινοβολούν οι λαμπροφορούντες άγιοί Σου, πώς θα (δυνηθώ να) εισέλθω εγώ ο ανάξιος; Διότι εάν τολμήσω να εισέλθω μαζί με αυτούς εις την αίθουσαν των γάμων Σου (δηλαδή εις την Βασιλείαν Σου), φανερώνει την αναξιότητά μου το ένδυμα (της ψυχής μου), που είνε (πλήρες κηλίδων από τας αμαρτίας μου και δια τούτο) ακατάλληλον διά τον γάμον, και τότε οι Αγγελοι θα με δέσουν και θα με ρίψουν έξω. Αλλά, Κύριε, (Σε παρακαλώ:) καθάρισε τας κηλίδας της ψυχής μου και σώσε με, ως φιλάνθρωπος που είσαι. (Αρχ. Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου)

Εις τα Απόστιχα
Ιδιόμελα Ήχος πλ. β’

Δεύτε πιστοί, επεργασώμεθα προθύμως τω Δεσπότη· νέμει γαρ τοις δούλοις τον πλούτον, και αναλόγως έκαστος, πολυπλασιάσωμεν, το της χάριτος τάλαντον. Ο μεν σοφίαν κομιείτω, δι’ έργων αγαθών. Ο δε λειτουργίαν λαμπρότητος επιτελείσθω, κοινωνείτω δε του λόγου, πιστος τω αμυήτω, και σκορπιζέτω τον πλούτον, πένησιν άλλος· ούτω γαρ το δάνειον πολυπλασιάσομεν, και ως οικονόμοι πιστοί της χάριτος, δεσποτικής χαράς αξιωθώμεν, αυτής ημάς καταξίωσον, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Ο Νυμφίος ο κάλλει ωραίος, παρά πάντας ανθρώπους, ο συγκαλέσας ημάς, προς εστίασιν πνευματικήν του νυμφώνός σου, την δυσείμονά μου μορφήν, των πταισμάτων απαμφίασον, τη μεθέξει των παθημάτων σου, και στολήν δόξης κοσμήσας, της σης ωραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρόν ανάδειξον, της Βασιλείας σου ως εύσπλαγχνος.

Αλλ’ ω Νυμφίε Χριστέ, μετά των φρονίμων ημάς συναρίθμησον Παρθένων, και τη εκλεκτή σου σύνταξον ποίμνη, και ελέησον ημάς. Αμήν.